Zo dacht ik dat ik hier alles voor dit jaar verteld had en zo komt er toch nog een verhaal bij.
Jullie weten toch wel dat Dominique en ik gitaarlessen volgen hé ? Wel...op 31 december verhuisd Gordon - Dominique zijn leraar - naar Boston. Hij gaat les volgen aan "Berklee College of Music" want hij wil zijn carriére als volwaardig gitarist verder uitbouwen. Omdat hij vertrekt, hebben we hem - samen met mijn leraar Daniel - uitgenodigd voor een gezellig, écht Belgisch, etentje (stoofvlees met frietjes !).
Nadat we gedaan hebben met eten, moet ik als 1ste laten zien én laten horen dat ik geoefend heb. Daniel heeft mij een aantal partituren van Kerstliederen gegeven, die ik nu ten gehore moet brengen. En al zeg ik het zelf...dat is me toch wel aardig gelukt ! Al dat eindeloos oefenen begint zo stilaan op iets te trekken.
Daarna is het de beurt aan Dominique maar net omdát Gordon vertrekt krijgt Niki nog eerst een beetje les en dan kan het "lawaai" beginnen. Jullie lachen met het woord "lawaai" ? Wel...ik kan je verzekeren als Dominique zijn elektrische gitaar "aan de gang gooit" dat het soms meer "gejengel" dan "muziek" is ! En Gordon staat er bij en ziet dat het goed is...
Als ze er alle 2 genoeg van hebben, willen ze gaan samenspelen. Helaas hebben we maar één elektrische gitaar (gelukkig voor mij !!!). Dus opteren ze voor een "quatre mains"...
Als afscheid krijgen we nog een "privé concertje" van Gordon. Tjonge, jonge...hij kan écht wel een ferm stuk gitaarspelen. Dit is géén "gejengel" meer en ik hoop dat Niki er ooit in slaagd om nét zo goed te spelen als Gordon ! En Daniel - die de mentor van Gordon was - staat erbij en ziet dat zijn "pupil" het toch maar ferm voor mekaar heeft ! We wensen Gordon in ieder geval héél veel succes in zijn verdere carrière. Wie weet zien we hem ooit nog wel eens ergens op één of ander podium, bij één of andere artiest...
Gordon, thanks for your friendship and for the lessons you gave to Dominique. We wish you all the best for the future. We hope that - if/when you become famous - you'll still remember us !
Vandaag, de dag na het afscheid van Gordon loop ik vlug effe de winkel in om een aantal dingen bij te halen voor ons "Oud- naar Nieujaarsfeestje" met de Denen Michael & Marianne. Maar groot is mijn verbazing als ik in de winkel NIKS, maar dan ook écht NIKS meer zie dat doet denken aan Kerst of Nieuwjaar. Integendeel...hier is het overal al Valentijn ! En dat terwijl het overmorgen pas Nieuwjaar is...
Blijkbaar gaat de tijd voor de Amerikanen niet snel genoeg. Voor ons wel hoor (en soms wel een beetje té snel als je het mij vraagt) ! Soms lijkt nog maar alsof we hier vorige week pas zijn toegekomen. Maar...we hebben het hier écht wel naar onze zin !
De aloude traditie in Duitsland wil dat je de Kerstboom pas één dag vóór Kerst optooit. De traditie in Amerika wil dat je die al een maand op voorhand zet. En wat doe je nu als een Duitser trouwt met een Amerikaanse ? Wel...dan zoek je die "gulden middenweg" hé. Onze vrienden Dieter & Cindy zijn zo'n koppel. Zij hebben van al die Kersttradities hun eigen interpretatie gemaakt. Hun boom wordt één week op voorhand gezet en voor die gelegenheid nodigen zij vrienden uit om samen de kaarsen in de boom aan te steken.
Dat het wel degelijk échte kaarsen zijn maakt het hele gebeuren nóg romantischer.
Na het aansteken van de kaarsen worden alle genodigden officieel "verwelkomd" door de gastheer en -vrouw in typisch Duitse klederdracht. Hij in "lederhose", zij in een "dirndl".
