Een van de opmerkelijkste boeken die ik de afgelopen maanden heb gelezen, is zonder twijfel Haar naam was Sarah van Tatiana de Rosnay. Vorige week heb ik het boek besproken tijdens een avondje boekenclub. Elke zes weken lezen we een nieuw boek. Tijdens het bijeenlezen van informatie over de Frans/Engelse auteur en de historische feiten die de achtergrond vormen van het verhaal, stuitte ik op een ongelooflijke ontmoeting die Tatiana had vlak voor het uitkomen van haar boek in Frankrijk. In een van de winkeltjes in haar straat in Parijs maakt ze een praatje met haar bovenbuurvrouw Suzy. De hoogbejaarde dame vraagt waar haar nieuwe boek over gaat. Tatiana vertelt haar de grote lijnen. Suzy wordt asgrauw, de glimlacht verdwijnt van haar gezicht en ze pakt Tatiana's arm. 'Ik was op 16 juli 1942 een meisje van je dochters leeftijd (11 jaar)', stamelt ze. 'Ik woonde met mijn moeder en zusje in Parijs toen de Franse politie onze moeder kwam halen. Mijn zusje en ik smeekten om ook mee te mogen, maar we mochten niet mee. We hadden geen idee waar onze moeder naar toe ging en wat er ging gebeuren. Ze commandeerden ons de gele sterren af te doen. We wisten het toen nog niet, maar die dag heeft de politie ons leven gered. Onze moeder kwam niet meer terug. Na de oorlog hebben we vernomen dat ze is vermoord in Auschwitz.' Een paar dagen later heeft Suzy het boek gelezen. Een zenuwachtige Tatiana de Rosnay klopt bij haar aan om het op te halen. De oude dame doet open, tranen stromen over haar wangen en ze neemt de auteur in haar armen. 'Tatiana, dank je wel dat je dit boek hebt geschreven. Frankrijk mag het nooit vergeten. De jongeren moeten het weten!
Wat kan ik me toch ergeren aan al die eikels die bij school gewoon lekker op de Kiss en Go plek blijven staan; doodleuk hun kinderen gaan brengen tot de poort - of zelfs nog meelopen naar binnen - en mij dan een irritant mens vinden als ik er iets van zeg. Te Nederlands? Hmm, tja, morgen de zachtere aanpak eens proberen. Maar mijn adrenaline stroomt op voele toeren van de kwaadheid. Nu eerst een koffietje drinken met Alex.
