"60 jaar getrouwd...daar moet op geklonken worden"! En dat doen we meteen als we de feestzaal binnenkomen want er wordt ons een receptie met champagne, andere drankjes en bijpassende hapjes aangeboden. De mensen die vandaag de ganse dag in de kijker lopen zijn uiteraard dit mooie koppeltje!
De veramerikaniseerde Belgen - zijnde Kim, ik en Niki - verzamelen aan één van de tafels waar we ons tegoed doen aan al die lekkere hapjes. Niet dat ze dat in de US niet kennen, maar de Belgische keuken kent niet voor niets wereldnaam en -faam. Kim kijkt haar ogen uit en weet niet wat eerst te proeven.
Terwijl Pa staat te nippen van zijn glaasje champagne en daarbij het gezelschap krijgt van zijn goeie vriend Jan, komt Ma aan onze tafel staan en krijgen we een gezellig-3-generaties-onderonsje. Ma zou Ma niet zijn als ze niet meteen de ene mop na de andere verteld. Wáár ze die moppen blijft halen is me een raadsel. Helaas is dat een eigenschap die ik niet heb want ik kan er geen enkele onthouden!
Ik heb in het verleden hier op mijn blog nog praktisch geen kans gehad om jullie te vertellen over Ellis. Zij is de dochter van mijn broer Fred. Door omstandigheden (die hier uiteraard niet ter zake doen) is zij een hele lange tijd uit onze familie geweest. Maar ze is er terug en daar zijn we uiteraard héél erg gelukkig mee. Vooral voor Ma en Pa die hun kleindochter zolang hebben moeten missen.
Tijdens de receptie komen de kleinkinderen plots met een cadeau voor hun grootouders aanzetten. Ze hebben een foto-kader bij waarin een plekje voorzien is voor ieder gezinnetje...een heel goed idee!!
Als we dan eindelijk kunnen gaan eten, krijgen we allemaal een tafel toebedeeld. Dat maakt dat alle "oudjes" (sorry tantekes en nonkels dat ik jullie zo noem, maar het is nu eenmaal zo!) kunnen samen zitten. Geloof me...die hebben mekaar altijd héél veel te vertellen! Op de foto zie je dat er op de achtergrond een dia-voorstelling wordt weergegeven. Die dia's zijn een overzicht van het boeiende leven en de vele reizen die Ma en Pa - met in hun kielzog hun 4 kids - ondernomen hebben. En reizen is een eigenschap die we alle 4 "met de paplepel" binnengekregen hebben (en nog steeds graag en veel doen)!
Jos - een op maat gemaakte zanger/entertainer - komt de namiddag opvrolijken met liedjes en anekdotes (die wij hem bezorgd hebben) over het leven van Ma & Pa. Het wordt een aangename namiddag en onder luid gejuich en applaus wagen onze ouders zich aan een dansje op de muziek van "Etoile de Neige"...hét liedje waarop zij 63 jaar geleden voor de allereerste keer samen dansten!
Maar hun dans moet worden onderbroken want ze krijgen onverwacht bezoek. De burgemeester en de 1ste schepen van Hoeselt zijn komen afzakken naar dit feestende koppel en willen op hun beurt het Diamanten paar feliciteren en dat doen ze met allerhande geschenkjes van eigen streek.
Het organiserend 4-tal heeft een liedje in mekaar gestoken. Op de muziek van "Que Sera, Sera" komen we binnen en bezorgen we onze ouders een zoveelste verrassing. Ieder van ons heeft een kort stukje tekst - in ons eigen Hoeselts dialekt - gemaakt op één strofe uit het lied. Het verkleed binnenkomen, het dansen en het zingen, zorgt bij de genodigden voor hilariteit alom. Waarom? Daarom...
Erwin (echtgenoot van Bettie) heeft vanavond de taak van fotograaf toegewezen gekregen. Hij maakt er een erezaak van om iedereen voor zijn camera te krijgen. En ook wij ontsnappen er niet aan...
