Vandaag is er in Ogden een groot Duits feest...het "Hoffest". Nooit geweten dat er hier zoveel duitse mensen wonen, maar soit...we gaan er ook een keertje naar toe...we zijn benieuwd want we kennen het helemaal niet. Bij aankomst is het ons meteen héél duidelijk dat dit Hoffest niet meer of niet minder is dan één van die typisch Duitse folkore feesten. De muziek, het jodelen, de klederdracht...het doet ons denken dat we ergens op één of ander Duits of Oostenrijks "weinfest" zitten. Maar deze dansers spannen de kroon want het is écht wel héél raar als je bedenkt dat dit eigenlijk Amerikaanse hoge school studenten zijn...
We zijn niet alleen naar dit feestje gekomen. De van-origine-Duitse-en-nu-Amerikaanse Stephanie en haar man Don (samen op de foto met Niki en ik) hadden zowel ons als de Italiaanse Silke, Francesco en kids uitgenodigd om hen te vergezellen. Het is Silke die deze foto maakte...Jongens wat hebben we plezier !!!
Als je goed kijkt, zie je meteen waaróm we zo'n plezier hebben. Deze jonge man heeft zich vast en zeker teveel tegoed gedaan aan hamburgers, french fries, pizza...kortom alle "fastfoods" hier in de States. En nu moet hij ook nog gaan dansen ??? 't Zal wel zijn dat je broek ervan scheurt...
En alsof het allemaal nog niet voldoende was dat hij letterlijk "uit zijn broek scheurde", was het beeld helemaal af toen hij zich omdraaide...Zelfs zijn bretellen zijn te kort voor hem ! Wat een zicht !!! Kan je je voorstellen wat een hilariteit er in de zaal was toen anderen dat ook doorkregen ??
Als afsluitertje voor vandaag zijn er de échte Alpenhoornblazers. En eerlijk is eerlijk...ook al zijn 't Amerikanen...ze hebben schitterend werk geleverd ! Dat mag gezegd worden. Misschien wel eens iets om over te denken om zo'n mannen naar de basis te lokken voor ons "Oktoberfest" ???
Het was een hele fijne namiddag in goed gezelschap en met heel veel gelach. Jammer maar helaas...zoals aan alle mooie liedjes komt ook hier weer een eind aan. Dit is een ervaring die we volgend jaar zéker nog eens opnieuw doen, maar dan wel in gezelschap van de ganse Internationale groep.
We zijn net geteld 5 dagen terug en het eerste feestje biedt zich alweer aan. Traditie getrouw geven Theo & José - onze Nederlandse vrienden die ook nét terug zijn uit Nederland - hun New Years Party. Oef...wat zijn we blij dat ze op ons gewacht hebben voor 't eerste feestje van 't Nieuwe Jaar !!! Polen, Duitsland, Thailand, België, Nederland, Israël, Italië, Japan en natuurlijk Amerika...ze zijn allemaal vertegenwoordigd want niemand wil dit feestje missen. Het is één van de weinige feestje waar je je eindelijk eens écht voor kan "optutten". Eli (Israël) is druk in de weer met Clèmence (België) terwijl Mark (Nederland) lachend toekijkt.
De dames daarentegen houden zich voor een keertje NIET met de kinderen bezig maar zijn vooral druk bezig over waar ze uit eten geweest zijn of wat ze gekookt hebben, welke nieuw kleedje ze waar gekocht hebben en hoezeer hun voeten wel pijn doen van die hoge hakken...tja...we zijn dat niet meer gewoon hé...
In de andere kamer zijn het vooral Japan en Thailand die zich tegoed doen aan al dat lekkere eten. Op onderstaande foto zie je Yasuhiko (Japan) met zijn zoontje Tomoya. De man die zijn hand opsteekt is Itthikorn en daarnaast zijn vrouw Phahan (Thailand), maar wij noemen hen gewoon "Mun" & "Mod".
Deze 2 Nederlandse dames houden een gezellig onderonsje. De dame in het zwart is José (gastvrouw) en zij is druk in gesprek met Marijke, een Nederlandse die getrouwd is met de Amerikaan (rechts) Mike. Helemaal achteraan in beeld zie je de Poolse Aleksandra. Zij verhuisden pas vorig jaar terug naar Polen en nu heeft hun defensie beslist dat zij opnieuw voor 3 jaar naar Utah zouden gaan...vandaar dat ze terug erbij zijn !
