zou ik Ton de Wit willen
toeroepen. In 'is er hoop', de nieuwste roman van Renate Dorrestein,
die ik op dit moment lees, krijgen de hoofdpersonen deze krachttermen
voortdurend naar hun hoofd geslingerd. Hoofden met haar, dat wel.
Ton de Wit, hoofdredacteur van het Nederlandse blad Party, plaatst
deze week een kale Sylvie van der Vaart op de cover van het blad. Blad?
Zelfs roddelblad is te veel eer voor dit stapeltje pulp. Ik zou er de
papierbak nog niet mee durven vullen.
Sylvie van der Vaart begint binnenkort een chemokuur nadat bij
haar borstkanker werd geconstateerd. Met wat voor argument verzint de hoofdredacteur het om zonder toestemming een foto van de Nederlandse
presentatrice te photoshoppen? Haar blonde lokken werden vakkundig
gedeleted en een kaal hoofdje bleef over. Smakeloos! Een vulgaire en laakbare manier om de verkoopcijfers op te
krikken.
Informatief? Nieuwswaarde? Heeft niet iedereen tegenwoordig van dichtbij meegemaakt wat chemotherapie een familielid, geliefde of bekende kan aandoen?
Hou zit dat bij jou Ton? Geen moeder, zus,
dochter, vrouw of vriend(in) zien balen of ineenkrimpen wanneer de eerste
haren gingen uitvallen? Niet meegemaakt hoe iemand huilend bij de kapper zit om het hoofd te laten kaalscheren
omdat de pruik dan goed past? Shame on you!
Inmiddels overweegt Sylvie juridische stappen tegen het blad en zijn hoofdredacteur.
Beste Sylvie, 'Pluk hem helemaal kaal!'
En voor wat betreft het vodje Party: 'Ctrl+Alt+Delete!'
