De startpagina voor jong en oud Welkom op dit blog met veel uiteenlopende onderwerpen.
Op rechts van deze site staan
de rubrieken en categorieën
en of u nu onderwerpen zoekt
over ziektes, oorlogen,
politiek, rampen of nieuws
en dies wat meer, u vindt
het allemaal hier op dit
blog van Eef waar u nooit
op uitgekeken raakt!
10-11-2010
MILITARIA UIT DE EERSTE WERELDOORLOG
In de hele wereld is geen stuk grond te vinden waar tussen 1914-1918 harder gestreden is dan op de vlaktes bij Ieper en nergens is er zoveel militaria te vergaderen als uit de loopgraven en de akkers van het Westvlaamse land. In het verleden hebben wij als verzamelaar van militaire spulletjes daar veel rondgezworven. Ook uit de Tweede Wereldoorlog had ik veel verzameld en pas na de evacuatie hadden we zo'n voorraad aan allerlei militaire wapens, munitie en voorwerpen dat we er wel een oorlog mee konden beginnen. Verder lag er ook veel oorlogstuig op de slagvelden op de Heuvel, een gebied tussen Huissen en Bemmel, aan het Looveer was veel dynamiet te vinden en op Bergerden, in de Hoeve en bijna overal waar Duitsers ingekwartierd waren geweest of waar geschutsstellingen stonden opgesteld lag munitie. Pas na de Tweede Wereldoorlog, toen het onkruid huizenhoog stond en overal klaprozen en wildgroei ontstaan was in het verlaten frontgebied, moest je wel oppassen niet in een mijnenveld terecht te komen of van die gevaarlijke boobytreps aan te treffen. Er zijn met het zoeken en opsporen van munitie heel veel ongelukken gebeurd en ook nu nog is de kust niet veilig! Over die gifgasgranaten uit de Eerste Wereldoorlog heb ik in 2008 al een heel stuk geschreven en ik raad onze Belgische vrienden aan om in gebieden waar deze projectielen gebruikt zijn en nog veel blindgangers en verborgen munitie kan liggen onmiddellijk de opruimingsdienst in te schakelen en uiterst voorzichtig te wezen. De vraag van mijn lezers zal wezen of ik nog steeds grote militaire verzamelingen in mijn bezit heb. Nee, dat is niet meer het geval. Op wat belangrijke documenten en veel fotomateriaal na is alles geruimd en dit al vanaf de eerste dag dat ik voor bijna 45 jaar geleden in het huwelijksbootje stapte. Hieronder treft u nog wat oud beeldmateriaal uit die tijd en omdat het morgen 92 jaar geleden is dat de Eerste Wereldoorlog eindigde moet u ook eens even een kijkje nemen naar dat stukje wat ik daarover op 8-11-2010 geschreven heb. In mijn archief onder categorie Eerste Wereldoorlog vindt u veel documentatiemateriaal en daarbij staan op rechts van deze site ook nog veel oorlogsrubrieken van diverse oorlogen die u een beeld geven van wat er allemaal door de eeuwen heen gebeurd is.
HIERBOVEN EEN TAFEL MET ALLERLEI WAT U HIER ZIET IS EEN BELGISCH EREPLATEAU EEN BELGISCHE HELM EN GASMASKER Duitse onderscheidingen, bidprentjes en oorkonde Heldhaftigheid FRANSE ARTILLERIE VERREKIJKER HIERBOVEN VNL. DUITSE SPULLETJES Dit is het museum van een goede vriend en militaria verzamelaar Een echte Duitse Piekhelm met beneden mooie verzamelkast
Degene die leeft, zal ons komen bezoeken! Dat was een zinnetje die Lazare Ponticelli altijd uitsprak bij de herdenkingen van de Eerste Wereldoorlog. Op 12 maart 2008 kwam deze van oorsprong Italiaanse schoorsteenveger, oorlogsvrijwilliger in dienst van het Franse Vreemdelingenlegioen en nadien bouwer van industriële schoorstenen, te overlijden. Ik heb er destijds een artikeltje aan gewijd (zie categorie 1ste WO)-. Van de oorlogsveteranen zijn nog in leven de Amerikaan Frank Buckles, de Australiër Cloude Choules en als enige vrouwelijke militair Florence Green uit Engeland. Dit zijn allemaal mensen die geboren zijn in de eerste maanden van 2001 en mogelijk in het laatste oorlogsjaar nog zijdelings bij deze oorlog betrokken waren.
De op 25 juli 2009 overleden Brit Harry Patch (zie inzetbeeld) was uiteindelijk de laatste militair die in de loopgraven en de velden in West-Vlaanderen, die hij noemde de met bloed gemengde moddervelden, actief aan de strijd heeft deelgenomen. Hij was ondermeer betrokken bij de derde slag om Ieper, ook wel "De Slag om Passendale" genoemd.
Doordat Duitsland de oorlog verloren had was er, in het beginstadium na deze strijd en ook nu nog steeds, niet al te veel belangstelling voor de veteranen. Het is best mogelijk dat er nog een Duitser ergens woont en leeft die meegevochten heeft in de Eerste Wereldoorlog. Voorzover ik heb kunnen nagaan was het de op 27 mei 2008 overleden veld-artillerist Frans Künstler, die als laatste Duitser bekend is als oorlogsveteraan uit deze strijd. Bekend is mij ook het verhaal van de kleurrijke Duitse soldaat Robert Meier, die bekend stond als een echte rokkenjager en op hoge leeftijd nog met jonge dames danste die bijna een driekwarteeuw jonger waren. De man had in de eerste wereldoorlog in Vlaanderen gevochten, had daar veel van zijn kameraden verloren, was zelfs enkele malen gewond geweest en ook in de Tweede Wereldoorlog was hij militair en ingedeeld geweest bij een Duitse divisie aan het Oostfront. In zijn laatste interview vertelde hij dat hij zijn goede gezondheid en zijn ouderdom te danken had aan zijn altijd goede luim, het dagelijkse bordje havermoutpap en niet te vergeten het Duitse König Bier. Op 30 januari 2007 is hij op 109-jarige leeftijd overleden.
Op 11 november 1918 was de Eerste Wereldoorlog afgelopen en het is die dag dat in verschillende landen in de wereld deze oorlog herdacht wordt. Evenals wij tegenwoordig jaarlijks de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog herdenken op 4 en de bevrijding op 5 mei en daaraan ook gekoppeld hebben de oorlog in Nederlands-Indië, Korea, de Balkan en ook de mannen herdenken die gevallen zijn in Afghanistan, zijn er veel landen in de wereld die op 11 november niet alleen de Eerste Wereldoorlog, maar ook de slachtoffers van de Tweede en andere oorlogen herdenken, zo bvb onze Zuiderburen, de Britten, de Fransen en de Amerikanen.
Over de Eerste en Tweede Wereldoorlog heb ik veel artikeltjes geschreven. U treft ze allemaal aan als u de aangegeven categorie hiertoe opent. Zie rubriek rechtboven op blog! Wilt u alles over de Eerste Wereldoorlog lezen, ga dan naar http://www.wereldoorlog1418.nl/ volg de aanwijzingen naar de diverse rubrieken en wilt u weer terugkeren naar mijn site, klik dan linksboven op de aangegeven pijl!
Het is goed dat we de oorlogen van deze en de vorige eeuw blijven herdenken en dat dienen we op gepaste wijze te doen. Op de laatste zondag van oktober heb ik als lid van de Eerste Poolse Pantserdivisie, die meegestreden heeft om alle door de Duitsers bezette landen te bevrijden, nog de herdenkingen bijgewoond ter gelegenheid van de bevrijding van Breda e.o. en was aanwezig op het Poolse Ereveld te Ginneken en op de Ettense Baan in Breda. De Polen doen dit op een zeer christelijke manier en vooraf wordt er altijd een H. Mis in het Pools gelezen.
