Het woord "Advent" komt van het Latijn "Adventus" wat zoveel betekend als "Komst". Het is de aanloopperiode van 4 zondagen voor Kerstmis. Althans...dat is zo voor het Christendom. Meer tekst, uitleg en geschiedenis hiervan vindt je op http://nl.wikipedia.org/wiki/Advent_(periode. Voor ons betekend het dat we toezijn aan de jaarlijkse "Adventsparty" bij onze Deense vrienden Marianne & Michael. Zij houden de Deense aloude traditie in ere om die 1ste Adventszondag familie en vrienden uit te nodigen om samen met hen de 1ste van de 4 kaarsen aan te steken. En zo gebeure het...(en wij zijn blij met het feestje natuurlijk !)
Michael "ontfermt" zich over de dorstigen en voorziet hen van het nodige vocht. De "Glogg" is ongeveer hetzelfde als wat wij zo goed kennen als "gluhwein". Voor de gelegenheid (en omdat de buren ook uitgenodigd zijn, maar Mormonen zijn) heeft hij 2 versies gemaakt...eentje mét en eentje zonder alcohol.
Voor sommigen onder ons is het het 1ste Adventsfeestje. Op onderstaande foto herken je vlnr. de Belgen Philip (de man van Heidi die voorlopig nog in Tampa, Florida woont) en Heidi. Daarnaast zie je de Noorse Inger-Lise en haar man Oystein. Met z'n allen proeven ze de Glogg en die wordt goed bevonden !
Omdat het adventsfeestje altijd om 3pm begint wordt van ons allemaal gevraagd of we één of ander zoetigheidje kunnen meebrengen. Da's geen natuurlijk geen enkel probleem hé. Waar ik vorig jaar iedereen verbaasd heb met mijn zelfgemaakte Adventskrans van Hasseltse speculaas (zie mijn verhaal van vorig jaar hierover), heb ik dit jaar mijn geheime wapen bovengehaald ! Ik heb eindelijk het receptje van Niki's ma vastgekregen om een "Madeira-koek" te maken en fier als een gieter heb ik mijn koek mee naar binnen getroond. Jongens...wat had die succes !!! Zoals je op de foto al ziet hebben we ons moeten haasten om er nog héél gauw een foto van te maken want binnen de korste keren was mijn koek verdwenen.
Er wordt in de volksmond wel gezegd "waar de brouwer komt, moet de bakker niet wezen", maar in dit geval is dat niet helemaal van toepassing. Zowel "bakker" als "brouwer" zijn van de partij. Aan de ene tafel (tss. pot en pint (én cola) want dat praat blijkbaar makkelijker) is het gesprek alweer maar eens werkgericht. Hier zie je vlnr. de Italiaan Francesco, de Griek Nasos, de Belgische François & de Duitser Mattias "vergaderen".
Het gezelschap van de andere tafel (vlnr. de Italiaans/Oostenrijkse Silke, de Amerikaan Jimmy en "onze" Niki) houdt zich liever bezig met de plezante dingen des levens. Wát ze allemaal precies te vertellen hebben weet ik niet, maar dat doet er ook niet toe. Kwestie is dat iedereen zich amuseerd en dat is ook zo !
Na veel vijven en zessen gaat het terug richting huiswaarts. Morgen is immers weer een werkdag en niemand is van plan om dit feestje lang te laten uitlopen. We zijn alweer blij dat we erbij konden zijn.
Lieve dochter, Lieve Joni, vandaag is het jou verjaardag en helaas kunnen we er niet bij zijn. We zien mekaar wel via skype, maar da's niet hetzelfde hé. Toch willen wij jou via dit kleine berichtje van harte proficiat wensen met je verjaardag ! We hopen dat je een geweldige, gezellige, formidabele, nooit geziene, niet te evenaren, spetterende, onvergetelijke, alles overtreffende, super-de-luxe, niet-te-vergeten, grandioze, adembenemende, één-uit-duizend, fantastische dag zal hebben. Speciaal voor jou maakte ik deze kaart
Weet dat we er in gedachten bij zijn en je kan er zeker van zijn dat we vanavond er (minstens) ééntje zullen drinken op jou gezondheid. De 3 dikke verjaardagzoenen krijg je zodra we in België zijn.
Tot gauw, XXX en - zoals je dat vroeger aan Lien leerde - een dikke knuffel met héél veel liefde,
Voor de verandering gaan we nog maar eens naar een concertje in Wendover. De groep Creedence Clearwater Revisited (kort en goed is dat "CCR") treed er op en samen met onze Nederlandse vrienden maken we er een gezellige 2-daagse van. Na een ritje van +/- 140 miles (+/-225km) bereiken we het mini "Las Vegas" op de grens tussen Utah en Nevada. Het is een zakdoek groot en heeft 1 lange straat (en dan moet ik steevast denken aan "Rommershoven"...sorry...maar ik kan het niet laten...hahaha !) met het ene casino naast het andere (maar dát heeft Rommershoven NIET !). Naar Wendover ga je dus enkel om te gokken of voor een concertje (of beiden natuurlijk zoals wij !). "Wendover Willy" - het grote beeld in het midden van de straat - verwelkomt ons al van op afstand en inchecken doen we in hotel "Nugget" genoemd naar het "Golden Nugget" in Las Vegas.
