Zoals ik in het vorige berichtje hier op mijn blog al zei...feestjes staan hier ook (frequent !) op het programma. We zijn nauwelijks van dinsdag 11 augustus ingehuisd en moeten zaterdag 15 augustus al naar een Internationaal feestje bij de Noorse Trond
en zijn vrouw Stephanie (in het midden tussen links de Belgische Sabrina en rechts haar Amerikaanse buurvrouw)
Het zijn heel gezellige bedoeningen die feestjes. Zowat alle nationaliteiten zijn vertegenwoordigd. Op deze foto zie je de Nederlandse Anja, een Italiaanse schone waarvan ik de naam niet meer weet en de Duitse Manuela (van links naar rechts). Op de achtergrond zie je de Duitse Sonja en haar man Marco in gesprek met de Griekse Dimitrios en Christina
En deze 2 zijn de Belgische dames die mekaar aflossen...ik ben nét aangekomen en Brigitte gaat 2 dagen later naar huis...
De mannen houden het gezellig (zoals ze dat zelf zo noemen). Van links naar rechts is dat Marcel, Paul, Michael en Ben.
's Avonds, als het afgekoeld is, is het gezellig vertoeven met een glaasje wijn, bij het kampvuurtje en in gezelschap van de Canadese Christina en de Deen Michael.
Tegenover ons zitten de Nederlandse Joseé (links) en daarnaast het Duitse koppel Manuela & Paul.
Theo (man van Joseé) en Ben (vriend van de Canadese Christina) zijn druk in gesprek
terwijl Christina en ik uitmaken waar we mekaar zullen treffen voor het ontbijt...in de "Crackel Barrel" of bij "Mimi's Café".
De Griekse mensen heb ik jullie nog niet voorgesteld...dit zijn Christina & Dimitrios
Nog een laatste foto van Brigitte met haar vriendin Joseé en toen was het tijd om afscheid te nemen van de mensen waar wij voor in de plaats gekomen zijn.
Wel...het heeft even geduurd, maar ik heb EINDELIJK terug internet en kan dus weer mijn blog bijwerken. Dat wil zeggen, het internet is ongeveer een weekje terug actief. Tja ! Ik heb nog andere dingen - oa. feestjes, winkelen, huisje inrichten enz... - (in die volgorde welteverstaan hé !) te doen dan alleen maar deze blog maken hé...
Dinsdag 11 augustus was DE dag dat we konden inhuizen in ons huis. En zie daar...de container is er !!! Het zegel wordt verbroken (én natuurlijk bijgehouden). Zou alles er nog inzitten ? Ja hoor, als de deuren van de container opengaan zien we dit
Hopelijk is er niks stuk gegaan. Dat zullen binnen een paar uurtjes wel weten zeker ? Langzaam maar zeker worden alle pakken en dozen úit de kamion en ín de garage geladen
en daarna uit de verpakking genomen. Dat zorgt natuurlijk wel voor een heleboel karton, papier en plastiek. Zoals je op de volgende foto kan zien, ligt er al een hele hoop afval naast de kamion, maar er moet ook nog veel uit de container gehaald worden
Eén van de eerste dingen die terug in mekaar gezet wordt is de slaapkamer (gelukkig maar...waar zouden we anders moeten slapen die eerste nacht ?). Maar met z'n 3-tjes hebben die mannen dat werkje in geen tijd geflikt
De rest van de dozen - met kleren, badkamerspullen, boeken, CD's en DVD's enz...- worden voorlopig in één van de 3 gastenkamers gezet. Waarschijnlijk tot ik tijd heb om ze uit te laden en ze hun plekje te geven
Zoals je kan zien moet de zithoek-in-spé nog afgewerkt worden. We wilden persé terug een bordeau-rode muur (ipv de groene (!) die er was). Dus moest Niki gaan verven en dat was iets dat hij ook nog nooit gedaan had !
Eén van de laatste dingen die aan de beurt kwam, was de eetkamer. Maar Niki - onvermoeibaar als hij was - had in geen tijd, ook dat klusje geklaard (met behulp van ondergetekende natuurlijk).
Nu nog even de papieren nakijken en ondertekenen
en de (dit keer Indonesische ipv. Poolse) mannen kunnen vertrekken...op naar de volgende...
De keuken is wel MIJN domein hoor ! Daar zal ik alles wel zelf zetten waar en hoe ik dat wil. Kwestie dat ik alles terug vind als ik moet beginnen "noen" maken...:o)
En wat ik de eerstvolgende dagen gedaan heb ? 3 X raden... Uitladen, afwassen en wegzetten natuurlijk
tot het eindelijk een beetje "leefbaar" wordt in ONS huisje !
én af en toe een feestje hé, zoals ik in het begin van dit stukje blog al zei ! Maar dat is een ander verhaal en dat is voor de volgende keer...
