Vorige week was er teveel nu weer te weinig. Het mag de pret op de diverse zeilscholen niet drukken. Het is lekker warm en er wordt veel gezwommen. Veel enthousiaste verhalen, al zaten de giek en het roer Benjamin danig in de weg bij het overstag gaan. Kreeg ook hele goede berichten uit Ober Steinberg, waar na de triomf van Sa vorig jaar nu ook anderen de geneugten van het romantische berg hotel zonder water en electriciteit ontdekken. Had net de kampleiding van Julius' volgende kamp aan de lijn die informeerde hoe het met hem gaat na het overlijden van Sa. Heel zorgvuldig vind ik dat. Wordt vast ook weer vet cool! Morgen naar CH, zal raar zijn zonder Sa na die heerlijke vakantie samen vorig jaar.
Wat een noodweer gisteren. Afgelopen zaterdag barstte het voor het eerst los. We hadden een heerlijke dag doorgebracht in de zeilboot op de Oudegaase Brekken. Na eerst nog met de open Rolls van Oom M een rondje Heeg terug in ons Oranje kamp en iedereen in de tent, begint het enorm te waaien en barst het onweer los over ons weilandje. De kinderen, 10 in totaal, besluiten dat het in de auto veiliger is dan in de tent. Het is half een en de tent waarin ik lig waait bijna de sloot in, maar ik fungeer als anker en alles blijft op z'n plaats. Over de moderne tent met haar flexibele materialen maakte ik me niet zo'n zorgen, over het chemisch toilet naast de tent des te meer. Gelukkig gebeurt er verder niets en als ik net weer in slaap val komen Julius en Alexandra bezorgd informeren of ik het wel overleefd heb. De volgende ochtend is iedereen een beetje gaar, maar een nieuwe dag op en in het meer brengt veel plezier tot zondag avond iets voor half elf ... Wat speelde Oranje beroerd. Alleen maar achteruit, ze vonden elkaar niet, lange ballen, grove overtredingen en niet slim of gehaaid genoeg om de scheids en de Spanjolen te verschalken. Desondanks was het een hele vrolijke en mooie avond in het café in Oudega. De kinderen geheel uitgedost op de fiets en luid vuvuzela-end door het dorp. Deze week zijn Alexandra en Benjamin op zeilkamp en ze hebben het heerlijk zo te horen. Ik reis enkele buitenlandse vestigingen af van de bank en probeer e-mails en achterstallige administratie weg te werken. Dit weekeinde naar het strand!
Gisteravond werd ik na de gewonnen halve finale van Oranje nog gebeld door Benjamin, een jaar jonger dan ik in 1974. Hij is bij zijn grootouders en gelukkig mocht hij de wedstrijd zien want voetbal is zijn lust en zijn leven en in zijn wereldbeeld duurt het niet lang meer of hij zit in Ajax 1 en wordt vervolgens geselecteerd voor Oranje. De weg van de Duiveltjes van KV Tervuren naar Oranje is lang, maar hij is vastbesloten. Een technische analyse van de wedstrijd volgde met als conclusie dat Oranje niet echt goed had gespeeld en dat het bij 1-1 heel spannend was, maar het doelpunt van Van Bronckhorst was echt vet cool, pap. Ben benieuwd of hij zich over 36 jaar ook nog de finale wedstrijd zal kunnen herinneren. Ik vermoed van wel.
Met de Belgische bureaucratie en overheids bemoeizucht blijf ik moeite hebben. Zeker gezien het feit dat ze er zelf zo'n rotzooi van maken. Waarom je dan bemoeien met andermans zaken? Zaken die daardoor altijd weer anders lopen dan je verwacht.
Het was dan ook met gemengde gevoelens dat ik gisteren de burgergriffie van de rechtbank van eerste aanleg te Leuven 3e kanton betrad om enkele documenten te tekenen voor de aanvaarding van de nalatenschap.
