De vierenveertigste geboorte dag van Sa. Een mooie dinsdag in de lente. "Je moet alles vieren" is 1 van de vele dingen die ze ons heeft meegegeven. En dat doen we dan ook. Vanmorgen de Paaskaars aangestoken, de vlag uitgehangen en er is taart. Vanavond eten bij de Japanner zoals ze het zich enkele weken geleden had voorgesteld. De kinderen hebben de berg, terug naar het ritme van school, gisteren genomen. De dag doorkomen is OK. Voor het slapengaan lijkt voor hen het moeilijkste moment. We praten er veel over en dat is goed. Gisteren heeft Alexandra haar nieuwe schoenen aan Sa laten zien. Wat een mooi mens is het toch. Jan.
Het is onzin zegt het verstand Het is wat het is zegt de liefde Het is ongeluk zegt de berekening Het is alleen maar verdriet zegt de angst Het is uitzichtloos zegt het inzicht Het is wat het is zegt de liefde
Het is belachelijk zegt de trots Het is lichtzinnigheid zegt de voorzichtigheid Het is onmogelijk zegt de ervaring Het is wat het is zegt de liefde
KOMENDE VANUIT NL ERNSTIGE VERKEERSHINDER IVM WEGWERKZAAMHEDEN ROND RING ANTWERPEN ZATERDAG AS
Met intens verdriet delen wij u mede dat thuis vredig is ingeslapen onze
lieve, moedige en tot het einde levenslustige vrouw, mamma, zusje en tante
SACHA DIANA JULIA MOLHUYSEN
Den Haag, 20 april 1966Tervuren,
13 april 2010
Wij zijn erg trots op haar
Tervuren, België
Jan Dirk van Beusekom
Bas, Lara en David
Amsterdam
Ilona Molhuysen
Mimi
Correspondentie adres:
Victor Van Espenlaan 7
3080 Tervuren, België
De herdenkingsbijeenkomst voor Sacha vindt plaats op zaterdag 17 april
2010 om 10.30 uur in het Koloniënpaleis, Paleizenlaan, 3080 Tervuren.
Aansluitend vindt de begrafenis in besloten kring plaats op de
begraafplaats van Vossem.
Na de begrafenis bent u uitgenodigd om met ons te toasten op het leven
van Sacha in Hof te Oude Voorde, Stationsstraat 49, 3080 Vossem (gemeente
Tervuren) van 14.00 tot 16.00 uur.
Sacha hield van kleurrijke kleren en heeft gevraagd of iedereen een
steen voor haar wil meenemen.
Vanmorgen om 8u55 is mijn allerliefste Sa omringd door ons heel rustig ingeslapen. Wat een strijd de afgelopen jaren en wat een kracht en moed om vandaag in totale overgave los te laten. Wat een prachtige vrouw en mamma.
De herdenkingsbijeenkomst en begrafenis zal op zaterdag 17 april in Tervuren plaatsvinden. Nadere details volgen. Jan.
Na een relatief rustige nacht, met veel ijsblokjes, volgde een redelijk heldere ochtend. Daarna ging de hogere dosis morfine haar werk doen en werden de verhalen van Sacha wat verwarder. Geen pijn in keel, mond nog wel droog en gevoelig. Vandaag een nieuw matras tegen het doorliggen opgehaald; Sacha kreeg last van haar stuitje en de onderrug. Verder komt de fysio elke dag om wat lymfe drainage toe te passen. Ze houdt erg veel vocht vast met name in haar benen. Ze is zo ongelooflijk sterk van geest en nog met vele zaken bezig in haar hoofd. Het handelen gaat erg traag. Ademhaling wordt wat onrustiger. Ze ligt redelijk rustig in haar bed, bijna kinderlijk aandoenlijk, maar tegelijk zo in- en intriest dat ze hier nog door heen moet gaan. Loslaten valt zwaar voor haar en ons allen. Jan.
Vandaag was een relatief rustige dag. Sacha was zeer bij vanmorgen en heeft veel gesproken (zachtjes). Wel heel veel last van aften en wondjes in haar mond. Pijnlijk. Long-term vriend P. kwam vandaag uit London over. Hij verloor iets meer dan een jaar geleden zijn zus en daarvoor zijn moeder aan kanker. Sacha wilde daarover het naadje van de kous weten. Vanmiddag veel geslapen. Dat gaan wij nu ook doen. Jan.