In de loop van de week hebben we ook een auto gekocht. En Dominique - fier als een gieter - wilde graag op de foto met zijn nieuwe auto (wat wil je hé...mannen en hun speelgoedjes...haha) !
Terwijl Niki naar zijn werk vertrekt, is het voor mij de hoogste tijd om "de was" te gaan doen. Dit zijn géén gewone wasmachines hoor ! Het zal toch effe wennen worden aan die Amerikaanse machines. Op de basis van Hill Airforce Base doen ze de was zo :
Eerst waspoeder uit de automaat halen (één pakje poeder is net genoeg voor één machine was...)
Het wasmachine en de droogkast staan op mekaar zoals je op deze foto ziet
De waspoeder wordt rechtstreeks op de was gestrooit
En dan wassen maar !
Na ongeveer 3/4 uur is de klus geklaard. Ziezo, ik heb mijne was gedaan, nu gaat alles in de droogkast, daarna volgt de strijk en zo hou ik me toch een beetje bezig...Inderdaad, het gewone leventje is hier ook voor mij gestart. Jullie dachten misschien dat ik hier ganse dagen NIKS te doen heb ?
Net toen ik gedaan had met de was wilde ik hier in de omgeving enkel foto's maken om jullie de bergen tonen die wij zien als wij de kamer van het hotel verlaten
Wat ik toen nog niet wist, maar een uur nadien te zien kreeg, was een heuse zandstorm. Eerst begon het heel hard te waaien, daarna onweer met bliksem en donder en toen heeft het ook nog zéker 10' (!!) geregend. En de bergen...? Die waren plots weg...foetsie...verdwenen...ik dacht nog even dat iemand ze "gepikt" had !
Zo zie je maar, als je dacht dat het hier alleen maar mooi weer zou zijn, ben je wel helemaal mis hoor. Tot nu toe was het steeds tussen 30° en 35°, maar na die zandstorm was het nog maar tussen 20° en 25°. En dat terwijl België zat te puffen !
Zover zijn we weer ! We hebben een huis gevonden en morgen (dinsdag 11 augustus) trekken we er in. Tegen 9u ongeveer is de verhuisfirma hier en worden onze meubels uitgeladen en in onze nieuwe "thuis" gezet. Wat ben ik blij want eindelijk hebben we onze meubels en al onze spulletjes terug. Nu maar hopen dat alles die verre reis overleefd heeft... Dit wordt nu "onze thuis" voor de eerstvolgende 5 jaar :
Voorgevel
Achtergevel
Zicht van op het terras...zie je al die bergen ??? Mooie hé !
Ik weet het wel...jullie zouden graag ook eens IN ons huis willen kijken hé. Wel...volg maar, dan zal ik even een rondleiding geven ! Let niet op de meubels die er staan, dat was enkel maar voor de foto's. Zoals ik eerder al zei, onze meubels komen er morgen in te staan. Daar gaan we...Dit zie je als je aan de voordeur binnenkomt
Links van de trap sta je meteen in de eetkamer
Als je rechtdoorgaat, kom je in de keuken terecht
Rechts van de keuken ga je 3 trapjes naar beneden en ben je in de zithoek (met openhaard !)
Op de benedenverdieping is er toegang tot de garage, aparte toegang tot de kelder en een - wat de Amerikanen een "halve badkamer" noemen - toilet met daarachter (voorbij de deur) de wasplaats met wasmachine en droogkast.
Boven hebben we 3 slaapkamers (ieder met een inloopkast), een "gastenbadkamer" (met bad, douche en toilet) en een apart bureau (die eigenlijk als 4de slaapkamer kan ingericht worden). Eén van die drie slaapkamers is de "masterbedroom". Dat wordt onze slaapkamer, met aparte badkamer (met bad, douche en toilet) en een instapkast van ongeveer 4m op 4m ! Hoera ! Nu kan ik genoeg kleren bijkopen !
Voilà...zoals gisteren beloofd, vandaag het verhaal van onze uitstap op zondag 2 augustus.
Zoals ik al schreef, zijn we zondag naar "Antelope Island" geweest. Dat is één van de vele natuurparken hier in Utah.
Antelope island is een eiland in het Grote Zout Meer (Great Salt Lake), op zo'n 30km (ongeveer) van Layton. Het eiland is door een héééle lange weg verbonden met het vaste land. Als je goed naar de foto kijkt, zie je in de verte hoe de weg een bocht neemt naar het eiland.
De weg is zo lang dat je de indruk krijgt dat je aan het eind van de wereld zit. Onderstaande foto bewijst dat ik niet de enige ben die er zo over dacht !
Het is een uniek stukje natuur, waar het wild nog in de vrije natuur leeft. Alleen al op de weg er naar toe, geniet je van de meest spectaculaire vergezichten.