De ramen stonden wagenwijd open, de zon scheen naar binnen en uit de oude radio op het jaren vijftig muurkastje klonk het prachtige lied uit de film "As it is in Heaven". Het was een wonderlijk en intens moment en Sa voelde zeer nabij. De formaliteiten waren snel geregeld, ondanks dat de printer niet werkte - ook jaren 50 - waarna ik heerlijk koffie heb gedronken op het terras van de favoriete boekhandel van Sa.
De kinderen hebben vanaf vandaag officieel vakantie, hoewel er de laatste dagen al niet veel meer gebeurde op school. Julius is al sinds het begin van de proefwerk periode twee weken geleden nauwelijks meer op school geweest. Alledrie hebben ze schitterende rapporten. Werkelijk ongelooflijke cijfers. De vakantie brengt wel enkele logistieke problemen met zich mee aangezien de kinderen thuis zijn en ik op kantoor. Er zijn weliswaar veel logeer adressen - vooral in NL, maar ze zijn al zoveel weg deze zomer. Gelukkig kunnen mijn ouders veel bijspringen hier in Tervuren. Dat brengt wat rust, voor ons althans. Vanavond uit eten met vrienden uit Zwitserland en dan met de kinderen naar het concert van Clouseau hier op het marktplein. Vanaf vandaag tot en met het weekend is het Festival Hee Tervuren en on top of al die feestelijkheden raast maandag de Tour de France door de gemeente.... En niet te vergeten Nederland - Brazilië morgen, wat hier ook erg leeft al zijn de meeste Belgen voor Brazilië heb ik de indruk!
Het zijn drukke en onregelmatige weken zo voor de vakantie. Zowel op school, kantoor als thuis. Heel vermoeiend voor ons alle vier. De kinderen gaan in de vakantie veel uit logeren. Ik hoop dat ze daar toch een beetje rust in kunnen vinden. Ik kreeg weer een mooi gedicht toegestuurd, geschreven door Anita Cats.
Laten we leven
Laten we leven, in het moment. dan duurt de dag het langst.
Laten we elkaar vasthouden, liefhebben dan duurt de dag het langst.
Laten we stil zijn, zwijgen, ontvangen dan duurt de dag het langst.
Laat ons dragen, wat ons omgeeft dan duurt de dag het langst.
En als de de nacht komt, zal de herinnering aan wat er was rijk en dierbaar blijven.
In België is het vandaag vaderdag. De kinderen hebben op school en thuis mooie tekeningen, een spaarpot en een bonnenboekje voor leuke dingen gemaakt. En .... ontbijt op bed met zelfgeperste sinaasappelsap, waarvoor Alexandra speciaal vanmorgen "appelsienen" is gaan kopen, koffie en een gebakken ei. Dat was zeer welkom na het feestje van gisteravond! Ze doen het geweldig en zelfstandig. Ik ben trots op ze. Volgende week zondag zijn we in NL. En dan is het daar vaderdag.
Door het warme en vochtige weer groeit en bloeit alles prachtig in de tuin. De Moestuin, maar ook zeker de Clematis waar Sa zoveel van hield. Vorig jaar hebben we nog enkele nieuwe gezaaid / gepland, maar bijgevoegde foto is de plant die Sa koesterde sinds we ons huis betrokken. Deze week en eind vorige hebben met name Alexandra en ik het moeilijk. Voor het slapen gaan merkt zij steeds op dat het toch wel heel lang geleden is dat zij mama nog gezien heeft .... Zelf mis ik nu met name haar stralende lach, woorden en warmte. Julius heeft inmiddels meermalen zelfstandig de weg naar Sa's graf gevonden.
Foto's zijn te groot voor blog. Moet ze verkleinen, maar nu eerst naar de tandarts.
Annie B heeft op 3 juni ter nagedachtenis aan Boris en Sa twee keer de Alpe d'Huez per fiets beklommen. En daarmee heeft ze meer dan 5000 aan sponsor geld verdiend, haar team van acht meer dan 30.000 en de totale organisatie, er deden 150 teams mee, meer dan 10 miljoen. Alles ten behoeve van het onderzoek naar geneesmiddelen tegen kanker. Respect. De eerste pagina's van het herdenkingsboek van Sa, gemaakt door Ingeborg, staan on-line! Graag ook jullie bijdragen.
