Gisteren was ik in mijn nopjes. Lander gaat leren over bijtjes, leuk thema denk ik dan. We hebben hier een leuke knuffelbij van de kermis ooit. Die al mee naar school als een bij in business class. Effe nagedacht wat ze kunnen doen een imker is een idee. Ik dacht effe ken ik een imker en ik keek in dat beschadigde brein van mij en mijn hersenen zijn nog instaat om herinneringen op te halen. In mijn archief zat er toch een imker. Ik heb gebeld naar de imker Herman om eens te vragen of hij dat doet een rondleiding. De juf kan contact opnemen met Herman. 850 kasten heeft hij normaal. Er zijn heel wat bijen gestorven maar het is een kwestie van tijd dat er weer vele bijtjes rond zoemen.
Soms denk ik waarom moet ik dit nu voor hebben die stomme rolstoel. Maar wat ik heb ontdekt voor mezelf is, ik kan zeggen stomme NAH stomme rolstoel maar het is wat het is. Iedereen heeft zijn zorgen een vriendin haar nichtje die zwaar ziek is, een maat die leeft in een omgeving vol ruzie en spanningen. Het is het andere niet maar elke situatie is anders en je kan het niet vergelijken. Een mama die haar zorgen maakt omdat haar zoontje verkouden is en koorts maakt, iemand die iemand dierbaar is verloren. Het is niet eerlijk allemaal maar even erg als wat ik voor heb het is gewoon anders. Zelf kan die rolstoel me gestolen worden op di moment ik heb andere zorgen Volker zijn welbevinden op school waar ik volop mee bezig ben. Lander zijn bijen project waar ik dingen voor zoek en contacten leg.
Als ik zo een dingen al kan zeggen gaat het de goede weg op.
Volker is een echte knuffelbeer, hij vraagt letterlijk veel knuffels en hangt vaak op mijn lijf. Hij vraagt bevestiging en af en toe vervalt hij in een slechte bui. Zo zei hij gisteren een vies woord tegen me. Ik was verschoten en vroeg hem wat het wou zeggen en zijn antwoord was "ik weet niet". Effe uitgevaren een rode stip en de dag ging gemoedelijk eraan toe verder. Dat doen we vaker en vaker als Volker met dure woorden of scheldwoorden smijt vragen we weet je wel wat je zegt ken je de betekenis en vaak moet hij het antwoord verschuldigd blijven. We leggen de woorden gewoon uit of geven een aternatief dat hij het zeker snapt.
Deze middag moet ik me smijten in de kine ik heb nog maar 1 keer kine gehad deze week. maandag tand laten trekken, dinsdag wel kine, woensdag feestdag en gisteren een samenloop van omstandigheden geen kine dus ik moet echt mijn best doen.
Het is zo raar, ik ben 38 jaar het is donderdag ochtend, even alleen thuis en doodmoe. Ik zou zo een dutje kunnen gaan doen. Ik denk ook ik wil mijn oogjes effe sluiten en slapen een uurtje zou al wonderen doen. ALs ik me op die moment laat gaan dan lig er een uur of 3. Vroeger had ik dat niet. Of toch niet voordurend. Toen ik zwanger was van Volker en Lander zou ik ook zoveel geslapen hebben. Het is alsof ik van dutje naar slaapje leef. Ik heb wel 1 nadeel s'nachts als ik slaap word ik vaak wakker. Nu heb ik de pech dat Jo weg is andes lag ik al lang te pitten.
Ik heb gisteren nog een mail gestuurd naar de juf van Volker en ik heb nu het gevoel dat er iets aan gedaan word. Al zijn he maar kleine stapjes het zijn misschien reuze stappen voor Volker.
Ik heb geen kine vandaag "effe een baaldag" even zorgen voor Volker.
Een nieuwe maand een nieuw begin. Ik heb een paar nieuwe voornemens. We leggen de lat iets hoger met de revalidatie. Stappen met ondersteuning met een niveau verschil, geen trap maar een helling. Ik krijg mijn voet niet eens deftig omhoog om een trap te nemen . Iets nemen op tafel of op de kast. Klinkt raar maar iets pakken binnen handbereik gaat veel vlotter dan iets nemen dat 50cm van me af ligt. Ik ga proberen de kracht in mijn rechterhand te verbeteren, ook al ben ik linkshandig. Naast m'n bed ligt er nu een stressbal om er in te knijpen. Hopelijk begint mijn hoofd te communiceren met mijn hand.
Of we iets leuk doen vandaag ik denk het wel maar geen super dingen. Met mijn tandpijn moest ik wisselen van medicatie. Sommige dingen mag je niet samen nemen. Resultaat tandpijn weg gewrichtpijn terug. Gisteren geen pijnmedicatie genomen maar ik heb het gevoeld. Sinds vandaag is alles terug normaal maar die pijnmedicatie moet nu even zijn werk doen.
Gisteren heb ik contact gehad met de juf van Volker, over het welbevinden van Volker in de klas. Volker gaf maandag aan niet naar school te willen gaan omwille dat er een jongen zegt "Volker je bent dom". Hij voelt zich vaak achteruit gestoten in de klas. Hij verteld ook minder in de praatronde. Sommige jongens pronken met wat ze weten en Volker heeft het daar moeilijk mee. Volker weet dingen die andere kinderen niet weten en omgekeerd, we proberen Volker op te voeden als een dappere kerel die meelevend is, mondig en kennis heeft van alles en nog wat. Volker hoeft geen lijstjes vanbuiten te kennen, buiten zijn maal en deel tafels. Als hij een moeilijk woord gebruikt vragen we steeds of hij weet wat het betekend. Als hij neen zegt dan leggen we het woord uit of geven we een simpeler alternatief. Zwaaien met dure woorden dat je niet begrijpt daar doen we niet aan mee.
Maar mijn gesprek met de juf. Gisteren was het afwerkdag en Volker had het gevoel dat hij teveel moest doen "te veel druk op zijn schouders". dat vind hij niet fijn en kon dit aangeven aan de juf. Tijdens de afsluitronde mogen de kinderen hun mening zeggen en Volker gaf aan "dat hij het niet fijn vond in de klas". De juf vond het heel vreemd. Ze had dit nog nooit gehoord van een kindje die dit zo sponaan zei omdat de kinderen buiten mochten voor dingen te zoeken, schilderen en plakken er waren vele hoekjes die hij dingen kon doen. Maar hij moest eerst zijn tekstje neer schrijven. Hij vindt het dan moeilijk om zich aan te sluiten bij een groepje. Tja hij is een jongen die op school niet graag op de voorgrond treedt. We weten nu ook dat natuur niet echt zijn ding is.
We weten wat er scheelt nu gaan we eraan werken. Een beetje schoonschrift, rekenen dat zijn de schoolse dingen. Het welbevinden daar gaat de juf aan werken. De jongen die zegt je bent dom zal worden aangesproken. Ik vind het heel erg om een echt een kind te viseren maar zo een dingen mag ik niet toestaan Volker mag dit niet zeggen maar een ander kindje mag dat ook niet. De juf en ik houden elkaar op de hoogte. Ik hoop voor de laatste 2 maanden school dat Volker zijn goesting terug krijgt om naar school te gaan. Weet je wat Volker is een heel gevoelige jongen en wilt zorg dragen voor iedereen in zijn omgeving zijn familie, vrienden, iedereen die hij kent. Hij zal er wel geraken onze kerel. Wij als kleine broer Lander, papa en mama geven niet op.
We zijn rustig opgestaan verpleging wassen kleren aan tandjes poetsen de normale dingen. Geen pijn zalig om zo eens op te staan het was 2 weken geleden. Toen ik opstond had ik last van mijnen nek en Jozefien heeft die losgemaakt.