We hebben inmiddels 2X4 generaties "dames" in de familie en ook dat is iets om op foto vast te leggen. Die 4 generaties zijn Ma, ik, Joni en Lien en anderzijds Ma, Annita, Christy en Elodie.
Na het feest krijgt iedere aanwezige een "dank-je-wel-dat-jullie-er-waren"-cadeautje. Dat zijn pralines geworden waar een foto van Ma & Pa op staat. Mooi...maar vooral héél lekker!!
Ma & Pa staan er op dat ook de buren mee moeten delen in hun feestvreugde en dat betekend dat we amper één weekje later opnieuw "met de benen onder tafel" zitten. Het zijn allemaal zo'n lieve mensen dat ik hen via deze foto's wil bedanken voor de vriendschap en de genegenheid t.o.v. onze ouders!
Alsof het allemaal nog niet genoeg geweest is, halen Ma & Pa halen de krant. Hun foto staat - samen met een beetje uitleg - in de "Goed Nieuws Krant". Dankzij Christel (zus van Niki) én dankzij de technologie van het inscannen, ben ik alsnog - zelfs in Utah - in het bezit gekomen van dat krantenknipsel.
En nu zijn we helemaal door het feestverhaal uit! Tijd voor andere dingen nu...
Ma en Pa, het was geweldig om deze speciale dag met jullie te kunnen vieren. We hopen dat jullie nog lang van jullie fotoboek alsook van dit blogje hier zullen nagenieten. We (Niki en ik) wensen jullie nogmaals van harte proficiat en weet dat we bijzonder fier en trots op jullie zijn!!
Dikke, dikke zoenen vanuit Utah, Ingrid & Dominique
Het is zover...de grote dag (én de hoofdreden waarom wij in België zijn) is eindelijk aangebroken! Vandaag zijn mijn ouders maar liefst 60 jaar getrouwd!
Ma en Pa...laat ik maar eerst eens beginnen met jullie VAN HARTE een hele dikke PROFICIAT te wensen!! Ik ben trots op jullie en ooohhhh zo fier!!! We zijn allemaal even blij dat we jullie vandaag eens extra in de bloemetjes kunnen zetten. Dit wordt een dag om nooit meer te vergeten! Dit blogje van de mis en het volgende van het feest zelf is speciaal voor jullie!! Geniet er bij het lezen nog maar eens opnieuw van...
Foto 1 werd genomen op "hun" dag. Ma 83 jaar en Pa 84jaar! Foto 2 is een creatie van ondergetekende.
Als kinderen willen we natuurlijk onze vreugde laten zien vandaag. Daarom hebben we een groot spandoek laten maken dat duidelijk zichtbaar ophangt aan hun appartementje. Beneden aan de deur staan 2 buxussen met kleine witte hartjes erin want "harten" staan vandaag centraal in dit feest!
Ma en Pa hebben zich helemaal geen zorgen moeten maken over vandaag. Wij - hun kids - hebben ervoor gezorgt dat de dag net zó zal verlopen zoals zij het graag zouden hebben. We beginnen met een dankmis in openlucht aan de grot van Wiemesmeer (Zutendaal). Ma & Pa zijn er helemaal klaar voor en ik krijg eindelijk de kans om "life" kennis te maken met mijn achternichtje Elodie.
Als kinderen van, hebben we gezorgd voor mooie teksten en muziek tijdens de mis. Met z'n 4-tjes gaan we één voor één een stukje tekst lezen. De volgende foto vind ik persoonlijk heel mooi omdat je Ma & Pa ziet zitten terwijl hun kids bij het altaar aan de grot staan voor te lezen. Van links naar rechts (of van de jongste naar de oudste) zie je broer Freddy en zijn 3 zussen ik, Annita en Bettie.
Tijdens één van onze skype-sessies heeft Pa mij gevraagd of ik wilde zingen in de Mis. Dát kon ik toch niet weigeren hé! Hij (en jullie) weet (weten) dat ik graag zing en samen met neef Dirk heb ik oa. het alom gekende "Onze Vader" en "De Doodgewoonste Dingen" ten gehore gebracht.