Ieder van ons krijgt een stapeltje papier met zowel Duitse als Amerikaanse Kerstliederen op want nu gaan we "Carols" zingen. Eerst nog effe een "gluhwijntje" drinken om mijn stemmetje een beetje te smeren en Niki beloofd om een aantal foto's nemen. Alleen heeft hij precies al teveel aan de gluhwijn gezeten...
Iedereen doet zij uiterste best om mee te doen, maar "als de wijn is in de man, dan is de wijsheid in de kan" is een gezegde dat hier vanavond zeker op zijn plaats is. En natuurlijk zijn het altijd diezelfden die zich een beetje serieus moeten houden want zij zijn straks de "designated drivers" (de chauffeurs).
Kerstmis vieren we dit jaar gewoon, gezellig met z'n 2-tjes thuis en dus zal dit waarschijnlijk mijn laatste verslag voor dit jaar zijn. Daarom wil ik van de gelegenheid gebruik maken om jullie allemaal een Zalige Kerstmis en een Gelukkig, maar vooral Gezond, Nieuw Jaar 2011 toe te wensen ! Dat doe ik met het Kerstkaartje dat ik maakte voor onze kleindochter Lien
Het Oude jaar uitwuiven en het Nieuwe verwelkomen doen we samen met de Denen Marianne & Michael hier in huis. Eerst gaan we de ganse namiddag samen kokerellen zodat we daarna samen kunnen genieten van alles wat we klaar gemaakt hebben. We houden een kleine halte om 4pm Utah tijd. Het is dan zowel in België als in Denemarken middernacht en dus Nieuwjaar ! Voor ons de hoogste tijd om een 1ste fles champagne te kraken en een glas te drinken op jullie gezondheid ! Een 6-tal uurtjes later (voor ons 10pm) zullen we de 2de fles openen want dan is het bij Kim & familie - in Philadelphia - Nieuwjaar. Nog 2 uur later (bij jullie is het dan al 8u 's morgens) is het hier pas Nieuwjaar en is fles nummer 3 aan de beurt. Dan kunnen we ons eindelijk eens "tegoei" laten gaan (M&M blijven tóch slapen !). Het beloofd een gezellige avond te worden met maar liefst 3 keer Nieuwjaar vieren (haha !). Natuurlijk zullen er foto's genomen worden en natuurlijk zal er een verhaal van verschijnen op mijn blog...het 1ste nieuwtje voor volgend jaar !
Ik hoop dat jullie volgend jaar evenveel blijven lezen op mijn blog. Dat betekent immers dat er voor ons zéker evenveel te beleven valt als dat dit jaar het geval was. Maar geneer je niet om ook eens iets in mijn "gastenboek" (rechts op deze blog) neer te pennen of achter te laten. Wij lezen die reacties - op de foto's of op de verhalen - héél erg graag en kijken er ook altijd weer naar uit.
Het ga jullie allemaal bijzonder goed in 2011 !!! Ingrid
We zijn naar de "Hardware Ranch" in Hyrum, Utah (http://wildlife.utah.gov/hardwareranch) geweest. Dat is niet zomaar een ranch, maar eentje die in de winter bezoek krijgt van een hele grote kudde "Elks" (of Wapiti). De naam "Wapiti" betekend zoveel als "Witte achterzijde" en komt van de Shawnee-Indianen. Het is - op het eland na - de grootste hertensoort. Een "Elk" is het grotere formaatje van een Hert dat we in de Ardennen kunnen tegenkomen. Maar vergis je niet, het is toch nog nét een ietsiepitsie kleiner dan een "Moose" (Eland). Volgens mij is een hert een hert, maar als ik dan verder ga zoeken (via Wikipedia), wordt het verschil toch al snel héél duidelijk (zelfs voor mij !)...kijk zelf maar eens op : http://nl.wikipedia.org/wiki/Wapiti Bij aankomst in een of andere bezienswaardigheid gaan we altijd eerst naar het "Visitors Center" voor de nodige uitleg. Om jullie een idee te geven van de grootte van zo'n dier heb ik Niki er maar naast gezet !
