Het is zover...we gaan terug naar huis. Maar toch wil ik jullie ook wel eens de keerzijde van die mooie vakantie-plekjes laten zien. Wij (de "rijke" toeristen) krijgen altijd en overal alléén maar de mooie kant van het plaatselijke dorpje of de stad te zien. Er is helaas ook een minder mooie keerzijde. Bekijk maar eens hoe die mensen daar in Mexico écht leven. Of wat dacht je van dit mooie huisje...??
Zie je wel dat er écht wel mensen in wonen en léven ? De was hangt nog op de draad...
Hoe korter we bij een volgende stad komen, hoe beter de huizen beginnen uit te zien. Op de volgende foto zie je het plaatselijke speelgoed-souvernier-kranten-winkeltje. Vraag me niet wat die 2 bobbels op dat bord betekenen...dát zoek je zelf maar uit !
En dan de "hoofdstraat" ! Wellicht is er iets te doen want de "winkelwandelstraat" is afgezet en een agent houdt het verkeer in de gaten. Hij maakt er een erezaak van dat niemand hier doorrijdt. Misschien is er wel één of andere "kermiskoers" ? Wie zal 't zeggen...
En hier nog zo'n pracht van een huis. Geef toe, het ziet er wel al beter uit dan het 1ste huisje...
Eens we op de luchthaven zijn is al die miserie van die arme Mexicanen alweer bijna vergeten.
Jullie hebben in mijn verhaal van Savannah gelezen over de film van Forrest Gump. In die film willen Forrest Gump (Tom Hanks) en zijn vriend Bubba (Mykelti Williamson) een restaurant beginnen. Ze noemen het "Bubba Gump". Wel...op de luchthaven van Cancun hebben ze zo'n restaurant. We stappen letterlijk "in de schoenen van Bubba". Geloof je 't niet ? Bekijk mijn schoentjes dan maar eens...
Nog effe genieten van een laatste Pina Colada en dan zijn we weg.
Dominique wijst me op een spreuk waarvan hij vindt dat ze voor mij van toepassing is. Ik laat het aan jullie over om zelf je conclusies te trekken, maar ik heb er toch maar een foto van gemaakt ! Niet dat ik van mezelf vind da'k zo oud al ben, maar ik ben ook geen "sissie" !
En zo zijn we weer aan 't eind van dit verslag. Wat gaan we nog meer doen vóór we naar ons Belgiekske vertrekken ? Wel...Niki heeft nog een concertje gepland, ik moet nog wat kaartjes maken, deze blog zou nog moeten worden bijgewerkt enz. Enfin...er is nog genoeg om me mee bezig te houden hoor !
Zo heet de plaats waar ons hotel zich bevind. En vermits het onze laatste avond is én omdat er uitgerekend vanavond een marktje is wandelen wij er naar toe op zoek naar souverniers. Voor diegenene die ook al op vakantie geweest zijn, zijn dit bekende beelden...
Je kent het hé...vrouwen, winkelen, de markt...het wordt mannen wel eens teveel en gelukkig voor Dominique zijn er de nodige rustplekjes om al die winkelende dames gade te slaan.
Bij één van die kleine kraampjes vinden we hét geschikte vakantie-souveniertje voor Lien. Deze brave man maakt armbandjes op bestelling. We laten er eentje maken met haar naam en omdat ze in het 1ste leerjaar zit en leert lezen doen we er ook nog een bladwijzer bij.
Erg groot is de markt niet en na ongeveer een uurtje zijn we klaar. De man - die het armbandje maakte - stelt voor om een foto van ons te nemen.
Ziezo en nu gaan we terug richting ons hotel om de valiezen in te pakken. Helaas...onze vakantie is voorbij. Wat gaat de tijd toch snel als je het naar je zin hebt. Over welgeteld één maand zijn we (weeral) weg. Dan gaan we naar België voor het 1ste communiefeest van onze kleindochter Lien !
Ik had gezien dat ons hotel beschikt over een eigen duikcentrum van PADI " The Reef Marina" (http://www.thereefmarina.com/divecenter) en omdat ik het Open Water Diver brevet heb, wou ik hier mijn Advanced Open Water Diver (AOWD) examen doen. Na het inwinnen van de nodige informatie en het betalen van het inschrijvingsgeld kon ik er dus aan beginnen.