Sacha vraagt mij jullie te zeggen dat ze zo blij is met alle sms'en die ze ontvangt. Verder lezen we ook alle brieven en e-mails voor. Ze geniet daarvan uitkijkend over de bloesem in de tuin en het park of met de ogen gesloten lichtjes mee knikkend op het ritme van de woorden. Jan
Sacha heeft moeite met focussen, maar vandaag toch genoten van de verschillende bloesem die ze vanuit haar bed in onze tuin kan zien bloeien. Ook lezen we haar brieven, sms en gedichten voor. Ondanks enige pijnstillende middelen heeft ze vandaag veel heldere momenten beleefd. Ze geeft daarbij ook aan dat het op deze manier voor haar niet meer hoeft. Slikken blijft erg pijnlijk, maar volgens eigen zeggen "bearable" itt de afgelopen dagen. Er zijn echter ook nog veel dierbare momenten gedurende de dag (en de nacht). De kinderen genieten ondanks alles van tennis, voetbal en het mooie weer. De dagen gaan voor mij snel voorbij met regelen en vooral ook veel praten. Ondanks dat er relatief veel mensen in huis zijn, heerst er een serene sfeer. Ik vind het zelf ook wel prettig om mensen om mij heen te hebben nu. Het huis is in rust, alle voorbereidende taken mbt Sacha voor de nacht zijn genomen, tijd voor bed. Jan.
Sacha slaapt en doezelt bijna de gehele dag om dan ineens met een schok rechtop in bed te zitten met een heldere en meestal praktische vraag of opmerking. Af en toe ontvang ik een sms van haar als ik beneden ben en ze wil iets zeggen of vragen. De walkie talkie doet momenteel dienst als bel. Haar stem spaart ze voor de kinderen. Ik geloof niet dat ze veel pijn heeft, alleen de maagsonde en haar zwakte (zeer lage bloeddruk) irriteren haar mateloos. Wat er om haar heen gebeurt interesseert haar steeds minder. Ze heeft er de kracht niet meer voor. Ze wil dolgraag leven, maar niet dit leven. Jan.
THUIS - en wat K om het onderstaande te schrijven ..
Vorige week vrijdag hebben de artsen in Leuven ons verteld dat ze niets meer tegen het woekerende tumorweefsel in de buik van Sacha kunnen doen. Ondanks het feit dat Sa al meer dan vier en een half jaar strijd levert tegen eierstok kanker en ze het de laatste maanden heel zwaar had en erg verzwakte kwam dit nieuws toch vrij onverwacht voor ons. Het is ook absurd dat iemand dat zomaar tegen je zegt. En is het leven dan anders dan de 5 minuten daarvoor? Begin deze week is Sacha nog twee keer naar het ziekenhuis gegaan om te kijken of ze verlost kon worden van de maagsonde door haar neus en keel. Helaas, helaas is zelfs dat beetje comfort haar niet gegund. Ze heeft daardoor heel veel last van haar keel en praat moeilijk. Verder is haar bloeddruk erg laag zodat ze heel erg moe is en de trap met zeer veel moeite op komt. Dinsdag hebben we aan de kinderen verteld dat mama niet meer beter wordt. Heel hard en bitter. Iets waartegen je je kinderen altijd zou willen beschermen. Vreselijk moeilijk. Ze reageren alle drie op hun eigen verschillende manier, maar zijn ondanks alles zo mooi in balans en kunnen ook elkaar troosten. Het is zo onwerkelijk, ook omdat Sacha nog zo heel helder van geest is. Het is niet te geloven en moeilijk te aanvaarden. We hebben dan ook nog even de tijd nodig om dit nieuws met elkaar en onze dierbaren te verwerken. Mede daar door en Sa's energie en stem willen we bezoek tot een minimum beperken. Het is wel heerlijk voor Sa en ons om te merken hoeveel mensen meeleven en van ons houden. Jan.
Voor onderzoek en verdere behandeling zal Sacha de komende dagen in het ziekenhuis moeten blijven. Het valt ons allen zwaar, maar is op dit moment het beste. Sacha blijft een vechter en ondergaat het allemaal met een zeer groot doorzettingsvermogen en veel moed. In de hoop op betere tijden. Liever gister dan vandaag. Jan.
Sa is sinds gisteren weer opgenomen in het Gasthuisberg. Haar maag darm problemen maakten een opname noodzakelijk. Met de chemo gaat het eigenlijk goed, de tumormarker daalt gestaag, het niet kunnen eten / of drinken is nu de grootste zorg. Hoe dit op te lossen is nog niet duidelijk. Om moedeloos van te worden. Desondanks houdt Sa zich kranig staande. Sms'en mag. Jan.
Er lijkt niet zoveel te veranderen. Het is om wanhopig van te worden. Ik mag/kan sinds maandag weer een beetje proberen te eten - melk, soep en yoghurt - maar het maagzuur tiert rond en ik blijf overgeven en er lijkt niets binnen te komen. Om helemaal gek van te worden. Ik ga vandaag weer naar het ziekenhuis om te overleggen. Kon ik maar naar binnen kijken om te zien waarom het niet loopt; waarom er geen 'chemistry' is tussen mijn maag en darmen.
