|
Beste Lezers,
De tocht van Broechem naar Geel is dus grotendeels langs het Albertkanaal gelopen. In Herentals heb ik deze levensader voor de Waalse industrie verlaten. Af en toe kwam de zon even piepen, de regenjas verdween naar de rugzak.
Uiteindelijk belande ik te Geel Bel, plaats waarbij velen wellicht een belletje zak rinkelen. Het jeugdhuis was daar niet meer dan een afgelegen lokaal dat potdicht zat. Gelukkig is er een plastiek afdak waaronder een dikke houten bank stond en een pak stoelen. Hier heb ik dan maar mijn onderkomen voor de nacht van gemaakt.
Het was alleszins droog, er zaten geen lekken in de golfplaten. Het geklater van de regen en geritsel van de vogels was gratis.
Een minpuntje, de waterkraan deed het niet wegens een ontstekend stukje buis, waarschijnlijk kapot gevrozen.
Pluspuntje, bij deze zijn mijn slaapmat en slaapzak getest en goed bevonden. Zo goed zelfs dat ik deze morgen ben blijven liggen tot 6u45.
Vandaag heb ik dus geen regen gezien, het heeft wel enkele malen gedreigd, maar een bedevaarder wordt al eens ontzien. Of krijgt al eens iets.
De plaatselijke kruidenier gaf me nog een appel mee om me moed te geven. Rond 10u kreeg ik een tas koffie van twee mensen die hun oprit aan het her leggen waren: NOAR POLEN BEGOT! Nondedju!
Vader en zoon (kon je niet naast kijken) gingen dit weekend iets minder ver en dan deden hun voeten al zeer. Voor deze mensen is hun jaarlijkse bedevaart naar Scherpenheuvel meer dan genoeg, dertig kilometers is inderdaad ver zonder training. De pint op het eind smaakt daarom nog beter.
Over de middag bereikte ik Leopoldsburg alwaar ik warm heb gegeten. Na nog een bezoekje aan het Belgisch Militair kerkhof en het Militaire kerkhof van het Gemenebest te hebben bezocht trok ik verder via het kamp van Beverlo. Wat is dat lang geleden! Er is wel al het een en ander veranderd, o.a. afsluitingen van het eigenlijke kamp. De lange Macadam klinkt nog steeds overdovend, bambam, bambam, nieuw geluidje, de drie assige opliggers.
Om van het lawaai af te komen heb ik dan maar aan tresspassing gedaan, langs de kant van de schietbanen. (ik weet het wel, het mag niet!)
De camping lag niet daar waar ik verwachtte maar wel een tiental kilometers terug. Iets met dezelfde naam was niet voor mij geschikt, dus, terug naar Hechtel dorp. Het werd toch stilaan tijd een onderkomen voor de nacht te vinden.
Aangezien morgen de tocht toch over Peer loopt was het besluit genomen, over de N73 richting Bree, een B&B zou mijn pad wel kruisen.
Driewerf helaas, diegene tussen Hechtel en Peer gelegen (Wijgmaal) was gesloten, de vrouw des huizes vond het jammer. Dan maar verder. Tijdens een rustpauze stopt er een auto. De chauffeur vraagt of ik die man ben die naar Czestochowa trekt. Hij was ook sport man en weet dus hoe het voelt, als je moe bent om dan nog een extra inspanning te doen. Die laatste drie kilometer tot Peer heb ik dus al rijdend afgelegd.
Dus zit ik nu mijn verslagje te maken in hotel Boskar, markt 1 te Peer. De patron zal mijn was nog drogen.
Wifi is een probleem, hopelijk lukt het nog om dit verslagje met de fotos te posten.
Ben moe en probeer het morgen vroeg nog een keer. Anders zal het in Kinrooi moeten gebeuren!
Grtjs
Hugo Peregrinus
Fotos : Eens anders bezien (waar?); Zoete Koekjes; J. Bakelands met oren; Onder de golfplaten, maar droog!; Rustplaats op de Grote Neet; Hoeveel jonge mensen zijn hier van de trein gekomen; Hoeveel jonge mensen zochten hier hun vertier; Dan is het nog ver hoor!; Als je op dit punt wakker wordt weet je nog waar je bent, onmisbaar.
gelukt!
|