Totaal moest ik 5 duiken doen waarvan de eerste meteen een verplichte is namelijk de diepte duik. Hiervoor doken we naar een wrak de "Mama Vina", een garnalenschip, dat op bijna 30 meter diepte ligt. Op het bovendek kwamen we oog in oog te "staan" met een barracuda. Aan de onderkant van het schip - waar het overhelt naar rechts - vonden we een reuze langoustine.
Voor mijn volgende duiken gingen we naar de duiksites "Barracuda" en "Tortugas" om de schilpadden te bezichtigen. De proeven waren "Drift Dive" (oftewel afdrijven) en "Peek Performance Boyancee" (zweven). Omdat de zee enorm ruw was, hebben we wel eerst ongeveer 20 minuten moeten martelen en spartelen om in onze boot te geraken dat slechts 30 meter verwijderd was van ons ! Amaai...was me dat afzien ! Goed dat Ingrid er NIET bij was...zij had meteen rechtsomkeer gemaakt !
Voor de schildpadden was het meteen BINGO...
Toen we terug aan wal kwamen hing er een rode vlag en was het duiken in open zee meteen gedaan. Mijn instructeur besloot om de 2 laatste proeven af te nemen in de "Cenotes Dos Ojos" oftewel "Grot van de 2 Ogen". Toen we bij de Cenotes aankwamen werd mijn aandacht getrokken door een hele mooie vogel, waarvan ik jullie de naam moet schuldig blijven. Wie het weet mag het ons altijd vertellen !
Omdat er veel volk was, hebben we een omkleedruimte moeten improviseren en hebben we ter plaatse - op de parking - een striptease gedaan. We hadden wel ons zwemgerief al aan !
We zijn klaar om de grot te verkennen met serieuze lampen want het is er pikdonker!
Nog even wuiven vooraleer mijn laatste 2 proeven te beginnen (namelijk de Grotduik) en na een halfuur pauze, de verplichte Navigatieduik als finale.
Uiteraard werd er gevierd na het behalen van het AOWD brevet.
Het vervolg van onze "Mexico-vakantie" zal Ingrid verder vertellen.
Vandaag ga ik jullie een beetje wegwijs maken in Tulum. Vermits het een eindje verwijderd is van ons hotel worden we 's morgens al vroeg opgepikt aan ons hotel door "het busje"...
Tulum - die vroeger waarschijnlijk "Zama" heette - dateerd uit 564 en ligt in Quintana Roo op het schiereiland Yucatan. "Zama" betekend zoveel als "Ochtendstad" of "Stad van de Zonsopgang". Naderhand werd de stad "Tulum" (Mayawoord voor "muur") genoemd en dat verwijst naar de 4 meter hoge muur die rond de stad opgetrokken was. De stad ligt op een 12 meter hoge klif en kwam pas helemaal tot bloei tussen de 11de en de 15de eeuw als een zeer groot handelscentrum. Op zoek naar nieuwe territoria waren het de Spanjaarden die in 1518 langs de kusten van Mexico, deze stad ontdekten en op deze plek meerden zij aan...
Het grootste gebouw op deze site is "The Castillo" en is landinwaarts gericht (zoiets zou ik nooit gedaan hebben want nu missen ze het gigantische uitzicht op zee... maar ja...IK heb daar niks te zeggen hé !)
Uiteraard bevinden zich hier nog veel meer tempels en bijgebouwen. Sommigen zijn gereduceerd tot een hoopje op-mekaar-gestapelde stenen, maar anderen zijn dan weer in een veel betere conditie.
Zowel Dominique als ik worden regelmatig gevraagd om "fotograafke van dienst" te spelen voor anderen, maar op deze plek willen we ook wel eens een fotootje van ons 2-tjes. We vinden wel een gewillig slachtoffer om ons op de gevoelige plaat vast te leggen...het ene plezier is 't andere waard hé !
Het is bloedheet en wij besluiten dan maar om een terrasje gaan op te zoeken vóór we seffens weer die bus in moeten...maar anderen laten zich verleiden om via deze trappen naar de Caraïbische Zee te stappen. Naar beneden is niks maar...seffens moeten ze ook nog terug naar boven...pppppfffff !!!