Deze avond neem ik contact met de juf van Volker we gaan het aanpakken. Volker is geen dom ventje Volker is een super kerel van 8 jaar. Hij kan goed lezen, reken, schrijven zonder fouten . Lezen is en gaat super, rekenen is in fases soms goed soms minder. Maar pesten daar steek ik mijn tong voor uit.
De jongens zijn thuis gekomen van school en Volker heeft zonder morren zijn huiswerk gedaan. Geen uitstel gewoon gedaan. Volker zijn eerste zin was dan ook morgen is het geen school. Dus mogen we langer op blijven.
Vandaag doe ik het rustig aan de kine is al geweest maar ik verwacht nu nog de huisarts. Maar Inge blijft er rustig bij.
Morgen een feestdag als het rustig is en een lekker weertje gaan we een dag of namiddag naar de dierentuin. Maar we zeggen nog niets aan de jongens.
Daarnet een dutje gedaan, zalig.
Annick de huisarts was er en ik heb effe lucht afgelaten (geen protjes) maar effe over Volker zijn gevoelens enz.
we volgen het op.
Ik moest wel lachen vandaag. Op mijn Facebook stond "geef je telefoonnummer in om je account beter te beveiligen". Ja, dah. Niet dus, hoe minder ze weten over je hoe beter denk ik zo bij mezelf. Ik vertelde dit aan Jo en hij had gelukkig dezelfde reactie DAH.
Tip van de dag als je dit leest op je Facebook van het telefoonnummer niet doen.
Morgen 1 mei een feestdag geen kine, geen therapie, geen school zalig.
Vandaag is de grote dag. Effe een grote bek opzetten bij de tandarts en hopelijk binnen 48 uur volledig pijnvrij.
Ik ben blij dat het maandag is met de pijn, de vermoeidheid die toesloeg van de pijn en de Volker zijnen grote mond had ik het gehad. Effe poot stijf houden en we komen er wel. hoop ik. Het is me der toch eentje onze grote kerel. Constant zeggen dat hij dom is. Het is moeilijk om dan even bevestiging te krijgen voor iets wat hij niet is. Een kindje van school zegt dat altijd tegen hem en hij begint het nog te geloven ook. Volker is zeker niet dom. Kindjes die dat zeggen zijn waarschijnlijk onzeker en zoeken een slachtoffer die in hun ogen zwakker is. Volker is gene sportman maar hij kan je wel onder tafel praten als je meegaat in zijn verhaal. Ik weet wie het doet Volker zo neerhalen maar ik zeg niet tegen Volker dat ik het weet hij moet het zelf kunnen vertellen.
Het is erg da Volker dit nu overkomt, hij is zo gevoelig en is de laatste 2.5 jaar op een roller coaster gekropen waar je niet op wilt zitten. Het is een verschrikkelijk ding. Volker is erg gevoelig en neemt dit mee en dat maakt dat het soms zo moeilijk loopt. We blijven in Volker geloven en we steunen hem 100%. We hebben het gemeld op school, word er iets gedaan "we hebben het gevoel van niet" Volgend jaar gaat Volker naar een meester, meester Simon en hopelijk vangt hij het wel degelijk op en doet hij er iets aan.
Rond 13.45 uur waren we bij de tandarts effe de gegevens invoeren en dan transfer naar de tandartsstoel. Verdoving en dan effe trekken en sleuren in een wip was hij eruit. Joke was nog effe komen kijken. Ik ben blij dat de pijn weg is er zitten draadjes in om het wondje dicht te houden en dat het snel zou genezen. Het heeft effe fel gebloed maar dat heb je als je bloedverdunners neemt. Vandaag heb ik wel over geslagen. Morgen terug spuitjes.
Net voor ik naar de tandarts vertrok heb ik in een impulsieve bui een mail geschreven naar Volker zijn juf i.v.m. zijn welbevinden in de klas en op school. Het "dom"gedoe vind ik echt niet fijn en er moet iets tegen gedaan worden. Ik hoop op een snel antwoord en een creatieve oplossing van de juf.
Vandaag was het ook oudercontact van Lander en hij doet het fantastisch goed hij praat goed, hij heeft een rijke woordenschat maar zegt soms iets fout bv. Gegypte. Als je het juist herhaald zegt hij het juist. Hij legt snel contacten, hij doet goed mee in de groep en hij kan zijn verhaal vertellen tijdens de praatronde. Ik heb ook kennis gemaakt met juf Esther de duo juf van Lander. Sinds ze gestart is in december kent ze de kinderen heel goed. Ze kan de kinderen op een positieve manier benaderen en ze kan ook zowel de negatieve dingen vertellen.
Het was een leuke dag hopelijk is het ook een toffe rustige en lange nacht zonder onderbrekingen.
Zondagmiddag, het is rustig de kinderen zijn de deur uit samen met Jo bij nonkel Jaak. Ik ben niet mee want Jaak woont op een het eerste verdiep zonder lift. Zelf vind ik het niet zo erg want van de vele tandpijntjes ben ik op doodop. De vermoeidheid is in mijn lijf gekropen en ik heb een beetje rust nodig. Zowel fysiek als mentaal, wat niet altijd gemakkelijk is met die 2 bengels in huis. Volker en Lander zijn 2 heel flinke kerels maar soms hangen ze het uit. Dit weekend haalden ze van alles maar er verdween niets in de kast terug. Gisteren rond een of 3 hebben we ze laten opruimen voor het te straf werd. Volker de veranda Lander de living. Volker heeft dit vrij goed gedaan maar Lander heeft alles gestapeld. Geen goed idee. Een uur later lag er alles weer als voordien. Gisteren nog effe zware discussie met de jongens erover. We hebben het probleem gewoon naar zondag verschoven, pyjama's aan en bed in. Er werd niet meer gesproken over sterren maar over rode bollen (een slecht punt voor Volker).
Gisteren had ik zoveel tandpijn dat ik mijn afspraak met en vriendin uit de buurt heb afgelast. Maar dan kreeg ik van een vriendin uit mijn lagere schooltijd in Gent een bericht. Ze kwam samen met Manuel naar Leuven en als ze nu toch in de buurt was kwam ze effe binnen als we dit wilden. Natuurlijk wilden we dit. Manuel had in Heverlee in het leger gezeten en wou Leuven nog eens zien. Rond 15 uur kreeg ik een SMS en hebben we afgesproken Lander meegestuurd als lokaas. Martine had mij direct herkent in Lander. We zaten aan tafel te kletsen met een tas koffie of iets fris en een koekje. We hebben heel wat gezegd niet over vroeger over nu. Blijkbaar had Manuel jaren geleden een hersentumor gehad. Het was heel bizar dat hij dezelfde symptomen heeft als ik nu zo is hij blind aan 1 kant ( ik dacht ook doof aan 1 kant maar ik ben niet zeker) Bij bepaalde bewegingen was hij heel rap draaierig. Het leuke was hij gaf mij de courage om verder te blijven vechten. We weten niet wat het gaat geven over 1 jaar of over 10 jaar wie weet kijken we terug weet je nog en lachen we ermee.
