Gisteren was mijn moeders verjaardag. Ze zou 73 zijn geworden. Zoals inmiddels gebruikelijk is, vieren we dat met een taart. Dit keer een appel, met rabarber uit de tuin. Genoten van deze tropische weken. Een vakantie tussen de chemo's door. Voel me redelijk goed voor wat betreft energie en zie niet uit naar morgen, als ik weer begin aan de vierde kuur. De euforie daalt langzaam neer en maakt af en toe plaats voor de realiteit: ik zit nog midden in de shit. Ik ben er nog niet.
Afgelopen zaterdag met Alexandra in Amsterdam op en aan het water vertoefd om de goede uitslag te vieren. Alex had het programma geregeld. En toen stapten we dus opeens uit bij l'Europe!! De hele middag op het terras gezeten. In de zon, in de schaduw, bootjes kijken en kletsen. Heerljik.
Tegen het eind van de dag nog een toertje op het water om vervolgens naar de volgende 'eet-date' te gaan. Ditmaal belanden we in Oudekerk aan de Amstel in 't Jagershuis. Gelegen in de bocht van de Amstel, heerlijk eten en een schitterende locatie. Ben natuurlijk ook een beetje toerist in eigen land!
Zondag in Vreeland. Kiki had voor mijn verjaardag een dagje 'spekstenen' geregeld. Ik moet eerlijk zeggen dat ik tot voor kort nog nooit van spekstenen had gehoord. Aangestoken door het enthousiasme van haar kinderen en de therapeutische werking die er uitgaat van het bewerken ervan, had Kiki het atelier gereserveerd voor ons alleen en een heel klein groepje, want het kon en mocht beslist geen praat- en kletssessie worden! Met twee vriendinnen uit België, Alex en ik hebben we niet minder dan vijf uur gewerkt. Volgens de lerares gedroegen wij ons net als alle andere kindergroepen die ze begeleidt: geen tijd om te lunchen, werken, werken en werken. De kick zit in het einde: als de olie op de steen wordt gewreven. Prachtig. Grote voldoening. Hoop binnenkort een foto te kunnen plaatsen van onze kunstwerken.