En even traditioneel als deze party, is ook de groepsfoto die ieder jaar opnieuw genomen wordt. Het is dan uiteraard veel wringen, duwen maar vooral veel lachen vooraleer de foto eindelijk is zoals we hem willen hebben. Vooral Theo - vooraan in beeld met de pet op - heeft er het meeste werk aan. Hij moet steeds naar boven rennen om het fototoestel opnieuw klaar te zetten en dan vlug, vlug rennen om nog op tijd te zijn vooraleer de flits afgaat en de foto gemaakt is. Maar hij slaagt er iedere keer weer in !
En dit was nu écht het allerlaatste Nieuwjaarsfeestje voor dit jaar...beloofd ! Het was ook meteen het laatste feestje dat Theo en José organiseren want zij verhuizen deze zomer terug naar Nederland. Zij zijn één van de zovele families (in totaal dit jaar 12 !) die zullen vertrekken en da's héél veel. We gaan hen allemaal missen, maar er komen er ook steeds nieuw voor in de plaats. Behalve dan voor de Italiaanse families. Zij zijn écht de allerlaatsten van hun land want hun kantoor sluit hier definitief de deuren !
'k Ben benieuwd wat het Nieuwe Jaar nog meer zal brengen ! Ingrid
Voilà...we zijn weer bij onze laatste dag in België aangekomen...het is tijd om afscheid te nemen en geloof me...dàt is het moeilijkste onderdeel van ons hele verblijf. Dit keer vertrekken we terug naar Utah voor een lange tijd. Het zal - als alles blijft zoals voorzien - zomer 2013 zijn vooraleer we terug komen. Dat wordt dan ook meteen ons laatste "bezoekje" want één jaar later verhuizen we definitief terug !
Eerste halte voor vandaag is bij de mama van Dominique. Helaas...we zijn het fototoestel vergeten. Niet zo heel erg want we hebben genoeg beeldmateriaal van zijn ganse familie, maar bij een andere gelegenheid. En er staat - bij het verhaal over het huwelijk van Jo & Antje - al een hele mooie foto van Niki met zijn Ma.
Dan gaat het afscheid nemen verder bij mijn ma en pa. Hier wel foto's genomen, maar deze onderstaande is er eentje van gisteren tijdens een etentje omdat pa zo graag wilde trakteren...."Mercie" Pa !!
We nemen ook afscheid van Josseline, onze gastvrouw, die ons 3 weken lang "getollereerd" heeft in haar huis. Joske, bedankt voor je vriendschap en je gastvrijheid ! Deze geste zullen we niet vlug vergeten. Je hebt je huis en ook een stuk van je leven opengesteld voor ons. We zouden het grandioos vinden als wij jou in Utah zouden kunnen verwelkomen in ons huis. Begin al maar plannen te maken...wie weet...!
Ook Dirk komt nog effe langs om "haddoech" te zeggen en dat wordt héél erg geappricieerd !
En dan wordt het avond en gaan we - traditie getrouw - met mijn kids nog een laatste keertje uit eten.
Na het etentje zal Rob ons naar Brussel brengen waar we gaan logeren in Club Prince Albert. Morgen - al héél vroeg - zullen we van daar uit een taxi nemen naar Brussel Midi om met de TGV naar Parijs te reizen. En vanuit Parijs vliegen we met een rechtstreekse vlucht terug naar Salt Lake City. Maar zover is het nog niet. Eerst nog een beetje genieten van het gezelschap van mijn kids en kleinkleind.
En ook hier moet nog vlug het nodige beeldmateriaal verzameld worden...zoon Jo en schoondochter Antje
Daarna zijn dochter Joni en schoonzoon Rob aan de beurt
En last but not least....ons oogappeltje Lien ! Wat gaan we haar missen !!! Lientje...weet dat Oma Nana en Opa Niki héél veel van jou houden. We kijken er al héél erg naar uit om jou bij ons in Utah te zien !
Voilà...ons "België-verhaal" zit er helemaal op. We kijken uit naar volgende zomer want dan komen Joni, Rob, Lien, Jo & Antje ons opzoeken in Utah...enfin...dat hebben ze toch beloofd. En beloofd is beloofd !!! Nu rest er mij alleen nog iedereen een goeie nacht te wensen want ook mijn kaarske is uit voor vandaag ! En zoals je al gelezen hebt, is 't morgen vroeg weer op en beginnen we een lange reis terug.