Nu dat geloof ik niet ooit zat ik op een ronde tafel in PB dat is een multidisciplinair overleg met dokter, kine, ergo,verpleging,... iedereen die je revalidatie van dichtbij volgt. Jo en ik zaten daar te luisteren en toen zei Peter de kine Inge stappen zit er niet meer in. De dokter pikte daar op in en vertelde wat ik altijd wou maar met mijn letsel zal het er niet inzitten. De hemel viel letterlijk op mijn hoofd en op dat van Jo. Ik al het nooit vergeten 8 december 2011. Ik heb toen alles letterlijk afgeblazen geen therapie meer niets meer die dag. Marc mijn broer is langs gekomen eventjes gebabbeld over mij en toen vroeg ik en jij hoe gaat het. Hij zei dat hij nergens naartoe kon en dat hij een rustige omgeving zocht om effe op zijn effen te komen. Hij logeerde bij An (mijn zus), ons An heeft 6 kinderen allemaal jongens. Toffe gasten maar nooit rust in huis. Toen dacht ik. Als Marc nu eens bij ons introk. Jo had een babbel, Marc zat dichter bij z'n werk,... Al m'n zorgen waren effe weg. Zo ben ik, he. Als iemand zorgen heeft vergeet ik mezelf en wil ik voor de anderen zorgen.
Zo zei Liesbeth (mede collega-pattient) me ooit als ik voorgoed naar huis ging. Inge vergeet jezelf niet.Ik ben nu 10 maanden thuis en ik ben al heel vaak mezelf vergeten en dan heel hard met mijn hoofd tegen de muur gelopen.
Maar effe terug martine, Manuel, Jo en ik hebben goed gebabbeld en wat het leuke was Martine was een goede vriendin van me er is geen minuut stilte geweest. Sinds "het" gebeurde volgde ze aandachtig de berichtgeving die Jo op Facebook zette. Ze was heel hard verschoten zoals iedereen. Uiteindelijk heb ik het terug overgenomen. Ook al was het jaren geleden dat we elkaar gezien en gesproken hadden ze steunde me. Het is tof om af en toe iemand uit Gent te horen. Het dialect, de herinneringen gewoon zalig.
Sevves mijn kerels thuis een beetje opruimen nog bad en bed in.
Wat een dieptepunt werd. Werd ineens een groot succes bij Lander. Lander deed terug meer en meer in z'n broekje. Jo en ik waren er moedeloos van. Elke dag weer een kaka in de broek we stuurden hem bij tijds naar de wc maar niets hielp prijzen, boos zijn, teleurgesteld niets werkte. Op een avond was het weer van dat. Lander was aan het spelen op de PC, wij Lander naar de wc gestuurd maar weer waren we te laat. Jo en ik waren het zo beu en toen zei ik ok jij stopt op de PC tot jij kan laten zien dat jij op de wc kaka kan doen. PC afgesloten en pyjama aan. De dag erna vroeg hij mag ik op de PC of X- Box, wij op onze beurt ja hoor maar eerst laten zien dat jij kaka kan doen op de wc. Die ochtend hebben we een succes geboekt maar s'avonds was het weer van dat dus geen PC meer sindsdien hebben we enkel nog successen geboekt. In het weekend bv. mogen ze 2 x 30 minuten op de PC of X-Box. Maar een succes dag bij Lander is een ster en 10 sterren levert een beloning op uit de winkel iets lekkers voor de buik. Zo heeft Lander nog maar 9 sterren deze maand, morgen hopelijk 10 sterren en een wandeling naar de Spar.
Op de PC kijkt Volker altijd filmpjes W817, Fc De Kampioenen op z'n 2 x 30 minuten moet hij wel creatief zijn. Hij kijkt eens op Ketnet en dan schakelt hij over naar filmpjes kijken. moest ik maar een half uurtje mogen spelen dan zou ik spelen .
Deze morgen hebben zowel Volker als ik een spelletje Uno gespeeld. Hij is eens gewonnen en ik ben eens gewonnen. Vroeger werd hij echt kwaad als hij eens verloor maar dat heb ik er toch uitgekregen. Het is een kwestie of je goede of minder goede kaarten hebt. Hij legt ze ook voor zich uit zodat we af en toe eens kunnen helpen en zeggen je hebt toch bv. een groene kaart. Ondertussen kan hij ook vooruit denken met zijn kaarten. en kan hij me in de loeren leggen. Zalig zo spelen, soms laat ik hem nog winnen maar soms ook niet. Het is nog een klein ventje, he. Soms speel ik ook samen met Lander tegen Volker. Lander legt maar kleuren cijfers bij hem gaat het erom om kaarten te leggen. Bij hem laat ik de kleuren zeggen en leer ik hem de cijfers herkennen. 1,3,4 en 8 gaan goed. De rest zal wel komen hij zit dan ook maar in het 2 de kleuterklasje, he.
Jo en ik zijn al heel blij als we een succes boeken bij de jongens bv. bij Volker daar moeten we niet meer aan zeggen doe je kleren aan. Hij doet dit uit zichzelf. Wassen moeten we nog wat motiveren maar we moeten dat maar 1 keer zeggen maar je moet alles zeggen "Volker ga je wassen en je tanden poetsen" Zeg niet ga je wassen want zeker weten dat zijn tanden niet zijn gepoetst. Dat is wel iets helemaal anders.
Kleine successen of grote successen het maakt niet uit als het maar een succes is. Opvoeden het gaat met vallen en opstaan maar als mama en papa mag je niet opgeven je moet er 100% voor blijven gaan.
Vandaag zijn Jo en ik 16 jaar (1997) samen en waarvan 14 gehuwd een paar dagen geleden 23 april 1999. 16 jaren met hoogte punten en beneden alle peil punten.Maar we hebben het doorstaan. Leuke dingen gaan kijken naar een zonsverrduistering, uitstapjes, 2 knulletjes, enz. De ruzies 2 ofzo zijn niets in vergelijking met februari 2011 maar we hebben het overleefd. Tja we zijn gehuwd in goede en kwade dagen maar we wisten niet dat de kwade dagen zo rap gingen komen. Maar we hebben het overleefd. Een hele levensles hebben we gekregen. Maar weet je Jo, de jongens en ik hebben ontdekt dat we elkaar heel graag zien.
Nog 3 dagen een en dan naar de tandarts ik zou zo graag eens goed slapen een nachtje doorslapen zonder wakker worden . Ik ben deze middag effe gaan slapen na de kine 13.30 uur ben ik als een blok in slaap gevallen tot 16 uur. Vandaag de dokter gebeld om te horen dat ik iets anders kon nemen. Tolindol laten Brufen nemen. Hopelijk hou ik het uit tot maandag. Het enige wat ik voor kan hebben is dat mijn knie serieus kan beginnen pijn doen nu de Tolindol weg is want dat is voor gewrichten. Liever pijn aan mijn knie dan aan mijn tand.
Hopelijk slaap ik nu goed en is het rap maandag 16.30 uur.
We houden Lander nog een laatste dag thuis. Maandag kan hij met volle moed terug beginnen aan een nieuwe, een nieuwe week met z'n vrienden.
Volker is thuis gekomen met veel lawaai eventjes op zijn plooi komen en dan even zijn weekend knop induwen. Zijn hoofd is moe, zijn lijfje is moe alles is moe. Bij Lander ook dat maakt dat iedereen hier prikkelbaar is. Buiten de papa die zit vol energie. Eten maken, gordijnen ophangen en heel goed nieuws ONZE AUTO IS DOOR DE KEURING.
We letten erop beleefde woorden zeggen want hier zijn kleine ventjes met grote oortjes. Vandaag had ik kine met Jozefien en het ging zalig. Staan, stappen en grijpen. Toen ik ging gaan zitten zei ik "kroet"een goed alternatief voor het F of het S woord.
Lander is nog steeds thuis, hij zou vandaag sportdag gehad hebben. Maar buiten spelen zweten koud zweten koud eerst zijn immuunsysteem op orde krijgen en dan terug naar zijn vrienden op school. Laat hem maar genieten van de rust thuis en de aandacht van z'n mama en papa. Dat moet af en toe kunnen.
