Donderdagmorgen, 18 juni 2009, 7.30u zijn de verhuizers hier.
Met het foto-toestel in de hand (en de moed in mijn schoenen), loop ik hier door ons appartement en neem nog gauw enkele foto's van wat eens "onze thuis" was.
Zo ziet ons appartement eruit nog vóór er iets ingepakt is...



 

En dan begint het...

 
Het hele appartement moet eraan geloven. 
Alles wordt verpakt in zijdepapier, noppekesplastiek, karton en dan in dozen of kratten.

De jongens stapelen één na één de dozen op mekaar. 
Ze hebben wel de hulp van Niki nodig om de dozen zo hoog mogelijk op mekaar te zetten.

 

En tussen al die dozen, pakken, rommel enz..is het toch wel normaal zeker dat ik even het noorden kwijt raak en het helemaal niet meer zie zitten ?

  

Vrijdag 19 juni vanaf 8u gaan ze hier gewoon verder met inpakken.  Vandaag zijn 4 verhuizers én de container hier.  Dat wil zeggen dat vanavond ALLES op die container moet staan en ons appartement LEEG zal zijn...Er zal nog veel werk moeten gebeuren, want ik geloof nooit dat ze hier op tijd klaar gaan zijn of dat alles op die container gaat passen.  Ik heb er mijn twijfels over of we alles kunnen meenemen.
Iedereen verzekerd mij dat het gaat lukken dus...we zien wel.  Ik hoop dat ik ongelijk krijg !!!

"Vele handen maken werk licht" wordt wel eens gezegd en maar goed dat er zoveel sterke handen zijn om al die ingepakte meubels en dozen, via het terras, op de container te plaatsen en te stapelen.

  

Geen enkel plekje laten ze onbenut !

 

Volgens mij komt er geen einde aan dat inpakken en ook voor Niki is het écht wel wennen dat ons appartement - waar we 7 jaar gewoond hebben - bijna leeg is...

 

De laatste pakken en dozen staan klaar.

 

De container is barstensvol.  Er kan écht niks meer bij...

 

Nu nog het zegel erop...

...en "klaar is kees" !

Om precies 15.15u vertrekt de container vanuit Hoeselt richting haven van Antwerpen waar hij één van de volgende dagen de boot opgaat en zijn reis naar de States begint.

 
Hopelijk zien we alles veilig en wel terug over ongeveer 55 dagen in Layton Utah !!!

We hebben intussen ook al ons reisschema gekregen.
Het vliegtuig - dat ons naar ons "nieuwe thuis" zal brengen - vertrekt op zaterdag 25 juli om 9.45u in Zaventem.  We reizen met Continental Airlines en maken een tussenstop in Newark ( bij New York).
Daar hebben we een oponthoud van 5 uur.  Vandaar gaat het verder naar Salt Lake City, waar we aankomen om 20.30u (hier in België is het dan 4.30u 's morgens...).  Nog ongeveer een uurtje wachten op onze valiezen, dan de douane passeren, onze (huur)auto ophalen en nog eens een uur rijden voordat we Layton bereiken.  Inchecken in het hotel op de basis, sleutel halen, kamer zoeken en dan hopelijk een goeie (welverdiende) nachtrust tegemoed.  Ik vermoed dat het dan - voor ons - waarschijnlijk al bijna middernacht zal zijn. 
Als wij daarginds zondagmorgen rond 8 à 9u zullen opstaan is het voor jullie al 16 à 17u zondagnamiddag en zitten jullie aan "e zjetje kafee" en wij aan ons ontbijt (dit keer zonder verse croissantjes en koffiekoeken van de bakker...), maar wél met donuts en muffins ! 

Ziezo, het vervolg van dit verhaal zal vanuit Layton komen.
Tot dan, Ingrid  

24-06-2009 om 00:00 geschreven door Ingrid

Het is niet te geloven, nog maar 2 weken en dan zijn ze hier druk aan 't inpakken...
Wat eerst nog zóóóó ver weg leek, komt nu wel hééééél dichtbij.
Soms zelfs zo dichtbij dat het beangstigend wordt.
We weten wel wie en wat we hier allemaal achter laten, maar waar we terecht komen ??

Mensen vragen me dikwijls hoe ik over dit avontuur denk.
En telkens antwoord ik dan: "met gemengde gevoelens".
Ik kijk er naar uit om een nieuw avontuur te beleven, nieuwe mensen te leren kennen, nieuwe cultuur te proeven, een heel nieuw land met zijn eigen gewoonten, z'n eigen manier van doen en denken te leren kennen.  Maar als ik denk aan wie en wat ik hier achterlaat word ik een beetje weemoedig.

Als ik denk aan mijn kinderen Joni & Rob, Jo & Antje, of als ik denk aan mijn kleindochter Lientje, aan ma & pa die nu alletwee 80 jaar zijn of aan Niki zijn ma, dan krijg ik het benauwd.  
Joni en Jo hebben hun eigen leven, hun eigen gezin.  Zij komen ook op vakantie komen bij ons, maar ma & pa en Niki zijn ma, da's natuurlijk nog wel anders...
Voor hen hebben we afgesproken dat we mekaar regelmatig zullen zien en spreken via "skype".  Maar ook dat is niet zo evident.  Het zijn immer 8 uren tijdsverschil hé.  Als we hen willen zien zal dat sowieso in het weekend moeten gebeuren.  Niki moet immers gaan werken van 7u 's morgens (is in België 15u) en dat is te vroeg voor ons.  Hij komt terug thuis om 15.30u (is in België 23.30u) en dat is dan weer te laat hier in België want dan kunnen Jo of Fred hen niet meer gaan halen om te skypen. 

Maar we hebben een keuze gemaakt en binnenkort is het zover.  Zoals ik al zei, binnen 2 weken zijn ze hier aan 't inpakken.  Donderdag 18 juni beginnen ze met al de kasten leeg te maken en alles in dozen te verpakken.  Vrijdag 19 juni pakken ze verder in en gaat alles op de container.  Diezelfde dag vertrek ons hele hebben en houden richting de haven en dan per boot naar de States.  Die hele verhuis (van deur tot deur) duurt ongeveer 55 dagen.  Het zal al augustus zijn eer we onze spulletjes terug zien.

Vanaf 15 juni (nog maar goed 10 dagen !) wonen we ook niet meer op ons appartement, maar bij Niki zijn ma in Werm.  We hebben nog geen stoel meer om op te zitten ! Het enige dat we dan nog in ons bezit hebben zijn onze koffers met onze kleren.  We leven eigenlijk vanaf dan, tot ergens in augustus "op hotel"...:o) !

Ik hou jullie verder op de hoogte !

04-06-2009 om 00:00 geschreven door Ingrid