Ik maakte een interview naar aanleiding van debuut 'Giftig'
Ik werd de stem van Zita
Jeugdauteur schrijft monument voor ziek meisje
Een beloftevol debuut, zo meldde De Standaard der Letteren afgelopen 2 januari. Met Giftig geeft de Brugse Vera Van Renterghem toe aan de onweerstaanbare drang om het verhaal van een ziek meisje te vertellen. Ik moest Giftig schrijven, ook al kende ik Zita niet.
Hoe komt een historica terecht in de jeugdliteratuur?
Ik was een dromer en wilde altijd archeologie studeren. Het avontuur trok en dat leek mij machtig. Na twee jaar werd ik iets reëler; expedities zijn nu eenmaal kostbaar en ik koos voor Nieuwste Geschiedenis. Ik mijn jobs merkte ik dat het kriebelde. Ik wilde meer mijn fantasie mogen gebruiken. In mijn banen ging dat niet. Met de komst van mijn drie zonen begon het weer te kriebelen. Verhalen verzinnen, samen met de jongens, soms urenlang. De denkwereld van kinderen is fantastisch voor mij. Ik kon dat niet langer negeren. Ik veranderde van baan en kreeg vanzelf meer tijd om het schrijverspad te bewandelen.
Zita, de hoofdpersoon in Giftig, is een ziekelijk en stil meisje. Haar moeder is bezorgd en tegelijkertijd geïrriteerd dat de oorzaak niet te vinden is. Bij de ontknoping blijkt dat de moeder lijdt aan het syndroom Munchausen by Proxy (MBP). Een afwijking waarbij een ouder een kind ziek maakt om aandacht te vragen. Hoe ben je aan dit thema gekomen?
Mijn zus is onderwijzeres in Brugge en had een meisje in de klas dat leefde met een moeder die leed aan MBP. Ik had er nooit over gehoord en het greep mij enorm aan. Ik voelde zoveel liefde voor dit meisje; ik wist dat ik haar verhaal moest vertellen. En zo werd ik de stem van de zwijgende Zita.
Heb je vanuit de medische wereld feed back gekregen?Heb je veel reacties van andere slachtoffers gekregen? Voor mij is het schrijven echt iets dat uit mijn hart komt. Ik leef mij volledig in maar ik ben een perfectionist en zorg ervoor dat al mijn feiten kloppen. Giftig is een monument. Ik heb veel over het onderwerp gelezen en regelmatig gesproken met hulpverleners. Na het verschijnen van Giftig kreeg ik veel reacties van volwassenen die zichzelf in Zita herkennen. Het is een bevrijding voor deze mensen die ooit kind waren en zich al die tijd afvroegen of zij gek waren.
Lees je zelf veel jeugdliteratuur? Eerlijk gezegd lees ik bijna alleen maar non-fictie over de onderwerpen waarover ik schrijf. Aan jeugdliteratuur waag ik mij eigenlijk niet omdat ik mijn eigen stijl wil bewaren.
Heb je tips voor schrijvers in de dop die dromen van succes en bestsellers? Ja, ik zou iedereen op het hart drukken om vooral effectief te schrijven. Luister naar kritiek, het verbetert je werk. Laat je niet ontmoedigen door uitgevers en financiële onmogelijkheden. Ga door!
Een succesvol debuut schept verplichtingen. Komt er een tweede boek? Jazeker, maar ik kan daar nog niets over loslaten. Een kleine tip van de sluier: het is weer een actueel jeugdthema.
