Vandaag is er de "Parade of Homes", een soort nieuwbouw-huizen-open-deur-dag. Al deze huizen zijn te koop en worden voor de gelegenheid volledig ingericht en aangekleed. Je zou haast denken dat hier al écht iemand woont, maar dat is niet zo...het is allemaal alleen maar voor de schijn en om te kunnen verkopen. Vermits wij een appartementje gekocht hebben, willen we ideetjes opdoen voor ons eigenste stekje. Het zijn vooral de badkamers en keukens die ons interesseren want onze meubeltjes gaan sowieso mee terug. Het ene huis is al groter (typisch Amerikaans) en beter gelegen (ook typisch Amerikaans) dan het andere en zeker dan dat van de buren...maar tussen ons gezegd en gezwegen...ik zou ze niet graag moeten onderhouden !
Interesseert het jullie om binnen mee te gaan rond loeren ? Kom maar mee dan...
De eerste halte is steevast de zitkamer, want die moet natuurlijk de nodige indruk wekken. TV kijken doen Amerikanen in een aparte kamer en de TV op zich moet liefst zo groot mogelijk zijn. Zo eentje wil ik ook wel voor in Bilzen...dan kan ik meteen vanuit de keuken TV kijken...daar heb ik mijn bril niet voor nodig !
We dwalen (soms VERdwalen) verder door deze giga-huizen en belanden in "mijn" domein...de keuken ! De fornuizen zijn veel groter dan in België, maar dat wisten we al want in ons huis hebben we ook zo'n mega-ding. Een kook-eiland - waar meteen ook een afwasbak in staat - is nog iets dat op mijn "verlanglijstje" staat.
Met de nodige precisie probeer ik Dominique uit te leggen welke toestellen ik precies waar zou willen hebben om mijn (ons) leventje zo aangenaam mogelijk te maken...en hij beaamt gewoon alles ! Ik zal hem toch nog wel eens aan deze namiddag herinneren zodra dat nodig is, denk ik !
Of wat dacht je van dit soort kook-eiland ? Maar dan wel met aan één kant een afwasbak en in plaats van een kastje beneden, wil ik er graag een afwasmachine. En nu ik toch aan 't kiezen ben, graag meteen ook maar deze snijplank erbij zodat het afval van de groentjes rechtstreeks in de vuilbak kan gekieperd worden.
Zoals ik eerder al vertelde, zijn we ook nieuwsgierig naar de inrichting van de badkamers. En deze foto geeft meteen al prijs hoe wij de onze misschien wel eens zouden gaan organiseren. We opteren wel voor een douche ipv. een bad. Dé man bij uitstek om de juist maat van de douche te nemen is Niki natuurlijk. Hij moet plaats genoeg hebben zowel in de lengte als in de breedte. Als hij ruimte genoeg heeft, dan pas ik er ook wel in.
Mega-grote huizen met mega-grote keukens en gemiddeld 4 tot 5 slaapkamers en 2 tot 3 badkamers zijn hier heel "gewoon". Als wij vertellen dat de meeste huizen in België slechts 1 badkamer hebben, worden wij bekeken alsof we uit een andere wereld komen. Onderstaande foto is er eentje van een "gasten-slaapkamer" in één van die super-grote huizen, maar het uitzicht in die slaapkamer is grandioos !
Voilà...we hebben het gehad met onze rondleiding door Utah's nieuwe huizen en kunnen nu rustig gaan bedenken hoe we ons appartementje wél of niét zullen gaan inrichten. We hopen dat jullie er ook iets aan gehad hebben ? Wie weet herken je ooit nog wel eens iets als je een keertje bij ons op bezoek komt.
Met pijn in het hart moeten we helaas afscheid nemen van onze Italiaanse vrienden. En jullie zullen misschien zeggen "ja, maar...dat moeten jullie toch doen bij zovele mensen, dus wat is het verschil ?". Wel...deze vrienden zijn zowat "de laatsten der...neen, niet der Mohikanen maar van de Italianen". Hun bureau sluit deze zomer definitief zijn deuren en voor Italië houdt het hele F-16 programma op te bestaan. Er komen geen vervangers voor hen in de plaats en dus gaan wij de resterende tijd nuttig gebruiken voor het verstevigen van de vriendschapsbanden en hoe kan dat beter dan met een lekker Belgisch etentje ten huize van. De eersten aan de beurt zijn Francesco, Silke en hun kroost Raphael, Federica en Veronica
Daarna is het de beurt aan Pietro, Roberta en hun Kids Federica en Alessandro. Pietro & Niki zijn beste vriendjes die altijd wel ergens grapjes zitten uit halen. Daarom duurt het toch wel even voor we een geschikte foto gemaakt hebben want steeds moeten we opnieuw beginnen.