"Harten staan vandaag centraal", schreef ik hier hoger. En Ma & Pa hebben altijd de gewoonte om hier aan de grot een kaarsje te laten branden voor hun familie. Om "hun" traditie kracht bij te zetten en hen te laten merken hoe erg wij dat teken op prijs stellen, hebben we metalen "hartjes" voorzien waar een kaarsje in past. Onze ouders steken één voor één de kaarsjes aan en geven dat op hun beurt door aan hun 4 kinderen, 5 kleinkinderen en 4 achterkleinkinderen. Deze metalen hartjes blijven op deze manier een eeuwig aandenken aan vandaag en aan alles waar het hart en de kaarsjes symbool voor staan!
Dominique is tijdens de Mis de fotograaf van dienst en hij heeft natuurlijk gezien dat Lien héél dicht bij haar Oma Nana is komen zitten. "Daar hoort een foto bij" dacht hij...en gelijk heeft hij!
Tegen het eind van de Mis roept diaken Theo ons familietje samen om een dankgebed uit te spreken. Met z'n allen in een kring en hand in hand, was best wel een ontroerend moment! Jammer dat Kim er maar alleen was want haar man Tim en haar zonen Donovan & Justin waren er helaas niet bij. Op de foto zie je vlnr. Lien, Joni, ik, Christy, Freddy, Ma, Pa, Bettie, Annita, Kim, Jo & Ellis.
Voor Ma & Pa kan deze dag al niet meer stuk. Ze zijn blij dat alles zo goed verlopen is en willen zelf ook nog een woordje van dank uiten. Als Ma haar zegje bijna gehad heeft, onderbreekt Pa haar met "zo is het nu wel genoeg geweest hoor!" waardoor iedereen in een onbedaarlijke lachbui schiet.
En dan is het "kiekjes-tijd". Eerst eentje van de feestvierders en hun familie. En laat ik ze nu maar eens allemaal aan jullie voorstellen. Vlnr. Dominique, ik en kleindochter Lien. Daarnaast Christy (dochter van Annita) met haar dochter Elodie. Verder zie je mijn dochter Joni met daarvoor Annita naast Pa en Ma. Vlak achter Pa staat mijn zoon Jo, links achter hem Kim (dochter van Bettie) en rechts achter hem zijn vrouw Antje. Achter Ma staat Bettie en helemaal achteraan staat Freddy. Zijn dochter Ellis en haar vriend Jos staan net voor haar papa. Jo (vriend van Annita) sluit het hele rijtje af. Jammer genoeg mankeren er 5 personen in dit familie-plaatje en dat zijn Tim, Donovan & Justin, maar ook Erwin (man van Bettie) en Rob (man van Joni en papa van Lien). Deze laatste 2 konden er omwille van het werk helaas niet bij zijn.
Broer, schoonbroer en schoonzussen van Ma & Pa willen ook graag een foto allen tesaam. Ik noem ze één voor één voor jullie op want ik weet dat ze stiekem toch wel blij zijn om hun foto en hun namen hier te zien. Nonk Leon (broer van Pa) staat uiterst links. Daarnaast staan Tante José, Tante Maria, Tante Rita, Nonk Marcel, Tante Mariëtte, Tante Ludovic, Tante Paula en Tante Liske (vrouw van Nonk Leon). Iedereen die de familie Hendrickx zo'n beetje kent weet dat grapjes nooit ver weg zijn. En als Pa en zijn broer(s) samen zijn (waren), is (was) er gegarandeerd pret. Dat was vroeger tijdens familie-feestjes al zo, dat is nu zo (en dat zie je op de foto) en dat zal hopelijk ook nog heel lang zo blijven!