Geen eten. Gisteren van 10 - 15 met Jan in het ziekenhuis geweest voor een nieuwe foto. De situatie in mijn darm is eigenlijk nog hetzelfde als vorige week donderdag. Dus met infuus naar huis. Niets eten, af en toe een slokje tegen de droogte en afwachten.
Eten blijft een ding en wordt bijna een obsessie. Wat te eten of te drinken, blijft het binnen? De laatste paar dagen veel moeite daarmee en mijn darm lijkt nog te slapen. Om gek en totaal wanhopig van te worden. Wanneer kan ik weer eens eten en aansterken? Met mijn dokter afgesproken om niet te eten en morgen een infuus te halen. Rust is de oplossing maar hoe lang duurt dat? Dat geduld opbrengen is iets waar ik niet aan wen. Slaap lekker.
Ben gelukkig weer thuis in mijn eigen bed. Met een infuus dat iedere ochtend door het Wit-Gele Kruis wordt verwisseld. Anne B. was over uit Nederland, nou ja 'over' dat klinkt wel weer heel ver weg, maar toch voor Belgische begrippen, lijkt dat toch echt heel wat. De hele dag had ik de thuistocht voorbereid dus toen tegen 13h00 een van de artsen vroeg hoe het ging, heb ik bevestigd dat ik naar huis kon en dat was na het 'groene licht' van haar baas ook OK. Maandag ben ik er toch weer. Na een bezoek aan een tergend trage thuiszorgwinkel in Leuven om een standaard op te halen waren we net voor 16h00 thuis als verrassing voor Alexandra. Lekker mijn bed in gedoken en niet meer uitgekomen. Maag is redelijk rustig. Mijn darmen zijn nog op zoek naar de juiste weg terug. Ik word gek van de afte en wondjes in mijn mond. Gebrek aan weerstand. 'Krijg je nu ook scheurbuik?' vroeg Julius zich af.
Hier zit ik dan achter de pc in de recreatiezaal......Ben vanmorgen in bad geweest met een boek en wacht nu op mijn dokter om te zien of mijn darm al weer wat richting werken gaat. Goh, wat zou ik snakken naar een moment om tussen neus en lippen door te vragen of we even zullen gaan lunchen hier of daar en mij te laten verrassen door de kaart. Een quiche, maaltijdsalade..., vissoepje met stokbrood met gegratineerde kaas. Het is bouillon als het meezit vandaag en zelfs dat voelt nog niet optimaal voor maag en darm. Ik begrijp soms echt niet waar mijn onverwoestbare maag- en darmkanaal is gebleven. Het is de tol die mijn weefsel betaalt na jaren chemostoffen die daar langs en door zijn gestroomd en gespoeld. De koek in de darm is op; er wordt geprotesteerd. Geduld en nog eens geduld en de kans dat dit aspect blijvend bij mijn darm blijft horen is zeer aanwezig. Ik zelf heb nogal rotsvastvertrouwen dat het eenmaal na de chemo's weer zal herstellen, met de nodige vitamine en dergelijke, maar nu is het onwaarschijnlijk onhandig, oneerlijk en ongemakkelijk. Plus daarbij de aften die mijn mond uitspringen bij gebrek aan weerstand en dat maakt het spreken pijnlijk. Ben nu op zoek naar het ouderwetse, dat ik mij van vroeger herinner, mirre lepelblad. Mocht iemand het weten te vinden, liefs in Tervuren en omstreken, let me know. Ik hoop met infuus en al naar huis te kunnen. Weekend staat hier voor de deur. Wegwezen geblazen. Verder heb ik mijn wereldje hier heel klein gehouden de laatste drie dagen. Ik heb de knop omgezet en mij ingbeeld dat ik een holletje om mij heen had in mijn bed en kamer waarin mijn darm rustig - en snel- kon herstellen. Heel rustige kamergenoot van 81, voldoende licht bij het raam, de telefoon op stil en door mijn mond is spreken ook niet echt makkelijk, dus ik houd me redelijk koest. SMS krijg ik zeker wel.
Sacha bleef veel last hebben van darmen. En na trial medicijnen gisteren is ze vandaag teruggegaan naar het ziekenhuis. Voorschrift is nu de darmen niet belasten en dat betekent: niet eten. Alleen een zak glucose aan het infuus. Het heeft haar vanavond wel wat rust gebracht en hopelijk gaan binnen een paar dagen de darmen zelf weer werken. De komende dagen blijft Sacha waarschijnlijk in het ziekenhuis. Daarna zeer voorzichtig blijven met eten. Verder waren de HH doktoren zeer tevreden. Daar gaan we voor! Vandaag hebben Sacha en vriendinnen nog een "lange wandeling" in het park gemaakt met uit NL meegebrachte rolstoel. Bospaden zelf lopen en op de verharde paden in de stoel. Heb er zelf niet van kunnen genieten vandaag, maar het was heerlijk weer heb ik mij laten vertellen. Jan.
