Ben gelukkig weer thuis in mijn eigen bed. Met een infuus dat iedere ochtend door het Wit-Gele Kruis wordt verwisseld. Anne B. was over uit Nederland, nou ja 'over' dat klinkt wel weer heel ver weg, maar toch voor Belgische begrippen, lijkt dat toch echt heel wat. De hele dag had ik de thuistocht voorbereid dus toen tegen 13h00 een van de artsen vroeg hoe het ging, heb ik bevestigd dat ik naar huis kon en dat was na het 'groene licht' van haar baas ook OK. Maandag ben ik er toch weer. Na een bezoek aan een tergend trage thuiszorgwinkel in Leuven om een standaard op te halen waren we net voor 16h00 thuis als verrassing voor Alexandra. Lekker mijn bed in gedoken en niet meer uitgekomen. Maag is redelijk rustig. Mijn darmen zijn nog op zoek naar de juiste weg terug. Ik word gek van de afte en wondjes in mijn mond. Gebrek aan weerstand. 'Krijg je nu ook scheurbuik?' vroeg Julius zich af.
Hier zit ik dan achter de pc in de recreatiezaal......Ben vanmorgen in bad geweest met een boek en wacht nu op mijn dokter om te zien of mijn darm al weer wat richting werken gaat. Goh, wat zou ik snakken naar een moment om tussen neus en lippen door te vragen of we even zullen gaan lunchen hier of daar en mij te laten verrassen door de kaart. Een quiche, maaltijdsalade..., vissoepje met stokbrood met gegratineerde kaas. Het is bouillon als het meezit vandaag en zelfs dat voelt nog niet optimaal voor maag en darm. Ik begrijp soms echt niet waar mijn onverwoestbare maag- en darmkanaal is gebleven. Het is de tol die mijn weefsel betaalt na jaren chemostoffen die daar langs en door zijn gestroomd en gespoeld. De koek in de darm is op; er wordt geprotesteerd. Geduld en nog eens geduld en de kans dat dit aspect blijvend bij mijn darm blijft horen is zeer aanwezig. Ik zelf heb nogal rotsvastvertrouwen dat het eenmaal na de chemo's weer zal herstellen, met de nodige vitamine en dergelijke, maar nu is het onwaarschijnlijk onhandig, oneerlijk en ongemakkelijk. Plus daarbij de aften die mijn mond uitspringen bij gebrek aan weerstand en dat maakt het spreken pijnlijk. Ben nu op zoek naar het ouderwetse, dat ik mij van vroeger herinner, mirre lepelblad. Mocht iemand het weten te vinden, liefs in Tervuren en omstreken, let me know. Ik hoop met infuus en al naar huis te kunnen. Weekend staat hier voor de deur. Wegwezen geblazen. Verder heb ik mijn wereldje hier heel klein gehouden de laatste drie dagen. Ik heb de knop omgezet en mij ingbeeld dat ik een holletje om mij heen had in mijn bed en kamer waarin mijn darm rustig - en snel- kon herstellen. Heel rustige kamergenoot van 81, voldoende licht bij het raam, de telefoon op stil en door mijn mond is spreken ook niet echt makkelijk, dus ik houd me redelijk koest. SMS krijg ik zeker wel.
Sacha bleef veel last hebben van darmen. En na trial medicijnen gisteren is ze vandaag teruggegaan naar het ziekenhuis. Voorschrift is nu de darmen niet belasten en dat betekent: niet eten. Alleen een zak glucose aan het infuus. Het heeft haar vanavond wel wat rust gebracht en hopelijk gaan binnen een paar dagen de darmen zelf weer werken. De komende dagen blijft Sacha waarschijnlijk in het ziekenhuis. Daarna zeer voorzichtig blijven met eten. Verder waren de HH doktoren zeer tevreden. Daar gaan we voor! Vandaag hebben Sacha en vriendinnen nog een "lange wandeling" in het park gemaakt met uit NL meegebrachte rolstoel. Bospaden zelf lopen en op de verharde paden in de stoel. Heb er zelf niet van kunnen genieten vandaag, maar het was heerlijk weer heb ik mij laten vertellen. Jan.
