DE BROEK VAN JUFFROUW LINDAxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Juffrouw Linda is een franke.  Ef-fen-af een franke!  Niet met de kleuters, want heel het klasje is dol op haar.  Maar... met de rest!

Onlangs kwam ze de school binnengestoten met een jeansbroek aan! En ze weet verdomd goed dat het reglement van de Sint-Teresiaschool klassieke dameskledij vraagt van de vrouwelijke leerkrachten.  Geen lange broeken, geen broekpakken, zéker geen jeans.  Maar Juffrouw Linda probeert eens.  We zullen wel zien, denkt ze.

De directie verwijst juffrouw Linda vriendelijk - maar beslist - naar punt zes van het schoolreglement : “de kledij van het personeel”.

“Juffrouw Linda kan toch lezen, zeker?”

Volgens juffrouw Linda is artikel zes grondig verouderd en een overblijfsel van de muffe pensionaatsmentaliteit: witte kousen, zwarte schorten, bruin uniform, enz.  De directie geeft ruimdenkend toe : inderdaad, die tijd is voorbij.  Niettemin staat de directeur erop dat artikel zes opgevolgd wordt. Door iedereen. Ook door juffrouw Linda. “Begrepen?”

Maar... juffrouw Linda is en blijft een franke.  Ze laat zich niet doen.  Ze belt naar vriendin Sonja.  Die zit in de ouderraad.  Vriendin Sonia zet de broek van juffrouw Linda op de agenda van de eerstkomende ouderraad.

Het ouderraad is verdeeld, verward : sommigen zijn de mening toegedaan dat de directie geen zaken heeft met deze “persoonsgebonden materie”; anderen verwijzen naar gelijkaardige voorschriften in sommige winkels, bedrijven en openbare instellingen die ook uniforme kleding eisen van het personeel.  De ouderraad blijft onbeslist en wendt zich - besluiteloos - naar de voorzitter van de inrichtende macht: mijnheer pastoor.

Mijnheer pastoor evenwel beslist niet alleen maar met heel de raad van beheer.  Daarheen dus met de broek van juffrouw Linda.  Zo komt het veelbesproken kledingstuk terecht in de beheerraad van de Sint-Teresiaschool.  De degelijke beheerraad.  De deftige beheerraad.  Een raad immers, van heren.  Die heren hebben al veel problemen opgelost, maar zo'n probleem ? Nog nooit ! Voor het eerst in zijn geschiedenis weet de beheerraad geen raad.  Zo wordt de broek van juffrouw Linda teruggespeeld naar de directie.

De directie legt de broek van juffrouw Linda voor aan de inspectie. Maar de   inspectie beweegt zich op louter pedagogisch vlak. Op die manier komt het dossier vliegensvlug terug bij de directie.

De broek van juffrouw Linda heeft al veel stof doen opwaaien.  Ja, juffrouw Linda is een franke! Ze glundert als ze het spel afziet.  Ze neemt contact op met een vakbond.  Maar... die verdedigt uitsluitend beroepsbelangen.  Voor het overige raadt de vakbond haar aan voorzichtig te zijn.  Want juffrouw Linda is nog niet vast benoemd...

De directie heeft het inmiddels warm gekregen met de broek van juffrouw Linda.  De directie overweegt - radeloos - de grote middelen.  De directie overweegt de broek van juffrouw Linda in de Guimardstraat op tafel te leggen, bij het interdiocesaan secretariaat.  Een zaak voor Brussel.  Het wordt een nationale aangelegenheid.

Maar ook een lokale! Heel de parochie weet van de broek van juffrouw Linda.  De roddelmachine draait op volle toeren.  Hoogtijdagen voor de dorpslameren ! Deining alom. Dat kledingstuk lijkt wel gemaakt uit springstof !

Uiteindelijk neemt geen enkele officiële instantie stelling in de zaak.  Het wordt een duel op leven en dood tussen juffrouw Linda en de directie.  En vermits eerstgenoemde haar boterham verdient in de school, en hoopt die nog vele, vele jaren daar te verdienen, moet zij de duimen leggen.  De directie wint.  Uit met de broek !

“Ziet ge nu”, zegt juffrouw Linda tegen vriendin Sonia, “wie in de Sint-Teresiaschool EIGENLIJK de broek draagt ?”

Want juffrouw Linda is een franke.  Ef-fen-af een franke!

Jaak Bertmans