Deze nacht ben ik terug wakker geworden me veel tandpijn. Het was voorspeld maar het was niet zeker dat de pijn ging terug keren. De tandarts had gezegd de pijn komt waarschijnlijk niet terug maar dan kent ze Inge nog niet. Inge haar tandpijn is terug en Jo is dan toch de extra antibiotica gaan halen ik hoop dat de pijn snel voorbij is. Want ik ben het meer dan beu. Ik kan nu kiezen tussen laten trekken of ontzenuwen. Ik ga hem laten trekken het is meer vulling dan tand en wat weg is kan niet meer pijn doen. Ik hoop dat ik er goed aandoe. Ik vraag me af wanneer alles voorbij is de pijn, de zorgen het is altijd wel iets.
Volker had een super sportdag en alles met een bal doet hij graag om hem extra te motiveren hebben we hem gezegd als je kan zwemmen dan mag je een sport kiezen voetbal (hopelijk niet) basket, volley,... zolang hij maar gemotiveerd blijft om te sporten. want een sportende jongen is een gezonde jongen. Lander blijft zwemmen.
Volker en ik kijken van maandag tot donderdag samen naar De Elfenheuvel. Maar wat Dagmar vandaag ontdekt heeft weet ik al van vorig jaar. en zit ik al gans het jaar te verkondigen bij Volker. Hij geloofde me niet maar nu is het wel lachen want nu komen de vragen hoe weet jij dat,... Het leukste van gans de serie is dat zowel Volker en ik samen kijken, samen erover praten gewoonweg het samen beleven. Tot vorig jaar juni heb ik 16 maanden gehoopt om samen dingen te doen dingen te beleven.
Lander en ik hebben ook zo een momenten vertellen kleuren of samen met zijn broer Volker een spel spelen Uno, Stef stuntpiloot,... leuke dingen doen met mijn jongens.
Ook al was het niet evident in het begin en vluchte ik weg in mijn eigen wereld. Jo heeft me toen werkelijk van m'n roze wolk getrokken. 4 wieltjes op de grond en het is gelukt en ik geniet van mijn gezin als nooit tevoren. Toppy gewoon!!!
Wat een vreemde titel. Tegenwoordig noem ik iedereen muts. Volker, Lander, de poes iedereen is muts. Vandaag is Lander thuis van school, gisteren is hij met koorts gaan slapen en deze morgen is hij een nog steeds een chauffage op voetjes. Hij is rustig, keelpijn en veel groene snotjes. We hebben dan maar de dokter gebeld. Ik weet Jo kan ook gaan maar ik hoor ook eens graag wat er is met mijn muts. Als ik bel dan kom ik in zo een telefooncentrale terecht. En elke keer vraagt die kunt ge niet tot in de praktijk komen en elke keer zeg ik neen dat is niet mogelijk. Vandaag was ik het een beetje beu en antwoorde "neen ik kan niet komen want dat is 4 trappen hoog". Ze heeft contact genomen met de dokter en het was ok. Annick komt langs voor Lander. Trappen en rolstoel is geen goede combinatie.
Hopelijk is het niet erg en is het snel over. Een virus of een Evy bacterie we zullen wel zien. Geen paniek maar ik maak me een toch een beetje. zorgen
Deze nacht heb ik ook aan 1 stuk door geslapen geen tandpijn niets. Fantastisch. Ik ben echt wel blij het was lang geleden dat ik eens doorgeslapen heb. Nu ben ik pokke moe en ik zou graag effe gaan liggen maar dat zit er niet in vandaag. Dominique, kine en Joni op bezoek vandaag. Jo is Volker gaan halen op school. Deze middag al mijn mutsen thuis. En ik ben moe dit zal ik wel voelen deze avond, 9 uur zal ik niet halen met m'n ogen open.
Het voelt soms raar aan in een rolstoel zitten en partner, mama, familie en vriendin zijn van. Ik weet niemand heeft daarvoor gekozen. Het is gewoon zo gelopen door omstandigheden. Ik voel me soms alleen tussen al die grote mensen. Ze praten over werk, weggaan enz. dingen die ik wegschuif en op de lange baan zet. Ik heb geen drang om naar de stad te gaan "dan moet je zoveel doen transfer plekje gaan zoeken terug transfer en dat nog eens terug. En dan die ogen van de mensen wat heeft die voor. Ik moet er niet aan denken. Voor diegene die het wel doen proficiat maar ik neen dank u. Ik ga al naar het Provinciaal Domein of naar de dierentuin dat is al meer dan genoeg. Ik voel me daar echt niet klaar voor. Ook al willen Jo en de kinderen het. ik ben wel al naar de Carrefour geweest het is daar groot en ze hebben veel in hun assortiment. Kledij, schoenen, boekjes en voeding gewoon alles. Dat valt dan mee je kiest een rek en je snuistert tussen de spullen. Je verdwijnt als het ware in de grote winkel je valt minder op voel je je bekeken dan draai je gewoon af. Geen drempels, geen hellingen gewoon vlak zalig gewoon.
Ik ben er effe tussenuit geknepen Volker was thuis gekomen van school We hebben samen iets gegeten en was ik toch effe gaan rusten het was niet de moeite maar 45 minuten in mijn bedje deden deugd. Om 13 uur was Annemie de kine er en maakte me wakker. Wat was mijn antwoord. "Annemie wat doet gij hier voor wat hebben we afgesproken." Geweldig toch dit gaat al weken zo maar ik kwam dus van ver. best lachen. Maar ik heb toch goed mijn best gedaan. Stappen tot in de veranda met ondersteuning. Wat wel grappig was toen ik aan de keuken was vroeg ik aan Annemie heb je de rolstoel mee "ah, neen vergeten". Alles is in orde gekomen.
ik heb Lander van en op het bergje zien fietsen.
Ik heb ook Dominique gezien en heb toch wel een leuk gesprek gehad. Effe gesproken over een hoog-laagbed met huiselijke inkleding wat ik ervoor moest doen. Effe contact gelegd met Maxim of toch een eerste contact met een collega. De trein is vertrokken en 1 van deze springen wij erop. We hebben een ijsje gegeten zalig en hebben nog genoten van het mooie weer. We houden Lander nog thuis want het is morgen sportdag. Met Lander zijn waggelende temperatuur laten we hem lekker thuis bij de mama. Want lopen- zweten, zitten- koud hebben is niet goed voor een net genezen of zieke jongen.
Vandaag is Inke gekomen en ze heeft het super gedaan opruimen, de was niets was haar teveel ze was tevreden dat ik het allemaal voorstelde wat ze kon doen en ik me schuldig voelen "vraag ik niet teveel".
Lander was opgestaan en hij was niet in zijn nopjes geen koorts maar wel wat keelpijn zei hij. We hebben hem naar school gestuurd want morgen heeft hij voorstelling over Egypte. Hij doet dit graag en hij vindt het belangrijk om deel te nemen. Even tonen wat hij heeft geleerd en mama en papa komen kijken in de klas. Hij moest op de opvang blijven want ik moest naar de tandarts er is een ontsteking maar niet zo erg effe opengemaakt ontsteking openprikken en dichtgooien. Het strafste is dit zonder verdoving. Volgende week afwerking.