En met nog een laatste blik op Tulum nemen we afscheid en gaan onze trip verder naar "Xel-Ha". Of wil je nog meer uitleg over Tulum ? Dat kan via http://nl.wikipedia.org/wiki/Tulum
"Xel-Ha" is een heel groot, natuurlijk aquarium waar zee- en zoetwater samenkomen. Men heeft hier dan maar een pretpark van gemaakt waar duizend en één dingen te zien en te doen zijn, maar je kan er uiteraard ook snorkelen want owv. de 2 soorten waters is hier een gigantische variëteit aan vissen te zien.
Bij aankomst aan het park worden we meteen begroet door een groep losgeslagen, wilde Maya Indianen die voor ons een dans (hopelijk is het geen "regendans") ten tonele brengen.
En ipv. dat ik altijd vraag of ik met de ene of de andere op de foto mag, is het hier nét omgekeerd...deze angstaanjagende kerel komt mij vragen om samen een fotootje te MOGEN maken. Maar zodra dát gebeurd is steekt hij wel zijn hand uit voor een "tipie, tipie" (centjes verdienen dus...verdorie !)
Hier gaan we seffens toch wel eens een beetje zwemmen en snorkelen hoor...het water ziet er zooooo fris en aanlokkelijk uit dat we de verleiding niet kunnen weerstaan. Dominique koopt nog snel een onderwatercamera om ook die onderwaterwereld eens op foto kunnen vast te leggen, maar ik kan jullie jammer genoeg geen enkle foto laten zien...Toen we terug kwamen van onze trip "waterspetteren" zagen we dat er water in het cameraatje gesijpeld was...JAMMER...geen enkele foto !!! Jullie zullen het dan maar moeten doen met een paar zichten op het waterpretpark...
En na zo'n vermoeiende dag verdienen ondergetekende en haar man toch écht wel en beetje rust ! We zoeken verkoeling onder de palmbomen. Kan je ons vinden ?
En deze knappe kerel kwam er gezellig bijzitten...hij zag er op toe dat we écht wel zouden rusten, maar dat hij zorgde er ook voor dat we op tijd terug wakker werden om zéker ons busje niet te missen !
Om jullie nog meer "curieus" te maken naar dit mooie park, doe ik er de website bij zodat jullie zelf eens op ontdekkingstocht kunnen gaan : http://www.xel-ha.com
Het grootste waterpretpark aan de Mexicaanse riviera is wellicht Xcaret en wij zijn er naar toe geweest om gaan te zwemmen met de dolfijnen ! JIEHA !!! Wat een ervaring ! Veel kan ik jullie daar niet over vertellen want dit moet je zelf gedaan hebben om ECHT te weten wat het is. We hebben wel enkele foto's gemaakt toen we net aankwamen. Daarna kon het niet meer want... eenmaal je je badpakken en zwemvest (ja...dat ben je verplicht !) aanhebt ga je het water in en dan staan er een 2-tal personen die foto's maken en het geheel filmen. Dat kan je achteraf kopen (vast en zeker een hele mooie herinnering voor mensen met kleine kinderen of voor hen die dit nog nooit gedaan hebben) maar wij hebben dit niet gekocht want ze waren ongelooflijk duur. Voor ons was het trouwens de 2de keer (1 ste keer in Cuba). Net even spannend, maar de noodzaak aan meer beeldmateriaal was er niet meer. Als je ooit de kans krijgt om dit te doen, moet je het zeker niet laten !
En hier zijn ze dan...de "Flippers"...
Zoals ik al zei is dit een heel groot waterpretpark en vermits we ons fototoestel in ons kastje zitten hadden, hebben we verder geen foto's meer gemaakt. Maar ik verwijs jullie graag naar de website zodat je eens kan gaan kijken wat we nog meer gedaan hebben http://www.xcaret.com
Om ons nog wat meer bezig te houden, gaat de volgende uitstap naar Tulum en Xel-Ha.
Vandaag maken we onze eerste uitstap maar ik voel me er niet zo goed bij. Integendeel...ik voel me schuldig omdat ik hier verondersteld wordt te genieten, terwijl dat helemaal niet zo is. Liefst van al zou ik nu gewoon thuis bij mijn familie willen zijn. Vannacht heb ik vernomen dat mijn neef Patrick onverwacht overleden is en dat maakt me verdrietig. Toch weet ik dat hij zou willen dat wij onze vakantie gewoon verder zetten. Ik kan er helemaal niks meer aan veranderen, hoe graag ik dat ook zou willen.
