Lang niet geschreven. Na NZ zijn we allemaal weer snel in het normale ritme gekomen, maar met prachtige herinneringen. Het was zo anders dat het ook weer heel ver weg lijkt. Een van de beslissingen genomen in NZ is om de komende maanden uit te vinden of een au pair in huis een geschikt model voor ons is. Ik heb mij ingeschreven op een site voor au pairs en binnen een paar dagen had ik contact gelegd en een overeenkomst met Susanne uit Heidelberg. Ze is 6 februari begonnen en tot nu toe bevalt het heel goed. Ze kan auto rijden en koken en spreekt engels met de kinderen. Benjamin heeft daar het meeste moeite mee en is daardoor wel eens gefrustreerd. Maar vorige week hoorde ik hem terwijl ik hem aan de telefoon had tegen Susanne zeggen: My dad speak to you. Daar waren we allebei best trots op. Benjamin vindt het ook lastig dat ze er ook het hele weekeinde zou zijn - Dat is alleen voor mama, om thuis te zijn-, maar dat lijkt nu wel opgelost te zijn. Bovendien is Susanne erg bescheiden en hebben we haar dit weekeinde nauwelijks gezien. Commentaar van Alexandra tot nu toe: Ze lijkt me best aardig ......
