Eindelijk kan ik hier ook eens iets vermelden van wat écht wel mijnen "dada" is ! Nadat Manuela dit I.B. de afgelopen 2 jaar (en ik vorig jaar samen met haar) organiseerde, is het vanaf nu mijn verantwoordelijkheid.
Protocol-officer Susan en ik, zetten met z'n 2-tjes onze schouders onder dit evenement.



Susan is verantwoordelijk voor alles dat binnen de basis moet geregeld en verzorgd worden. Zij houdt zich bezig met toezien dat de regeltjes van de wet worden toegepast, dat de nodige publiciteit aan ons Buffet gegeven wordt, dat de fotograaf op zijn afspraak is, de lokale krant van de basis op de hoogte is en dat de nodige generaals (en hun voetvolk) uitgenodigd worden.
Mijn taak bestaat erin dat ik moet zorgen dat de de zaal in orde is, dat de Internationals weten waar ze zich moeten aan houden, waar ze wat kunnen vinden, dat iedereen er is voor de foto's en dat de zaal ook weer opgeruimd is na afloop. Ook de speech en de "Raffle" (of lotterijtrekking) behoort tot mijn taak.

Weken...neen, wat zeg ik...maanden op voorhand zijn we aan de organisatie begonnen. Ieder van ons maakt één "centerpiece" oftewel een bloemstukje als tafelversiering. En nu "tromgeroffel" aub want dit is mijn eigen creatie en al zeg ik het zelf...ik vind het een mooi stukje geworden !



Het I.B. is ontstaan omdat de "Officers Spousses Club" (de vrouwen van de Amerikaanse officieren) het op zich genomen had om alle "foreigners" (buitenlanders) welkom te heten hier in de States en deze mensen een buffet aan te bieden met traditionele hapjes en drankjes. Zij doen dat meestal rond september omdat in de zomermaanden heel veel mensen vertrekken/toekomen. Als dank voor dit hartelijk welkom, gingen de Internationale dames op hun beurt de mensen van de basis uitnodigen. Ze wilden de Amerikanen laten kennismaken met eten, drinken, cultuur (door info brochures) en gewoontes van hun "thuisland". Tot op dit jaar (de 22 ste keer) is het een jaarlijks weerderkerende traditie geworden die we in ere willen houden. Zoveel deelnemende landen samen (16 dit jaar !) daar moet natuurlijk een groepsfoto van gemaakt worden !



Vooralleer onze genodigden zich "op wereldreis in de Ballroom" begeven is het tijd geworden voor mijn speech. Jongens...wat ben ik nerveus...ik sta te trillen op mijn benen ! Het gebeurd me immers ook niet iedere dag dat ik - buiten al dat volk (de zaal is gevuld met zo'n 400/500 personen) - ook nog eens Generaal Stapp (die intussen één van onze vrienden geworden is), zijn familie en ander hooggeplaats volk mag verwelkomen.



Zoals ik al zei, probeerd ieder deelnemend land zich van zijn mooiste zijde te laten zien en zijn de vrouwen al dagen in de weer geweest om al dat lekkere eten voor te bereiden. Ik stel een paar landen aan jullie voor : 

Italië : met hun wereldbefaamde spaghetti, lazagne, tiramisu en panna cotta



Japan : wilde iedereen bedanken voor de massale steun na de aardbeving en tsunami



Jordanië : waar ook de Egyptische Generaal (uiterst rechts) effe bij op de foto wilde



Blijkbaar heeft het International Buffet voor de nodige ophef gezorgd want vandaag maandag 12 april hebben we de krantenkoppen gehaald ! Er volgen zelfs persoonlijke felecitaties van Generaal Stapp !
Hem kan je herkennen op het kleine fotootje onderaan in het geheel, in blauwe hemd.



Ziezo, dit hele gedoe is achter de rug en de organisatie was een serieuse uitdaging. Maar we hebben het met z'n allen tot een zeer goed eind gebracht. Onze bezoekers hebben goed gegeten en gedronken (en waren zéér tevreden), de deelnemende landen hebben er plezier in gehad en deze organisator (biebieke) blikt tevreden terug ! We kunnen met een gerust gevoel op vakantie naar Mexico vertrekken want dat hebben we nu toch wel dubbel en dik verdient. En dat wordt dan meteen ook het volgende verhaal.

Tot dan, Ingrid