Dus...zoals de titel het al doet vermoeden, gaan we vandaag een uitstap doen naar Chichen Itza. Als 1 van de belangrijkste steden van de Maya's en gelegen op het schiereiland Yucatan in Mexico, staat deze stad op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Alhoewel Chichen Itza, in 2007, het moest opnemen tegen de Eiffeltoren en de Chinese Muur, werd het toch verkozen als 1 van de 7 nieuwe wereldwonderen. De grootste trekpleister is natuurlijk "the Castillo del Quetzalcoatl" (de tempel van Quetzalcoatl).
Deze "Quetzalcoatl" of "Kukulcan" (zoals de Maya"s hem noemden) is de slangengod van de wind, de wijsheid en het leven. Zijn naam betekend zoveel als "gevederde slang". Hij is 1 van de weinige goden aan wie nooit mensenoffers gebracht werden (http://nl.wikipedia.org/wiki/Quetzalcoatl)
Als je in de open vlakte voor de tempel staat en je klapt in je handen wordt dat helemaal boven in de tempel herhaald en dat is zeer merkwaardig. Nog veel meer tekst en uitleg over Chichen Itza, kan je natuurlijk altijd gaan zoeken op : http://nl.wikipedia.org/wiki/Chichen_Itza
Nog zo'n "toeristentrekkertje" is dit mannetje. Zijn naam is "Chak-Mool" of "Donderende Voet". Deze Chak-Mools - een liggend figuur met het hoofd omhoog en een schaal op de buik - werden gebruikt voor mensenoffers...zowel door de Maya's als ook door de Azteken. Waarschijnlijk werden er mensenharten op gepresenteerd aan de goden (aijejaijejai...). Meer uitleg over hem : http://nl.wikipedia.org/wiki/Chac_Mool
De naam van onderstaande tempel ben ik helemaal vergeten...en ik kan hem ook niet meer terugvinden. Jammer maar helaas...maar toch vind ik het de moeite om hem jullie te tonen.
Maar deze weet ik wel nog precies. Het is de "Caracol" of "Astronomical Observatory" (of zeg maar gewoon "Sterrewacht") van waaruit de Maya's de stand van sterren en planeten met het blote oog observeerden (tenminste volgens http://en.wikipedia.org/wiki/El_Caracol,_Chichen_Itza)
Bij dit plaatje hoef ik waarschijnlijk helemaal geen uitleg te geven. Het is namelijk iets dat waarschijnlijk alle vrouwen wel graag doen. Op schattenjacht tussen de vele souveniertjes. En maar snuisteren, zoeken, kijken, keuren, afpingelen en dan...mag meneer de felbegeerde schat betalen !
Na Chichen Itza ging onze tocht onverstoord verder want het was de bedoeling dat we ook nog zouden gaan zwemmen. Nee...niet zomaar wat baantjes trekken, maar zwemmen in een "Cenote" of grot. Bij de ingang wil Dominique eerst op de foto met deze lokale schoonheid.
Dit is niet zomaar een grot...ik zou eigenlijk beter zeggen dat we gaan zwemmen in een hele grote diepe put. Maar goed dat we hier niet af moeten springen...stel je voor ! Hoe moeten we er dan wel geraken ?
Aha ! Niki heeft de ingang gevonden. Zo'n 160 trappen neerwaarts brengen ons tot onze bestemming.
Het water is wel heel erg koud !!! En wie gaat er NIET in (zogezegd om foto's te kunnen maken ?). Juist ja...Niki ! En wie gaat er dan wel een duikje nemen ? Inderdaad...Biebieke natuurlijk ! Eens in het water voel je de kou niet meer, alleen is het dan wel uitkijken waar je zwemt want het krioelt hier van de katvissen en die beestjes komen recht op me af ! Maar wat is het mooi...een heel aparte belevenis !
Moe van het wandelen en honger van het zwemmen doet onze gids besluiten om een halte te maken bij het eerstvolgende dorpje. Hier verwelkomen ze toeristen aan de lopende band heb ik de indruk. Het is zoooo gigantisch druk in het restaurant dat ik mijn picknick meeneem en me ergens op een bankje in de tuin installeer. Bijna als vanzelf word ik naar het bankje tegenover dit kerkje geleid.
En natuurlijk kan ik er niet aan weerstaan en moet ik effe hier naar binnen. Even een momentje voor mezelf om stil te staan bij het heengaan van Patrick en voor hem te bidden.