Vanuit het raam hebben we een heel mooi overzicht over de vallei waar de ranch is. Omdat het hier over een kudde "wilde dieren" gaat mogen we alleen ín het domein per kar & paard. Op het ogenblik zijn er +/- 350 dieren geteld, maar tegen eind februari zouden er ongeveer 700 stuks hier rondlopen. Deze Elks komen iedere winter van uit de bergen naar het dal omdat ze weten dat ze er eten zullen krijgen én omdat ze héél goed weten dat mensen wel kortbij zullen komen, maar dat ze toch wel veilig zijn.
En dan is het tijd om die beestjes eens van héél kortbij te gaan bekijken. Deze 2 paarden met hun kar en hun menner zullen ons zodadelijk meenemen om een toerke te doen tussen de kudde elks.
Wat zijn het toch mooie, maar vooral GROTE dieren !!! En dan te bedenken dat je die alleen nú maar zo dichtbij kan zien omdat het winter is en omdat ze honger hebben. In de zomermaanden laten zij zich niet zo gemakkelijk zien, laat staan dat je je er zomaar tussen kan begeven...
Omdat we jullie willen bewijzen dat we er ook écht wél geweest zijn en dat ik hier niet zomaar een verhaaltje uit mijne mouw aan't schudden ben, krijgen jullie deze foto !
Het hele winterse tafereel van sneeuw en elks maakt me duidelijk dat Kerstmis niet zo ver meer weg is. Niki is me al voor geweest. Hij kwam thuis al op het idee om dit tafereel als Nieuwjaarskaart te gebruiken. Hij heeft er zelfs aan onze kerstmutsen gedacht.
Morgen hebben we nog een Kerstfeestje bij Dieter & Cindy. Dieter is een oerdegelijke Duitser die getrouwd is met een rasechte Amerikaanse Cindy. Bij hen gaan we morgen de kaarsen van de kerstboom mee aansteken en "Carols" (Kerstliedjes) zingen. Een combinatie van Duitse en Amerikaanse tradities.
Dat we 1 keer in de maand met z'n allen (ook de mannen dus !) een bowling-competitie op het programma staan hebben, dat wisten jullie al hé. En met Kerstmis is er dan uiteraard ook een Kerst-bowling mét inbegrip van van een "Raffle". Daarmee bedoel ik eigenlijk dat het bestuur van de bowling een aantal kadootjes gekocht heeft en die worden verloot onder de leden ipv. dat de Kerstman zou komen.
Onze ploeg heet "The 4 Queens" en omdat het Kerst-bowling is hebben we vandaag onze Kerstmutsen opgezet ipv. onze Kroontjes. Tja, ség...we zijn toch "Queens" voor iets zeker ? We hadden nogal bekijks want het zijn geen gewone, maar "Dansende" Kerstmutsen ! Helaas zijn we niet écht compleet want Sarah is in België voor de feestdagen. Ik stel de "Queens" even voor, vlnr. Manuela, ik, Janet & invalster Karin.
Omdat ik de "captain" van de ploeg ben (ik moet hier ook écht voor álles opdraaien...) moet ik als 1ste beginnen. En nu effe stilte aub...sssttt...ik moet me concentreren !
Ja hoor !!!! Gelukt !!!! Van de eerste keer een "Strike" (gelukkig maar want Niki stond klaar met het fototoestel en ik zou nogal afgegaan zijn als ik niet fatsoenlijk zou gegooid hebben). Dat ze me dát nu maar eens nadoen hé...
Op een bepaald moment wordt het me toch allemaal een beetje té irritant met die muts op m'n hoofd. Ik laat ze voor wat het is en concentreer me verder op het spel. Geen 5 minuten heeft het geduurd en dan komt de kleine Italiaanse Alessandro aan mijn mouw trekken en zo komt hij voor me staan
Dat hij ook wel zo'n Kerstmuts wil is wel duidelijk zeker ? Alleen moet hij ze wel goed vasthouden want ze is een beetje te groot. Maar hij is zó fier dat hij er wél mee op de foto wil want hij vindt ze "Fantastico" !!!