We rijden met z'n allen met één auto naar de concerthall en deze gelegenheid wil ik niet laten voorbij gaan zonder eens een foto te maken (en hier te plaatsen) van onze auto vol met "Hollanders". En in plaats van het liedje "Ik heb m'n wagen volgeladen, vol met oude wijven" zing ik nu (héél stilletjes anders horen ze me nog) "Ik heb m'n wagen volgeladen, vol met Hollandse vrienden"... vlnr. Lia, Wouter, Theo en José.
De affiche van vanavond brengt de nodige nostalgie naar boven. Nog steeds - en dat al 53 jaar ! - zijn de heren Doug Cosmo (drum) & Stu Cook (basgitaar) van de partij.
We vliegen er stevig in met songs zoals "Who'll stop the rain", "Bad Moon Rising" en "Suzie Q"
Dat de sfeer er goed inzit zie je op onderstaande foto. Ik weet dat - als onze kids hier nu naar kijken - dat ze zullen denken : "amaai...ziet onze oudjes eens doen !" en gelijk hebben ze...want we hebben ons nogal laten gaan...zeker tijdens liedjes zoals "Born on the Bayou", "Proud Mary" & "I Put a Spell On You" enz.
Als afsluitertje worden we ook nog getracteerd op "Have You Ever Seen the Rain"
Maar de échte afsluiter van de avond is voor Niki. Zoals steeds op concerten gaat hij na afloop naar het podium in de hoop een plectrum te bemachtigen en dat lukt...hij weet er eentje te bemachtigen van niemand minder dan zanger/gitarist Johnny Bulldog ! Maar Niki heeft ook een CD van de groep meegenomen en zodra Doug Cosmo als laatste op het podium achterblijft, ziet Niki zijn kans. Hij vraagt gewoon op de man af aan Cosmo om de CD te handtekenen. Groot is zijn verbazing als die meneer ook nog eens voorsteld om de CD mee te nemen zodat de anderen ze ook kunnen tekenen ! Helaas heb ik van dát gesprek géén foto...tja...dat komt ervan hé, als Niki altijd dat fototoestel zelf in handen wil houden...maar zijn avond kan sowieso al niet meer stuk met deze troffeën ! Ziet maar eens hoe fier hij wel is...'t is zelfs een foto waard !
Maar voor ons is de avond natuurlijk nog niet voorbij. Terug in ons hotel gaan we ons aan een gokje wagen. Niet dat zoiets écht aan mij besteed is, maar ik ga het toch ook eens proberen. En ja hoor...ik heb geluk. Van die ene dollar die ik in het slotmachine gestoken heb, win ik er 10 terug ! Da's kunnen hé !
Sarah - onze Belgische vriendin - is zwanger van haar 3de kindje en volgens de dokter wordt het een 3de meisje. Als alles goed verloopt zal zij rond 18 december bevallen en daarom organiseerd Stephanie voor haar een babyshower maar ik blijf het vreemd vinden om kadootjes te kopen nog vóór de baby er is. Deze feestjes zijn alléén voor de dames. En bij een feestje hoort natuurlijk ook het nodige natje en droogje...
Daarna krijgen we de spelletjes. Gastvrouw Stephanie schoteld ons - voor het 1ste spelletje - 7 pampertjes voor. In iedere pamper heeft ze een héél vies goedje gesmeerd. We moeten er één voor één aan ruiken en proberen te achterhalen wát de baby gegeten heeft. Je houdt het misschien niet voor mogelijk, maar het is best moeilijk om je bij die geuren iets eetbaars voor te stellen. Sarah is er stil van geworden...
Daarna komt spel nummer 2. Nu krijgen we allemaal een zuigflesje waarin - voor iedereen precies dezelfde hoeveelheid - appelsap zit, in onze handen geduwd. Bedoeling is dat we allemaal gelijk starten om zo snel mogelijk het flesje leeg te zuigen. Hilariteit alom natuurlijk want deze opdracht is écht niet gemakkelijk. Nú weet ik waarom baby'tjes in slaap vallen bij hun flesje...dat kost nogal moeite om het leeg te krijgen !
Voor het 3de spel krijgen we een blad papier met al de letters van A tot Z erop. Voor iedere letter van het alfabet moeten we dingen verzinnen die iets met baby's te maken hebben. We krijgen precies 5 minuten en misschien denk je "da's gemakkelijk" maar....dat is niet zo. Probeer het zelf maar eens uit !
Daarna is het pakjestijd. Neen...het is nog niet Sinterklaas, maar het zijn allemaal geschenkjes die de genodigden gekocht hebben voor de baby en ze variëren van pampertjes naar kleding en speelgoed.
Van de Internationals kreeg ze - omdat ze dit het liefst wou - een aantal boeken kado. Zo kunnen haar kids blijven Engels lezen als ze vanaf volgend jaar terug in België wonen en hebben ze er allemaal wat aan.