Dear friends, we wish you nothing but the best for the future ! One day, we will travel to your beautiful country Italy and pay you a visite. Untill then...stay well, stay healthy and stay in touch ! We'll miss having you guys around at our parties...Thanks for allways being our friends and giving us lots of laughters !
Voor de allereerste keer ooit organiseren Dominique en ik een garage-sale. Niet de onze, maar eentje voor de Nederlanders Theo & José die in maart onverwachts terug naar Nederland moesten verhuizen. We hebben bij onze Internationals een beetje "reklame" gemaakt, onze buren op de hoogte gebracht en via KSL - is de nieuwsdienst die een onderafdeling voor 2de hands verkoop heeft - een berichtje geplaatst voor de lokale bevolking. Het enige dat Niki de avond vóór de sale nog dient te doen is op verschillende plaatsen goed zichtbaar bordjes ophangen waar de mensen moeten wezen in de hoop genoeg "kopers" over de vloer te krijgen en dit hele gedoe toch wel een beetje geld in 't laadje brengen zou voor T & J.
We hadden overal aangekondigd dat we vanaf 8am zouden beginnen, maar om 7:30am stonden de eerste kopers al aan de deur. En dus ging de garage-poort een half uurtje eerder dan voorzien open. Niki had gisteren alles al netjes klaargezet dus wij zijn er klaar voor...en daar zijn de eersten al...
Ook onze buren komen een kijkje nemen (en een duitje in het zakje doen !). Buurman Ron gaat aan de haal met een tafel-grill en zijn vrouw Sheryl en zoontje Russel staan erbij en kijken er naar.
Een ander niet-Mormoons burenkoppel -Angie en haar man Shaun - weten de hand te leggen op kleine borrelglaasjes...Ze zijn hier allemaal even gek van alles dat enigzins "Europees" uitziet of is.
Na de invasie van buren komen nu ook stilaan de Internationals een bezoekje brengen. Eigenlijk gaat het er voor hen nog het meest om een kopje koffie te komen drinken en dat vinden wij natuurlijk geweldig gezellig ! De eerste aan de beurt zijn de Noren Inger-Lise en haar man Oystein. Hij had het wellicht niet verwacht, maar vrouwen zijn vrouwen en Inger-Lise vindt meteen een kleedje dat haar wel aanstaat.
Als 5 minuten later ook de Nederlanders Lia & Wouter een kijkje komen nemen (én koffie komen drinken) is het hek helemaal van de dam, want ook Lia vindt dat zelfde kleedje wel mooi en wil het graag hebben...als daar maar geen geruzie van komt...aijejaijejai... ! Uiteindelijk is het Lia die het pleit wint en het kleedje mee naar huis neemt samen met een aantal riemen. Héhé...gelukkig hebben die 2 dames het "in den minne" geregeld.
Ik weet dat in België (Europa) in het najaar van 2012een nieuwe reeks afleveringen van "Dallas" op TV gaan komen. Hier zijn we intussen ook al aan de 4de aflevering, maar ik verklap er lekker niks van ! We hebben wel al bezoek gehad van één van de hoofdrolspelers...niemand minder dan J.R.Ewing op onze garage-sale !
Aan het eind van de sale - het is intussen 12:30pm geworden en we stoppen om 1pm - kan ik niet anders dan nog gauw een foto te maken van dit mengelmoesje van "kopers". Vlnr. zien we Nederland (Wouter), België (Niki), Denemarken (onze buur Dane), Noorwegen (Oystein & Inger-Lise) en Nederland (Lia). En Biebieke hier mag/kan natuurlijk er niet bij op staan want wie zou anders de foto maken !?
