Vanmorgen bloed geprikt - het was woensdag nog net te laag - en vandaag ruim goed! Eerst nog naar Benjaming gekeken bij een van zijn eerste tenniswedstrijdjes op een half tot driekwart veld en toen tegen twaalf uur aan de chemo begonnen. Het was voor Benjamin alsof hij op Wimbledon staat. Heel fanatiek. Jan ging kijken. Alexandra moest ook een aantal keren in haar poule spelen. Julius is uit logeren bij een van zijn hartsvrienden die hij al heeft sinds de kleuterschool.
Volgens een van mijn artsen is de kans dat mijn hele haar uitvalt niet zo groot. Dat het te zijner tijd ook wel weer aangroeit of misschien al zelfs tijdens de kuur. En, zo ging ze door, er komen hele verschillende haren soms terug! Ja, dacht ik dat weet ik, en daardoor sloeg de schrik mij opeens om het hart. In het begin zijn het stekeltjes, en best harde haren. Dan komen de krullen à la Shirly Temple!! En hoe dat zal staan, tussen mijn eigen lange lokken......????? Géén idee. Time wil tell.
Dat probeer ik sowieso maar als vaste leidraad te hanteren deze weken en maanden. Ik heb nul, maar dan ook nul, grip op hoe het loopt, of de bloedwaarden goed zijn, hoe ik mij voel, en wanneer een chemo wordt gegeven. Het is voor de control freak in mij een aperte uitdaging en enorm slikken en incasseren, maar het werkt gewoon niet. Te veel dagen die anders verlopen, teleurstellingen stapelen zich als ik niet uitkijk en stress voor de bloedtest. Het wordt, als het mij lukt: 'Go with the flow!'
Ik ben niet regelmatig in de kerk te vinden en voel mij niet thuis bij één specifieke geloofsovertuiging of stroming, en hanteer redelijk gemakkelijk allerlei vloekwoorden, maar laat het duidelijk zijn, dat ik daarmee de lezer op wat voor manier dan ook, niet voor zijn of haar hoofd wil stoten of wil beledigen. Ik ben zoals ik ben inclusief mijn afschrijfsessies. En in mijn tirades zo af en toe, zit geen waardeoordeel over welk geloof dan ook! Ik vind op dat moment dat een woord de lading dekt zoals ik het wil uitdrukken.
Krijg de standen door per sms van Jan. Wel even slikken dat ik hier zit en niet naar ze kan kijken. Het voelt soms zo wrang dat ik 'blij' en 'tevreden' ben dat een chemo doorgaat en dat ik hier dus kan zitten vandaag, maar dan overvalt mij ook het besef en de vraag: 'waarom zit ik hier überhaupt eigenlijk op zo'n leuke dag?'
Wat wel heel lekker was, is mijn tenniswedstrijd gisteren met Jan. Hij speelt donderdagavond met een groepje en redelijk last minute heb ik een oppas gebeld om mee te gaan. Prachtig zomeravondweer. Voelde mij goed en speelde afwisselend wat games en dan weer op de bank. Onze wedstrijd waarbij we onze tegenstanders hebben ingemaakt, is pure therapie voor mij. Heerlijk om bloedfanatiek met Jan te meppen en te kicken op ballen die lukken. Als het mij even lukt in het schema van de week, probeer ik een keer per week te tennissen. De vaste maandag met BVI en Joost ging niet door; te moe en dan durf ik het niet aan.
De school van de kinderen maakt de brug met Hemelvaart. Gisterenavond Kolonisten van Catan gedaan, dat ik voor moederdag heb gekregen (nadat we het ergens in een vakantieoord zijn vergeten). Heerlijk spel omdat Benjamin nu ook meespeelt als ware kolonist en het pas oneerlijk vindt en in tranen uitbarst als hij net op het laatst zijn Grootste Riddermacht en Langste Handelsroute moet inleveren. Maar vandaag wil hij weer!
De combinatie van groeistof en iets minder chemo doet goed. Ik ben minder misselijk en durf te denken dat ik iets minder total loss ben. Jan en ik hadden een weekend-à-deux en hebben dat laten doorgaan. Bestemming: Egmond aan Zee zodat we de kersverse veertiger ING ook nog even konden feliciteren voordat we ons uit het feestgedruis terugtrokken in ons hotelletje. Hotelletje? Nee, wisten wij veel, dat het WK Sjoelen, ja echt, daar net dat weekend werd gehouden. Ik vermoed dat we met honderden tegelijk aan het ontbijt verschenen de volgende morgen. Je kon je kont niet keren of botste tegen de rij van de croissantjes of frisdrankautomaat aan. Daarbij een warme ruimte, met hier en daar een verdwaald raam en je hebt een zondagmorgen in Egmond aan Zee. Maar niet getreurd, snel door naar de Wassenaarse Slag om daar op een heerlijk terras, achter glas, met koffie en verse jus de krant van A tot Z eens te kunnen lezen. En lekker alleen met Jan.
Pas tegen de lunch voegde de hele familie van Jan zich bij ons. Benjamin had bij zijn opa en oma gelogeerd en heeft genoten. Alle aandacht voor hem alleen!
Vandaag schoenen kopen en tennis op het programma.