Ons Kerstfeestje hebben we bij Joni, Rob en Lien gevierd en de overgang van het Oude naar het Nieuwe Jaar werden we bij het kersverse gehuwde koppel - Jo & Antje - uitgenodigd, maar na de zovele feestjes willen we ook wel eens effe gewoon, rustig "op vrienden bezoek" gaan. De Nederlanders Anja en Marcel - onze vrienden in Utah - wonen intussen alweer een half jaartje in Nederland en we hebben beloofd om hen te gaan opzoeken. Dus...zo gezegd, zo gedaan. We gaan voor een keertje niet met de auto, maar nemen de trein. Gewapend met het nodige bordje staan zij ons aan het station op te wachten.
Natuurlijk hebben we héééél wat bij te praten en dat doen we gewoon gezellig bij hen thuis. Jeetje...wat heb ik die gezellige babbels met Anja gemist ! Terwijl Anja en ik zo zitten keuvelen en allerhande herinneringen ophalen vindt Niki dat hij Marcel een handje moet gaan helpen in de keuken.
Een glaasje wijn, fijn gezelschap van vrienden en Anja en ik met z'n 2-tjes gezellig aan tafel, terwijl we ons dit voorgerechtje laten welgevallen...een heerlijk championstoofpotje...en meer moet dat niet zijn !
Even later duikt ook Anja de keuken in om Marcel een beetje wegwijs te maken (hahaha !). Of is het omdat ze gewoon wil zien wat hij er van maakt ? Of is het alleen maar voor de foto ? Wie zal het zeggen...
Je begrijpt dat de avond zo voorbij gevlogen is zeker !? Gelukkig blijven we logeren want ik denk dat die laatste trein anders toch wel aan onze neus voorbij gereden zou zijn. 's Anderendaags is het feesten geblazen want...Marcel is jarig !!! Hieperdepiep Hoera voor Marcel en Dominique en ik verrassen hem op een heuse serenade terwijl we ons met z'n allen naar de ontbijttafel begeven. Na het ontbijtje wordt het tijd om het weekendvaliesje in te pakken en ons terug op weg naar Hoeselt te begeven. Maar niet zonder de nodige foto's (en dit keer met z'n 4-tjes !).
Wat jammer dat dit bezoekje er alweer opzit ! Marcel...we wensen jou nog een fijn vervolg van "jou" dag samen met jullie kids ! Lieve mensen...dank je wel voor de gezelligheid, de vriendschap en jullie gastvrijheid ! We hebben ervan genoten en komen zeker nog eens een keertje terug. En geloof me Anja, onze afspraak om mekaar regelmatig op te zoeken als we terug in België wonen, is écht makkelijk te doen per trein.
Ziezo...op naar de volgende "Utah"-vrienden want dit keer zijn we te gast bij Rudi, Isabelle en kids. Rudi was de vorige "baas" van Dominique en samen met zijn gezin woont hij in de buurt van Dinant. Kleine Victoria is zoals altijd het zonnetje in huis en we worden dan ook meteen verwelkomt met een grote, lieve lach.
We krijgen natuurlijk een rondleiding door het hele huis en tuin. Ze hebben een hele grote mooie tuin mét een zwembad, maar het is koud en donker en dus zullen we tijdens de zomer van 2013 (of later) nog eens terug moeten komen. In de keuken treffen we vader en zoon, Rudi & Alix, aan.
We hebben nét vernomen dat Theo & José - onze Nederlandse vrienden die nog steeds in Utah wonen maar momenteel op bezoek zijn in Nederland - hier met Kerstmis op bezoek zijn geweest. Gelukkig is het huis waar onze vrienden wonen helemaal voorzien op een grote familie (of voor de vele vrienden !). Het is vooral Rudi die graag in de keuken staat en die vanavond voor ons een heerlijk dineetje klaar gemaakt heeft. Met zovelen aan tafel is altijd wel een gezellige, maar ook drukke gebeurtenis !
De avond afsluiten en afscheid nemen doen we zoals gebruikelijk met een laatste glaasje wijn. Het is Alix die zorgt dat deze herinnering op de gevoelige plaat vastgelegd wordt. Dank je wel Alix voor de mooie foto !
Isabelle en Rudi...van harte bedankt voor de spontane uitnodiging ! 't Was fijn jullie terug te zien en te merken dat jullie de draad weer helemaal terug opgepikt hebben. We hebben genoten van het etentje en de gezellige babbel. We komen zéker jullie zwembad eens uitproberen hoor !