Al bij al was het een geslaagde verkoop. We hebben ongeveer $200 bij mekaar gehaald en dat geld zal netjes overgemaakt worden aan Theo & José. Zij hebben weer een extraatje en wij...wel wij hebben de ervaring hoe zo'n garage-sale aangepakt dient te worden en zullen dat zeker in de toekomst nog nodig gaan hebben !
Yep...ze zijn er...onze Hoeseltse vrienden Gunter, Inge en Erwin (in dit verhaal gewoon "Mouche" genoemd) ! We hebben er lang naar uitgekeken, maar nu kunnen we hen eindelijk verwelkomen op de luchthaven van SLC. Als een heus "welkomstcommitée" (alias de lokale paparazzi) staan we hen op te wachten...
We hebben voor onze gasten een BBQ voorbereidt, want omdat ze net 3 drukke dagen in New York achter de rug hebben, denken wij dat ze toch niet veel zin meer zullen hebben om nu nog iets te gaan ondernemen.
De dagen daarna zullen ze er toch moeten aan geloven en tronen we hen mee naar de mooiste plekjes hier in de buurt. Als eerste gaan we uiteraard naar Antelope Island State Park. Dit mooie eiland ligt op amper 20km van onze deur, maar het is een plek die voor altijd op mijn netvlies gebrand zal zijn...dit ga ik écht wel missen als we eens terug in België wonen. Onderstaande foto is er eentje genomen vanaf het eiland waar je kijkt in de richting van "onze" stad Layton. Er is geen wind en het meer is zo stil en zo glad als een spiegel...
We gaan er met grootste verwachtingen naar toe omdat we heel graag een paar bizons zouden willen zien. En ja...we zien één enkel verdwaald exemplaar, maar wel eentje die ons van héél dichtbij komt beloeren...
...tenminste we dáchten er maar ééntje te zien te krijgen, maar als we een eindje verderop de volgende bocht nemen, komen we oog in oog te staan met een ganse kudde (zo'n 300 à 400 stuks) die nét besloten hebben de baan over te steken en die nieuwsgierige "Hoeselaren" te doen stoppen...wat een "sjoaspinnen" !!!
Tegen de avond worden we met z'n allen nog een beetje extra verwend want zowel de zon als het beetje wolken hebben samen besloten om ons gezelschap een fantastisch mooie zonsondergang kadoo te doen.
Na het diner bij onze meest favorite eet-tent maken we de balans op van alle indrukken die onze gasten op het eiland opgedaan hebben. Inge, Gunter en Mouche komen volmondig tot de conclusie dat ze inderdaad een ongelofelijke ervaring hebben opgedaan...iets dat ze nooit meer zullen vergeten ! Daar moet op geklonken worden met een pint(je), maar hebben jullie de petten als eens goed bekeken die Gunter en Mouche speciaal hebben laten maken op de basis ? Bekijk dan de 2de foto maar eens goed...zelfs hun namen staan er - in het Hoeselts - op geborduurd ! Zo kunnen ze zich nooit van pet vergissen...
's Anderendaags staat er een rondrit door de bergen en een bezoekje aan Park City op het programma. Van bij ons thuis gaat het naar Snowbasin (want we willen hen natuurlijk ons ski-oord tonen !) en daarna passeren we - via East Canyon Lake - "Devils Slide" (dé plek bij uitstek waar Niki graag gaat vliegvissen !)
Park City werd door de Olympische Winterspelen van 2002 op de wereldkaart geplaats en natuurlijk kan je hier niet zomaar voorbij rijden zonder een foto met de springschansen op de achtergrond...hét bewijs dat je wel degelijk hier geweest bent ! Voilà...onze 3 musketiers bij de springschansen...
Het stadje zelf is de moeite waard om een bezoekje aan te brengen. Je weet immers maar nooit of Robert Redford - die hier naar het schijnt woont - zomaar ineens je pad hier kruist of naast je staat in één of ander winkeltje. Misschien treffen we hem ook wel in dit cafeetje ? Want zoals échte "goede" Belgen gaan we natuurlijk ook nog een pintje (of iets anders voor de dames) drinken hé !