Helaas zijn er nog steeds grote brandhaarden in deze wereld en heerst er in verschillende landen een burgeroorlog of anderzijds en dagelijks komen hierbij onschuldige burgers en ook heel veel militairen om het leven. Beste mensen van Nederland, België en Luxemburg: ,,We zitten momenteel met een generatie die weinig weet heeft van de Eerste Wereldoorlog en de Tweede Wereldoorlog niet meegemaakt heeft, de solidariteit onder de burgers staat op een laag pitje en alles is tegenwoordig ongelijk verdeeld, daarbij zijn er ook hetzes ontstaan tegen sommige geloofsgroepen en echt aan alle voorwaarden wordt voldaan dat er binnenkort weer wereldwijd een Derde Wereldoorlog komt." Geen weldenkend mens zit hierop te wachten en we zullen met ons allen het roer om moeten gooien om dit te voorkomen!
ENGELSEN MET GASMASKER OP IN STELLING Veteraan Frank Buckles met oud USA-president George Bush HIER IS MEN EEN LOOPGRAAF AAN HET OPKNAPPEN Aan het front lieten de ratten zich niet onbetuigd! Duitse oorlogsveteraan Frans Künstler ovl. 27 mei 2008 Ondanks alles wordt tussen de strijd door gegeten en gedronken! Bij regen veranderden de slagvelden nog wel eens in modderpoelen Hier een foto van veteraan Robert Meier ovl. 30 januari 2007 Bild 1917 Sanitäter mit Bergung Gefallener
Simon Carmiggelt werd geboren een jaar voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog en wel op 7 oktober 1913 en op 30 november 1987 kwam hij in een Amsterdams ziekenhuis te overlijden. Om te schrijven dat ik Simon carmiggelt persoonlijk gekend heb gaat me te ver. Ik ken hem als een lange magere en bleke man die altijd gehuld rondliep in een ouderwetse gabardine regenjas. Een paar keer heb ik hem in de jaren 1984 en 1985 ontmoet in de kliniek van het streekziekenhuis te Velp, waar van die banken stonden waarop je zat om je beurt af te wachten tot je bij de specialist geroepen werd. Ik heb me nooit zo verdiept in zijn werken, maar zat wel ademloos te luisteren naar zijn korte verhalen, die hij met een droge situatiehumor op tv bracht. Het ging over alledaagse dingen van iemand die achter een haringkar liep, een schoonzoon die het met zijn schoonmoeder niet goed vinden kon of een of andere persoon in de kroeg die het had over zijn op de klippen gelopen huwelijk.
In de oorlogsjaren is Carmiggelt ook nog gearresteerd geworden door de Sicherhetsdienst dit voor vermeende ondergrondse activiteiten, maar kort daarna weer vrijgelaten wegens onvoldoende bewijsmateriaal. Anders is het zijn oudste broer Jan vergaan die in 1943 in het concentratiekamp Vught omgekomen is. Om een of andere reden had Simon een enorme hekel aan communisten; achter het waarom ben ik nooit gekomen.
Lange tijd heeft Simon Carmiggelt gewerkt voor het Parool en op 25 oktober 1946 verscheen zijn eerste Kronkelverhaal. Onder het pseudoniem K. Bralleput zijn nadien ook heel veel vertelsels gepubliceerd. Carmiggelt was aanvankelijk een echt stadsmens en het was onze beroemde cabaretier Wim Kan die hem overhaalde om eens een tijdje op visite te komen in zijn landhuisje in de Onzalige Bossen te Rheden. De omgeving van deze IJssel en bosrijke streek beviel Simon en zijn vrouw Tini zo goed dat ze lange tijd vertoefden in een van de vele pensions of hotels, zoals bij Hekkelman, of Hotel de Engel en het Veerhuis. Zijn geliefde stekkie was bij de IJsselbocht in De Steeg. Hij maakte met zijn vrouw ook veel boswandelingen, trok op met de plaatselijke bevolking en bezocht veel dorpscafeetjes om stof op te doen voor zijn verhalen.
Gedurende zijn leven heeft hij ruim 10.000 stukjes geschreven en daartoe reken ik zijn 8500 kronkelverhalen en verder zijn toeristische vertelsels en streekverhalen die in veel bladen te lezen waren. In 1953 ontving hij van de Campertstichting een literaire prijs. In 1961 viel hem de Constantijn Huygensprijs ten deel en in 1977 mocht hij voor zijn oeuvre op letterkundig gebied de PC Hooftprijs in ontvangst nemen.
Op veel plaatsen zijn pleinen, straten, stichtingen en scholen naar Carmiggelt genoemd en vind je niet alleen in Amsterdam maar ook achter het gemeentehuis van Rheden een gedenkteken van deze literaire Nederlandse grootheid. De eeuwige rustplaats heeft Simon Carmiggelt gevonden op de begraafplaats Westgaarde aan de Ookmeerweg te Amsterdam. Later heeft hij op Westgaarde gezelschap gekregen van Mary Dresselhuys, Sylvia Millecam en de beroemde trainer Rinus Michels. Hier rustten ook André Hazes, Willy Alberti en Tante Leen uit de Amsterdamse Jordaan.
We staan vandaag ook even stil bij de vorige week overleden schrijver Harry Mulisch die vandaag begraven wordt en ik geloof dat er vanavond een van zijn boeken n.l. "De Ontdekking van de Hemel" op een van de TV-zenders te zien is. Ik raad u aan hiernaar te kijken, want het is een prachtig stuk dat gaat over twee vrienden die allebei met één bepaalde vrouw het bed gedeeld hebben en waarbij de vrouw op een gegeven moment door een auto ongeluk in coma komt te liggen en dan een kind baart met de vraag wie de eigenlijke vader is. De zoon die dan geboren wordt komt in verwarde en aandoenlijke verwikkelingen terecht en steeds worden er gebeurtenissen terugedraaid en ontstaan er weer opnieuw situaties die ons doen belanden in een bovennatuurlijke wereld van ondenkbare geestelijke stromingen op het paranormale vlak.
Het vereeuwigde echtpaar Carmiggelt op een rustbank in De Steeg Annie MG Schmidt krijgt vandaag op Zorgvlied hoog bezoek De schrijver Harry Mulisch op weg naar eeuwige rustplaats
Gisterenmiddag is een passagiersvliegtuig van Aero Carribean met 61 passagiers en 7 bemanningsleden neergestort. Het 2-motorige vliegtuig de ATR-72-212 is neergekomen in het onherbergzame gebied ter hoogte van de plaats Guasimal, gelegen zo halverwege de binnennlandse vlucht die het toestel maakte van Santiago de Cuba naar Havanna. In het vliegtuig zaten ook drie vertegenwoordigers van de scheepswerf Damen uit Gorinchem die op zakenreis waren.
Vanwege dat er een zware storm op komst was, werden alle vluchten stilgelegd en was dit de laatst vertrekkende vlucht die, vooraf aan de storm, nog afgewerkt werd. Wat er precies aan de hand geweest is weet niemand. Een ooggetuige had waargenomen dat het vliegtuig rare capriolen in de lucht gemaakt had en even nadien gecrasht was en op afstand bij het neerkomen op een grote vuurberg leek. Volgens de autoriteiten in Cuba heeft niemand de vliegramp overleefd. Niet uitgesloten wordt geacht dat hierbij mogelijk een terroristische aanslag in het spel is en het vliegtuig getroffen is door een kofferbom.
Bekend werd zojuist dat vanmorgen in Pakistan een beechcraft verongelukt is. Kort na het opstijgen van de luchthaven in Karachi meldde de piloot dat een van de vliegtuigmotoren was uitgevallen. Even later crashte het vliegtuig in een boerenakker. Aan boord waren 4 bemanningsleden en 17 technici, die in dienst waren van de Italiaanse oliemaatschappij ENI. Niemand van de inzittenden heeft de ramp overleefd.
De laatste binnengekomen berichten maken melding van grote schade in het Caribische gebied van de orkaan Tomas. Zo zou na de aardbeving van april ook Haïti er weer flink van langs gekregen hebben. Volg de nieuwslijnen hierover bovenaan op de linkerzijde van mijn site!