...is het Joodse "Feest van het Licht" (of hun Nieuwjaar) en wordt gevierd gedurende 8 opeenvolgende dagen en nachten. Hanukkah begint op de 25ste dag van Kislev (volgens de Hebreeuwse kalender) en dat situeert zich ergens tussen eind november en eind december volgens de Gregoriaanse kalender. Tijdens Hanukkah worden de kaarsen van de Menorah aangestoken. De Menorah is een acht-armige kandelaar met in het midden één centrale kaars die dient om de andere kaarsen (iedere dag 1 meer) aan te steken.
In de Talmud (het boek van de Joodse leer) staat de uitleg van Hanukkah als volgt : Toen de regering en het volk van Antiochus IV uit de tempel verdreven werden kwamen de Maccabees tot de ontdekking dat al hun "Heilige Olie" (die diende voor de rituelen) zo goed als op was. Ze vonden nog maar één kruikje bij de Hoge Priester, dat genoeg olie bevatte om de Menorah nog voor één enkele dag te laten branden. Ze gebruikten de olie en zagen dat Menorah bleef branden gedurende de ganse tijd van Hanukkah. Volgens hen was dat een teken van God dat Hij hen niet in de steek gelaten had. Uit dankbaarheid en om dit te gedenken vieren de Joden ieder jaar opnieuw Hanukkah. Olie is door dit voorval van zéér groot belang geworden voor de Joden en daarom eten zij tijdens Hanukkah vele zoete dingen die gefrituurd worden in olie. Voor meer uitleg verwijs ik jullie naar Wikipedia : http://en.wikipedia.org/wiki/Hanukkah
Ook onze vrienden Janet & Elli houden deze rituelen in stand. De ganse week van Hanukkah hebben zij mensen uitgenodigd om samen met hen, een volgende kaars van de Menorah aan te steken. Vanavond zijn wij - samen met een aantal andere Internationalen - uitgenodigd voor dit feest. Als het tijd is om de kaarsen aan te steken krijgen de mannen de gelegenheid om ook een "keppel" (is een traditioneel hoofddeksel van de Joodse mannen) op te doen. Maar eerst gaat Elli voor in gebed/gezang.
Daarna doet hij de kaarsen van de vorige dagen aan (we zijn de 4de dag van Hanukkah).
En dan wordt ons allemaal (voor diegenen die dat wil uiteraard) de gelegenheid geboden om dat ook te doen en zo Licht, Liefde, Vrede en Vreugde onder de mensen te brengen. Natúúrlijk doen we daar aan mee...
Als het officiële gedeelte afgesloten is, is het tijd om te feesten en te eten. Janet heeft de hele dag hard gewerkt om al die lekkere hapjes te bereiden. Voor dit feestje mochten w NIKS meebrengen want tijdens Hanukkah worden alléén maar traditionele gerechten gegeten en daar kennen we (nog) niet genoeg van om te weten hoe we die moeten klaarmaken...
Er worden gezelschapspelletjes gespeeld, gepraat en gelachen, gegeten en gedronken, maar als later op de avond de kinderen komen vragen om te dansen, kunnen noch Janet, noch ikzelf weigeren. Op de muziek van "Mama Mia" dansen we dat het een lieve lust is.
Ik wil dit verhaal hier afronden met "dank je wel" te zeggen aan Janet en Elli die ons de kans gegeven hebben om een klein beetje cultuur op te doen. Wat hebben we toch geluk dat we de kans gekregen hebben om dit allemaal te mogen/kunnen meemaken. We zijn alweer een ervaring rijker !
Janet & Elli, thanks for the invitation and for showing and teaching us what it means to celebrate Hanukkah. We appriciated it a lot to be with you during this - for you guys - very special time of year ! Now we understand a little bit more about your culture and traditions. It was a lesson we'll never forget.