Maar nu Lander. Toen we om 16.15uur aan school kwamen was Lander heel stil. We zijn naar huis gereden koorts gemeten en wat bleek Lander had 38.8°c wat vrij veel is vind ik. Lander hebben we een Perdolan voor kindjes gegeven en hem gezegd een beetje rustig te houden nog even naar de wc voor "echte" kaka. Lander verdient een ster. Samen hebben we wat TV gekeken en Lander plakte tegen z'n mama of papa. Hopelijk voelt hij zich morgen beter dan kan hij meedoen met de voorstelling en anders blijft hij een dagje thuis bij mama. Ik heb de juf al een sms gestuurd. Omdat hij vandaag een ster heeft gekregen mag hij terug op de PC. 10 minuten heeft hij gespeeld en dan was het gedaan.
Bij de Tandarts was het dus ok maar erna hebben we nog wat gebabbeld. M'n tandarts volgt de blog en ze vertelde me dingen tja dat heb je als je elkaar al jaren kent. Ik merkte en iedereen mag me verbeteren. Mensen die m'n blog lezen scheppen ook een beetje hoop hieruit. Ze lezen van waar ik kom en waar ik nog wil komen. Soms zien ze zorgen in hun omgeving en denken dan ook eens terug aan mijn situatie hoe het is geweest en wat het al geworden is.Tja als mensen me hebben zien rondlopen als jong meisje en als je als mama bij haar gaat met je kinderen bij de tandarts. Mensen gaan dan ook wel iets meer vertellen over hun situatie en die is niet altijd even rooskleurig. Ik hoop dat er rap beterschap is in haar omgeving. Wat ik wel weet is dat iedereen wel eens zorgen heeft de ene situatie is anders tegenover een andere situatie maar niets is erger of minder erg het is gewoon anders. Wat ik voor heb is erg maar Lander is nu ziek awel ik vind dat even erg het is gewoon anders.
Vandaag had ik afgesproken met Jeannine en Paul mijn "oud en nog oudere" directrice en directeur van mijn middelbare school. Maar Sorry Jeannine ik mocht dit niet zeggen. Bij deze Sorry. Het zijn wel de directeur en directrice op rust. 2 toffe mensen. Paul heeft samen met Volker dictee geoefend. Volker vond het een gekke oude man die Paul. maar hij kan het ik laat het resultaat weten.
Het was wel raar om Paul nog eens te zien. Het was dan ook voorstelling van m'n gezin. Jo, Lander en Volker een hand vol puur geluk.
Jeannine had lekker koffiekoeken bij. Volker was aan het eten hap hap hap en toen vroeg ik waarom eet jij zo rap. Geen antwoord, dus heb ik maar geantwoord in zijn plaats, dan kan jij nog een 2 opeten. Hij knikte ja.
We hebben allemaal wat bij gebabbeld. Over de jongens over de kleinzoon van Jeannine, effe over mij het was best gezellig. Oma was er ook en heeft Aap van Volker gemaakt. Operatie Aap was een ingreep aan de nek. Gelukkig is operatie Aap geslaagd. Volker is nu super blij met de gerepareerde Aap. Ik schrijf Aap met een hoofdletter omdat Volker zijn aap zijn naam Aap is, zo heeft hij een auto die Auto noemt. origineel kan je dat niet noemen. We doen ook geen moeite meer om namen te zoeken voor zijn knuffels. De naam is het = aan het uitzicht. haai is Haai, beer is Beer enz. Het probleem is bij Aap dat hij er zo 2 heeft groot en klein en Lander heeft er ook zo 2 klein en kleiner. Moeten we nu zeggen Aap De Grote en Aap De Kleine. Geweldig zo heeft Volker een mama en die noemt hij mama.
Ik vind het altijd tof als er zoiets te gebeuren staat maar ik word daar zo moe van, he. Niet slecht bedoeld maar mijn kaars is uit. Luisteren, kijken alles op een rij en door elkaar m'n hoofd moet het maar kunnen volgen maar niet erg ik moet da maar kunnen. Nu tja ik kan er niet aandoen ik heb een hersenletsel, he.
Het is leuk om vrienden van jaren nog eens te zien we lopen elkaars deur niet plat maar zo 1 of 2 keer per zien we elkaar en hebben altijd iets te vertellen aan elkaar.
We volgen Lander nu iets feller op met z'n kakaprobleem gisteren was een succes en een grote ster waardig laten we hopen op een goede week.
Weet je m'n rechterhand doet niet steeds wat ik verlang en heeft minder kracht. Je weet ik ben gelukkig linkshandig maar ik dacht even bij mezelf alls ik nu eens begin teksten te schrijven met m'n rechterhand dan begint misschien de communicatie tussen hoofd en hand te werken.
Ik vraag het me af!!! Het zou toch kunnen, he. Blijven proberen en blijven pushen denk ik dan toch maar eens horen bij Jozefien van de kine morgen.
Morgen mag ik ook eindelijk naar de tandarts want ik heb tandpijn al is het typisch vandaag al verdacht minder maar niet over.
Vandaag gaan de jongens een wandeling maken in Wezemaal met een ezel. Normaal gingen we ze ophalen rond 17 uur maar ze waren vroeger naar huis gekomen. De papa van Lara heeft ze komen afzetten. Volker en lander waren super blij met hun stempel. Zo effe in de natuur daar genieten de jongens van.
Thuis gekomen hebben Volker en ik dictee geoefend tegen dinsdag en gerekend. Volker heeft het heel goed gedaan. Hij had er eerst geen zin in maar effe gezegd je wist dit sinds donderdag dit heb als je het altijd op de lange baan schuift. Maar zonder morren is hij eraan begonnen. Dictee G- CH ging super hij herhaalde wat ik zei en zei direct met G of CH. Echt klasse Volker. Het rekenen ging op een heel speelse manier we lenen een spel CUBIQ van Ilse zodat Volker kan werken aan zijn rekenen we doen elke dag een spelletje en van spelen kan je leren bij dit spel.
Zelfs ik kan ervan leren.
Normaal had ik afgesproken met een vriend maar dit is geannuleerd door hem, ik vond het niet zo erg want ik heb verschrikkelijke tandpijn. Ik mag pas dinsdag naar de tandarts. Ik ben blij dat het zover is en hopelijk is dinsdag de pijn weg. Op dit moment kan het me niet schelen wat ze ermee doet een nieuwe vulling steken, tand trekken,... maakt niet uit als de pijn maar weg is. Ik ga m'n bek eens op orde zetten vanaf dinsdag.
Gisteren was Lander nog kei lief hij zat bij me op bed en zei ineens jij bent de beste mama van de wereld. Mijn ego groeide zienderogen. Vandaag zei hij tegen Jo ik ben trots op je papa. Toch wel super he zo een kleuter die zegt wat hij op zijn hart heeft liggen. Een compliment voor iedereen.
Dit weekend was ook wel super met de kerels. Op 1 incident na met de schapen. We hebben we een echt super weekend gehad niet van m'n oren moeten maken de jongens waren aangenaam en ze deden wat ze moesten doen. Spelen, lachen, praten,... Volker speelde politie en Lander is wel elk diertje geweest van de wereld .
Lander praat nog heel veel over Obi, Obi was ons poesje dat we hadden geadopteerd net voor Darwin. Op een dag is Obi buiten gelopen en niet meer terug gekomen dit is nu ongeveer 12 weken geleden. Omdat Lander hem zo hard mist hebben we een foto van Obi in een kadertje gezet en hij kan deze dan op z'n kamer naast hem zetten. Voor onszelf hopen we dat Obi een leuke warme thuis heeft gevonden of dat hij zeker niet geleden heeft. Lander is nu in opperbeste stemming met zijn foto. Zelf word ik er altijd een beetje stil van want het was wel een schatje.
