De resultaten van het onderzoek zijn gepubliceerd in het vakblad Proceedings of the National Academy of Sciences.

De wetenschappers bestudeerden de resten van veertien van de uitgestorven olifantenachtigen, die werden gevonden in een grot in Saint Paul. Daaruit bleek dat de wolharige mammoet er 5.600 jaar geleden uitstierf.

Daarnaast namen de onderzoekers ook sedimentstalen van een nabijgelegen meer, die ze onder meer onderzochten op sporen van mammoet-DNA, maar ook op sporen van pollen, planten en bacteriën. Uit die onderzoeken kwam volgens de wetenschappers een "verrassend eenduidig resultaat".

"De stalen gaven ons heel veel informatie over het klimaat. En daaruit konden we afleiden wat de oorzaak was van hun uitsterven", zegt hoofdonderzoeker Russell Graham van de Pennsylvania State University. En dat blijkt simpelweg dorst te zijn.

Saint Paul had (en heeft nog steeds) geen waterlopen, zoals rivieren of bronnen. De enige zoetwatervoorraden waren ondiepe meren. Toen het zeeniveau door de klimaatverandering begon te stijgen, begon het zeewater de bodem van Saint Paul en daardoor ook het grondwater en de meren binnen te dringen. Als gevolg werd de zoetwatervoorraad alsmaar kleiner en zouter, tot die uiteindelijk niet meer volstond om de mammoeten van drinkwater te voorzien. Dat alles gebeurde volgens het onderzoek tussen 7.850 en 5.600 jaar geleden, wat exact overeenkomt met de periode waarin de laatste mammoeten er stierven.

De mammoeten op het eiland Saint-Paul, dat vroeger deel uitmaakte van de landbrug tussen Azië en Noord-Amerika, waren de op een na langst overlevende groep van wolharige mammoeten. Enkel die op het Russische eiland Wrangel, in de Noordelijke IJszee, leefden langer: zij stierven naar schatting 4.700 jaar geleden uit.

http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/wetenschap/1.2728026