Patrick...waar je ook bent...ik hoop dat het je goed gaat daar...maar ik zal je missen !
Eindelijk ! Na bijna 2 jaar zijn we nog eens - wat wij dan noemen "ECHT" - op vakantie geweest. Jaja...ik weet het en ik hoor het jullie allemaal al tot hier in Utah roepen : "Die 2 doen toch al niks anders dan uitstapjes maken en feestjes vieren, moet dat nu echt ?". Toch wel ja, want we hadden het nodig. Het is duidelijk dat we hier "met ons gat in de boter zullen vallen".
Maar het is niet alleen die goeduitziende, verzorgde voorkant van het hotel, maar vooral wat zich achter deze muren bevindt, dat ons zo erg aanspreekt. Zeg nu zelf...zou jij "nee" zeggen tegen deze oase van zon, zee, zwembad, lekker eten en drinken en vooral het ZALIG NIKS doen ?
We maken ook meteen kennis met een aantal lokale bewoners van 't hotel...de "Agoutis". Een vreemd uitziend diertje dat erg lijkt op een kruising van een rat en een zeevarkentje. Alleen is deze soort groter, heeft hij een wel heel erg kort, klein staartje en is hij ook "hoger te poot". Meer hierover op : http://en.wikipedia.org/wiki/Common_agouti en natuurlijk maken wij er ook foto"s van
Het hele hotel is gebouwd in een soort tropisch regenwoud compleet met waterval en al. Op deze plek kan je aan de toog ijsje eten bij "het ruisende water van de waterval"
Eenmaal alles uitgepakt is het badpakkentijd en begeven we ons naar het strand. Jeetje...wat zal dat een zalige verwenvakantie worden...hier ben ik de eerstkomende dagen niet meer weg te slaan !
Heel content dat ik ONS stekje gevonden heb zeg ik tegen Dominique : "Hier ga ik mij installeren en dat ze me nu verder maar gerust laten. De enigste zorg die ik vanaf nu nog wil hebben is : "waar blijft mijn cocktail ?" en "in welk restaurant gaan we ons vanavond laten opdienen ?"
De vreugde kan helemaal niet meer op als Niki mij - op dag 2 van ons verblijf - dan ook nog eens een heerlijke massage op het strand kado doet ! De nodige verfrissing komt uit een versgeplukte kokosnoot. Als dat niks is !!! Wat kan een mens nu nog meer verlangen...
Wat we wel al eens in films gezien hebben, maar nog nooit "life", gebeurt vandaag vlak voor onze ogen. Wij zijn getuigen van een rasechte Maya-huwelijksceremonie. De hele gebeurtenis wordt geleid door een nakomeling van de Maya-Indianen - de Shaman - en wordt gehouden volgens aloude tradities met vuur en wierrook, maar er zijn ook 2 mensen bij die muziek maken op oude Mexicaanse instrumenten of op grote zeeschelpen. Meer uitleg vindt je op : http://ajuaweddings.com/may_wedd.html
's Avonds wordt voor bruid en bruidegom een wel zeer romantisch etentje geserveerd...op het strand !
En wij ? Wij maken het gezellig en gaan met z'n tweetjes eerst in de tuin aperitieven met een Pina Colada en daarna gaan we genieten van een overheerlijk Mexicaans buffet.
Zoals in zovele hotels wordt ook hier de avond afgesloten met een show van het animatieteam
Jullie hebben waarschijnlijk al wel door dat ik voor de gelegenheid, al de foto's van het hotel samengezet heb. Zo hoef ik het hier dan ook maar 1 keer te vertellen. 't Zou anders nogal gaan vervelen als ik in ieder verhaal steeds maar weer terug zou komen, op wat er in het hotel gebeurd. Dus...genoeg nu daarover, het wordt toch wel eens tijd om -tenminste een klein beetje - ondernemend te zijn en jullie van onze uitstappen naar Chichen Itza, Tulum en Xel-Ha te vertellen. Op naar het volgende !
Gemiddeld 43 mensen per dag bezoeken mijn blog en dat zou zo ongeveer wel kunnen kloppen. Zelf kijken zowel Dominique als ik ook regelmatig (vooral in ons gastenboek !).
Regelmatig krijgen we telefonisch, via skype of email wel te horen wat of hoe mensen deze blog vinden. Soms zelfs van mensen waar we het helemaal niet van zouden verwachten, waarvan we zelfs niet eens wisten dat zij deze blog lezen en die het "geweldig" vinden, hier te komen lezen.