Onderste foto is van crash vliegtuig in open veld bij Karachi
Vanmorgen is op de N 708 ter hoogte van Biddinghuizen een verschrikkelijk ongeluk gebeurd. Een busje met kennelijk 11 Poolse gastarbeiders kwam in botsing met een landbouwvoertuig dat bestuurd werd door een 16-jarige boerenzoon. Om het leven bij dit ongeluk kwamen twee inzittenden van het busje. De andere betrokkenen raakten allemaal zwaar gewond en zijn vrijwel meteen na het gebeuren opgenomen in een ziekenhuis. Op het moment dat het ongeluk zich voordeed was er weinig verkeer op de weg en het is niet te bevatten dat op een rechte weg dit kon plaatsvinden. Ik heb zojuist de landelijke reacties gelezen en meteen werden er door enkele Nederlanders al vooroordelen uitgesproken over onze hardwerkende gastarbeiders, die bij mij zeer denigrerend overkwamen.
Inderdaad mogen deze busjes wettelijk slechts bevolkt worden door 8 passagiers en één Chauffeur. In feite was het busje dus overbevolkt. Er werd door sommige critici opgemerkt dat de bestuurder van het landbouwvoertuig, gezien zijn leeftijd, niet gerechtigd was met dit materieel op de weg te komen. Er waren ook enkele reacties bij van mensen die spraken van drankmisbruik.
In het vertleden heb ik als voetballeider ook wel eens te veel personen in mijn auto gehad en dat was te wijten aan het feit dat de ouders op zaterdag liever gingen winkelen, dan aanwezig te zijn of mij behulpzaam bij het vervoer van de pupillen. Geëvacueerd in de oorlogsjaren in Friesland verrichtten wij op de boerenbedrijven op onze leeftijd van nog geen 16 ook van allerlei klusjes die door jongeren niet verricht mochten worden. Wettelijk ligt alles vaak ver van de praktijk en eerlijk gezegd kan het meestal niet anders! In Nedeland wordt de jeugd op alle gebied beschermd, maar de heertjes schromen niet om meubels en kleding en dies wat meer te betrekken uit landen waar kinderarbeid schering en inslag is. Dan nog wat: ,,Om meteen al een bestuurder van drankmisbruik te beschuldigen, vind ik zeer laag bij de grond"! Inderdaad wordt er tegenwoordig, vooral op het weekend, veel alcohol gedronken en als dit een buitenlander betreft wordt er meer ophef over gemaakt dan bij een autochtone Nederlander. Voor zover ik nu al kan vertellen was er van drankmisbruik geen sprake!
Voor jaren terug heb ik het ooit eens meegemaakt dat onderweg een busje wat ik bestuurde op het stuurslot schoot en dat kwam omdat ik me omdraaide om iets wat achter me stond te pakken. Kennelijk heb ik met mijn dikke overjas de sleutels uit het contactslot gestoten en is de auto op het stuurslot geslagen. In een dergelijke situatie kun je ook op een rechte weg in de problemen komen!
Hoe het allemaal in elkaar steekt doet niet ter zake! Wat wel aan de orde is, dat twee mensen bij dit ongeluk hun leven verloren hebben en 9 andere zwaargewond zijn en mogelijk voor heel hun leven invalide. Er zijn hierbij ook achterblijvers die vandaag geconfronteerd worden met het verlies van dierbaren. Laten we hierbij eens stilstaan en ons medeleven betuigen door bvb ons gebed en critici, bedenk wél dat ook ú, bestuurder, passagier of gewoon wandelaar een ongeluk kunt krijgen en dat hulp en mededogen dan belangrijker zijn dan alles wat eromheen draait!
DE RAVAGE IS ENORM, WAT VRESELIJK ALLEMAAL! EEN ONBEGRIJPELIJK ONGEVAL DAAR OP DIE N 708!
Vandaag las ik een artikeltje in de krant, dat er binnen Nederland geen gevaarlijke organisaties meer bestaan die onze democratie bedreigen. Verteld wordt dat de voorheen gevaarlijke groepen zodanig versplinterd zijn dat ze geen bedreiging meer vormen voor ons staatsbestel. De eindconclusie is dat ons niks gebeuren kan. Gesteld wordt wel dat er altijd een of andere eenling of gek kan wezen die hier of daar nog voor wat consternatie zorgt en verder was de kust veilig.
Dan vraag ik me toch een paar dingen af en dat zijn: Kunnen we in Nederland met een gedoogregering waarbij één persoon bepaalt wat voor kant we uit moeten nog wel van een democratie spreken, en zo já-, waarom moeten we in een volkomen veilig Nederland er 5000 politieagenten bijhalen om orde op zaken te stellen en te houden? Waarom gaan we bij Defensie 800 miljoen euro bezuinigen en moet er toch een tweede JFS gevechtsvliegtuig bijkomen om onze luchtmacht te versterken? Gisteren ben ik met mijn MIG-35 in de simulator nog een beetje aan het stoeien geweest met ons JFS 'je en helaas voor al het 'financiële' vertrouwen van de deskundigen moet ik u vertellen dat dit toestel geen knip voor de neus waard is en hij bij de eerste schermutseling met mijn Russisch 'troetelkind' al een crash maakte.
Ik heb er al vaker op gehamerd en dat is weglating van al die lobbyspeeltjes van enkele prominenten en dat is herinvoering van de dienstplicht voor 18-jarigen mannen en vrouwen.
In 1891 waren het de Duitse scheikundigen Bernhard Tollens en Paul Wiegand die de springstof Pentaerythritoltetranitraat, beter bekend onder de afkortingsnaam PETN, uitvonden. In 1912 kregen ze hun patent en startte ook gelijktijdig met de productie hiervan. In de Eerste Wereldoorlog van 1914-1918 is hiervan veelvuldig gebruik gemaakt. Beste lezers, dat PETN is geen kinderachtig middeltje. Ik ga u niet uitleggen wat precies de samenstelling is en hoe te verkrijgen en te verwerken, maar ik ga wel vertellen hoe dit middel eruitziet. Het is een heel fijn poeder en lijkt op het oog zout met wat suiker er doorheen. Als je, pakweg 5 gram van deze stof zou verzenden in een gewone envelop en met een bepaald ontvlambaar plaksel deze enveloppe sluit, kun je de ontvanger en mogelijk zijn huis of kantoor ermee opblazen.
Gelezen heb ik dat er vanuit Jemen diverse pakketjes met die stof verzonden zijn naar ambassades en belangrijke instellingen en personen. Inhoudelijk zou het hier gaan om pakketjes van 2,50-3,50 kg. Nú, met één zo'n pakketje blaas je een halve luchthaven op!
In de geneesmiddelenindustrie wordt niet alleen gebruik gemaakt van kleine hoeveelheden giftige stoffen uit planten of anderzijds, maar ook van springstoffen. Zo bvb zitten er in veel bloedvat verruimende middelen en tabletjes om ons hart tikkend te houden kleine hoeveelheden PETN (b.v. in Lentonitraat). Momenteel stuurt men nog alles per pakket, maar eerstdaags zie ik nog kamikaze passagiers een vliegtuig in en uitstappen om zonder opgemerkt te worden een of ander uitgekozen doel de lucht in te laten springen. De Marechaussees op de luchthavens en de grenzen krijgen er weer een taak bij en zullen niet alleen te maken krijgen met de beruchte bolletjesslikkers, maar ook met zogenaamde PETN'etjes!
Nee, beste mensen, als je er echt veilig en verzorgd bij wilt horen moet je met je hele gezin afreizen naar Italië en heb je toevallig een bevallige dochter of kleindochter bij u, stuur ze dan voor een cursus normen-en waarden naar mijnheer Silvio Berlusconi! Ik moet u wel waarschuwen dat ze in Italië niet houden van minirokjes, dus kuitjes mogen wel, maar dijen en billetjes moeten goed bedekt zijn! Echt, in Italië is alles verboden maar oogluikend toegestaan en er heerst rust en veiligheid op alle gebied. Wordt het u t.z.t. in België of Nederland te heet onder de voeten, reis dan af naar dit schone heuvelland en nestelt u in de schoen of de laars van de azzurri, waar u beslist geen gevaarlijk poeder zult aantreffen, die u op slag van deze aardbodem zal doen verdwijnen!
In Holland was er ook nog een gevaarlijke partij die streefde naar een verenigd Nederland waarin onze broeders en zusters uit Vlaanderen ook behoorde en links bovenin ziet u de inzet van een oud-politica die deze visie op een moderne manier voor jaren terug al tot uiting bracht en dat was Carla Peijs van de VVD.
