Sabine Wisman, schrijfster in hart en nieren, schreef het boek 'Hoera, ik ben geen perfecte moeder'. Vraag jij je soms af of je wel de perfecte moeder bent?
Zie hier haar eigen aankondiging. (Ik heb het boek nog niet gelezen).
''Lieve mamas van Nederland,
Een uitermate geschikt boek voor komende vakantie: Hoera, ik ben geen perfecte moeder. Op columnachtige
wijze geschreven door mij, Sabine Wisman. Over de meest uiteenlopende ervaringen. Recht
voor zijn raap. Herkenbaar en humoristisch.
Iedereen is de perfecte moeder voordat
ze kinderen heeft.
Een fantastische baan, het opvoeden
fluitend doen en een boeiend sociaal leven. Plus er altijd goed uitzien en je
vent geen seconde uit je liefhebbende hart verliezen. Tuurlijk moeders,
hallucineer gerust verder.
Een schoonmaakster is goedkoper dan een
scheiding.
Vanaf nu te koop voor 12,95 bij alle boekhandels. Al weg?
Dan daar eenvoudig en snel te bestellen (ISBN nummer boek: 978-90-491-0227-2).
Ook te koop bij alle internetboekhandels. Bij Bol: voor
17.00 uur besteld, de volgende dag in huis http://www.bol.com/nl/. Of www.bruna.nl.
Stuur dit bericht vooral door naar andere moeders. Doen.
Laat de buzz maar op gang komen!''
Vorige week dinsdag zijn Alexandra en ik naar Gent geweest in het kader van onze moeder dochter dag. Met afwisselend mooi weer en paarse donderwolken starten we bij het museum SMAK www.smak.be. Niet te groot, apart - zeker hedendaags - met ontzettend veel tv- en videoapparatuur en visuele grapjes. Leuk om te zien, maar niet voor in huis, is onze conclusie. (Bij ons hangt na twee jaar nog vrij weinig aan de muur.....).
Vervolgens de universiteitstuin ingedoken, die vlak achter het museum ligt en verstoppertje gespeeld in de rotstuin. Een omweg via de apotheek. Om te slapen slik ik een overdosis aan melatonine en die pillen worden gemaakt in Gent, op recept van mijn ortho-arts. Met de pillen op zak gaan we op zoek naar een lunchtentje en volgen via een plattegrondje de weg naar het centrum.
Nietsvermoedend bij het eerste raam, zoals je wel vaker al wandelend en kletsend eventuele winkels of resto's bekijkt, staar ik in het gezicht van een vrouw van mijn eigen leeftijd, op een barkruk in bikini. We waren in de rosse buurt beland! Wat ben ik toch een wereldreiziger... Oh, dan voel ik me zo genant en een voyeur en krijg plaatsvervangend schuld- of schaamtegevoel. Loop ik daar lekker met mijn dochter op een doordeweekse dag. Wat een andere wereld aan de achterkant van het raamkozijn. Aan de andere kant wekt het ook een nieuwsgierigheid in mij op. Hoe is deze vrouw daar terecht gekomen? Heeft ze dromen? Is het allemaal even shit wat haar overkomt? Zo'n 'interview' zit als een mental note in mijn achterhoofd opgeslagen. Wie weet, op een ander moment.
Alexandra heeft dat niet door en pas als we de straat doorzijn vertel ik het haar (laf). Maar goed, het is ook een onderwerp dat nog niet in al zijn finesses bekend is en het verdwijnt naar de achtergrond en bovendien, ik wilde toch echt niet met z'n tweetjes voor zo'n raam gaan staan en turen. Vijfhonder meter verderop zitten we dan weer opeens in het hart van de stad, met een wirrelwarrel van toeristen, studenten en de werkenden die lunch buiten de deur. Lekkere broodjes en allebei aan de koffie verkeerd DECA. Het is echt genieten met z'n twee.
Getipt door een vriendin om een boottochtje te maken, lukt het ons om tussen de buien door in een open bootje door de stad te varen. Gids vertelt de ins en outs en het is heerlijk om door het water te glijden met een warme zon op ons hoofd. Veel Middeleeuwse verhalen en dito informatie over de gebouwen om ons heen. Prachtige binnenstad en indrukwekkend om Gent vanaf het water te aanschouwen.
Er is zoiets als een thuisfront dat ons roept maar niet nadat we ons nog tegoed hebben gedaan - en kunnen opdrogen - aan de borrel in Cafe Theatre. In het gebouw van de Opera ondergebracht. www. cafetheatre.be. Geen kleine prijzen, maar absoluut een lekker cafe om de dag te eindigen en voor Alexandra heel belangrijk en nieuw: we krijgen gewoon een soort chips erbij! De regen op de terugweg is fenomenaal. De snelweg staat blank hetgeen resulteert in de file der files. Twee uur later zijn we thuis. Maar: giga goed in Gent geweest!
Sabine Wisman, schrijfster in hart en nieren, schreef het boek 'Hoera, ik ben geen perfecte moeder'. Vraag jij je soms af of je wel de perfecte moeder bent? 
