Vandaag ga ik naar de Kievietschool in Wassenaar. In het kader van de kinderboekenweek ga ik in alle klassen voorlezen uit De Gouden Kerstboomkaart. Het lijkt me heel gek om sinds 31 jaar weer door de gangen van mijn oude lagere school te lopen. Behalve de leerkracht voor handenarbeid, die nu 76 jaar is en alleen nog een dag in de week lesgeeft, is er geen bekend gezicht meer. Ik kijk er naar uit; ben erg benieuwd.
Door een tombola hadden Jan en ik nog een weekendje weg tegoed. Twee tickets naar een bestemming in Europa. De voorwaarden en de kleine lettertjes waren zo onvriendelijk, zo bleek bij nadere bestudering, dat het Oostende werd. Gewoon met de auto lekker dichtbij huis. Alex nam de kinderen over en na alle hockey en voetbal vertrokken wij met prachtig weer. Op aanraden van vrienden gekozen voor Thermae Palace. (www.thermaepalace.be)
Bij het zien van de foto op hun site, deinsde ik bijna achteruit. Een leuk hotelletje? Gezellig B&B? Nee, het lijkt eerder een Ceauşescu-achtig paleis. Verder klikken op de site bevestigde ons dat we hier toch met een echt hotel te maken hebben en kozen de 'promo' met candlelight diner dance. Is dat wel de juiste keus? vroegen we ons onderweg al af. Dan moeten we vast tot heel laat blijven zitten.... En natuurlijk dansen.... Konden ons niet meer herinneren wanneer we voor het laatst hadden gedanst...... En er waren vast hele leuke restaurantjes op de boulevard.... En bovendien lijden wij aan het niet-kunnen-kiezen-syndroom, dus hoe wisten we nu dat we het beste hadden gekozen? Niet, gewoon doen.
Het imposante gebouw van begin vorige eeuw ligt pal aan de boulevard, of liever gezegd de wandeldijk. Een zweem van vergane glorie, maar met moderne kamers van alle gemakken voorzien, waar een slimme binnenhuisarchitect alle truttige elementen bruin en wit heeft geschilderd en moderne lampen heeft geintroduceerd. En alleen al voor het terras met uitzicht op zee zou je er willen overnachten!
In de wetenschap dat er daarna een warme douche wacht, durven we een duik in zee te nemen. Lekkere golven en als je eenmaal door bent, valt het best mee. De boulevard lonkt en die heeft iets mediterraans met alle wandelaars die zich langzaam opmaken voor aperitief en diner. Lijkt het zo dat Belgische kustplaatsen beschaafder zijn? Ik kan mij niet aan die indruk onttrekken. Geen oorverdovende muziek uit verschillende snacks en eettenten. Niet veel later staan we oog in oog met Demis Roussos. Wat is die grijs geworden, zeg! (Ik word natuurlijk gewoon oud....!).
Candle light diner is een belevenis apart. Je kunt twee dingen doen: ernaar kijken of je erin storten. Wij kozen voor het laatste en zwaaiden met servetten op de tonen van Les lacs de Connemara van Michel Sardou - het zwaaigebruik was ons totaal onbekend, maar de hele zaal zwaaide alsof het was ingestudeerd - en leefden ons ouderwets uit op De meeste dromen zijn bedrog van Borsato, maar let wel, live gezongen en in het Vlaams klinkt het dan toch net een tikkeljte anders. Veel gelachen dus op de dansvloer. En tja, bij het nummer Love boat van heeeeeel lang geleden, konden wij, althans Jan, niet achterblijven, want dit was vroeger zijn lievelingsprogramma op TV..... Niemand op de dansvloer! De zanger en niet erg opgewekte pianiste speelden ongeveer 60 nummers en daarmee de avond vol.
Zondag wederom prachtig weer. Alle shops open, veel mensen al weer op de been op de boulevard. Maar wij huren een strandbed en installeren ons op het strand. Er gelachen en veel bijgekletst. Zoveel gebeurd de laatste maanden en de tijd gaat zo snel, dat het echt zalig is om van tijd tot tijd à deux op pad te zijn. Dat was heerlijk.
hotel
Door een tombola hadden Jan en ik nog een weekendje weg tegoed. Twee tickets naar een bestemming in Europa. De voorwaarden en de kleine lettertjes waren zo onvriendelijk, zo bleek bij nadere bestudering, dat het Oostende werd. Gewoon met de auto lekker dichtbij huis. Alex nam de kinderen over en na alle hockey en voetbal vertrokken wij met prachtig weer. Op aanraden van vrienden gekozen voor Thermae Palace. (www.thermaepalace.be)