De laatsten in de reeks "ik-wil-ook-met-de-feestvarkentjes-op-de-foto" zijn de mensen waar Ma en Pa doopmeter of -peter van is. Foto 1 is er eentje met muzikant Dirk want Ma is meter van hem. Foto 2 is er eentje van Pa met zijn petekinderen. Je ziet vlnr. Patricia, Pa, Eliane en Brigitte.
En hiermee sluit ik het eerste deel - de "Dankviering" - af. Het was een mooie plechtigheid en ik ben blij en fier dat ik dit heb kunnen/mogen meemaken. Voor mij was het in ieder geval "de kers op de taart".
Dirk...ik heb er weer van genoten om samen met jou te zingen. Je bent een geweldige muzikant en een prima begeleider. Dank je wel dat ik op jou kon rekenen want het was écht niet makkelijk om dat vanuit Utah allemaal te regelen en voor mekaar te krijgen, laat staan om alleen te repeteren.
Maar laten we ons nu maar op weg begeven naar de feestzaal. Ik heb er honger van gekregen en ik weet dat we ons zo meteen zullen kunnen tegoed doen aan een heerlijke maaltijd. Later op de avond hebben we natuurlijk nog wel een "surprise" in petto, maar da's voor seffens!
We zijn er weer! En waarschijnlijk is dit de laatste keer dat we "op bezoek" komen vóór we terug verhuizen eind juli 2014. Zoals gewoonlijk hebben we ook dit keer een SUPERDRUK programma en het begint al goed als we in Zaventem ZONDER bagage toekomen, maar we hebben zo'n vermoeden van wat er mis gegaan is...in New York - waar we een tussenlanding hadden - was er net een nieuwe terminal opengegaan en de chaos was niet te overzien! Daar bovenop was er een 2-tal weken geleden op Zaventem een staking waardoor valiezen niet van de band rolden en zelfs nu staan er nog steeds valiezen die voorlopig niet bij hun rechtmatige eigenaars geraakt zijn. Er wordt ons beloofd dat onze valiezen zullen nageleverd worden zodra ze in België toekomen. Uiteindelijk worden ze op 29 mei - na een aantal vergeefse telefoontjes en daarna een reeks nóg bozere telefoontjes - dan toch afgeleverd en kunnen we met een beetje minder zorgen aan onze "vakantie" beginnen...
Er wordt ons wel meer gevraagd wát we nu precies zoal missen aan "Belgisch eten" in Utah. En eigenlijk valt dat allemaal best wel mee. Wat we wél missen is dat hier geen frituren zijn waar we zomaar snel iets kunnen gaan afhalen. Ja...we hebben er wel eentje maar die is in SLC en dat is toch wel ongeveer een half uurtje rijden en we kunnen ze natuurlijk ook altijd zelf maken (en die smaken nog het best!), maar wat doe je als "goeie Belg" zijnde als één van de eerste dingen zodra je terug in 't land bent? Wel...voor ons is dat "ene goeie, lekkere friet halen" bij onze vrienden François en Rosita.
Ons programma is dit keer het drukste ooit, maar we houden altijd ook een avondje vrij voor de vrienden. De avond dat ik met mijn vriendinnen afpreek (vrnl. Josseline, Gerty, Annie en ik), is traditie-getrouw het avondje geworden dan mijn ventje gaat kaarten met zijn vriend Noël en mijn broer Fredje. Helaas staat die laatste niet op de foto, maar verderop in het verhaal komt hij toch nog wel in beeld...
Er is ook steevast een avond voorzien waarop ik al mijn gewezen collegaatjes van Make-A-Wish terug zie. En al evenzeer een traditie geworden is dat dát etentje bij "onze" Koen plaatsvind. Ik stel het hele gezelschap aan jullie voor en begin uiterst links in beeld met Peter (echtgenoot van Anja), Dominique, ik, Denise, Edith en een beetje naar achter geleund, Jozef (deze laatste 3 zijn moeder, dochter en vader), Werner, Winnie (man en vrouw), Veroni, Anja en Lukas (vrouw van Peter en hun zoontje).
