Voilà...we zijn alweer een "Belgske" rijker ! Kleine Clémence - dochter van Sarah & François Ricour - is geboren op 21 januari 2010.
Isabelle Decrop heeft zaterdag 16/1 de babyshower georganiseerd bij haar thuis en iedereen heeft natuurlijk wat lekkers meegebracht.
Sarah en ik praten een beetje bij over hoe ze alles gaat regelen als de baby komt. Wat er bijvoorbeeld met Eloïse zal gebeuren. Maar da's geen probleem, want Eloïse heeft zelf al beslist dat zij dan toch "gewoon" bij mij, haar Nana, komt logeren ! Voilà...probleem opgelost...
Na lunch en de koffie met bijbehorend lekkers is het tijd voor spelletjes. Onder een grote deken liggen hééél veel babyspulletjes. We krijgen precies een halve minuut om alles te bekijken en te memoriseren. Daarna gaat het deken er terug over en moeten we opschrijven wat we gezien hebben. De Noorse Stephanie wint dit spelletje en ik ben 2de.
Daarna was er nog een spelletje waarbij we moesten raden - met een stuk lint - hoe groot de omvang van de buik van Sarah was. De Japanse Yuki heeft op de cm precies geraden.
En dan was het tijd voor de kadootjes. Eloïse helpt haar mama natuurlijk graag om al die pakjes open te maken. En als een volleerde "grote zus" maakt ze iedereen heel duidelijk dat al die pakjes voor haar nieuwe kleine zusje zijn. Maar we mogen er wel effe naar kijken.
En 5 dagen later was het zover. Clémence is geboren ! Om die baby-meisjes en baby-jongetjes van mekaar te onderscheiden krijgen de meisjes hier al meteen een strikje in het haar
We zijn er als eersten bij om dit nieuwe kleine wondertje te bekijken. Natuurlijk mag de champagne niet ontbreken, maar dan wel op z'n Amerikaans want we drinken champagne uit...jawel...plastieken bekertjes ! Kijk maar wat ik in mijn handen heb...
En dan moet er natuurlijk ook een foto genomen worden van al dat aanwezig "vrouwelijk schoon"
Dominique is er in het ziekenhuis maar heel even bijgeweest. Terwijl ik aan de champagne zit, is hij bezig met zijn schriftelijk examen voor zijn jachtvergunning. Hij behaald 48 op 50 en da's helemaal niet slecht. Samen met de resultaten van zijn praktijkproeven (28 op 30) heeft hij nu zijn jachtvergunning op zak. Alweer iets bij op zijn palmares ! Wat ben ik fier op hem ! Binnenkort steekt mijn diepvriezer waarschijnlijk vol beren- en hertenvlees...wordt vervolgt !
Dominique en ik doen natuurlijk wel NIET ALLES samen. Ik heb mijn hobby's (scrapbooking en tasjes koffie drinken met de dames !) en Dominique heeft zijn hobby's : Jagen en Vissen !
Zo gezegd, zo gedaan en daarom heeft Niki een cursus vliegvissen (waarvan ik hier pas foto's kan zetten in het voorjaar, tijdens het visseizoen hé) gevolgt én hij heeft een "Hunters Education" cursus MOETEN volgen omdat hij op jacht wil gaan. Dat is een verplichte cursus voor iedere "jager in spé", groot of klein. Op die cursus waren ze met 15 personen, 3 volwassenen en de 12 kinderen (en met kinderen bedoel ik - écht waar - kleine kinderen vanaf 6 jaar !). Natuurlijk moeten ze allemaal examen doen
Een "liggende proef" (let op de mede-cursisten van Niki !)
en een "zittende en staande proef"
Het resultaat mag natuurlijk niet ontbreken...met glans en glorie geslaagd ! Volgende week nog een schriftelijk examen en dan zit de cursus erop. Als hij ooit een beer, een hert of iets anders groot wild zou schieten, komt daar wel een heel apart hoofdstuk over
En dan is er iets waar Niki al heel lang naar uitgekeken heeft...hij gaat "ijsvissen". Vissen gaan is op zich al niet echt mijn ding, laat staan dat ik zou meegaan. Mij niet gezien ! Ik hou het rustig en heb een hele luie dag terwijl Niki in alle vroegte al uit zijn bed is. Samen met een aantal collega's gaat hij vandaag naar East Canyon Lake. Een grote boormachine maakt gaten in het ijs
Daar zit mijn ventje dan...op die grote bevroren vlakte...te staren naar dat gat in het ijs...en te hopen dat er snel een vis komt bijten...wat een plezier !
Blijkbaar is het een bezigheid die wel meerdere mensen lokt, want hij is daar zeker niet alleen
Niki heeft helaas niks gevangen en na een 3-tal uurtjes houdt hij het voor bekeken. Dat er wel degelijk iets gevangen is, moet deze foto bewijzen (een regenboogforel)
Ik had het niet verwacht, maar ook deze ervaring heeft Dominique erg aangestaan. Hij denkt er zelfs al aan om het nog eens opnieuw te doen. En dat terwijl Niki eigenlijk iemand is die niet goed tegen de kou kan. De wonderen zijn de wereld nog niet uit...blijkbaar !