Als we daarna onze terugweg aanvatten besluiten we niet via de autostrade te gaan, maar een kleinere binnenweg te nemen. Op onze tocht zien we in een weiland plots grote vogels die noch Niki noch ikzelf hier ooit al gezien hebben. We houden halte om foto's te maken en er breekt een heuse discusie los over welk soort vogels dit nu eigenlijk is. Vanop een afstand lijken het een soort reigers te zijn. Mouche is er echter vast van overtuigd dat het hier gaat om één of andere soort kraanvogel. En inderdaad...Mouche heeft gelijk. Bij nader onderzoek blijkt het hier te gaan over de "Sandhill Crane" oftewel de "Canadese Kraanvogel". Speciaal voor Mouche doe ik er deze link bij : http://nl.wikipedia.org/wiki/Canadese_kraanvogel, maar het staat ieder van jullie natuurlijk ook vrij om daar een kijkje te gaan nemen.
De dag wordt afgelsoten met een dineetje in "The Prairie Schooner" een heel gezellig restaurantje waarvan hier een foto zodat je je een beetje kan voorstellen hoe het er daar binnen uitziet.
Op onze laatste avond samen maken we een paar "groepsfoto's". Op de achterste rij herken je vlnr. Niki, Gunter en Mouche. De 2 schoonheden op de voorgrond zijn niemand minder dan Inge en ikzelf.
Hoeselaren zullen het niet onder stoelen of banken steken dat ze altijd wel te vinden zijn om een feestje te bouwen (lees de boel een beetje op stelten te zetten !). Mouche heeft mijn gitaar al lang zien staan en kan zich vanavond niet meer bedwingen. Samen met Dominique maakt hij er een Karaoke-avond van. Ik weet het Mouche...ik had het je nog zo beloofd hiervan géén foto's te zullen publiceren, maar ik kan er écht niks aan doen...ik kan het niet laten, want ook dit is een herinnering die ik in mijn boek wil hebben !!!
Mouche...onthou één ding...alles kán en zál tegen je gebruikt worden want ook Inge en Gunter maken van de gelegenheid gebruik (misbruik) om dit tafereel op de gevoelige plaat vast te leggen. Zo zie je maar...'t is van je beste vrienden (bovenvermeld duo !) dat je het moet hebben hé !
Aan alle mooie liedjes komt vroeg of laat ergens wel een einde en het is aan mij om onze vrienden naar de luchthaven te brengen. Bij de check-in nog gauw een foto en daarna moeten we afscheid nemen.
Mouche, Gunter & Inge...dit "afscheid nemen" valt me zwaar. Het was enorm fijn jullie te kunnen ontvangen en jullie te kunnen laten kennismaken met ons leventje hier. We hopen dat jullie er net zoveel van genoten hebben als wij. Geniet van de vele foto's...ze zullen één voor één de nodige herinneringen met zich meebrengen. Bedankt voor jullie vriendschap en tot volgend jaar bij ons bezoek aan België !
Vooraleer ik begin aan mijn volgend verslag - dat van onze Hoeseltse vrienden die van 30 mei tot 11 juni hier bij ons op bezoek waren - wil ik eerst even mijn Pa in de bloemetjes zetten, want dat was in diezelfde periode. In Amerika wordt Vaderdag een weekje later gevierd dan in België, maar dat wil niet zeggen dan wij daarom de Amerikaanse kalender moeten volgen. En met Moederdag (zie blogje van 13/5) heb ik een kadootje gestuurd dat eigenlijk iets voor hun 2-tjes is. Maar voor vandaag heb ik natuurlijk een kaartje gemaakt.
Lieve Pa, wij wensen jou van harte proficiat op deze Vaderdag. Jammer dat we niet lijfelijk aanwezig kunnen zijn om dat samen met jou te vieren, maar we denken wel aan je hoor ! We hopen dat je samen met Ma, Bettie, Annita en Freddy een hele fijne dag zal hebben en zullen er eentje drinken op jou gezondheid !
Omdat mijn Pa natuurlijk niet de enigste Pa of Papa is, wens ik alle Vadertjes ter wereld via deze kaart en het kleine tekstje van harte een hele fijne dag toe !
"Every men can be a father, but it takes someone special to be a "Dad" ! Iedere man kan een vader zijn, maar het is een speciaal iemand die een "Pa" kan zijn !
Zoals gewoonlijk krijg je van ons een dikke knuffel, 3 dikke kussen en een kruisje.