Dit geavanceerde toestel kost miljarden! Politicus van de voormalige Centum Partij Janmaat (1934-2002) Versplinterde contra Israël partijen die geen zorg meer baren!
AIVD IS OPPERMACHTIG EN MAAKT ZICH NIET DRUK HIER BENEDEN DE MODERNE POLITICUS VAN HEDEN Ook voor Silvio Berlusconi is er een tijd van komen en gaan!
In de kleur van de 'goede hoop' schrijf ik dit stukje! Op 3 september bracht ik een stukje in met de titel: 'Goede Doelen en Bedelcultuur' en min of meer schreef ik al die instanties de grond in. Het artikel kwam hierop neer dat veel ingezameld geld voor goede doelen aan de strijkstok bleef hangen en het voornamelijk de directies van deze instanties waren die het beste af waren met de ingezamelde gelden.
Vandaag is er in een krant een grafiek verschenen van effectvolle goede doelen en u kunt op dit staatje aflezen hoeveel van de ingezamelde gelden op de juiste plaats terecht komen. Heeft u familie of kennissen in ontwikkelingslanden zitten die in de verzorging van zieken en misdeelden werkzaam zijn en u kunt iets missen, geef naar vermogen en zoniet, dan laat ik het aan uw goedgeefsheid over om aan een door u uitgezocht doel te geven. Natuurlijk worden er onkosten gemaakt voor telefoon, postzegels, opslagruimte etc. Veel organisaties werken vanuit particuliere huizen en hebben dus geen dure kantoorruimtes of een betaalde directeur en het zijn die instellingen waarvan je kunt stellen dat 70 tot 90 procent van de ingezamelde gelden ook op de juiste bestemming terecht komt.
Vlak na de installatie van het nieuwe Kabinet VVD/CDA met gedoogsteun van de de PVV van Geert Wilders was ik afgelopen woensdag op visite bij de familie Hommeles te Angeren.
In de knusse huiskamer bevond zich een gemêleerd gezelschap: aanwezig waren het bejaarde echtpaar Kees & Marie Hommeles, de oude vuurvreter en K.N.I.L. sergeant Paul Misthoorn uit een militaire verblijfsinrichting van oorlogsveteranen te Arnhem, Dries Heetijzer een ex-slager uit het grensplaatsje Mechelen bij Winterswijk, Hendrik en Willem Hajong, kleinzoons van de familie Hommeles en de gezinsverzorgster Dora Kruitdamp uit Huissen.
Aan het woord in de Tweede Kamer is onze premier Mark Rutte, die met handen en voeten zwaaiend aan het uitleggen is dat er in Nederland flink bezuinigd moet gaan worden, wat al direct de nodige wrevel opwekte bij sergeant Paul die, wijzend met zijn in verband gerolde fijtvinger, zich aangesproken voelde door het feit dat er vorig jaar in Huize Bronbeek na het kerstdiner uit bezuinigingsoverwegingen geen toetje geserveerd werd.
Marie Hommeles, die vanmorgen naar de crematieplechtigheid van haar 96-jarige zuster Toos is geweest en nog steeds de zwarte rouwhoed met lamfer draagt, wond zich toen de AOW ter sprake kwam zo op dat ze uit louter drift hoed en sluier van zich afwierp. Ondanks de verhitte sfeer en het drukke geroezemoes van door elkaar pratende mensen in de huiskamer brak er toch nog enige hilariteit uit, toen poes Mieke met deze attributen uit het openstaande vensterraam sprong. Het was slager Dries die bij elke opmerking, die bij hem niet welgevallig overkwam, zijn misnoegen uitte door knorrend en krijsend een stervend varken te imiteren.
Op een gegeven moment werd de huiskamer doordrongen van een paar kreten die me herinnerde aan het boek: ,,In het land van de Apachen, waarbij luidkeels wauw kreten klonken, uitgestoten door die twee aanwezige Mokumse hangjongeren, gevolgd door veel bijval met vreemde grimassen en capriolen, alleen al bij het in de spot zetten van Geert Wilders"- ,,Eruit met die zwansen werd er geroepen"!-, en ik had zo de idee, dat dit sloeg op de aanwezigheid van Marokkanen en andere allochtone bevolkingsgroepen in ons land.
Bijval kreeg de speech van Emil Roemer van de SP, die vond dat de bezuinigingen afgewimpeld werden bij de mensen met de minste inkomens en de vuriglijk uitziende gezinshulp Dora was in haar vreugde-en handjesgeklap gedoe zo enthousiast dat ze een theeblad met allemaal porseleinen Sèvres kopjes van het theekastje sloeg en hierna vloekend en tierend de schuld gaf aan de minister van Financiën Kees de Jager.
Kees Hommeles was kennelijk helemaal van zijn à propos en zag in Femke Halsema zijn secretaresse van vroeger uit de tijd dat hij nog voorzitter was van de vereniging 'De Blauwe Knoop' en Job Cohen versleet hij voor een oud-leerling uit zijn klas van de Mozes & Aäronschool, die nog steeds bijles in rekenen moet hebben.
Helemaal uit de hand liep het huiskamerdebat toen plotseling de bezuinigingen op Defensie ter sprake kwamen. Paul Misthoorn rukte hierbij een klewang van de muur en onthoofdde hiermee twee prachtige wajangpoppen die naast zijn fauteuil stonden en wenste ze een comfortabel verblijf op het Batoe-eiland Pini
Toen ik afscheid nam van de familie Hommeles leek de huiskamer wel een slagveld en met alle consternatie van dien had Dora de Indische hutspot, de ratjetoe, bestemd voor de aanwezige gasten, aan laten branden met een echte koloniale geur, die me deed denken aan de stank van bedorven en losgebarsten slangeneieren van een cobra.
29-10-2010 om 00:00
geschreven door Eef Hübbers
0
1
2
3
4
5
- Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen) Categorie:MEESTER EEF EN ZIJN DICTEES
Het past een beetje in deze tijd van Halloween (spookfeest, geestenbijeenkomst), dat we het ook even hebben over die mysterieuze vogel de tsjerkûle of goudûle zoals de Friezen deze roofvogel noemen. De kerkuil houdt zich op in oude verlaten gebouwen, kerktorens en boerenschuren. Vanaf allerzielen 1944 tot juni 1945 zaten we geëvacueerd in Friesland en in al die kleine kerkdorpjes zoals De Blesse, Steggerda, Peperga en Blesdijke stonden veel boerderijen en enkele kerkjes waar kerkuilen huisden. Hier in ons appartementencomplex kijken we op een stuk vrije ruimte met wat bomen en daar hoor ik nog wel eens een uil, maar na de redelijk strenge winter van 2009/2010 is het stil geworden.
De mannelijke uil kan in de baltstijd ijzingwekkende geluiden produceren en vrouwtjesuil mag daaardoor gecharmeerd raken, maar als je toevallig op een kerkhof loopt met een beetje bedompte lucht en plotseling word je geconfronteerd met dat gekrijs lopen je de rillingen over de rug en gaan er van alle rare gedachten door je weke massa.
In tegenstelling tot verschillende andere uilensoorten is de kerkuil een carnivoor die alle soorten muizen pakt die te vinden zijn. Het liefste eet de kerkuil veldmuizen, maar ook de gewone, huismuis, bosmuis, woelmuis of dwergmuis is niet veilig voor ons goudûleke.
De kerkuil is een beschermde roofvogel en we moeten er alles aan doen om deze vogel in Nederland te houden. Overal in Nederland worden boeren benaderd er wordt een gevelgat gemaakt en binnen op de oude hooizolder of boven in de spanten en balklagen worden nestkasten getimmerd. Bij strenge winters en vooral sneeuw is de kerkuil aangewezen op de boerenschuur waar binnen muizen zitten en zijn die er onvoldoende of helemaal niet, kunnen we heengaan door op de vloeren wat graan te strooien om deze beestjes naar binnen te lokken. Op die manier snijdt het mes van twee kanten!
