Ik weet niet wie de 1000e pageviewer van mijn blog is geweest, maar toen ik net de site opende, was de teller over de 1000 heen!!!!!!!!!!!!!!!
De 1000e 'bezoeker', maar dan net even anders. Want ook dat heb ik onlangs geleerd in de blogwereld, er zijn pageviewers en bezoekers. Beide groepen worden door www.bloggen.be geteld en in een statistiekje bijgehouden. Een bezoeker kan wel tien pagina's bekijken; de tikker telt dan door, maar het blijft bij één bezoeker. (Ik kan natuurlijk ook zelf de hele dag naar mijn blog toegaan, om de teller wat op te krikken, maar ook dat wordt allemaal bijgehouden. Er zijn wel degelijk diverse adressen vanaf waar de blog wordt bezocht).
Op een schaal van 10 was vandaag een goede 7. Niet misselijk, wel MOE met hoofdletters maar ik heb mijn energie heel gedoseerd gebruikt en ten volle benut om zaterdag met mijn zusje Alexandra naar gordijnstof te gaan kijken. Dan een middagdutje en vervolgens in de middag nog een bezoek aan Tony Mertens in Zaventem. Een te gekke winkel waar ik nog nooit was geweest in de afgelopen zes jaar; maar goed, in ons oude huurhuis was schilderen ook geen optie. Over een week komt de schilder en dan gaat het beginnen. Alexandra sr. gaat morgen weer naar huis; het was heerlijk dat ze bij ons logeerde en mij en Jan heeft verzorgd (en veel huishoudelijker is dan wij met z'n allen bij elkaar.....). Benjamin vond het nodig om de parfum van Alexandra jr. te pikken en door het HELE huis te spuiten. En ook op zichzelf!! Hij zoekt enorm de grenzen op. Al bij al een goed weekendje en de moraal is weer boven 0 gekomen. Diner werd vanavond verzorgd door Nigella. My compliments to the chef.
Ik belde gisteravond naar het ziekenhuis om te horen hoe de bloedwaarden waren. Het is nu eenmaal zo dat een chemokuur alleen wordt gegeven als de waarden van de rode en witte cellen weer een bepaald minimum hebben bereikt om een volgende 'attack' van chemo te kunnen doorstaan. Ik krijg een arts aan de telefoon en die zegt heel opgewekt: ik heb net de waarden binnen, u mag morgen gerust komen!'. In de categorie grensverleggende gevoelens is dit er weer een: YES, ik ben blij dat het mag. Een spanning voel ik van mij afglijden. Hoe opgelucht kun je worden omdat je weer naar de chemo mag. Ja, zo werkt het dus.
Het is wederom een 'dejavu'. In de afgelopen week poppen die van tijd tot tijd in mijn geheugen omhoog. En daardoor lijkt de vorige kuur als de dag van gisteren. En dat is geen fijn gevoel; alsof alles wat ik in de tussentijd heb gedaan en beleefd, wegvalt. Zo is er bijvoorbeeld de chemoafdeling. De eenheid waar ik weer zit, is inmiddels verbouwd, nieuwe kleuren op de muur en een andere incheckbalie. Ik kan de vraag 'of jullie het hebben veranderd hier', nog net inslikken. De scene en sfeer zijn vrijwel hetzelfde gebleven. Ruimtes met relaxstoelen waar de mensen zittend een kuur kunnen krijgen of kamers met een of twee bedden. Een bed heeft wel mijn voorkeur. Ik word toch moe van dat spul en het is wat gezelliger kletsen en praten met Roos die vandaag vanuit NL met mij mee was gegaan en gewoon naast mijn bed kan zitten. En dan die afschuwelijke moeheid. Dat is ook weer als de dag van gisteren. Onafgebroken gapen, ook al praat of telefoneer ik; het is non-stop. Nu weet ik weer hoe prettig het was, daar van verlost te zijn de afgelopen maanden. En het bejaardenritme. Na de lunch een dutje om tegen het eind van de middag weer wat energie te hebben.
De kuur bestaat uit twee stoffen: platin en gemzer. (Ik hanteer wellicht niet de juiste medische namen). Vandaag, de achtste dag van de kuur, krijg ik alleen gemzer. Eén stof, dus eerder naar huis. Iets na tweeën zit ik weer in De Dry Coppen met Roos aan de thee en een bagel met brie en walnoot. Echt heerlijk. Ik voel me heel erg moe, lijkbleek, maar heb wel honger. Als verrassing ga ik om 15h30 naar het schoolplein van Julius en Alexandra. Benjamin is al thuis.
Iets heel huishoudelijks. Anne B. belde en had wat twijfels om een bericht op mijn blog achter te laten. 'Want ja, je weet maar nooit wie het allemaal lezen.' Ik moet zeggen dat ik ook een amateur ben in het land der bloggers, en tot voor kort nog nooit op een blog was geweest, maar inmiddels weet ik dit: je kunt berichten, reacties op- of aanmerkingen achterlaten of via het gastenboek (voeg toe) en dan kan IEDEREEN dat meelezen of met de pijl naar EMAIL (mail mij) en dan komt het alleen in mijn mailbox. Privacy gegarandeerd!
Thuis zwaai ik Roos uit en duik mijn bed in. 's Avonds komt Jan thuis met een prachtige bos bloemen; heerlijk. Ik slaap en eet mee met iedereen. Verhaaltjes lezen met de kinderen in mijn bed. Nu nog een verhaaltje voor hier en ik ben vertrokken. Slaap lekker.
Eindelijk weer eens een dag dat ik mij echt lekkerder voel. Na een eerste opleving in het weekend, moest ik helaas constateren dat het niet doorzette. Wee, wee en nog eens wee. Ik haal de misselijkheidsgevoelens van de zwangerschappen in, zal ik maar zeggen. Bij alle drie kinderen, ben ik in totaal EEN keer misselijk geweest. Kan mij echt niets voorstellen bij vriendinnen die maanden - soms zelfs negen - misselijk zijn geweest.
Hoewel je dan nooit moet denken aan paling met vanillevla, heb ik toch een receptje ontdekt, dat ontzettend lekker is. Ik heb in mijne weeë periode meer zin in zout dan zoet, en vriendin MO van de boekenclub kwam maandag met de perfecte lunch aanzetten.
Vers meergranen stokbroodje, Philadelphia creme, dunne snipper ramenas (niet de scherpe), verse zalm en ietwat mierikswortelsaus to finish it off!!
En bovendien de lievelingssnack van de Franse president Nicolas Sarcozy!