Maar dikwijls vraag ik me af wié er dan wel allemaal meelezen hier. Zelf lees ik ook enkele blogs waar ik toch wel regelmatig een reactie achter laat. Ik ken die mensen en "volg" hun leven toch wel graag. Een tijdje geleden vroeg zo iemand wie er allemaal meelazen, toen heb ik me natuurlijk ook "gemeld".
Eigenlijk zou ik het heel leuk vinden als jullie, lezers van mijn blog, zich zouden laten kennen door een reactie in ons "gastenboek" (rechts op deze pagina door op "voeg toe" te klikken) achter te laten. Dat stimuleert mij ook om door te gaan onze verhalen te vertellen en jullie zo op de hoogte te houden van ons leventje hier.
Na deze vraag zal het een tijdje duren vooralleer ik hier terug kom kijken omdat we morgenvroeg - 18 april - op vakantie naar Mexico vertrekken. Voor diegenen die dit nog nooit gedaan hebben geeft het jullie 2 weken de tijd om uit te zoeken hoe dat "nalaten in ons gastenboek" eigenlijk werkt.
Dit is nu eens een "extra stukje blog" (zonder foto's dit keer), enkel en alleen omdat ik eigenlijk heel nieuwsgierig ben. Laten jullie een reactie achter?? Eigenlijk is deze oproep heel eng, misschien zijn er na de vakantie wel 0 reacties. Dat is dan écht wel heel jammer voor ons, maar vooruit...we zien wel wat het wordt ! Stiekem hoop ik dat er zo massaal op gereageerd wordt dat wij ook eens een hele tijd zoet zijn met "bijlezen". Groetjes, Ingrid
Eindelijk kan ik hier ook eens iets vermelden van wat écht wel mijnen "dada" is ! Nadat Manuela dit I.B. de afgelopen 2 jaar (en ik vorig jaar samen met haar) organiseerde, is het vanaf nu mijn verantwoordelijkheid. Protocol-officer Susan en ik, zetten met z'n 2-tjes onze schouders onder dit evenement.
Susan is verantwoordelijk voor alles dat binnen de basis moet geregeld en verzorgd worden. Zij houdt zich bezig met toezien dat de regeltjes van de wet worden toegepast, dat de nodige publiciteit aan ons Buffet gegeven wordt, dat de fotograaf op zijn afspraak is, de lokale krant van de basis op de hoogte is en dat de nodige generaals (en hun voetvolk) uitgenodigd worden. Mijn taak bestaat erin dat ik moet zorgen dat de de zaal in orde is, dat de Internationals weten waar ze zich moeten aan houden, waar ze wat kunnen vinden, dat iedereen er is voor de foto's en dat de zaal ook weer opgeruimd is na afloop. Ook de speech en de "Raffle" (of lotterijtrekking) behoort tot mijn taak.
Weken...neen, wat zeg ik...maanden op voorhand zijn we aan de organisatie begonnen. Ieder van ons maakt één "centerpiece" oftewel een bloemstukje als tafelversiering. En nu "tromgeroffel" aub want dit is mijn eigen creatie en al zeg ik het zelf...ik vind het een mooi stukje geworden !
Het I.B. is ontstaan omdat de "Officers Spousses Club" (de vrouwen van de Amerikaanse officieren) het op zich genomen had om alle "foreigners" (buitenlanders) welkom te heten hier in de States en deze mensen een buffet aan te bieden met traditionele hapjes en drankjes. Zij doen dat meestal rond september omdat in de zomermaanden heel veel mensen vertrekken/toekomen. Als dank voor dit hartelijk welkom, gingen de Internationale dames op hun beurt de mensen van de basis uitnodigen. Ze wilden de Amerikanen laten kennismaken met eten, drinken, cultuur (door info brochures) en gewoontes van hun "thuisland". Tot op dit jaar (de 22 ste keer) is het een jaarlijks weerderkerende traditie geworden die we in ere willen houden. Zoveel deelnemende landen samen (16 dit jaar !) daar moet natuurlijk een groepsfoto van gemaakt worden !