Ja en dan nog wat: Vanmorgen is in het zeeaquarium Sea life Centre te Oberhausen de beroemde inktvis Paul overleden. Erg oud schijnt hij niet geworden te zijn en misschien is deze octopus wel zo paranormaal dat hij voor de toekomst, net als de Middeleeuwse ziener Nostradamus, zulke grote verschrikkingen ziet dat hij het leven binnen deze verwarde wereld niet meer zag zitten. Wie weet!
Onze kerkuil met een lekker muisje, of is het een mol? Deze kerkuil is iets knapper, maar het is dan ook een Spaanse! Hier ziet u zo'n getimmerde legkast voor ons tsjerkûle Hierboven ziet u de uilenballen van de kerkuil
Paul was de grootste ziener aller tijden onder de zeedieren!
De Leeuw mag dan een slaper zijn, daarentegen is de giraffe van de 24 uur die een dag telt op een klein half uurtje na continu in beweging. Bijna alle zoogdieren, waartoe wij als mens ook gerekend kunnen worden, hebben 7 nekwervels. De mannelijke giraffe, de hengst, met zijn 6 meter hoogte, 700 kg zwaar en de merrie met haar 4.30 m hoogte en 200 kg lichter, hebben wel iets langere nekwervels dan wij bezitten. De giraffe is net als het paard of de ezel van de orde der hoefdieren, ze loopt en holt met twee bewegende poten tegelijk (telganger) en ze heeft twee tenen en behoort daarom tot de evenredige hoefdieren
Met de latijnse naam heet de giraffe de Camelopardalis en in feite is er maar één soort giraffe. Wel onderscheiden de giraffen zich in kleur en patroon en kennen wij zo'n 7 modellen op dat gebied. Ze zijn verwant aan de streek of het gebied waar ze zich bevinden; zo wordt er bvb gesproken over de Rothschild, Okapi, Massai, de Angola, de Kaapse of de Tsjaad giraffe.
Het liefst verorberen giraffen de blaadjes van de acaciaboom en ofschoon die stekelige nerven hebben weten ze met hun tongetje van 40 cm, die als een soort schaar werkt, de vrije ruimtes ertussenuit te knippen. Zijn deze blaadjes niet voorhanden, dan zijn ze ook tevreden met diverse bladeren van struikgewas of als ze het tegen komen gras.
Een kameel mag zijn drankvoorraad inslaan voordat deze zich in de droge woestijn begeeft, een giraffe kan bijna een etmaal lang zonder drinken en volgens mij ligt dit aan de vele bladeren die verorberd worden, want daar zit ook veel vocht in.
Het geslacht bij giraffen is vast te stellen aan het aantal hoorntjes op hun kop. Het vrouwtje heeft er 2 en het mannetje 3 en die ene meer heeft de schepper van hierboven hem gegeven om zich te verdedigen tegen indringers en in de paringstijd word die stompen boor op zijn koppie ook gebruikt om mededingers van zich af te houden. Als een giraffe door een leeuw benaderd wordt kan dit beest met zijn lange poten zo vreselijk fel uithalen dat de koning der dieren gelijk knockout ligt en uitgeteld is.
Mevrouw giraffe is 15 maanden in verwachting en als ze werpt zijn dat in de regel geen 5 of 7 jonkies maar hooguit één en omdat ze dit staande doet krijgt het kalfje al meteen para-les en de eerste les vanuit de moederbuik is dat ze met een koprol in de lucht op beide pootjes op de grond belandt. Zo'n girafje weegt bij de geboorte 50 kg, na een paar uurtjes kan ze al staan en lopen en ook weet ze al heel vlug de 'melkweg' te vinden.
Na ruim drie jaar is de mannelijke giraffe een volwassen dier, het vrouwtje al na ruim twee jaar. Giraffen worden in het wild 18 tot 20 jaar oud en in circus Renz Berlin ben ik enkele giraffen tegengekomen die al een kwarteeuw oud waren en in de Zoo van Antwerpen vertelde een oppasser me dat pas terug een giraffe na 27 jaar het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld had.
Maak kopie en voeg bovenstaand staatje toe aan cartotheek!
Men zou het niet denken, maar van de 24 uur die een dag telt, ligt onze leeuw 20 uur te maffen. In de 4 uur dat hij wakker is gaat de leeuw op jacht en bij voorkeur op antilopen, zebra's, kafferbuffels of herten en als die moeilijk of niet te pakken zijn schroomt de leeuw niet om andere herbivoren aan te vallen. Vroeger in het circus heb ik in Mikkenie een dompteur nog bezig gezien met die prachtige woestijnleeuwen oftewel de Berberleeuwen. Dit ras is uitgestorven en wat we nog aantreffen is de Afrikaanse leeuw in sommige delen van Afrika en in Azië (India) treffen we ook nog een leeuwensoort aan.
De leeuwin heeft een draagtijd van 15 weken en dan worden er enkele welpjes geboren. Bij de geboorte zijn deze dieren blind wat bij veel katachtigen dieren het geval is. Na drie tot elf dagen gaan hun oogjes open en kijken ze heel nieuwsgierig de wereld in. De sterfte onder deze welpjes is groot, omdat jonge mannetjesleeuwen nog wel eens de kleine vrouwelijke babyleeuwtjes verscheuren of verslinden. De leeuw staat bekend als een sterk dier en ze leven in groepen. In het wild worden vrouwtjes plm 15 jaar oud en mannetjes gemiddeld 10. Er wordt altijd wel gescholden op circussen en dierentuinen, maar de meeste van deze dieren leven over het algemeen 5 tot 7 jaar langer dan in het wild. Nu de mens bijna alle ruimte van de dieren ingenomen heeft en hun leefgebied zeer beperkt is geworden mag je als beest, nu de natuur min of meer een asiel geworden is, blij wezen als iemand zich om je bekommert en liefdevol opneemt.
Hoogst zelden komt het voor dat een leeuw een mens aanvalt en dat doet de leeuw alleen als je te dicht de groep nadert en dit vooral als moeder met haar welpjes ligt uit te rusten. De leeuw heeft 26 tanden en dat zijn er zes minder dan bij de mens; alleen heeft hij een sterk bijtvermogen en vergeet ook niet zijn klauwen met van die nagels die vlijmscherp zijn.
Leeuwinnen blijven altijd bij elkaar, maar de mannetjes zijn nog wel eens alleen op pad en na drie drie of vier jaar verlaten ze de groep. Je ziet bij leeuwen dezelfde hiërarchie als bij sommige apensoorten. De eerste die alles keurt is de sterkste leeuw van de groep, dan de rest van de mannenleeuwen, vervolgens de vrouwtjes en dan de welpen.
Het is moeilijk om alles wat ik hier geschreven heb te onthouden, daarom voeg ik een bijlage erbij die als foto af te drukken is en zo verkrijg je een soort cartotheek met dierengegevens. Ik wens u er veel plezier mee!
Het zal geweest zijn in juni 1943 dat het paard van kruidenier/bakker Borgers uit Angeren in de Zandsedwarsstraat op het Huissen-Zand op hol sloeg. Vroeger stonden op veel wegen van die grenspostjes. Je kon er met gemak lopend of met de fiets doorheen, maar niet met een paard of wagen of een auto. Met die piketjes werd aangegeven tot hoever de weg van iemand was. Ook met een handkar kwam je er niet doorheen of langs. De Zandsedwarsstraat was een toegangsweg tot veel zijpaadjes en wegggetjes en leidde naar de kerk, de school en het kerkhof. Ik stond er vlakbij toen het gebeurde en alleen de winkelkar bleef geblokkeerd achter toen het op hol geslagen paard schuimbekkend met tuig en bomen richting de Karstraat holde.
Het is misschien een vreemde vergelijking, maar in mijn ogen is half Nederland en België op hol geslagen en dit met een geldingsdrang zonder weerga. Mijn huisarts van vroeger, waarmee ik bevriend was, noemde me een brugdenker en beschouwde me als iemand die onmiddellijk de juiste link naar een bepaalde gebeurtenis of iets wat ons te wachten staat wist te leggen. In 1941 kwam tijdens de Duitse bezetting de verordening dat boven alle openbare gelegenheden, waaronder ook cafés vielen, een bordje moest hangen met de tekst: Voor Joden Verboden. In de middag aangebracht had ik dit bordje 's avonds bij het donker al bij het huisvuil achter de smeedijzeren poort achter het kolenhok liggen. Als erop gestaan had 'Verboden voor Moslims' had ik hetzelfde gedaan!
