Het wordt een beetje eentonig. Ik ben total-loss. Niet te begrijpen dat een mens in zo'n korte tijd al zijn energie kwijtraakt. Bovendien is mijn buik gigantisch onhandig en log; ik weet af en toe niet waar ik het zoeken moet en zeg maar tegen mijzelf: er komt een dag dat ik wakker word en dat mijn buik kleiner wordt. Een soort mantra. Maar dat kan nog wel een aantal weken duren. Daar word ik gek van. Van zitten word ik zelfs moe.
