|
Wat een vreemde titel. Tegenwoordig noem ik iedereen muts. Volker, Lander, de poes iedereen is muts. Vandaag is Lander thuis van school, gisteren is hij met koorts gaan slapen en deze morgen is hij een nog steeds een chauffage op voetjes. Hij is rustig, keelpijn en veel groene snotjes. We hebben dan maar de dokter gebeld. Ik weet Jo kan ook gaan maar ik hoor ook eens graag wat er is met mijn muts. Als ik bel dan kom ik in zo een telefooncentrale terecht. En elke keer vraagt die kunt ge niet tot in de praktijk komen en elke keer zeg ik neen dat is niet mogelijk. Vandaag was ik het een beetje beu en antwoorde "neen ik kan niet komen want dat is 4 trappen hoog". Ze heeft contact genomen met de dokter en het was ok. Annick komt langs voor Lander. Trappen en rolstoel is geen goede combinatie.
Hopelijk is het niet erg en is het snel over. Een virus of een Evy bacterie we zullen wel zien. Geen paniek maar ik maak me een toch een beetje. zorgen
Deze nacht heb ik ook aan 1 stuk door geslapen geen tandpijn niets. Fantastisch. Ik ben echt wel blij het was lang geleden dat ik eens doorgeslapen heb. Nu ben ik pokke moe en ik zou graag effe gaan liggen maar dat zit er niet in vandaag. Dominique, kine en Joni op bezoek vandaag. Jo is Volker gaan halen op school. Deze middag al mijn mutsen thuis. En ik ben moe dit zal ik wel voelen deze avond, 9 uur zal ik niet halen met m'n ogen open.
Het voelt soms raar aan in een rolstoel zitten en partner, mama, familie en vriendin zijn van. Ik weet niemand heeft daarvoor gekozen. Het is gewoon zo gelopen door omstandigheden. Ik voel me soms alleen tussen al die grote mensen. Ze praten over werk, weggaan enz. dingen die ik wegschuif en op de lange baan zet. Ik heb geen drang om naar de stad te gaan "dan moet je zoveel doen transfer plekje gaan zoeken terug transfer en dat nog eens terug. En dan die ogen van de mensen wat heeft die voor. Ik moet er niet aan denken. Voor diegene die het wel doen proficiat maar ik neen dank u. Ik ga al naar het Provinciaal Domein of naar de dierentuin dat is al meer dan genoeg. Ik voel me daar echt niet klaar voor. Ook al willen Jo en de kinderen het. ik ben wel al naar de Carrefour geweest het is daar groot en ze hebben veel in hun assortiment. Kledij, schoenen, boekjes en voeding gewoon alles. Dat valt dan mee je kiest een rek en je snuistert tussen de spullen. Je verdwijnt als het ware in de grote winkel je valt minder op voel je je bekeken dan draai je gewoon af. Geen drempels, geen hellingen gewoon vlak zalig gewoon.
Ik ben er effe tussenuit geknepen Volker was thuis gekomen van school We hebben samen iets gegeten en was ik toch effe gaan rusten het was niet de moeite maar 45 minuten in mijn bedje deden deugd. Om 13 uur was Annemie de kine er en maakte me wakker. Wat was mijn antwoord. "Annemie wat doet gij hier voor wat hebben we afgesproken." Geweldig toch dit gaat al weken zo maar ik kwam dus van ver. best lachen. Maar ik heb toch goed mijn best gedaan. Stappen tot in de veranda met ondersteuning. Wat wel grappig was toen ik aan de keuken was vroeg ik aan Annemie heb je de rolstoel mee "ah, neen vergeten". Alles is in orde gekomen.
ik heb Lander van en op het bergje zien fietsen.
Ik heb ook Dominique gezien en heb toch wel een leuk gesprek gehad. Effe gesproken over een hoog-laagbed met huiselijke inkleding wat ik ervoor moest doen. Effe contact gelegd met Maxim of toch een eerste contact met een collega. De trein is vertrokken en 1 van deze springen wij erop. We hebben een ijsje gegeten zalig en hebben nog genoten van het mooie weer. We houden Lander nog thuis want het is morgen sportdag. Met Lander zijn waggelende temperatuur laten we hem lekker thuis bij de mama. Want lopen- zweten, zitten- koud hebben is niet goed voor een net genezen of zieke jongen.
|
