Ik ben nog steeds aan het bijkomen van het bezoek aan Plopsaland, of gewoon de chemo's die aan het eind van de rit zwaarder vallen. Julius is terug uit zijn zeilkamp; is zojuist total loss zonder protest naar bed gegaan terwijl het nog niet eens 20h30 is. Gisterenmiddag hebben Jan en ik de andere twee naar Het Betere Boerenbed gebracht, in Beesel, waar ze bij Jans broer en zijn gezin een week vertoeven. http://www.boerenbed.nl/?url=http://www.boerenbed.nl/farms/beesel.html Benjamin en Alexandra waren helemaal uitgelaten om weer met hun neefje en nichtje te kunnen spelen. De jongens slapen in de bedstee en Alexandra is als een moedertje voor haar driejarige nichtje. Waanzinnig mooie ligging, midden in de velden en omringd door een moestuin met lang vergeten kruiden en groeten. Het Indisch eten, dat we hadden afgehaald bij het plaatselijke Oriëntale Wokparadijs, was niet te eten.
Benjamin en Alexandra mochten iets leuks uitkiezen voor vandaag. En na bijna acht jaar in België te hebben gewoond, was ik nog nooit naar het land van de beroemde kabouter geweest. Ik ben sowieso geen pretparkenmens. En de keus viel dus op Plopsaland. Samen met Alex - en zonder Julius die op zeikamp is in Zeeland - vertrokken we vroeg. Jan wenste ons nog veel sterkte toe met deze onderneming tussen al die duizenden mensen. En duizenden dat waren het er, maar gelukkig niet een topdag voor het pretpark. Op de druktste dag van het jaar, in de zomer, komen er wel 16.000 mensen naar de attracties. Onvoorstelbaar veel. Vandaag was het volgens de staff, lekker rustig.
Lekker rustig betekent een minuut of 10 wachten bij de verschillende draaimolens, treintjes, (acht)banen en waterspelen. Entree wordt betaald aan de hand van lichaamslengte. Je begrijpt, lange kinderen, dus volle pond, maar ze mochten dan ook overal in. Al mijn twijfel en vraagtekens bij Plopsaland heb ik herzien. Prachtig aangelegde paden, super attracties, ruimte, veel bloemen en opvallend aardige en meedenkende staff.
Voor ieder wat wils. Van peuters in kleine bootjes in ondiep water, tot vaders alleen in een woest ronddraaiende raket in een wild-water-setting. In sommige gevallen waren Alex en ik de spelbreker omdat we het gewoon niet durfden! De dag was wel enigszins grensverleggend, omdat ik toch in de boomstam ben gegaan, samen met Alexandra, en een heuse waterbaan ben afgegaan. Maar nooit, nooit, zal ik het een aangenaam gevoel gaan vinden om zo net over de rand een diepte in te duiken. Ik schat dat we gewoon horizontaal naar beneden gingen. De foto's, gemaakt door de in de rotsen verstopte camera, toonden mij met een van angst en ontzetting verwrongen gezicht. http://www.plopsafansite.be/DePanne/attr/017.htm Het hoogtepunt van de dag voor Alexandra en Benjamin waren de Dansende Fonteinen, het waterspel vlakbij de uitgang. Vanuit de tegels schieten op verschillende plaatsen waterstralen omhoog. Je kunt er tussendoor rennen, maar de mijnen springen in de fonteintjes. Zeiknat, maar dolgelukkig.
Mijn favoriet is een ritje in de koffiekopjes! http://www.plopsafansite.be/DePanne/attr/035.htm De draaierigheid die ik erna ervaar, maakt me net niet misselijk. Dat bewaar ik voor de chemokuur, die morgen weer doorgaat! Nummer 15.
Ja, het staat er écht, PLOPSALAND. 
