|
De meidoorn
 
De witte De rode
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Wandelend langs veldwegen wordt de neus plots gestreeld door een heerlijke bloemengeur: zeemzoet.
Een beetje rondkijken en daar staat de meidoorn. Met een prachtig wit kleed van duizende heerlijk geurende witte bloemen. Niet verwonderlijk want deze struik behoort tot de familie van de rozen. De rode variëteit vind je dan weer terug in tuinen en parken en is niet zo geurend. Ik zou zeggen reukloos.
Er zijn twee soorten: één stijlige {één stamper} (met een bijna gaaf blad) in het zaad zit maar één pit. De tweestijlige {twee stampers} (met een gelobd blad) in dit zaad zitten 2 tot drie pitten.
Eens de bloemen uitgebloeid verschijnen de zaden. Net kleine appeltjes: eerst groen dat overgaat naar scharlakenrood. Zoals bij de appel is er onderaan ook een krootje te vinden.
De rode meidoorn brengt veel minder vruchtjes voort.
De vogels, die de appeltjes eten, verspreiden de pitten want ze zijn onverteerbaar.
Deze mooie sierlijke struik is wel een venijnigaard. De twijgen zijn bezet met 7-20mm lange scherpe doornen.
Juist daarom gebruikte men deze plant als een natuurlijk afsluiting van weiden en velden. De alzo verkregen haag was de ideale woonplaats van vogels en insecten. Tevens was het een goed windscherm.
Door de uitbreiding van de landbouw vooral de mechanisering hebben heel wat meidoornhagen doen sneuvelen.
De struik is weinig eisend wat grond betreft. Verdraagt zon maar ook schaduw en wind. Tevens groeit hij traag maar kan tot 500 jaar oud worden.
de appeltjes
VOLKSGEBRUIK
De meidoorn werd indertijd gebruikt bij de heidens meivieringen.
Volgens de legende zou Christus een meidoornkroon gedragen hebben op Goede Vrijdag.
Jozef van Arimathea zou, toen hij de Graal neer Brittannië bracht in het jaar 60, zijn meidoornstaf in de grond gestoken hebben. Deze schoot wortel en bloeide van dan af tweemaal per jaar. Het gebeuren speelde zich af in Glastonbury.
Bij verbranding geeft het hout een geweldige hitte. Ook gebruikt men het hout om houtskool te maken.
GENEESKUNDE
De bloemen (gedroogd) en bessen worden al eeuwen gebruikt bij spijsverteringsproblemen.
Ook voor hart - en vaatziekten helpen ze. Ze verwijderen de bloedvaten en verminderen alzo de druk. Ze regelen en versterken de hartslag. Tevens zijn ze waterafdrijvend. Dit komt dan weer het hart ten goede.
De bessen zijn rijk aan vitamine C en bioflavanoïden. Men legt ze zelf in brandewijn (alcohol) om een likeur te bereiden. Deze worden als hartversterkertjes gedronken.
EEN VERHAAL
|
DE MEIDOORN EN DE COCADRILLE)
Is het u wel eens opgevallen dat midden op de mestvaalten in Midden Frankrijk vaak een meidoorntak staat? In dit verhaal leest u waarom.
In Midden Frankrijk leeft een bijzondere haan. Hij ziet eruit als iedere andere franse haan.
Dat is lastig want deze speciale haan legt eens in de 17 jaar een heel bijzonder ei. Dit ei heeft 10 jaar nodig om te volgroeien! Al die jaren moet het zorgvuldig warm gehouden worden. Alleen een mesthoop heeft de ideale broeierige temperatuur om het ei uit te broeden en de haan moet in zijn buurt blijven. Als de haan even weg moet draagt hij het ei altijd voorzichtig bij zich omdat het vele vijanden heeft.
Heeft de haan er goed voor gezorgd en zijn er geen vijanden geweest dan komt uit dit bijzondere ei na 10 jaar de COCADRILLE. Dat is een beest dat er van voren uitziet als een haan en van achter als een slang. De cocadrille heeft vurige ogen. Als die ogen je aankijken versteen je ogenblikkelijk. Overal in Midden Frankrijk zie je nog bijzondere grote en kleinere stenen staan, de slachtoffers van de cocadrille.
|
Alle fransen in Midden Frankrijk zijn doodsbang voor dit monster.
Het enige antigif dat het kuiken in het ei kan smoren is het sap dat
uit een meidoorntak lekt. Daarom steken de fransen altijd een tak
van de meidoorn in het midden van de mesthoop. Let maar op.
|
norbert mosselmans 05/2011
INFO
Kruiden Marcus A. Webb
Kruiden Lesly Bremnes
Bomen en struiken Readers Digest
Geneeskruiden Uitg. Michon Helmond
Courante blad - en vruchtheesters CERA
Natuurverhalen www.natuurverhalen.nl
Fotos internet
|