En wie dacht dat er in het Salt Lake niks leefde, is eraan voor de moeite. Die vogels moeten toch van iéts leven hé... Links en rechts van de weg namen we volgende foto's :
Op de volgende foto zie je duidelijk hoe het water verdampt is en het zout blijft liggen. De bergen op de achtergrond zijn de Wasatch Mountains, een deel van de Rocky Mountains.
Het eiland heet dan wel Antelope Island, maar de voornaamste bewoners van het eiland zijn de bizons. Wat in 1893 begon met 12 dieren is vandaag een kudde van 500 tot 700 stuks ! En natuurlijk moést en zóu Dominique er een foto van hebben !
Je kan hier bizons, linxen, reptielen, wolven, dassen, stinkdieren en konijnen zien, maar je kan hier ook gaan wandelen... Jawel !! Vanaf Buffalo Point zijn hier verschillende wandelwegen uitgestippeld.
Zelfs al zaten we hier op een hoogte van +/- 1600 meter, het was hier SNIKHEET (+/- 35°) ! Maar het uitzicht was adembenemend mooi. Kijk maar :
Het wit dat je ziet is het meer dat stillaan aan 't opdrogen is en het zout dat achterblijft. Nu nog een fotootje van mezelf en eentje van ons 2-tjes met een fantastische achtergrond.
Bij het verlaten van de berg zagen we vlakbij ons een kudde herten. Ze wisten wel dat er niet onmiddellijk gevaar was, maar waren toch op hun hoede.
Kijk maar eens hoe de ram ons in de gaten hield !
En dan was het tijd om weer huiswaarts te keren. Maar eerst nog een hele mooie foto van het eiland dat we achter ons lieten.
De grote witte vlakte die je nu te zien krijgt, is het begin van de zoutvlakte van Bonneville. De naam klinkt misschien een beetje bekend in de oren ? Wel...op deze zoutvlakte worden regelmatig snelheidsrecords gemaakt en/of gebroken. In optimale omstandigheden kunnen hier snelheden opgemeten worden van +/- 300km per uur (en sneller).
Na zoveel moois gezien te hebben en zo'n hitte doorstaan te hebben krijg je natuurlijk dorst hé !
Zaterdag 1 augustus : onze 6de huwelijksverjaardag !
Vermits we de gewoonte hebben om dat ieder jaar te vieren, is dat nu natuurlijk niet anders. We zijn het weekend gestart met een uitstap naar Park City. Om daar te geraken moeten we een tocht door de bergen doen.
Park City is bekend omdat daar de Olympische Winterspelen 2002 gehouden werden.
Maar dat is nog niet alles...er wonen daar (horen zeggen !) ook een aantal beroemde mensen in de buurt. O.a. Robert Redford zou hier zijn "thuis" gevonden hebben. Misschien wel in één van deze huizen ???
De weg vragen (naar het dorp wel te verstaan) hoeft écht niet...alles is duidelijk aangegeven.
Maar eerst op de foto met de meest bekende inwoner van Park City : "Frans" !
Park City is ook nog bekend owv. zijn "Art and Craft Festival".
Kunstenaars stellen hun schilderwerken tentoon, Indianen exposeren hun juwelen (meestal in Turkoois), er zijn mooie handsnijwerken te koop en je kan er een heuse "Indianenwinkel" binnenstappen.
Vooralleer we onze weg verder zetten gaan we eerst nog Sushi eten in een Japans restaurant.
Daarna vervolgen we onze weg, door de bergen
naar "Snowbasin"
Wat is het hier mooi ! En rustig ! Je zit bijna op de top van de berg. Vanaf hier vertrekken een aantal wandel- en mountainbike-paden. Ik laat jullie even meegenieten van de omgeving...
De kabellift (gondola) brengt je naar de top van de berg voor een stevige wandeling. Iedere zaterdagavond kan je er (vanaf 17u tot 21u) in het restaurant terecht voor een romantisch diner, op zondag ben je hier welkom voor de brunch (tss. 10u en 14u).
Toen wij er aankwamen konden we helaas NIET naar boven ! Er was daar een huwelijksfeest aan de gang ! Hoe romantisch moet dat wel niet zijn... We hebben dan maar meteen gereserveerd voor volgende week zaterdagavond (foto's volgen).
Moe, maar wel héél tevreden over onze mooie dag hebben we rechtsomkeer gemaakt en zijn we als afsluiter gaan eten in de "Red Lobster". Een heel gezellig en lekker visrestaurant, waar we ons tegoed gedaan hebben aan een combo van kreeft, scampi's, St.Jacobsvruchten en steak (hhhhmmmm....LLLLeeeekkkkeeeerrrr !!!).
Het was een zéér geslaagde eerste "uitstap"-dag. En morgen...??? Wel, morgen gaan we naar Antelope Island (verslag volgt...beloofd !)