Een vriendin van Sa zal ter nagedachtenis aan haar eigen broer Boris en aan Sacha op donderdag 3 juni proberen zo vaak mogelijk de Alpe d'Huez op te fietsen. Al het geld dat ingezameld wordt (100%) komt ten goede aan onderzoek naar de genezing en opsporing van kanker. Dus steunt haar allen! Dat kan via dit adres: http://deelnemers.alpe-dhuzes.nl/acties/annieb/team
Tijdens de prachtige emotionele uitvaart kwam heel treffend naar voren
hoeveel warmte en liefde Sacha altijd uitstraalde en hoeveel zij er
belangeloos en vol overgave van schonk. Eigenlijk werd iedereen die zij
ontmoette tijdens haar veel te korte leven 'aangeraakt' door haar
stralende persoonlijkheid, niet in de laatste plaats door haar openheid
en oprechte geïnteresseerdheid.
Wij hebben het plan opgevat om een herinneringenboek samen te stellen.
Een boek waarin alle kanten van Sacha belicht worden. Van haar jeugd
tot aan haar laatste periode thuis in Tervuren. Dit boek zou vooral een
grote steun kunnen zijn voor haar kinderen. Het zou zo fijn zijn als
zij -nu en in latere fases van hun leven- kunnen lezen over het leven
van hun moeder. Over wat hun moeder dacht, hoe zij reageerde, welke
zaken haar bezig hielden, wat zij belangrijk vond in het leven en wat
niet.
Het thema van haar uitvaart ; 'omhuld door liefde' staat voor het
gevoel waarnaar zij altijd op zoek is geweest. Onze vraag aan u is, of
u haar dierbaren voor nu en later nogmaals wil omhullen door liefde
door een bijdrage te leveren aan dit herinneringenboek, compleet
gewijd aan Sacha Molhuysen, onze Sa?
We zouden het daarom enorm op prijs stellen als u ons uw dierbare
herinneringen aan Sacha zoals u haar kende, in de vorm van een verhaal,
verslag, uitspraken en foto's zou willen mailen naar:
jet_fischer@yahoo.com of inge.borg@telenet.be.
Mocht u liever uw bijdrage per post versturen, stuurt u het dan naar
het volgende adres: Ingeborg Dashorst
Boslaan 28a
3050 Oud-Heverlee
België
(de originelen zullen, indien gewenst, naderhand naar u worden
teruggestuurd of aan Jan Dirk worden overhandigd)
Mocht u heel persoonlijke verhalen hebben, die u wel met Jan Dirk en de
kinderen wilt delen, maar niet in het boek wilt laten opnemen, mailt u
hem dan gerust rechtstreeks.
Veel dank voor uw bijdrage aan een onbetaalbare herinnering aan Sacha.
We zullen haar nooit vergeten!
Volgens de inwoners van Tibet is de ziel nog 43 dagen na het overlijden aan het rond zwerven voor ze definitief overgaat. Morgen is het 43 dagen geleden dat Sa stierf. Ik hoop dat ik ook na morgen haar aanwezigheid zal blijven voelen bij alles wat we ondernemen. De ene dag is zwaarder dan de andere, maar het gemis is nog immens groot. Combinatie werk - gezin is een uitdaging, evenals op tijd naar bed gaan. Ik merk aan Benjamin dat hij het nu moeilijk begint te krijgen. Het is ook al zo lang. Alexandra is net terug van het VJK Pinksterkamp. Ze was doodop, maar heeft het heerlijk gehad. De afgelopen week was druk met werk, veel bbq's, varen en familie toernooi. Deze week nog een aantal tennis wedstrijden voor de clubkampioenschappen single en zaterdag nog maar eens een hockey toernooi voor Julius en Alexandra. De kampioenen worden in het zonnetje gezet. Ik ontvang nog altijd lieve brieven van jullie en dat doet goed. Vandaag ook begonnen met plannen van een (mannen) bergtocht in september.