Nu hebben we alleen Darwin nog ook een lieve schat maar het is geen Obi. Darwin is de poes die we geadopteerd hebben van nonkel Marc. Nonkel Marc vond dat hij teveel weg was en daarom is Darwin bij ons komen wonen. Darwin is lief en schattig maar een beetje koppig. Maar 1 ding is uitgekomen. Ik had gezegd als ik naar huis kom van het ziekenhuis nemen we terug een poes in huis zodat ik nooit alleen thuis ben. Het is gelukt
Hier zitten we dan zaterdag mooi weer buiten maar ook fris. In beweging valt alles nog mee maar als je dag in dag uit op je kont zit zoals ik is het koud. Dus we doen wat dingen thuis binnen. Morgen heb ik afgesproken en heb ik een drukke en hopelijk toffe middag. (ik denk het wel) morgen een verslagje ervan. Maar nu is Wolf er. Wolf is ons maatje een echt vriend sinds jaren ik denk ongeveer 20 jaar. Het was een vriend van een ex-lief van me het lief is niet blijven hangen maar Wolf wel. Trouwens hij is ook peter van Volker. Volker is apetrots op zijn peter Wolf. Wolf speelt, vertelt en doet dingen met de jongens. Het belangrijkste is hij luistert naar de jongens als ze iets te zeggen hebben. Ik vind dat heel belangrijk luisteren naar kinderen. Hoe vaak kom je geen mama's of papa's tegen die hun kinderen wegsturen als ze iets te vertellen hebben. Onder het motto "zie ge da dan niet ik ben bezig of ik ben al aan het praten,... verschrikkelijk. Kinderen moeten beleefd zijn maar ze mogen of moeten iets kunnen zeggen. Dit is iets wat ze kunnen bij Wolf.
Lander is cijfers aan het overschrijven (hij wilt dit doen) bij elk cijfer dat hij schrijft zeg ik wat het is. Volker heeft al iedereen een boete geschreven verkeerd parkeren, te snel rijden,... de boetes zijn niet min 100 tot 1000 euro. Je kan bij hoog en bij laag beweren dat je in je recht bent maar niets aan te doen. Ook al ken je de burgemeester of minister.
Gelukkig hebben ze de weg naar buiten gevonden. Ze moeten geen jas aan maar een pull is aangewezen. Het is zalig ergens warm zitten bv. in de veranda uit de wind en kinderen zien en horen spelen ook kinderen van de buren. Zo hebben Volker en Lander op hun oren gehad van Eric, Katrien en van ons. De buren (Eric en Katrien) kwamen zeggen dat Volker en Lander de Schapen aan het ambeteren waren. Zita en Poppy komen om de zoveel tijd ons gras afrijden. Lander en Volker waren ze in het nauw aan het drijven en dat vinden ze niet leuk natuurlijk. Toen ze dit kwamen zeggen amai hier waren er 2 niet content Niet omdat de buren dit kwamen zeggen maar omdat Volker en Lander dit deden.Wij willen onze grond lenen aan de buren voor de dieren maar dan moeten we ook kunnen rekenen dat Volker als Lander de dieren met respect behandelen. Als de jongens dit niet kunnen moeten de diertjes niet meer komen wat ik super spijtig zou vinden en dan moet Jo maar het gras afrijden.
Het is leuk om de dag af te sluiten met een ijsje van de crèmekar. Jo was sneller dan het licht en kwam met 4 ijsjes terug aardbei. Mokka is mijn favoriet maar pech hij heeft de ijsjes al bij en het ijsje zit in m'n buik. Het is wel zo dat ik minder tolerant ben. Als Jo iets meebrengt en het zint me niet dan merk je het wel. Niet de juiste smaak niet de juiste kleur ik ben er heel gevoelig aan ook al denk ik achterna waarom doe ik zo. Ik ben precies een verwent nest en zo wil ik niet zijn. Zou dit te maken hebben met m'n NAH. Ik hoop alvast dat ik vroeger zo niet was. Al denk ik wel een beetje. Sorry daarvoor die er last van heeft gehad.
Elke ochtend gaat de wekker om 6.15 omdat Jo rustig wakker wilt worden, zo ook deze morgen. Ik blijf liggen tot de verpleging er is en vandaag zou dit om 7.30 u zijn. 1ste voordeel. Jo was rap uit bed en steekt het grote licht aan. Aangezien ik op m'n rechter zij lig ligt m'n goede ziende oog nog in het kussen, het andere niet functionerende oog krijgt de volle lading licht maar in mijn beleving zie ik het niet en knijp ik mijn oog niet verder pijnlijk dicht. Het stoort me niet ik lig daar gewoon mij niet storend wat er rond mij gebeurt. Ik kan gewoon verder sussen tot dat Lieve er is. Om 7 uur staan de jongens op en hun volumeknop staat al op 10. Laat ze maar kabaal maken mijn oor ligt in het kussen geduwd wat een demper. Ik laat het licht en het geluid nog even voor wat het is en lig nog wat verder te soezen. Ondertussen heeft Jo de touwtjes stevig in handen.
Vandaag heeft Volker zwemmen en hij zag het goed zitten en Lander ging oefenen voor z'n voorstelling voor woensdag. Jo gaat wat klussen in ons huisje. We hadden een lek in de keuken en er moet een legger in de kast vervangen worden en dat doet Jo met veel plezier. Het is niet altijd zorgen voor de huiselijke dingen (boodschappen, de was,...) maar ook iets super praktisch zoals een legger vervangen. Ik doe gelijk altijd m'n ding. Vanaf 30 april ga ik conditietraining doen op het sportkot voor personen met een NAH Stappende en zittend in een rolstoel we zien wel wat het geeft maar sporten doe ik.
Vandaag zullen het losse sprokkels zijn die ik neerschrijf, andere verplichtingen enz.
Vandaag een goeie dut gedaan tot 13 uur van 11 uur. Ik was doodmoe maar ik voel me nu kiplekker nu en het is nu 17.15 uur. We hebben vroeg gegeten en de jongens hebben van tante Betty een politiehelm gekregen. Volker heeft een politieboeteboekje gekregen en Lander een stickervel van Thomas glow in the dark. Volker is geweldig ik krijg constant een boete voor verkeerd te parkeren. Ik zie het al gebeuren dat hij ons huis vol verkeersborden versierd.
Lander, Volker, Jo en ik zaten aan tafel om te eten (ja, we waren er vroeg bij)
Lander: mama en papa hoeveel is 1+6=
Jo en ik: 7
Lander:Volker is dat juist
Kei grappig.
De babbels van m'n kerels zijn zo leuk
Om de flexibiliteit in mijn knieën te vergroten doe ik dagelijks een bepaalde oefening. Ik zet m'n voeten tegen een plank en rij zo dicht mogelijk, zodat mijn knieën dieper worden geplooid. Ik rij en iemand zet de remmen vast ik probeer dit 15 tot 20 minuten vol te houden. Als de tijd om is moet Jo rustig mijn benen strekken. Ik combineer dit met dingen doen op de PC.
Deze middag ook Annemie gehad voor de kine een goede poging tot stappen gedaan met ondersteuning. Jean Paul de huisvriend had een vraagje voor Jo, Jo was er niet maar Ik heb hem kunnen helpen voor foto's scherper te stellen en af te drukken. dikke pluim voor Inge.
Dit probeer ik elke dag te doen mijn babbels met de jongens ze knuffelen, ze prijzen, met ze kletsen, spelen, enz. Ik doe alles wat in m'n bereik is om onze kerels te laten opgroeien tot fijne kerels. Het is spijtig dat ze dit moeten meemaken. Op zich verdienen ze dit allemaal niet ook Jo niet maar ik heb het niet expres gedaan. Het is ons overkomen en we moeten erdoor, wij 4 en Darwin de poes. We geraken er wel denk ik, hoop ik. Het is gewoon soms effe balen.