Inderdaad, Niki is voor het eerst in zijn leven gaan skiën. Voor mij kan dat jammer genoeg niet. Al zou ik het héél graag eens willen proberen, ik durf het niet omdat ik bang heb om te vallen en zo mijn rug nog meer te kwetsen. Ik heb al rugpijn genoeg ! Stel je voor wat er zou gebeuren als ik verkeerd zou vallen...ik moet er niet aan denken. Het is al erg genoeg dat ik in mei van dit jaar weer naar België moet komen voor een 3de operatie in mijn rug en dat zelfs zonder dat ik hier risico's neem. Maar goed...voor mij word het dan maar wandelen in de sneeuw. En aangezien ik wel een écht "sneeuwmens" ben, kan ik zo mijn hartje ook wel ophalen. We gaan naar boven op Snowbasin, naar Needle's Lodge. Wat is het hier PRACHTIG en zó anders dan in hartje zomer.
Ik wil wel wandelen maar niet over de gewone weg hé...het moet IN de sneeuw zijn. Maar met de eerste stap die ik zet, zak ik meteen bijna tot aan mijn knieën erin.
Ik probeer nog effe om een beetje bergop te gaan, maar omdat de sneeuw hier poeder is, lukt het niet. Ik MOET (willen of niet) mijn weg verder zetten op sneeuw die al aangedrukt is en daardoor ook wel makkelijker te bewandelen is. Na een paar km flink doorstappen is het tijd voor een rustpauze
En daarna gaat het met de gondola terug bergafwaarts.
Daar staat onze Deense vriendin Marianne te wachten. Zij gaat vandaag Dominique zijn allereerste skiles geven. En ik...ik sta er bij en ik kijk ernaar...Het is Michael - Marianne's man - die deze laatste 3 foto's voor ons gemaakt heeft. Bedankt Michael !
Marianne is ski-intructrice hier op Snowbasin. En zij doet dat héél goed
Ze doet het zelfs zó goed dat Dominique - na een half uurtje en na de nodige instructies - vanop "Little Cat" naar beneden geskiët komt alsof hij zijn hele leven niet anders gedaan heeft
Ik ben blij voor hem dat het hem zo goed meevalt. Hij heeft duidelijk de smaak te pakken. Nu kan hij regelmatig eens meegaan met zijn collega's om samen te skiën. En ik...ik kom dan wel mee om te wandelen. Zo hebben we alletwee iets om op zondag te doen.
Onze allereerste Nieuwjaar zonder onze familie...vreemd ! Gelukkig zitten alle Internationalen hier in hetzelfde schuitje. Iedereen mist op dit moment van het jaar zijn/haar familie. Maar ons hele gezelschap wordt vanavond - rond 19.30u - bij Marcel & Anja (de Nederlanders) verwacht. Hun kinderen - Sanne & Jordy - zijn speciaal voor de feestdagen overgekomen vanuit Nederland en zijn dus ook van de partij.
Tegen 20.00u loopt het huis goed vol
De keuken is dé plaats bij uitstek om samen te komen, want iedereen heeft iets meegebracht om te eten. Allerhande snoeperijen zijn er tentoongesteld en wachten om gegeten te worden. Ik heb dit keer voor een feestelijke Broccoli-soep met gerookte zalm gezorgd (hhhmmm !)
De andere plaatsen in huis worden ingenomen door mensen die allerhande spelletje spelen : Sequence (een combinatie van een bord- en kaartspelletje)
"Jenga" of "torentje bouwen" is een spel dat vooral mannen graag spelen...(!?)
Deze namiddag, om 16.00u Utah-tijd, hebben we naar België gebeld. Het is daar middernacht en tijd om onze familie een Gelukkig Nieuw Jaar te wensen. Tegen 22.00u (voor ons) heb ik even een momentje voor mezelf en nu ga ik Kim & Co, in Philadelphia, Gelukkig Nieuwjaar wensen.
De mannen hebben zich teruggetrokken in de kelder. Ze hebben de pooltafel gevonden en er zijn er zelfs die NU willen/moeten gaan sporten
En dan is het ook hier bijna zover. Nog een paar minuutjes en 2010 is een feit !
Iedereen telt af maar Niki en ik hebben alleen maar oog voor mekaar (en we worden betrapt !)
Na al het "Nieuwjaargekus" en het uitwisselen van "de allerbeste wensen voor 2010" trekken we naar buiten voor het vuurwerk. Da's nu wel iets dat ze hier in Utah blijkbaar helemaal NIET kennen of NIET durven doen. Er staan boetes op het afsteken van vuurwerk, maar dat zal ons een zorg wezen. De ene pijl volgt de andere op en er is groot vuurwerk
maar ook heel klein
"Als de wijn is in de man, is de wijsheid in de kan", dat is een gezegde dat iedereen wel kent en het is nog een grote waarheid ook. Deze heren krijgen maar niet genoeg van al dat gekus !
Als al het vuurwerk afgeschoten is gaan we terug naar binnen om verder te feesten. Geen van ons allen is nog écht nuchter en Niki & ik zijn allang blij dat we vanavond met de taxi gekomen zijn. Voor we naar huis gaan eerst nog wat foto's : de Deense Marianne en ik
De gastvrouw van vanavond, de Nederlandse Anja en ik
Het - nogal lichtjes beschonken - Belgische gezelschap, Niki, Sarah, François en ik. We zijn aan 't oefenen voor het "gekke-bekke-trekke-festival" (hahaha)
En natuurlijk ook eens een foto van de 2 Belgische vrienden/collega's Niki & François
Het is een heel gezellig avond geworden. Anja & Marcel...bedankt dat jullie onze 1ste oud/nieuw hier in Utah zo onvergetelijk gemaakt hebben !