Koen is een meester-kok en het wordt de hoogste tijd dat hij nu eindelijk eens zijn 1ste "Michelin Ster" te pakken krijgt. We gunnen het hem uiteraard van harte! Ons etentje kan dan ook niet zomaar afgesloten worden zonder een foto van onze Chef-Kok met het Make-A-Wish team en dat is wat er nu gaat volgen. Op deze foto zie je vlnr. Edith, Denise, ik, Koen, Anja & zoon Lukas, Winnie en Veroni.
Al deze vrienden en vriendinnen (en nog zovelen meer maar ik heb niet van iedereen foto's) liggen ons nauw aan het hart en het doet ons deugd iedereen terug zien als we in België zijn.
Lieve mensen...dank jullie wel voor jullie vriendschap en de gezellige paar uurtjes die we telkens samen doorbrengen! Nog een jaartje geduld en dan zijn we definitief terug. Dan zullen we mekaar vast en zeker meer dan zo maar één keertje in het jaar gaan zien! Wij kijken er al naar uit!!
Vanavond zijn we nog eens uit eten geweest met een aantal Internationals. Niet zomaar een "etentje", maar wel in een Japans restaurant waar ook een karaoke-installatie staat. En dát gegeven staat natuurlijk borg voor een avondje lachen, gieren, brullen! De organisator van vanavond is onze vriend Albert uit Singapore. Het trio op deze 1ste foto vlnr. is Albert, Jak (Thailand) en Toru (Japan).
Het is een algemeen gegeven dat - als je familie op bezoek hebt - die mensen uiteraard ook van harte welkom zijn bij gelijk welk evenement zich op dat ogenblik voordoet. De Israelische Sigal (vooraan rechts op de foto) heeft haar ouders op bezoek en hopelijk doen ze ook mee met de karaoke...
Niemand van ons hoeft moeite te doen om de kids aan 't zingen te krijgen! Vol ongeduld staan ze te trappelen om mekaar de loef af te steken en het ene liedje volgt het andere op. Vooral de grote hits van Kathy Perry, Pink, enz worden luidkeels meegekweeld!
Chili is vanavond vertegenwoordigd door Jacqueline (links) en haar man Rodrigo & dochter Coni (rechts). Tussen Dominique en Rodrigo zit de Griek Athanasios (Nasos voor de vrienden).
De mensen op de volgende foto verhuizen allemaal terug naar hun land. Achteraan rechts zitten Filipa met daarnaast haar man Luis (Portugal). Filipa & kids (Béa & Vasco achteraan links) vertrekken begin juli, Luis blijft nog een beetje langer om zijn opvolger in te werken. Op de voorgrond zitten de Duitse Claudia en haar man Matthias, maar hun kinderen Anna-Sofie en Grethe-Marie hebben zich voor de camera verstopt. De Duitse office wordt gesloten en zij vertrekken tegen eind september.
Zoals jullie wellicht al kunnen raden wordt er duchtig op los gezongen. Niet in de minste plaats door de Aziatische landen. Vooral Albert neemt het voortouw en dit keer in duet met opnieuw een "vertrekker" Joonjae uit Korea. En ze slagen er in om ook de Aziatische liedjes heel mooi te laten klinken!
Als we foto's willen maken van iemand van "the Asian Delights" (zoals deze groep zich noemt), kan je er gegarandeerd zeker van zijn dat steevast - en op IEDERE foto - de vingertjes de lucht in gaan zoals op onderstaande foto. Deze 2 dames zijn Mayumi (Japan) en Sunanta (mama van de Thaise Jak).
Eindelijk is het zover...de kids mogen zich gaan uitleven op de muziek van Psy - Ganghamstyle. Er wordt uit volle borst gezongen en er wordt gedanst alsof hun leventje ervan afhangt! Jongens...wát een energie en wát een plezier hebben ze en geen van hen geeft af tot de laatste tonen van het lied uitsterven!!!