De rest van de avond zitten we gezellig samen en wordt het ene babyverhaal afgewisseld met het andere. Niemand heeft zin om naar huis te gaan. Het gebeurd dan ook niet zo dikwijls dat de dames eens van huis weg zijn zonder hun kinderen en daar wordt vanavond dankbaar gebruik van gemaakt.
Volgende week zaterdag 19/11 gaan Dominique en ik - in gezelschap van de Nederlanders Wouter, Lia, Theo en José - naar een concert van CCR in Wendover. Waarschijnlijk zal dat mijn volgende verhaal worden.
Zoals ik gisteren al aangaf, heeft het dus de ganse nacht gesneeuwd en gaan we in een prachtig sneeuwlandschap jagen op fazanten. We begeven ons naar Tremonton naar een fazanten farm, in gezelschap van de Browningdude's Denny en Marc (met zoontje Martin). Marc heeft voor mij een geweer meegebracht wat van zijn hand komt. Hij is de spirituele vader en ontwerper van dit pronkstuk, de "Maxus". Meer uitleg hierover op http://www.browning.com/products/interactive/firearms/maxus/#onscreen
Nog even poseren met mijn Maxus voor 1 dag. Hond "Zera" en Denny komen er ook bij staan. Let even op de fazanten-ren achter ons waar die beestje in rondlopen.
Ik krijg maar niet genoeg van deze prachtige natuur van Utah. Mensen beseffen niet goed in wat voor een prachtig outdoor-paradijs ze wonen.
Ieder op zijn beurt schieten we een fazant en ik leg bij het eerste schot een mooie haan neer, die Martin met plezier toont uiteraard.
Na enkele uren is Zera behoorlijk moe en lassen we een kleine rustpauze in voor haar (en ook voor ons).
Als we onze 10de fazant geschoten hebben, besluiten we te stoppen en wordt de buit op de gevoelige plaat vastgelegd. Een ervaring die we zeker volgend jaar nog eens over doen. Jammer...ik mag de maxus niet houden...doeme toch !
Thanks Denny and Marc for taking me along and giving me this awesome experience.
Vandaag zijn we uitgenodigd door onze Belgische vriend Marc - die voor Browning werkt in Morgan - om eens te gaan schieten op hun terrein aan de Browning installatie. Uiteraard heeft de Belgian Office daar voltallig op toegezegd en is Ingrid ook meegeweest (ze ziet dat helemaal zitten !). Marc heeft een pompoen voorbereid en stopt daar een product in om het geheel te laten ontploffen bij impact van de kogel.
De pompoen wordt een 50-tal meter verder geplaatst en wacht haar lot af...
Heidi krijgt de eer om de pompoen "af-te-knallen" en de eerste treffer is meteen raak ! Deze dame is "geen katje om zonder handschoenen aan te pakken"...
Dit is wat er overblijft na de explosie...een hoopje brei. Je kan er zelfs nog geen soep meer van koken !
Dan vertrekken Francois en Marc om de kleiduif-lanceermachine te vullen met een honderdtal schijven. Dat zullen er wel meer dan genoeg zijn zeker ???
Uiteraard zijn de kinderen van Marc er ook bij en Martin mag de kleiduiven lanceren na het bekende "PULL". Mathieu (de benjamin) houdt zich bezig met torentjes maken van de afgevuurde patronen en Marine ligt op het bankje een boek te lezen (met het fleecedekentje op haar want het is niks te warm).
We krijgen van Marc de primeur om met de gloednieuwe "Citori Model 725 van 2012" te schieten, uiteraard wil ik dit zéker eens "LIVE" uittesten ! Ik kan die extra training wel goed gebruiken vermits we morgen op fazantenjacht gaan (samen met Marc en Denny, een collega bij Browning).
Ingrid wil ook eens kleiduif-schieten, maar ontdekt dat het geen kermis-brakken-schieten is. Na een paar schoten in het oneindige houdt ze het voor bekeken en wacht geduldig het pistoolschieten af.
Schutters van dienst op onderstaand plaatje zijn v.l.n.r. ikke, Heidi, Francois en Monique (vrouw van Marc). Het is een leuke bezigheid en nadat alle patronen afgevuurd zijn heeft Marc een 2de primeur voor ons.
Naar aanleiding van het "100-Jarig" jubileumjaar van het Model 1911 Pistool, heeft Browning hetzelfde pistool nu uitgebracht in .22 caliber. De schutter van dienst is dit keer mijn eigenste "Mupke" en ook deze dame is er geen om mee te spotten !
Van al dat schieten hebben we honger gekregen en met z'n allen zakken we af naar onze favoriete plek de "Boston's" waar deze Belgen goed ingeburgerd zijn. Kijk maar een naar Marc zijn 1 liter pintje !
Als we vandaar huiswaarts keren, moeten we toch wel even slikken ! Het sneeuwt dikke vlokken ! Kijk maar eens naar onze auto...en ik ga morgen op jacht ??? Hoe zal dat aflopen ? Wel...dat lees je morgen.
Merci beaucoup Marc pour votre amitié et l'hospitalité de Browning pendant notre séances de tir. Nous avons une belle experiènce en plus. Nous esperons de revenir l'année prochaine.
