Hier is de zomer in ieder geval niet. Aangezien Jan en ik allebei heel moe waren, zijn we op ons dode akkertje naar Zeeland gereden. MO en gezin waren er ook net. Prima temperatuurtje om buiten te borrelen en eten. Kids aan de voetbal op het veldje voor de huisjes. Met beide gezinnen gegeten en onder het schijnsel van de vuurtoren nog een kleine strandwandeling gemaakt met MO en de honden. Vandaag is het een bioscoopdagje. `De brief voor de koning`staat op het programma in Goes.
In de hoop dat het ergens wel zomer is, gaan we vandaag voor een paar dagen naar Haamstede. De oudste twee, Julius en Alexandra, blijven tot woensdag in NL voor een hockeykamp op Leiden en logeren dan twee dagen bij hun vriendjes.
The day after de geboorte van kleine Tijo. Wat een feest om zo'n klein mannetje te zien dat net drie uur oud is en afwisselend schreeuwend en drinkend bij zijn trotse moeder A ligt. En wat een openbaring om een ziekenhuis binnen te gaan voor iets leuks.
Een misschien iets te druk programma voor mijzelf - maar altijd beter dan niets doen uit angst te moe te worden - bracht mij op dinsdagochtend in Bussum bij Charlotte, waar ik bewondering voor heb in een op het eerste gezicht never ending verbouwing, maar waar het einde, wanneer je door het gruis en stof heenkijkt, langzaam in zicht komt. 's Avonds met Ems, Kristel en Zosja gegeten terwijl de hotline naar het ziekenhuis openstond in verband met alle weeën van A. En ondertussen brainstormden de PR vriendinnen naar hartenlust door over de lancering van mijn boek. Ik kan er nog niets over loslaten!
De dag erna gestart bij een van mijn nichten M voor een kop koffie en een poging om in drie kwartier te proberen twee jaar bij te kletsen. En daarna op pad naar 'mijn' uitgever die veel boeken in eigen beheer produceert. Het begint dan opeens zo te leven. Echt geweldig. Nog wat schaven aan de tekst en dan kunnen de vormgevers aan de slag voor de eerste proefdruk. Eenmaal weer buiten, bleek Tijo net geboren te zijn. Na een kleine middagdut in Bussum ben ik teruggereden. De rest van de familie zat op dat moment nog in Legoland. Ze konden pas vertrekken nadat alle attracties waren doorleefd en beleefd. Jan heeft gelukkig nachtogen en dito rijvermogen want pas om half twee waren ze terug in Tervuren.
Vandaag, 14 juli, kreeg ik de uitslag van de scan. Afgelopen donderdag was ik daarvoor naar het ziekenhuis teruggegaan. Het beste nieuws dat ik kon krijgen! De tumormarker is sinds 5 mei verder gedaald en de scan ziet er goed uit!!! Ik 'mag' over drie maanden weer terug komen. Jan is met ons drietal naar Legoland vertrokken en overnacht in Gensingen, zo'n 300 km van het Duitse legoparadijs. Julius heeft twee jaar zakgeld met zich mee; de trip is eigenlijk voor zijn tiende verjaardag. Hij droomt hier al heel lang van. Ik ga morgen op pad naar Nederland. Het nieuwe huis - en de verbouwingspuinhopen - van Charlotte bekijken, besprekingen voor mijn boek en hopelijk op kraambezoek bij A, die vandaag of morgen kan bevallen. Woensdagavond weer terug.