Sinds ik dit voor heb koop ik wekelijks een Dag Allemaal en ja ik lees de artikelen. De roddels, de verhalen en de reportages. We beginnen met het invullen van de sudoku en het kruiswoordraadsel. Dan de roddels en de rest ik heb er een week de tijd voor. Ik weet nu alles over Justin Bieber maar sorry ik ken zijn muziek niet. Vroeger las ik ook de verhalen niet ze waren net iets te ver van m'n bed en wat melig. Maar nu betrap ik me erop dat ik ze lees. Niet elk verhaal is even straf maar wel mooi op zijn gebied. Zo stond er enkele weken geleden een verhaal in van een meisje die haar nek had gebroken had en gelijk ik in een rolstoel zit. Ze was 17 jaar toen dit gebeurde. Onderaan stond een e-mailadres. Ik heb toen een reactie gegeven "een hart onder de riem" zoals ze zeggen. Ze was er heel blij mee.
De Lezersbrieven zijn 1 en al een geklaag van mensen die nergens meer tegen kunnen. Rokers versus de niet rokers. Mensen hebben weinig voeling meer met elkaar het is ieder op zijn eigen. Mensen leven op zichzelf op hun eiland en o wee als je teen op hun terrein komt. Wat lawaai van spellende kinderen in de buurt ok maar niet in mijn buurt. Ik vind het zo erg. Als ik buiten ga in de tuin en ik hoor de buurkinderen spelen dan komt er een lach op m'n gezicht. Je voelt je terug opleven en je hebt het gevoel dat de lente terug in het land is.
Deze week stond er een artikel in over "Eindelijk", Eindelijk is een dagcentrum voor personen met een Niet Aangeboren Hersenletsel NAH.
Het trok direct mijn aandacht en wat ik las was zo herkenbaar.
Je hebt een leven voor en na het voorval. (je weet wel toen ik nog rondliep)
Bij velen en bij mij ook lag de wereld aan ons voeten. We hadden plannen, dromen, we hadden een toekomst uitgestippeld voor ons voor ons kinderen en partner. Maar op dat ene moment is KNAP alles 1 knip weg. Weg dromen, weg plannen. Het enige wat je kan doen is zien te overleven (fysiek)
Je komt terug in een heel andere wereld, een wereld dat je niet kent en niet wilt leren kennen maar je moet erdoor. Het is gelijk een tussen wereld waar je door moet. Ik heb moeten leren communiseren met mijn lichaam. Sommigen zijn geraakt aan hun spraak anderen zijn geraakt aan hun geheugen. Ik ben vooral fysiek geraakt onder de gordel is het kapot. Ik kan mijn benen bewegen tot een bepaalde graad maar links gaat beter dan rechts. Maar korte stapjes gaat mits ondersteuning en begeleiding. Het is de bedoeling dat ik tot aan m'n bad geraak.
Gelukkig is m'n geheugen niet geraakt en m'n spraak ook niet. Die 2 dingen zijn heel snel terug gekomen ook al was het wartaal in het begin en weet ik er niets van. Maar ik kan nu gelukkig verhalen vertellen, voorlezen aan m'n jongens.
De functie in m'n rechterhand is minder en links gaat erdoor. Ik ben blij dat ik dingen kan doen bv. m'n eten snijden en naar mijn mond brengen (het is ooit anders geweest) Het meest belangrijkste is ik kan mijn jongens knuffelen ik kan communiceren.
mijn linker oog ben ik ook verloren. Je ziet ze nog wel maar ze zijn niet meer functioneel. 1 voordeel aan m'n oog is het draait mee met het andere. Buitenstaanders zien niet dat dat oog geen functie meer heeft.
Ik vind het erg voor die mensen uit het artikel dat door een ongeluk, beroerte, maakt niet uit wat ze gehad hebben hun leven op hold wordt gezet. Zoals het mijne. Moest je me op een gewone stoel zetten dan zie je het gewoon niet aan me. Tenzij ik een paar handelingen doe maar als ik zeg ik heb last van m'n arm dan zegt iedereen ah ok. Het erge is vooral dat je dingen moet opgeven. Ik zou zo graag bij Jo in bed leggen maar ik heb een hoog laag bed nodig maar dit is eventueel pas mogelijk als we verhuizen naar een aangepaste woning. Een gewoon bed is veel te vermoeiend voor de hulpverlening die langs komt.
Die mensen beseffen zo goed wat ze kwijt zijn en weten niet of waar ze van droomden nog mogelijk is. Kan je zelfstandig wonen, kan je een vriendin hebben, Het zijn gewone vragen waar je een antwoord op wilt maar je weet het niet. Ik heb het geluk dat ik Jo en de kinderen al had, want het zijn zei die gezorgd hebben dat ik er sta van wat ik nu kan. Het zijn m'n 3 bengels die me over de streep steeds trekken. Wil je dit dan moet jij dat. Het principe wil je tekenen pak dan zelf de potloden en het papier. Wat geen slechte reactie is van hen.
Maar 1 ding merk ik bij al deze mensen en bij mij ook alle dagen zijn hetzelfde. verpleging, rolstoel, wassen. De jongens klaar maken. Effe lezen, kine verpleging, rusten, Ilse, Het is altijd wel iets en de tijd ertussen doe ik consequent oefeningen op mezelf.
Het zijn herkenbare dingen nauwer bekeken in mijn situatie.
Weet je ik heb nog wensen. Ik zou graag dingen planten in m'n tuin Pompoenen, courgettes, boontjes, peterselie en kruiden. Bloemen staat ook op de lijst. Het spijtige is dat onze tuin 10 treden lager ligt we geraken beneden maar boven niet. Ik kan dromen van een mooie tuin maar bloeien zal hij niet meer of toch niet zoals ik het wil.
Weet je ik ben blij mat wat ik nog heb Jo de kinderen m'n familie en vrienden maar 14 jaar geleden zijn Jo en ik getrouwd in goede en slechte dagen. Wisten wij veel dat die slechte dagen zo rap gingen komen.
Je kan wel zeggen Inge je staat nu op ziekenkas maar het is organiseren van s'morgens tot s'avonds. Alles moet in elkaar passen kine, verpleging, m'n kerels met school en huiswerk, enz. Deze week bv. vandaag bezoek huisarts, kine, Volker naar Ilse een paar dingen regelen en Volker en Lander willen een tekening maken voor Ketnet. Morgen ook druk druk kine, Dominique, Ilse,... en zo gaat dat alle dagen. Daar bovenop zorg ik ook nog dat ik toch wat meer sociale contacten heb. Afspreken met vrienden die ik niet mag vergeten. Maandag heb ik afgesproken met de oude directeur van m'n middelbare school. Ik was en nu nog bevriend met haar dochter vroeger zei ik mevr. nu zeg ik Jeannine ze brengt ook Paul de nog oudere directeur van school mee. Het is tof om hen nog eens terug te zien. Jeannine is op bezoek gekomen in het ziekenhuis. best spannend. Volgende woensdag is er projectvoorstelling van Lander over Egypte. Lander is super enthousiast om zijn kunsten te laten zien van wat hij heeft geleerd. Wij mama's en papa's mogen gaan kijken. Die ochtend komt ook Inke de nieuwe thuiszorg mevr. Ze mag meegaan naar de voorstelling, ze mag hier niet alleen blijven en voor later moet ze eventueel weten waar de school is van de jongens.