Als zoon van een zakenman wist je in die tijd meteen wie wel of niet te vertrouwen was, wel of geen partijlid of meeloper van de NSB, je was met alles op de hoogte en kende de pappenheimers wel. Vroeger waren de mensen toch wat meer verbonden met elkaar, principiëler dan vandaag en men volgde niet klakkeloos een bepaalde stroming of richting.
Na alle gebeurtenissen van de laatste tijd op politiek, maatschappelijk en ook kerkelijk gebied, zie ik het democratisch denken helemaal teloor gaan. We hebben binnen Nederland en België met een wat verouderd bestand te maken, waarbij de meeste mensen weliswaar genieten van een door hen zelf betaalde ouderdags of brugpensioen, wat na de komst van de Euro bij de eeuwwisseling de prijzen zo opgejaagd heeft dat daar nauwelijks de vaste lasten mee gedekt zijn en men zonder een opgebouwd pensioen bij een werkgever verder geen kant meer op kan. Toch heeft het lang geduurd dat de geesten zich gingen splijten en voorheen hadden we een België en Nederland wat weliswaar verdeeld was maar iedereen hield zich koest en leefde gelukkig en tevreden.
Daar is nu een einde aan gekomen, want we zijn ons aan het afzetten tegen allerlei geloofsgroepen en volgen hierbij de wegen van een bepaalde groepering of persoon, maar niet die van ons nuchter verstand en in slaap gesust geweten. Geert Wilders heeft in verschillende landen van de wereld zich gepresenteerd als een verdediger van Europa's aller goed en bezocht hierbij ook Amerika, maar heeft zich overal wel afgezet tegen de Islam die hij als een wereldbedreiging ziet.
In een eerder geschreven stukje heb ik al verwoord dat als meerdere regeringen of mensen dit denken dat het beter is om dit in internationaal verband te bespreken en daar probeert te zoeken naar een dialoog, maar niet dit alles laten verwoorden namens Nederland of België door één in opstand gekomen persoon of bepaalde politieke beweging.
We zijn in Nederland inmiddels al aangeland bij één persoon die bepaalt wie wel of niet functioneel binnen een Kabinet mag zitten, wie wel of niet burgemeester van een bepaalde gemeente mag worden en zelfs wie wel of niet benoemd gaat worden in een of andere invloedrijke functie.
Buiten onze grenzen hebben we ook van allerlei organisaties, partijen en verenigingen hiernaartoe gelokt om het misnoegen tegen de oprukkende Islam te komen verkondigen. Zo is er volgende week zaterdag op het Museumplein te Amsterdam een bijeenkomst van de EDL, een Engelse club die zegt Wilders steun te komen verlenen in zijn strijd tegen de Islam.
Beste Nederlanders, we zijn echt verkeerd bezig en als hierbij de advocatuur van een bepaalde signatuur zich ook al vastklampt aan de nieuwe stroming, dan komen mogelijk onze rechters onder hoge druk te staan en loopt echt alles uit de hand. We gaan, hoe koud het de komende dagen, weken of maanden ook mag wezen, een hete winter tegemoet en in het voorjaar van 2011 zijn we allemaal van een koude kermis thuisgekomen en dan heb je in een land met een vernietigde infrastructuur aan een goed pensioen of een vette bestuurlijke baan in het pluche en lid van de club van 'licht en donker' ook niets meer.
Elke dag gebeuren er in de wereld dingen die vaak aan ons voorbijgaan. Gaat het om rampen, dan zien we liever deze iets verderop gebeuren dan kort bij huis. Vandaag is het zondag 17 oktober 2010 en zojuist ontving ik van blogvriend Fernand Otte, zie op links van mijn blog zijn link Koivis en Yarnotte staan en ga er eens op bezoek, enkele video's.
Op de eerste video ziet u de ramp van die giftige modderstroom in Hongarije, verder ziet u het verschuiven van een berg in Italië, dan een pientere hond uit een asiel en tenslotte kijkt u naar een militaire parade op Koninginnedag van 31 augustus 1941 van ons KNIL in Nederlands-Indië. Het gekke van het geval was dat wij hier in Holland door de Duitsers bezet waren en er in onze 'Gordel van Smaragd' nog geen Duitser of Japanner te ontdekken was.
Nadat u gaat terugkeren naar mijn site of weer een ander onderwerp wenst te bekijken, dient u met uw linkermuisknop even pijl linkboven aan te klikken!
In een Rondvaartboot te Brugge op Zoek naar Guido Gezelle
Toen ik vorige week door teleurstellingen overmand al mijn politieke activiteiten liet vallen, kwam me op hetzelfde moment Brugge anno juli 2000 voor de geest en ik hoorde de Duitse geschiedenis student Heinrich, als reisleider in een rondvaartboot, gevuld met 18 toeristen het in alle wereldtalen nog zeggen: ,,Hier op rechts ziet u het geboortehuis van Guido Gezelle"! Voorheen zat ik wat afwezig te kijken naar de elektrische bedrading langs de Brugse grachtenhuizen, die open en bloot de achtergevels sierden.
Guido Pieter Theodorus Josephus Gezelle was van 1830 en een geboren bruggeling. Nadat hij de Lagere School doorlopen had ging hij voor priester studeren, eerst op het Klein Seminarie te Roeselaere en naderhand te Brugge op het Groot Seminarie. Al als jongetje was hij een echte denker en vorser, vertoefde veel in de natuur en alles wat hij waarnam verwoordde hij in zijn gedichten.
Als taalkenner werd hij na zijn priesterwijding in 1854 dan ook leraar op het seminarie te Roeselaere, in 1865 zien we Guido Gezelle als kapelaan in de St. Walburg parochie te Brugge. Toen hij zich op een gegeven moment ging bemoeien met de politieke journalistiek kwam Guido in opspraak met de magistratuur en die waren niet erg gecharmeerd van zijn radicale meningen en politieke uitspraken.
Vlak hierna wordt hij door de Bisschop van Brugge overgeplaatst naar Kortrijk. Hier had hij zijn juiste herdelijke stekkie gevonden; niet alleen kon hij zich daar als dichter uitleven, maar hier wist hij bovendien ook de harten van de Kortrijkers te beroeren en voor zich te winnen.
Je kunt geen onderwerp bedenken, of het nu over de natuur, een religieus oftewel over een of andere levensbeschouwing ging, of Guido Gezelle heeft er een gedicht over geschreven.
Op 27 november 1899 overleed deze beroemde Vlaamse priester-dichter en herdacht wordt hij in verschillende genootschappen die ook nú nog zijn mooie werken uitbrengen en ook zijn er veel plaatsen in de wereld waar in een van de dichterswijken wel altijd een Guido Gezellestraat te vinden is.