Lieve Utah-vrienden, het ga jullie allemaal heel erg goed en hopelijk tot gauw weer eens ! En met hier nu afscheid te nemen van onze vrienden realiseer ik me ook dat Niki en ik échte "wereldreizigers" gaan worden als we al onze Internationals gaan bezoeken nadat we terug in België wonen ! Heerlijk toch !!!
Het huwelijk van Jo & Antje, Kerstmis, Nieuwjaar of gewoon een "zomaar-bezoekje aan België" zijn niet de enigste redenen waarom we terug in 't land zijn hoor. We hebben één en ander te regelen omdat we een appartement gekocht hebben in Bilzen. Zodra we terug verhuizen zullen we meteen ons eigen stekje hebben en weten we nu al wáár precies onze meubels naar toe moeten. Dus...Hieperdepiep Hoera voor ons !!!
Bilzen is een aangenaam stadje waar veel geïnvesteerd werd om het centrum van de stad zo aantrekkelijk mogelijk te maken. En zijn "Alden Biesen Kasteel" (http://www.alden-biesen.be/paginas/index.php) is - volgens mijn bescheiden mening - één van Belgisch mooiste kastelen. Een andere informatie-bron over Alden Biesen is die van Wikipedia : http://nl.wikipedia.org/wiki/Alden_Biesen Deze hele uitleg schrijf ik hier natuurlijk erbij omdat ik weet dat er mensen zijn die dit blog lezen, maar Bilzen helemaal niet kennen. Voor al die mensen heb ik natuurlijk ook een website waar ze meer uitleg over de stad kunnen vinden : http://www.bilzen.be/
In onze "nieuwe-thuis-stad" komt er een groot complex van 64 appartementen en winkels. Eén van die appartementen wordt het onze. Voorlopig zijn het nog alleen maar plannen en een maquette, maar we kijken er nu al naar uit en kunnen beginnen plannen en dromen van terug verhuizen, inrichten en wonen.
Op onderstaande foto krijg je al een beetje een idee waar we terecht gaan komen. Waar nu nog de oude gebouwen staan (achter die roze gevel) komen de winkels met er bovenop de appartementen.
Tegenover het appartements-complex bevindt zich het marktplein met zijn wekelijkse markt, de kerk en het stadhuis. Daar omheen zijn er talloze eet- en drinkgelegenheden, winkels, banken enz.
Rond maart zouden de afbraakwerken beginnen en daarna kan er dan gestart worden met de heropbouw. Natuurlijk worden eerst de winkels afgewerkt maar het geheel zou instap klaar zijn rond april/mei 2014. En da's precies op tijd voor ons want in juni zullen onze meubels aan hun reis beginnen naar België. Meer uitleg heb ik zelf niet en dus zullen jullie het moeten stellen met het beetje dat ik hier schreef.
En zo kunnen nu ook al onze wereldwijde vrienden - want die kennen intussen mijn blog ook - al eens een kijkje gaan nemen en over een paar jaar komen ze ons dan hopelijk ook eens een keer bezoeken.
Het is weeral Nieuwjaar (jongens...het gaat snél...!) en vermits dat dat overal gevierd wordt wil Niki en ik jullie allemaal van harte een heel fijn, gelukkig maar vooral gezond Nieuwjaar 2012 toewensen ! We kunnen dat niet bij ieder van jullie persoonlijk komen doen en dus hebben we er voor gekozen om dat dan maar op onze eigen, gebruikelijke manier hier via mijn blog te doen. En hoe kan dat beter dan aan de hand van deze kaartjes die ik gemaakt heb. Voor mijn familie en vrienden in Europa maakte ik deze
Voor de Internationals in Utah werd het een ietsjes anders
Dit jaar ben ik niet de enigste geweest die kaartjes gemaakt heeft. In het verhaal over ons nieuwste Belgske hebben jullie het kaartje van Sarah & François ook al kunnen bewonderen. Maar zelfs de Belgian Office heeft 2 verschillende Nieuwjaarskaarten gemaakt...een "officiële" en een "on-officiële". Aan jullie om uit te maken welke voor welke gelegenheid moest dienen...En wie dachten jullie dat de fotograaf van dienst zou zijn ??? Ja natuurlijk...biebieke hier hé...En Heidi heeft ze prachtig verwerkt in deze kaartjes.
Beste wensen voor een voortreffelijk Nieuw Jaar 2012 ! Ingrid & Dominique (& The Belgian Office !)