De avond is bijna voorbij en de meesten zijn al terug naar huis, maar Niki en ik blijven nog een beetje napraten met onze vrienden "The Asian Delights". Terwijl de Japanner Toru (vooraan links in beeld) nog snel een liedje aan't zoeken is, kan ik het niet laten om eventjes iets uit te proberen. Zonder muziek en zonder tekst begin ik het lied "Crazy" van Patsy Cline te zingen. Joonjae stoot Niki aan met de woorden "oh men...you are such a lucky guy with a beautiful gifted woman...I'm jealous!" Als dat geen geweldig mooi complimentje is, dan weet ik het niet meer (bloos, bloos!!)...Thanks for your kind words Joonjae!!
Maar Toru vindt dat het laatste liedje van vanavond moet gezongen worden door Niki en ik. Hij zoekt en vindt "Unforgetable" in de bewerkte versie van Nathalie & Nat King Cole...en we hebben succes! Terwijl we zeer geconcentreerd aan 't zingen zijn maakt één van hen onderstaande foto...
Thanks Albert for a very fun evening and for all those nice pictures! These are memories that will last us a lifetime. We're gonna miss you, Jennifer and Adeline when you move back, but we hope to be able to visite Singapore one day! Wishing you nothing but the best for the future and please stay in touch!!
Wouter & Lia zijn nog maar 2 dagen weg en we krijgen te maken met een onweer van jewelste. Hopelijk hebben zij beter weer daarginds ergens in Colorado!! Het is een klank- en lichtspel om "U" tegen te zeggen. Maar als de zon weer tevoorschijn komt en de donkere wolken richting de bergen schuiven, krijgen we de mooiste regenbogen ooit te zien. Omdat ik niet snel genoeg ben om mijn fototoestel te halen en omdat het niet gemakkelijk is om dit natuurfenomeen op foto vast te leggen als je geen professioneel toestel hebt, ben ik te rade gegaan op het internet en bij het lokale nieuwsstation vond ik deze 3 foto's. Niet dat er hierover zoveel te vertellen valt, maar ik vind de beelden wel spectaculaair mooi!
Als deze regenbogen goed genoeg zijn om het nieuws te halen, zullen ze vast en zeker ook wel goed zijn voor mijn blog, nietwaar? Misschien willen jullie nog graag meer weten? Dan verwijs ik jullie graag naar deze website : http://www.sltrib.com/sltrib/news/56318571-78/lake-salt-power-1000.html.csp En om precies te weten wat een regenboog is, hoe hij ontstaat en welke kleuren het precies allemaal zijn, krijgen jullie ook nog deze website : http://nl.wikipedia.org/wiki/Regenboog_(optica)
Maar denk eraan...wie die de pot vol gouden munten aan het eind van de regenboog vindt, moet het me wel komen vertellen hé! Liefs, Ingrid
Van donderdag 9 mei tot en met zondagmiddag 12 mei (Moederdag) zijn Wouter & Lia op bezoek geweest. Ze zijn komen overvliegen van Washington DC en zullen met hun RV helemaal naar daar terugrijden. Zoals het intussen de gewoonte geworden is als we bezoek krijgen en we hen gaan verwelkomen/afhalen bij de luchthaven én omdat ze bij ons thuis logeren, loopt Niki er dan als dusdanig bij...
Onze vrienden zijn de hele vrijdag druk geweest met het in orde maken van hun RV (want het is toch wel een hele trip!) en diezelfde avond waren we met z'n allen uitgenodigd bij Mike & Michelle voor een gezellig "house-warming-party". Zaterdagnamiddag hadden we dan gelukkig ook wel effe tijd om met z'n 4-tjes op pad te gaan om te gaan geocachen. Wouter & Lia zijn er immers verantwoordelijk voor dat wij die hobby ontdekt hebben en natuurlijk willen we van de gelegenheid gebruik maken - nu ze toch hier zijn - om dat ook eens als "team" te gaan doen! De 1ste cache die we vinden is meteen een hele mooie. Deze hing in een boom en ondanks het feit dat die behoorlijk groot is, moest je toch wel goed opletten om hem te zien. Het is precies een tak van de boom en foto 2 laat heel duidelijk zien waar het logje verstopt zit!
