Verdwenen erfgoedxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Het Hof ter Meeren of het Roodhof - deel 2

Op de plaats waar nu het rusthuis ‘Ter Meeren” staat, klopte gedurende eeuwen het hart van Neerijse.  Hier stond het ‘Roodhof’, dat tussen haakjes nooit ‘rood’ geweest is.

Vandaag heeft het een totaal nieuwe bestemming gekregen.  Getuigen ervan de uitbreidingswerken aan het gebouw.

Het Hof ter Meeren dat aan de overkant van de IJse stond was eeuwenlang in aanzien hoger aangeschreven als het Goed ter IJse.  Met de aanleg van het kasteelpark en de verbouwingswerken aan het vroeger jachtpaviljoen is daar een einde aan gekomen.  Het Hof ter Meeren moest het onderspit delven voor het kasteel.

Het nog altijd bestaande geschil werd in 1766 beslecht ten voordele van Philippe Helman.  In 1770 kocht Jean-Albert d’Overschie het jachtrecht van Helman over.

Na de Franse periode vertoefde Maximilien-Emmanuel d’Overschie (de eigenaar van het huidig kasteel van Neerijse) in Brussel en trok zich de situatie in Neerijse weinig aan. 

De laatste mannelijke afstammeling van het geslacht Helman Willem I Graaf Josephus-Franciscus-Christianus-Jacobus (alias Frans) Helman de Termeeren, (1778-1853), werd in afwezigheid van de familie d’Overschie in Neerijse op 16 september 1815 door Willem I burgemeester benoemd.  Hij tekende onder de naam “Graaf Frans Helman de Termeeren”. 

Toen August d’Overschie naar Neerijse terugkwam moest hij wel de duimen leggen.

Hij was eigenaar van het Roodhof.  Dit kan men enigszins beschouwen als een terugkeer van de heren van ter Meeren:  de dorpspolitiek kon opnieuw tijdens dit bewind bepaald worden door de heer van het Roodhof.  Hij werd als weldoener van kerk en gemeente aangeschreven.

Hij bleef burgemeester tot 1836.  Hij overleed ongehuwd op 15 augustus 1853 en werd begraven te Mortsel.


                    

Popp-kaart 1860.-  Het plan van het hof is duidelijk te bespeuren.

De goederen gingen na zijn dood over naar zijn zuster die getrouwd was met een lid van de familie de Jong de Keerbergen.  Eén van haar nichten, gravin Duval de Beaulieu, woonachtig te Rumst, erfde de goederen die na haar dood verkocht werden.

Het Roodhof was sedert lang geen pachthof meer.  Het land werd verhuurd aan landbouwers en het kasteeltje aan Baron de Hauleville, bestuurder van het Koloniaal Museum van Tervuren. 


   

“Château-rouge” dat nooit rood geweest is.

Van 1924 tot 1927 werd het gebouw bewoond door dokter Victor Cappuyns, burgemeester van Neerijse van 1923 tot 1953.

In de volgende jaren zag het Roodhof volgende bewoners:

Tist Pol (Joannes Baptista Beersaerts) en Sefreen van de Witte van Ermen (Severina Van Ermen)

Den Blok (Georges Sterckx)  en Germijn (Germaine Peeters).  Ze gingen nadien in de Donkerstraat wonen. Toen de vrouw overleed, verkocht hij zijn huis aan zijn kleindochter en keerde hij terug naar het Roodhof. Dit was ondertussen omgetoverd tot Ter Meeren en Georges woonde er nog enkele jaren zelfstandig in een serviceflat, niet in de RVT.

Kolla (Nicolas d’Hont) en Wis va Seemons (Maria Sterckx).

Rikske Ziep (Henri Impanis) en Gusta va Kelleves (Clara Dekelver). Rikske werkte als gast bij Ziep in het Lindenhof, vandaar zijn bijnaam.

Jan van Ange  (Jean Michiels) en Merja va Flup va Polle (Marie Debois)

Adrien Smits, de eigenaar van de villa in het Margijsbos, werd de laatste eigenaar van de hoeve  in de jaren twintig.   Hij liet de oude hoeve afbreken na de tweede wereldoorlog.  Twee erfgenamen van de familie Duval de Beaulieu kochten een deel van de gronden.

In 1975 werd de kliniek van het kasteel naar het ondertussen gebouwde nieuwe complex overgeplaatst.

Op 1 januari 1988 werd in het moderne gebouw een rusthuis ondergebracht.  Het kreeg de naam “Ter Meeren”, een aandenken aan de eerste eigenaars uit de Middeleeuwen, de familie Van der Meeren.

Bronnen

Dank aan Lisa Beersaerts, Julien De Volder en Yolande De Volder. 

De getuigen van het verleden van Neerijse.- Tekst van Jean-Pierre Van Binnebeek. Acco Leuven 2005.

Uit het verleden van de gemeente Huldenberg.- Erik Martens. 1978

Het verdwenen Roodhof te Neerijse.   Een ingewikkelde geschiedenis en een legende.- E.Martens. Heemblad van de HKH. 1985-4

Bijnamen in Neerijse. www.bloggen.be/Huldenberg

Eindtekst Jean-Pierre Van Binnebeek