Na 68,3 mls (110km) en een uurtje rijden bereiken we de plaats van bestemming. Meteen als we Midway binnenrijden, weten we waarom deze plek 'Little Switserland' genoemd wordt! Kijk zelf maar eens naar onderstaande foto's...je waant je toch zo meteen ergens in Zwitserland (of Oostenrijk!) hé!
Als we ingecheckt zijn begeven we ons nog voor het avondeten naar het 'ijspaleis' (er zijn er maar 3 in heel de Noordelijk USA: ééntje in Colorado, ééntje in New Hampshire en de 3de hier in Midway, Utah) maar tot onze grote verbazing is het nog niet open. We krijgen te horen dat het paleis overdag gesloten is want de mannen moeten 'herstellingswerken' aan het ijs uitvoeren en dus komen we s'avonds terug.
Gelukkig zijn we niet alleen voor het ijspaleis gekomen. Utah beschikt dan wel niet over een zee of oceaan, maar hier doet zich wél de mogelijkheid voor om te'duiken in het warme water van een heuse krater'. Uiteraard hebben we op dat avontuur voorzien want ons hotel heeft een dergelijke, unieke duikplek! Maar jammer genoeg voor ons is er vandaag zoveel volk in de krater en er mogen maar een beperkt aantal personen tegelijkertijd naar binnen, dat we afzien van onze plannen.
We besluiten dan maar om een wandeling te maken op het domein van het hotel voordat we ons gaan omkleden voor het avondeten. Het is echt wel een mooie omgeving en je hebt de indruk in een dorpje rond te wandelen. Foto 2 toont onze 'cottage' voor vandaag want morgen verhuizen we naar een ander hotel!
Na het avondeten gaan we terug naar het ijspaleis. Gelukkig is het nu wel open en kunnen we tenminste één van onze vooropgezette doelen van deze trip ten uitvoer brengen. Bij de ingang is het serieus druk, maar de 'Uthans' zijn zéér gedisciplineerde mensen en wachten ALLEMAAL héél geduldig hun beurt af...niks voordringen of duwen om als eerste aan de beurt te zijn...een hele verademing als je van een land komt waar iedereen te pas en te onpas voor je invliegt om toch maar als eerste binnen te zijn! Uiteraard heeft ook dit event zijn eigen website. Op www.icecastles.com/midway vind je meer tekst, uitleg en professionele foto's (maar die van ons mogen ook wel gezien worden hoor!).
Net omdat het er zo gedisciplineerd aan toe gaat en iedereen daardoor spontaan met iedereen begint te praten en grapjes te maken, is de wachttijd zo voorbij en sneller dan verwacht kunnen ook wij naar binnen. Hier worden we vergast op een mystieke combinatie van ijs en licht in kleine kronkelgangetjes door het paleis dat meer op een doolhof lijkt dan op een eigenlijk paleis.
Ook nu zien we werkmannen die nog steeds druk bezig zijn en da's niet omdat het hier 'onveilig' zou zijn, maar omdat het ijs onderhouden moet worden want ijs 'leeft'. Het smelt oa. door de warmte die je als mens vrijgeeft (en we zijn hier met z'n heel velen binnen!) en moet dus ook constant 'bijgemaakt' worden. Eén van die werkmannen heeft het precies wel gehad voor vandaag. Al dat heen en weer lopen over ijs is dan ook niet echt makkelijk en daarvoor hebben ze stevige schoenen met 'anti-slip' nodig. Kijk maar...
De muren van dit paleis zijn écht wel meters hoog en om jullie een heel duidelijk beeld te geven van hoe hoog precies, moet ik als model dienen en dat zie je op de eerstvolgende foto. De 2de foto toont hoe we ons met z'n allen als een slang door de ijsgangen kronkelen.
Een 'selfie' mag hier natuurlijk ook niet ontbreken...
Op de 'binnenplaats' van het paleis zijn net de kleuren aan 't veranderen als we ons opweg naar naar de uitgang begeven. We blijven even staan en maken de nodige foto's voor onze archieven.
In de 'deuropening' van de uitgang maakt Niki deze foto boven zijn hoofd. De ijspegels hangen er wel heel erg gevaarlijk bij als je 't mij hoor...stel je voor dat je zoiets op je hoofd krijgt! Maar mooi is het wél!
We hebben genoeg gezien en genoeg kou geleden voor vandaag. Helemaal verkleumd stappen we in de auto en rijden we weg. Maar als we deze mega-grote verlichte kerstboom zien, krijgen we het niet over ons hart om er 'zomaar' aan voorbij te rijden. We hebben dan wel een zeer grote auto - zeg maar een BEEST van een auto - maar naast dit kerstdennetje verdwijnt ook die in het niets...
Nu wordt het écht de hoogste tijd om ons hele lijf te gaan ontdooien in een lekker warm bad en om daarna bij de open haard van ons 'villaatje' te genieten van een lekker wijntje.
Tot morgen voor het vervolg, en voor zo meteen...slaap lekker! Ingrid
Onze allerlaatste 'New Year' hier in Utah...een moment om even bij stil te staan! Zoals ik dat in het verleden ook gedaan heb, maakte ik ook nu weer kaartjes. In totaal zijn er dat ongeveer een 100-tal geweest! Yep...eerlijk waar...ik heb er idd ongeveer 100 gemaakt!
Van het eerste exemplaar heb ik er maar ééntje gemaakt en wel voor een héél bijzonder persoontje! Jullie raden het wellicht al...deze speciale kaart is voor kleindochter Lien.
De 2de kaart was voor onze familie in België, maar ook voor de zovele vrienden in België & USA.
Het derde en laatste exemplaar was voorbehouden voor alle Internationals hier in Layton.
Lieve vrienden - waar dan ook ter wereld - wij wensen jullie van harte een fantastisch, vreugdevol, subliem, alles overtreffend, wonderbaarlijk, geweldig, formidabel maar vooral GEZOND Nieuw Jaar toe! Moge al jullie wensen in vervulling gaan en moge 2014 jullie precies dàt geven wat je er van verwacht!
Dit gezegd zijnde ga 'k jullie laten en dan zien we mekaar terug in het nieuwe jaar want wij gaan zo meteen vertrekken. Onze laatste Nieuwjaar in Utah willen we op een heel speciale manier vieren. Eerst gaan we een kijkje nemen in één van de slechts 3 'ijspaleizen' die de USA rijk is en die in Midway gebouwd wordt en daarna gaan we in datzelfde stadje - dat trouwens 'Little Switserland' genoemd wordt - naar een 'Masquerade Ball'...benieuwd wat dat zal worden, maar meer daarover in een volgend verhaal!
