Bekijk een mug eens onder een vergrootglas en geniet van een wonderbaarlijk, sierlijk insect met een lange slurf. Hoe komt het toch dat menig slaapkamer kleine bloedvlekken op de muur heeft? Waarom heeft bijna iedereen zo'n hekel aan dit kleine insect?

Een verhaal

Koning Salomon verstond het gebrul van de wilde dieren, het gesis van de slangen, het gezang van de vogels, het gegons van de insecten, de taal van de bomen en planten en het gepraat van de mensen. Hij regeerde een kleine 3000 jaar geleden over Israël. Het was koning Salomon die de dieren hun voedsel aanwees. De een gaf hij het vlees van de verzwakte dieren, de ander gaf hij de kruiden, weer een ander de zaden of de bessen. Tegen de slang zei hij: ”Jij krijgt het zoete bloed van de mensen.”

Na enige tijd beklaagden de mensen zich bij de koning. “Een slang is een gemeen en stiekem dier, hij verstopt zich in de struiken en valt ons onverhoeds aan. We hebben geen eerlijke kans. Hierdoor neemt ons aantal zo snel af dat wij mensen dreigen te verdwijnen.” De koning dacht na en berispte de mensen: “Waarom zou ik de slang zijn voedsel ontnemen? Jullie kunnen ook slimmer worden en geen willoos slachtoffer zijn van dit slimme dier.” Ontmoedigd en bang keerden de mensen huiswaarts.

Tijdens de jaarlijkse dierenvergadering beklaagden de mensen zich wederom over de gemene slang: “Wij zijn beter dan de dieren, wij verdienen bescherming!” Alle dieren brulden, keften, knorden en schreeuwden van verontwaardiging. “Stilte!” gebod de koning. “Ik geef de kleinste der dieren hier aanwezig, de mug, opdracht te onderzoeken welk dier het zoetste bloed heeft. De slang krijgt het dier met het zoetste bloed.

Na een jaar onderzoek vloog de mug naar de volgende vergadering. Mensenvriend de zwaluw vloog een poosje mee en vroeg de mug wie het zoetste bloed had. “De mens” zoemde de mug. “Wat zeg je?” vroeg de zwaluw? De mug opende zijn bek om te antwoorden en op dat moment beet de vogel de tong uit de bek van het insect.

Op de bijeenkomst aangekomen vroeg Salomon de mug naar zijn bevindingen. “Grraahuu” zei de tongloze mug. “Wat zeg je, mug?'” vroeg de koning en toen hij weer “grruu” antwoordde werd de koning boos, waarop de zwaluw riep: “Koning, de mug is onderweg plotseling zijn spraak verloren. We vlogen hier samen naar toe en hij vertelde me onderweg dat de kikker het zoetste bloed heeft.”
De koning vatte de wilde gebaren van de mug op als een bevestiging en sprak: “Goed, vanaf heden is de kikker het voedsel van de slang. De slang protesteerde: “De kikker smaakt niet zoet!” Alle protest was tevergeefs. Sindsdien eet de slang kikkers, maar af en toe kan hij het niet laten en bijt hij in een mens om weer eens het zoete bloed te proeven.

En de mug? De mug is zo boos op de mensen dat hij daarom zo vaak mogelijk het zoete bloed drinkt en jeuk achterlaat.

.
En de zwaluw? De mensen zijn zo blij met het bedrog van deze vogel dat ze de zwaluw als enige gastvrijheid geven in hun huizen. Zwaluwen leven dicht bij mensen, broeden onder de daken van huizen en schuren en eten als dank zo veel mogelijk muggen.