Ik kreeg net het bericht dat mijn maatje uit Pellenberg die van het dak was geschoven in het ziekenhuis ligt. Zijn schouder is gebroken en nog iets. Het is de week van het slechte nieuws. In het weekend hoorde ik van de zoon van mijn kamergenote dat ze voor de moment alles zwart ziet. We gingen er eens heen gaan toch maar eerst een kaartje sturen. 

Maar hier loopt het fantastisch. Ilse is de laatste keer gekomen en we zien haar graag nog eens terug een vervanging maakt niet uit ze mag komen van mij. 

Jo boodschappen gaan doen en heeft klei voor de jongens meegebracht de onze was allemaal uitgedroogd. De doos eens nagekeken kapotte dingen weg de andere dingen terug in de doos. Want met 100 lege potjes kan je niets doen. In de doos zitten nu de leuke dingen. 

Klei voor de jongens wat een leuk speelgoedje maar ik doe het toch liever in het weekend. 

Ik moet naar de tandarts bellen om 14 uur want ik heb echt tandpijn. Ik ga naar Joke een meisje dat vroeger bij op school zat. Ik moet op zoveel letten. Ik pak bloedverdunners maar ik kan niet doen wat ik wil. Een tand laten trekken kan niet. Zo zullen er nog wel dingen zijn. Het is niet fijn als ik op zoveel moet letten en ik vraag me af wanneer het eens ophoud al da geklaag pijn aan mijn knie, pijn aan mijn voet, nu pijn aan mijn tand. Ik zou zeggen stop ik wil het niet meer.