Daarnet is de dokter geweest voor m'n voorschriften. Effe gebabbeld over m'n zijn, gesprekken met Ilse en natuurlijk hoe het gaat met de blog. Volgens mij gaat het goed. Ik heb wat rust gevonden. In de blog kan ik m'n ei kwijt en leer je dingen anders bekijken en dan vraag je je af moet ik me daar nu druk om maken. Maar het drukt vaak je neus op de feiten, waar soms tranen van vloeien. Soms vraag ik Jo zijn mening en lees ik luidop mijn briefje. Jo bevestigd dan of geeft kleine bedenkingen. Wat ik dan meeneem en verbeteringen aanbreng. Ik typ elke dag een stukje en de dag erna lees ik de boel nog eens een breng ik verbeteringen aan.
Ik ben al heel blij dat ik mijn dag nuttig doorkom. De jongens, Jo, mee eten maken,... Het enige wat ik moet doen is wat meer buiten komen. Want dat vind ik nog een beetje eng. Naar de stad gaan dat is maanden of zeker een jaar geleden en dan was het nog omdat het moest met de reïntegratieactiviteit in PB. Met rolstoel door de stad op die moment mochten ze me omver rijden, ik voelde me zo rot en bekeken. Sindsdien ben ik niet mer naar de stad geweest. Ik vind het al fantastisch dat ik al naar de Carrefour ben geweest. Ook maar ne keer of 2 ze ne. Tussen de mensen komen vind ik eng en ik was echt een heel sociaal persoon. Ik babbelde tegen iedereen en gaf iedereen kansen. Maar nu stop ik me weg. Gelukkig heb ik de PC met mail en Facebook. Dan zien de mensen me niet. Mensen kunnen niet zien hoe je je voelt en je kan je beter verstoppen. Niet goed maar handig.
De 2de ochtend zonder PC en X-BOX is gelukt. De jongens hebben zelfs niet gevraagd om te spelen. Alles liep al vlot maar nu loopt het nog vlotter. Opstaan, kleertjes aan, boke eten en dan tanden poetsen en zich opfrissen. Gisteren avond vond Volker het een saaie regel zeker met de keukenwekker in de buurt van de mama. Ik heb het heel goed in het oog. Lander zijn tijd was op en hij stopte direct. Volker zijn tijd was op en het was wat morren maar OK iedereen gelijk voor de wet. Wat Jo en ik weten de lente komt eraan en de zomer dus gaat de vraag om buiten te spelen veel groter zijn. We hebben een hele grote tuin dus laat ze maar energie opdoen en natuur snuiven. Volker was ook heel leuk en hij zei mama jij mag ook maar een half uurtje, he. Ik heb me eraan gehouden. Alles liep als een trein. Lang leve een beetje structuur.
Ik kreeg net het bericht dat mijn maatje uit Pellenberg die van het dak was geschoven in het ziekenhuis ligt. Zijn schouder is gebroken en nog iets. Het is de week van het slechte nieuws. In het weekend hoorde ik van de zoon van mijn kamergenote dat ze voor de moment alles zwart ziet. We gingen er eens heen gaan toch maar eerst een kaartje sturen.
Maar hier loopt het fantastisch. Ilse is de laatste keer gekomen en we zien haar graag nog eens terug een vervanging maakt niet uit ze mag komen van mij.
Jo boodschappen gaan doen en heeft klei voor de jongens meegebracht de onze was allemaal uitgedroogd. De doos eens nagekeken kapotte dingen weg de andere dingen terug in de doos. Want met 100 lege potjes kan je niets doen. In de doos zitten nu de leuke dingen.
Klei voor de jongens wat een leuk speelgoedje maar ik doe het toch liever in het weekend.
Ik moet naar de tandarts bellen om 14 uur want ik heb echt tandpijn. Ik ga naar Joke een meisje dat vroeger bij op school zat. Ik moet op zoveel letten. Ik pak bloedverdunners maar ik kan niet doen wat ik wil. Een tand laten trekken kan niet. Zo zullen er nog wel dingen zijn. Het is niet fijn als ik op zoveel moet letten en ik vraag me af wanneer het eens ophoud al da geklaag pijn aan mijn knie, pijn aan mijn voet, nu pijn aan mijn tand. Ik zou zeggen stop ik wil het niet meer.
Ik wil gewoon terug Inge zijn van vroeger maar dat is teveel gevraagd zeker.
Sinds vandaag een nieuwe regel ten huize Jo en Inge. Het is nu 2 weken vakantie geweest en voor de laatste spurt richting grote vakantie doen we nog een paar aanpassingen. Tijdens de vakantie mochten de jongens opstaan en eventueel effe op de X-BOX of PC voor ze hun kleren aandeden. Een half uurtje s'morgens en een half uurtje s'middags. Of ze dit nu s'morgens om 8 uur deden of om 10 uur het maakte ons niet uit. Het liep al snel naar een uurtje. Vanaf vandaag s'morgens geen PC of X-BOX meer. Ze waren verwittigd. De jongens staan op om 7 uur doen hun kleren aan en wassen zich. Ondertussen staat Ketnet op en kunnen ze iets eten. Fruit, een boke, corn flakes het maakt niet uit.
Maar geen spellekes meer s'morgens. Volker vindt dit een domme regel maar het was nu veel rustiger de kleertjes gingen moeiteloos aan en de jongens speelden echt Er was geen aantrekkingskracht van het o zo heilig ding. Volker gebruikt de PC als TV. hoe zoekt en kijkt bv. naar W187 of iets om te leren. In onze ogen is PC is PC hij kan ook gewoon TV kijken niet steeds op het heilige bakje hier in huis.
De jongens mogen nu per dag 30 minuten spelen op de PC of X-BOX en 30 minuten is 30 minuten want er staat een kookwekker te tikken op afstand zodat ze niet kunnen bijdraaien. Als dit alles vlot loopt kunnen we zeggen je kan dit level uitspelen of dit filmpje uitkijken maar dat is voor later nu houden we ons er heel strikt aan. In het weekend mogen ze 2 x een half uur. Er is zelfs een lijst waar ze of wij hun beurt schrappen. Ik hou jullie op de hoogte.
Gisteren kreeg ik telefoon en die persoon was aan het klagen en zagen over iemand die buiten liep in haar zomer kleedje en dat in april. Over relaties van anderen. Ik kan me dat niet aantrekken. Ik kan me niet inbeelden dat dit iets kan leven bij een mens. Een zomerkleedje in april. De eerste super temperaturen sinds maanden met dat net ietsje extra de zon aan de lucht. Wij hebben de jongens buiten gestuurd om te spelen en rond te vliegen. en wij er achteraan (ik tot op de koer) Ik heb kunnen genieten dat ze een ijsje hebben gegeten en vuil zijn binnen gekomen. s'avonds hebben een lekkere croque monsieur gegeten. Kids in bad en om 8 uur bed in zonder dessert niet dat ze het niet verdiend hadden maar niet meer aan gedacht. Bij het naar boven gaan zei Volker en ons dessert. Beetje pech het is te laat maar ze zijn er niet van gestorven.
Deze morgen een lekkere boterham met choco.
Mijn jongens zijn nu naar school en ik moet sevves naar Pellenberg voor m'n oefeningen van den dag. Stappen tussen 2 baren en 15 minuten tot een half uur aan de statafel. Deze middag Ilse en dan is het avond.
. 
Er was geen aantrekkingskracht van het o zo heilig ding. Volker gebruikt de PC als TV. hoe zoekt en kijkt bv. naar W187 of iets om te leren. In onze ogen is PC is PC hij kan ook gewoon TV kijken niet steeds op het heilige bakje hier in huis. 