Huissen heeft lang deel uitgemaakt van een enclave van Kleef en of dat in de Tweede Wereldoorlog ook nog van betekenis geweest is, dat zou mogelijk zijn. Ik ben er in 1933 geboren en heb er tot 1996 gewoond. Sinds de samenvoeging van de gemeente Bemmel, Gendt en Huissen heet de gemeente nu Lingewaard. In de oorlog is Huissen frontstad geweest. Het begon in feite al met de geallieerde inval en landing op de Atlantische kust op 6 juni 1944. Af en aan kwamen er Duitse troepen vanuit alle gewesten vaak onverwachts dit stadje aan de Nederrijn, vlakbij de IJssel, stroomgebied Linge en in de nabijheid van De Waal en het Pannerdensch kanaal met een bezoek vereren en dit werd erger toen er in de nabijheid van Arnhem een luchtlanding plaats vond. Nadat in de nacht van 13 op 14 mei '43 om onbekende redenen er brandbommen op het stadje gevallen waren en veel historische panden in as opgingen, vond er op 17 september 1944 gelijk met de landing van geallieerde para´s in Oosterbeek, Wolfheze en nadien Driel een bombardement plaats op de pont van het loveer, een rivierverbinding met de Liemers en mogelijk een toegangsweg van Duitse troepen om van daaruit Arnhem te bereiken. Het waren raketbommen die een einde maakten aan het leven van enkele gezinnen die vlakbij de oversteekplaats woonden en bescherming gezocht hadden in een schuilkelder. Op 2 oktober 1944 was er een bombardement die de hele binnenstad en ook weer veel historische gebouwen in de as legde. Alleen al met bombardementen werden 200 Huissenaren gedood. Na het bombardement van 2 oktober zijn er ook nog evacué´s uit Arnhem Zuid getroffen door geallieerde luchtaanvallen boven het buitengebied van het Huissen/Zand. Volgens mij zijn er met de evacuatie meegerekend 240 Huissenaren, inclusief mensen van elders die in Huissen verbleven, om het leven gekomen. Toen alle Huissenaren zo tegen eind oktober 1944 allemaal op last van de Veldgendarmerie hun stadje verlaten hadden, is Huissen tot ongeveer 5 april 1945 frontstad gebleven en de Tommy´s, die het gebied binnentrokken, kwamen in een spookstad terecht vol klaprozen, gestrande militaire voertuigen, overal dood vee en her en der gesneuvelden soldaten. Het hele buitengebied van het zand met een verbinding naar de Rijksweg Elst-Arnhem was volgestouwd met landmijnen. Bij terugkeer naar hun stadje, zo tegen eind mei, begin juni 1945 troffen de mensen een en al chaos aan. Niet verwonderlijk was het dat direct hierna besmettelijke ziektes optraden en er ook veel ongelukken gebeurd zijn met achtergelaten munitie zowel van Duitsers alsmede van de Tommy´s.
Hier beneden treft u wat beelden uit die tijd en ik had aanmerkelijk heel wat materiaal op dat gebied kunnen verstrekken, maar reeds begin jaren 50 van de vorige eeuw heb ik veel historisch verzameld materiaal ter beschikking gesteld aan de Heer Derksen en Meeuwsen. Huissen is, ondanks het oorlogsgeweld, toch altijd min of meer wat Duits gezind gebleven, ofschoon ze dit niet graag bekennen. Dit alles heeft zijn oorsprong in het feit dat de inwoners nauwe verbanden hadden met Duitsland vanwege hun Kleefse achtergrond, er veel getroffenen waren van niet Duitse maar wel geallieerde bombardementen en beschietingen en men van oudsher inwoners had die er in de vooroorlogse crisistijd hun werkzaamheden vlak over de grens hadden. ook nú, anno 2010, worden door de Huissense Schuttersverenigingen en de Historische Kring nauwe banden met Duitsland onderhouden.
Aan dit geschreven stukje heb ik ook nog wat beelden van bepaalde wereldsteden toegevoegd met cijfers van omgekomen burgers, dit met de bedoeling om aan te tonen hoe doelloos bombardementen zijn en wat voor ellende er allemaal mee teweeggebracht wordt! Inzet linksboven is de bekende Mitchel bommenwerper. Vermeld zij dat Dresden gebombardeerd werd door B-17´ers! Here. a present for my friends, look at the air show and press:
Het nú vredige Loveer, maar 17 september 1944 was dat anders! HIER EEN BEELD VAN HUISSEN BEGIN 1945
Hier Londen dat bijna dagelijks door Luftwaffe belaagd werd Tijdens Tweede Wereldoorlog kwamen 25000 Hamburgers om Dresden 13/14 febr '45 35.000 stedelingen verloren hier hun leven Afgebeeld hier beneden drie Stirlings bommenwerpers
Fotoreportage bombardement Nijmegen op 22 februari 1944
In een eerder stadium bracht ik hierover ook al materiaal, maar vanwege dat ik nu meer kennis heb gekregen van het bewerken van oude foto's publiceer ik nogmaals iets hierover en dit louter zonder gebruik van enige aantekeningen. Het beeld van 22 februari 1944 heb ik weer voor mijn geest. Het was tegen een uur in de middag dat ik samen met buurman Harrie de fietsenmaker achter het land van Berend Knuiman in de verte vliegtuiggeronk hoorde en met een bij de Duitsers 'geleende prismakijker' de Banking Lancasters (B-24'ers) in de lucht zag rondzwerven, even later gevolgd door wat flinke dreunen en grote rookwolken. We wisten meteen dat Nijmegen gebombardeerd was. We hadden er ook familie wonen en het eerste wat mijn moeder ondernam was proberen contact met Nijmegen te krijgen. Een paar dagen nadien hoorde we dat Ome Koos Lintsen onverstoord in de kleermakershouding bij Van Dijk en Witte door de hulpdiensten aangetroffen was zonder een schrammetje, maar dat er in die buurt flink huisgehouden was. Ook vernamen we dat mensen brandend door de straten gelopen hadden en er op een school ergens in de binnenstad veel leerlingen de dood gevonden hadden. Zoals in die tijd de gewoonte hebben we 's avonds de vijf droevige geheimen van de rozenkrans gebeden voor de gevallen slachtoffers in Nijmegen. Voor mijn geest heb ik nog staan plaatsgenote Dora Van Deelen, die werkte bij schoenenzaak Holland en ook nog een inwoner van Huissen-Stad waar ik nu even de naam van kwijt ben. Alleen al met dit bombardement vielen er in Nijmegen 771 slachtoffers en over de hele oorlog gerekend, ook nog na de bevrijding op 22 september 1944 zijn er door andere schermutselingen en beschietingen vanuit de bezette Betuwe nog veel oorlogsslachtoffers bijgekomen en met meer dan 2000 doden is Nijmegen hiermee de zwaarst getroffen stad van Nederland.
Van de andere kant van De Waal kreeg je dit beeld
Op zoek naar slachtoffers onder puinhopen Lange Burchtstraat AchterAugustijnenkerk en V & D worden slachtoffers geborgen Hier nogmaals beeld van andere kant, wat een drama! Het zwaar getroffen Nijmeegse station en directe omgeving Hier een dame die mogelijk in de puinhopen naar familielid zoekt!
Bombardementen in Tweede Wereldoorlog op Rotterdam
In het verleden heb ik over bombardementen verschillende stukjes geschreven. Het doel van een bombardement is het vernielen van vijandelijke stellingen. Nu is het zo dat momenteel door de meer geavanceerde apparatuur de uiteindelijke doelen meer bereikt worden dan in het verleden. Ook nú worden er fouten gemaakt en met bombardementen en beschietingen veel onschuldige burgers gedood, maar dit ligt niet aan de moderne instrumenten, maar wel aan de man of tegenwoordig ook vrouw die berekenen moet waar het doel precies gelegen is, Hierbij kunnen fouten gemaakt zijn door de verkenners die het vijandelijke gebied op kaart gebracht hebben, maar ook verkeerde berekeningen door de verantwoordelijke persoon in de lucht, dus de boordschutter of bomafwerper.
Vanaf de Eerste Wereldoorlog af gerekend heb ik globaal uitgerekend hoeveel afgeschoten projectielen en bommen vanaf de grond of vanuit de lucht doel geraakt hebben, hoeveel militairen hierbij gesneuveld zijn en ook het percentage burgerslachtoffers en dan kom ik tot de volgende conclusie: In een verhoudingsom is dat 2 staat tot 3 staat tot 5, wat inhoudt dat bij het afschieten van projectielen 20 doelen geraakt worden, 30 militairen om het leven komen en 50 burgers. Bij bommen is deze verhouding 4 staat tot 1 staat tot 5. Van de 100 bommen treffen er 40 doel, hierbij vallen op 100 militairen 10 gesneuvelden en gedood worden 50 burgers.
In de Tweede Wereldoorlog, vooral met bombardementen op Nederlandse steden en dorpen lagen deze percentrages aanmerkelijk hoger, dit omdat er veel vergissingsbombardementen plaatsgevonden hebben. Oorlog voeren is sowieso al absurd en niet alleen binnen de legereenheden vallen veel slachtoffers, maar ook bij de burgerbevolking die voor 90 procent part nog deel heeft aan het hele oorlogsgebeuren.