Af en toe zeer moe van de Belgische regels en procedures die mij zo onaangenaam en en ouderwets voorkomen. Het maakte me erg onrustig. Hemelvaart was heerlijk in NL en vol activiteiten. Strand, varen op het Spaarne, concert in A'dam met gezellig souper en rondje golf de volgende ochtend. Ook Julius heeft zijn eerste schreden op de golfbaan gezet. Thuiskomen in een leeg huis is moeilijk en verdrietig. Met name Alexandra en ik voelen dat. Vandaag veel Tennis en nog wat Hockey. De week gaat weer beginnen.
Zondag een lange wandeling gemaakt en zag in het bos dat de bos annemonen weer in bloei staan. Wellicht kennen jullie de foto van onze familie in het blauwe bos van enkele jaren geleden. Het ziet er weer prachtig uit en Sa vond het heerlijk om te midden van dat blauwe tapijt te pick nicken, zoals we ook vorig jaar deden. Nu is het echter 6° C en heel nat.
Potentieel een lastige dag, maar de kinderen hebben het zeer goed opgevangen en gewoon meegedaan met de voorbereidingen op school. De ontbijt doos van school met tekeningen van Benjamin en Alexandra viel in de smaak. Het standaard gedicht dat door de meester werd verstrekt werd door Alexandra met de woorden "dat is op mij niet van toepassing" terzijde geschoven en ze heeft zelf een prachtig gedicht geschreven. Vanmorgen heb ik het aan het ontbijt met een traan voorgelezen. Het zal hangen in de te creëren mama knuffelhoek in huis en als ze het goed vindt zal ik het op het blog plaatsen. Fantastisch hoe ze dat gedaan heeft. Gisteren is het Hockey team van Julius (en ik als co-coach ook een beetje) kampioen geworden in een rechtstreeks duel met de nr 2. Het was een prachtig seizoen met de jongens en het is meer dan verdiend! Vandaag stonden de tennis dubbel clubkampioenschappen op het programma. Een heerlijke dag met zon en bbq na. Zowel Benjamin als Julius zijn in hun categorie clubkampioen geworden.
Mooiere moederdag cadeaux als gedicht en kampioenschappen had Sacha zich niet kunnen wensen.
Vandaag had ik ruzie met het beton in de parkeergarage van kantoor. Iemand had mijn auto min of meer geblokkeerd en in plaats van diegene op te sporen en te vragen zijn auto - het was een hij deze keer - te verzetten, hetgeen ik later uiteraard toch moest doen, heb ik eerst geprobeerd of het toch niet ging. Het ging dus niet met als gevolg een mooie streep op de zijkant van de auto. Sacha zal gelachen hebben. Meestal was zij het die iets dergelijks moest opbiechten. We proberen in het ritme te komen van het dagelijkse leven. Dat valt niet mee. Er is altijd wel iets dat niet te plannen valt. Ik voel de aanwezigheid van Sa elke dag, dat is fijn, maar legt soms ook erg de nadruk op haar afwezigheid. Iemand had vandaag mooie bloemetjes bij haar graf gezet.
Vandaag begonnen met werken. Hoewel het programma nog niet echt uitdagend was toch met hoofdpijn thuis gekomen. Of is dat de nawerking van de film van de herdenking die we gisteren met en bij vrienden bekeken hebben? Mooi, maar ook zwaar en verdrietig. Weer is ook lekker druilerig. Vanavond oppas en weer voor het eerst sinds lang naar de Rotary. Gisteren vergeet-mij-nietjes bij het graf gezet. Bloeien prachtig. Kinderen zijn lekker aan het spelen. Julius heeft vandaag zijn laatste hockey training van het seizoen.
Door het warme weer en het verstrijken van de tijd is de zee van bloemen tijdelijk veranderd in een golf van bloemen. Er zijn gelukkig nog een paar prachtige stukken en mooie rozen en tulpen die de tand des tijds weerstaan. Als ook zij uitgebloeid zijn zullen we het kiezelstrand aan gaan leggen en wat andere bloemen en planten op het graf zetten. Benjamin wil graag vergeet-mij-nietjes. Daaraan is nu in onze tuin geen gebrek. Volgende week ga ik weer eens op kantoor kijken. Ik kijk daar niet naar uit en het staat nog redelijk ver van me af.