Vooralleer onze genodigden zich "op wereldreis in de Ballroom" begeven is het tijd geworden voor mijn speech. Jongens...wat ben ik nerveus...ik sta te trillen op mijn benen ! Het gebeurd me immers ook niet iedere dag dat ik - buiten al dat volk (de zaal is gevuld met zo'n 400/500 personen) - ook nog eens Generaal Stapp (die intussen één van onze vrienden geworden is), zijn familie en ander hooggeplaats volk mag verwelkomen.
Zoals ik al zei, probeerd ieder deelnemend land zich van zijn mooiste zijde te laten zien en zijn de vrouwen al dagen in de weer geweest om al dat lekkere eten voor te bereiden. Ik stel een paar landen aan jullie voor :
Italië : met hun wereldbefaamde spaghetti, lazagne, tiramisu en panna cotta
Japan : wilde iedereen bedanken voor de massale steun na de aardbeving en tsunami
Jordanië : waar ook de Egyptische Generaal (uiterst rechts) effe bij op de foto wilde
Blijkbaar heeft het International Buffet voor de nodige ophef gezorgd want vandaag maandag 12 april hebben we de krantenkoppen gehaald ! Er volgen zelfs persoonlijke felecitaties van Generaal Stapp ! Hem kan je herkennen op het kleine fotootje onderaan in het geheel, in blauwe hemd.
Ziezo, dit hele gedoe is achter de rug en de organisatie was een serieuse uitdaging. Maar we hebben het met z'n allen tot een zeer goed eind gebracht. Onze bezoekers hebben goed gegeten en gedronken (en waren zéér tevreden), de deelnemende landen hebben er plezier in gehad en deze organisator (biebieke) blikt tevreden terug ! We kunnen met een gerust gevoel op vakantie naar Mexico vertrekken want dat hebben we nu toch wel dubbel en dik verdient. En dat wordt dan meteen ook het volgende verhaal.
...vieren we dit jaar 2 keer ! Wat heeft hij toch geluk hé !? Het is meteen ook de laaste keer dat we het 2 maal vieren (tenminste...hier in Utah dan toch !). Onze Duitse vriend Paul heeft op dezelfde dag "Geburtstag" en natuurlijk "gebruiken" (lees "misbruiken" !) die 2 mannen dat om zoveel mogelijk te vieren.
Net omdát ze dit jaar terug naar Duitsland verhuizen en omdát die 2 gelijkertijd jarig zijn, wil ik dit jaar wel eens voor iets speciaals zorgen. We nodigen hen uit op een gezellig etentje (dat doen we trouwens voor alle Internationals die gaan vertrekken én voor de "nieuwe" die toekomen !) en daar hoort dan ook de nodige foto bij.
Noch Niki, noch Paul (en gezin) hebben echter in de gaten dat ik er een verrassingsfeestje van maak, met een heuse verjaardagstaart voor beiden...daar hadden ze zich niet aan verwacht ! Ik heb wel nog niet zoveel ervaring met bakken en versieren, en dus helpt Sarah mij om dit pracht juweel te toveren.
Dit gaat duidelijk tégen de regels van de kunst in ! Normaal gezien zou het het feestvarken moeten zijn die de taart aansnijdt. Maar met 2 van die varkentjes is het een beetje moeilijk en dus valt die eer mij te beurt !
De week daarna nodigen Paul & Manu ons uit om bij hen dat verjaardagsfeestje nog eens over te doen (zie je wel dat we altijd wel iéts uitzoeken om te kunnen feesten...hahaha !).
Paul kreeg voor zijn verjaardag een "infrarood" BBQ en die mogen we mee uitproberen. Uitgerekend vandaag regent het natuurlijk ! "Onder moeders paraplu" kan voor deze 2 de gezelligheid niet op !
Het weer schommeld deze tijd van het jaar héél erg snel, het is precies een jojo ! Bekijk onderstaande weerkaart maar eens : zaterdag 2 april...72°F (is 22,2°C) en voor zondag 3 april voorspellen ze...nog slechts 48°F (is 8,8°C !)...wat een verschil !!!
Manu heeft ook voor een taart gezorgd...een échte traditionele "Schwartzwalder-kuchen", maar de aanblik alleen al is voor Paul een beetje teveel om er nog langer van af te moeten blijven !
In de beginfase van mijn blog schreef ik regelmatig over dingen die we "voor het eerst" deden of meemaakten. Nu kom ik tot het besef dat we al dingen "voor het laatst" aan 't vieren zijn, waaronder dit feestje. Maar dat hoort nu eenmaal bij ons "tijdelijk verblijf in The States" !
