|
In een straal van 500 meter rond het gemeenteplein zijn er de laatste 50 jaar vijf belangrijke gebouwen afgebroken.
Dit is een voorbeeld van 'Verdwenen erfgoed' in Huldenberg.
Verdwenen erfgoed
De hoeve Stroobants
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Herinnert u zich nog die prachtige boerderij van de familie Stroobants, op de hoek van de René Borremansstraat en de huidige Solheidelaan ?
Prijs u als ooggetuige dan gelukkig, want de fotografische overblijfselen zijn schaars, bijna onbestaande. In 1942 werd de boerderij door een onbekende voorbijganger op doek gebracht. Hij liet zijn schilderij achter in de boerderij, in ruil voor een avondmaal.
De hoeve bestond reeds in de 18e eeuw. Men kan ze duidelijk herkennen op de Ferrariskaart (1777).
Op de Popp-kaart (midden 19e eeuw) wordt ze goed afgelijnd.
Het schilderij is in menig opzicht interessant omdat het ons een goed beeld geeft van deze typische Brabantse vierkantshoeve.
Laat mij u even rondleiden in dit voormalig Huldenbergs pronkstuk.
Als men binnenkomt langs de grote poort, stond er links de woning van de pachter, met aanpalend de koe- en paardenstal. Aan de rechterzijde lag de grote schuur, waar de wintervoorraad werd opgestapeld. Achteraan liep een weg die breed genoeg was om een gespan toe te laten en die zodoende het voeren van de dieren via de achterkant van het gebouw mogelijk maakte.
Vooraan de ingangspoort, naast het huiske het toilet was er plaats genoeg voor een hooimijt. Hier kwam men dessen.
We gaan verder, voorbij het klassieke hondenhok en de mesthoop naar de middenruimte en bemerken achter de schuur de varkenskoten, ver weg van de pachterswoning. Tegen de noordermuur, tenslotte, stond het kippenhok. We verlaten de binnenruimte van de hoeve via een deur in de omgevende muur om zo terecht te komen in de moestuin en de boomgaard. In deze laatste trof men een oase aan fruitbomen aan met onder andere halfoogstappelbomen, kerselaars, kriekelaars, ... en zelfs een witboek.
De hoeve kende verschillende bewoners.
Henri Kumps was getrouwd met Marguerite Stroobants; zij erfden het goed.
Jef Chappeur (Jef Taymans) en Liza Lenseclaes kwamen er wonen.
Daarna werden er Rik de Prs (Henri Harzé) en echtgenote Siska Stuyck pachters. Na het overlijden van Siska werd Rik overreden door een fietser; hij overleed iets later aan de gevolgen van het ongeval.
Georges De Mesmaeker en echtgenote Marguerite van de Prs (Marguerite Harzé) hebben er ook een tijdje vertoefd.
De hoeve kreeg nadien als huurder Den Boerre (Georges Verbrugd) en werd in de jaren vijftig afgebroken.
Théo va David (Théophile Theyssens) en Judit va Kamil va Saaïke of Judit va Jeanne va Tiske van Es (Judith Dewit) bouwden er een villa in de begin van de jaren zestig. De schuur van de hoeve, die was blijven staan, werd iets later afgebroken om de baan te kunnen verbreden.
Op de hoek stond een kapelletje. Het O.L.Vrouwebeeldje van Lourdes is nog altijd in het bezit van Théo en Judith.
De eigendom van Henri Kumps strekte zich verder uit gaande van de apotheek van Jaak Van Hellemont en Marleen Vervaet en het herenhuis waar dr.Stiels zijn praktijk heeft ondergebracht en samen woont met zijn echtgenote Brigitte Ida Lagae , tot tenslotte de vroegere woning van Alfred Stroobants en echtgenote Louiza Stroobants, zijn nicht, die zich in 1933 hier kwamen vestigen. Zij kwamen van het pachthof Schonenberg. Georges Stroobants, de zoon, en Eugénie Busselen uit een eerste huwelijk en Marthe Michiels uit een tweede huwelijk hebben er ook gewoond.
Het huis is gebouwd in neoclassicistische stijl, heeft aan beide zijden van de ingangsdeur een dubbele travee. Zoals het bij de stijl hoort, is het gebouw wit bepleisterd.
Nu is het eigendom van Jef Pierre en Myriam Goeyvaerts.
Info: René Harzé, Rosalie Harzé en Jef Taymans
Tekst: Sofie en Jean-Pierre Van Binnebeek
Schilderij: Rosalie Harzé
Foto's: Jean-Pierre Van Binnebeek
|