Eén van de volgende caches konden we helaas niet vinden. We hebben nog zo erg gezocht, maar helaas! We hebben de eigenaar dan maar een emailtje gestuurd en wat bleek...?? De cache was inderdaad weg. Een tijdje later zijn Niki en ik terug gegaan en hebben hem alsnog gevonden én gelogd!
Wat was het gezellig om Wouter & Lia weer eens (al was het maar héél even!) hier te hebben. We missen onze vrienden toch wel hoor!! Diezelfde zaterdagavond zijn we gezellig uit eten geweest bij de Boston's dat onze meest favorite eetgelegenheid is hier in de buurt. Daarna hadden we het als vanouds zo druk om bijgebabbeld te komen bij een heerlijk glaasje wijn, dat we gewoon vergeten zijn om een groepsfoto te maken. En vermits ik dit verhaal begin met een foto van Lia & Niki, sluit ik het af met eentje van Wouter en mij die ik opgevist heb uit de archieven genomen tijdens de Utah State Fare 2012.
Lieve Lia & Wouter, jammer dat jullie niet een beetje langer kunnen blijven, maar we begrijpen dat de rit naar DC nog erg lang zal zijn. Hopelijk hebben jullie het naar je zin gehad hier en zoals afgesproken zien we mekaar begin augustus terug als wij jullie komen opzoeken. Fijn jullie weer eens gezien te hebben! Wees voorzichtig onderweg en tot snel! We missen jullie aanwezigheid nu al!!!
Er zijn zo van die dagen dat ik het mis niet in België te kunnen zijn. Vandaag is zo'n speciale dag want het is niet alleen voor mij "Moederdag", maar ook voor onze mama's. Zoals steeds heb ik ook voor hen voor vandaag een kaartje gemaakt en ik hoop dat het op tijd aangekomen is.
Lieve mama's, speciaal voor jullie Moederdag!
M is for the million things she gave me O means only that she's growing old T is for the tears she shed to save me H is for her heart of purest gold E is for her eyes, with love-light shining R is right, and right she'll always be
Put them together, they spell "MOTHER" A word that means the world to me
Hele fijne moederdag aan onze Mama's maar ook aan alle mama's die hier wel eens komen lezen! Het is voor jullie allemaal... Liefs, Ingrid & Dominique
Vandaag zijn we uitgenodigd om de "Ribbon cutting" oftewel de officiële opening bij te wonen van de vernieuwde Lobby en Dining Facility van het Hilton Garden Inn Hotel hier in Layton. Wat hebben wij nu in Gods naam te maken met dit hotel hoor ik jullie denken...wel jaarlijks moet ik bij de hotel managers de EPAF-prijs herzien, en dit om al onze bezoekers te logeren tegen zeer scherpe prijzen. Vandaar dus onze hechte band met dit hotel & zijn personeel. Er volgt een officieel gedeelte met als orgelpunt het lint doorknippen uiteraard. Daarna gaan we het hotel bezichtigen en krijgen we hapjes aangeboden.
Ik vernoemde reeds dat ik jaarlijks een meeting heb met de Sales Managers. David & Connie zijn in de loop van die paar jaren toch wel onze goede vrienden geworden.
Chef Enrique stelt zijn recepten voor van de vernieuwde menukaart
Ingrid en Heidi waren uiteraard ook uitgenodigd (Eli was op zending oftewel TDY) en lieten zich de hapjes volop smaken die de Chef met veel overgave bereid had.
Na de heerlijke hapjes en drankjes was het tijd om terug aan't werk te gaan en bedankt ik Enrique nog uitvoerig voor dit lekkere festijn.
"Allez au boulot", zou Eloïse (dochtertje van François & Sarah) gezegd hebben en ze zou nog gelijk gehad hebben ook!