Toen op 10 mei 1940 Duitsland ons land aanviel was de strijd na enkele dagen gestreden, op papier hadden we ons al overgegeven en toch moest op 14 mei onze havenstad Rotterdam het ontgelden. Op 31 maart 1943 waren het de B-17's van de geallieerden die een vergissingsbombardement uitvoerden. Bij het eerste kwamen plm 129 mariniers om het leven en een zestigtal andere militairen, hierbij om kwamen 750 burgers en bij het bombardement in 1943 lieten 326 Rotterdammers het leven. Onbekend is het aantal gewonden en nadien invaliden, die heel hun verdere leven niet alleen getraumtiseerd waren, maar ook lang hebben moeten sabbelen om rond te komen.
Als het om bombardementen gaat, weet ik waarover ik praat, omdat ik er verschillende heb meegemaakt en gelukkig overleefd, maar tóch word óók ik af en toe nog overvallen met vreemde gewaarwordingen en komt mijn hele lichaam en geest in opstand tegen de onzichtbare vijand die mij dan belaagt.
Op verzoek van studenten uit diverse landen breng ik hier beelden van bombardementen op de verschillende steden, ook van enkele plaatsen waar ik tijdens deze bombardementen vertoefde. Enkele van mijn oude fotoreportages over dit onderwerp uit een grijs en ver veleden heb ik eruit gelicht en vervangen door dit nieuwe beeldverslag.
DUITSE DORNIER VLIEGT BOVEN DOEL ROTTERDAM NA BOMBARDEMENT OP 14 MEI 1940 HET ZIET ER ALLEMAAL DIEPBEDROEFD UIT! Overal mensen, bedolven onder puinhopen van hun ingestort huis Verwrongen hopen staal van rails bij spoorwegemplacement Het gewone dagelijks leven is zó op deze foto te zien weer hervat Van wat voor orde ze ook zijn hulpverlening alom! 31 maart 1943: Zwaar getroffen wijk Bospolder-Tussendijken
In de vroege ochtendduren trokken op 10 mei 1940 de Duitsers ons land binnen. Ik weet me alles nog heel goed te herinneren. We woonden in die tijd te Huissen en wel in de Karstraat. Er stonden daar in de buurt enkele kazematten, bewaakt door Nederlandse militairen. De mensen in de 'vuurlinie' zijn nog een paar dagen geëvacueeerd geweest, maar na een korte schermutseling was de strijd beslist, er waren enkele gewonden en één gesneuvelde Duitser. In die eerste meidagen vlogen de Duitse jagers zeer laag over het frontgebied en ik herinner me nog goed dat ik de piloot in de cockpit vaak kon zien zitten. Ik heb ook nog een vliegtuig zien neerstorten. De Duitse inval in Nederland was niet verwacht en ons land had, evenals in 1914 bij de Eerste Wereldoorlog, zich neutraal willen houden. Hals over kop werden er reservisten opgeroepen en ik herinner me nog dat soldaat Schouten voor hij naar de Grebbeberg toog nog een pakje North State, dat in die tijd 14 cent kostte, in onze winkel kwam halen en een paar uur nadien in de strijd op de Grebbe bij Rhenen al gesneuveld was.
Ik heb nog wat fotomateriaal uit die tijd en breng het vandaag op het web. Enkele beelden had ik in een eerder stadium ook al eens gebracht, maar die waren om een of andere reden slecht van kwaliteit geworden. Ik hoop dat belangstellenden en scholieren met deze wat meer duidelijke beelden beter uit de voeten kunnen. We zitten nu in het jaar 2010 en nog altijd is er een groep militairen, en dit is internationaal, die nog steeds oorlog voeren als een spelletje beschouwen en de strijd op de slagvelden nabootsen. Het gaat er dan allemaal niet zo fel aantoe als weleer en na afloop is er nog een gezellig feestje waarbij het oerhollandse borreltje en de Duitse snaps niet ontbreken.
DUITSE PARA'S LANDEN ACHTER WATERLINIE STAFKAART GREBBELINIE HIER ONDERAARDSE BUNKERS GREBBE DIT IS EEN ZOGENAAMDE KANONSKAZEMAT 1940: NOG EEN ORIGINELE MILITAIRE VERBANDSKIST KAZEMAT OP DE CUNERAWEG TE RHENEN FOTO GENOMEN 15 MEI 1940 RUIMING SLAGVELD HIER BOVEN OP DE HELLING EREVELD DE GREBBE
De Belgische plaats Bastogne is niet alleen bekend om zijn oorlogsmuseum wat de mooie naam Historical Center Memorial du Madasson draagt, maar Bastenaken zoals de Vlamingen het noemen staat ook bekend om de beroemde jaarlijke wielerkoers Luik-Bastenaken-Luik. In de Tweede Wereldoorlog is er hard gevochten en het waren voornamelijk manschappen van de 81ste en 101ste Airborne die tegenover het 5de pantserleger stonden onder bevel van de Duitse generaal Hasso von Manteuffel. Grote bekendheid in deze strijd en in de verovering op de stad Bastogne had ook de Amerikaanse para generaal Mc'Auliffe. Koste wat het kost wilden de Amerikanen deze stad op de Duitsers veroveren en dit om hier een tussencentrum op te bouwen, een soort bufferstadje, om door te stoten tot Luik en van daaruit langs de Maas naar Antwerpen.
Bastogne maakte deel uit van het Ardennenoffensief waar ik voorheen al een uitgebreid stuk over geschreven heb, waarin veel lof toegezwaaid aan de Amerikaanse generaal Patton die het uiteindelijk lukte om de Duitsers op hun laatste adem veldtocht te stuiten.
Alleen al in de felle strijd om Bastogne vonden 7000 militairen en 3000 burgers de dood. Op diverse kleine plaatsen werden de gesneuvelden uit de strijd om, in en buiten Bastogne begraven. Tegenwoordig vinden we veel van de gesneuvelde Duitsers terug op het grote soldatenkerkhof van Sandweiler (11.000) in Luxemburg en de plaats Rencogne, kortbij Bastogne. De meeste Amerikaanse gesneuvelden rustten op het Amerikaanse oorlogskerkhof Henri-Chapelle. Grote oorlogskerkhoven met ook soldaten uit deze strijd vinden we op het Duitse ereveld te Lommel (België) en IJsselstein (bij Venraay), op Margraten lagen aanvankelijk ook veel Duitsers, maar die zijn voorzover ik weet overgebracht naar een van de genoemde centrale begraafplaatsen.
Ja, pas na de oorlog hadden we alleen maar oog voor de begraafplaatsen van de geallieerden, maar na de gesprekken ver na de oorlog en gevonden dialoog kom ik met dezelfde devotie naar elk kerkhof waar militairen rusten. Ik weet zonder in details te treden wat oorlog is en hoe een mens zich gedraagt en probeert te overleven. Ik heb me inmiddels volledig uit de politiek van vandaag teruggetrokken. Als oudere die de oorlog meegemaakt heeft en gevochten voor koningin en vaderland hebben we een hele ander visie als de mensen die na de oorlog geboren zijn. De geschiedenis zal zich op korte termijn herhalen, want halverwege de dertiger jaren waren er anderhalf miljoen Nederlanders die het met een bepaalde geloofsgroep en mensen van een ander ras ook niet zagen zitten. Dit getal steeg tot bijna 3 miljoen, maar toen men zag dat de Duitsers een nederlaag gingen lijden-zo eind 1943, begin 1944-gingen er varkens over de gemeentelijke loketten om verwijderd te worden uit bepaalde registers uit die tijd, en die waren uiterst dun geworden toen mijn kameraden van de B.S. daar ook eens een kijkje in kwamen nemen.
De hedendaagse leiders van deze partijen hebben kennelijk hier leergeld uitgetrokken en houden er geen geregistreerd ledenbestand op na. We zitten in de eeuw van chaos en ieder voor zich en God voor ons allen. Of dit een zegen is, moeten we maar afwachten en als ik nog eens ooit ergens voor aangeklaagd word, laat ik me verdedigen door niemand minder dan zijne excellentie Desi Bouterse, de president van Suriname en dan wil ik nog wel eens zien wie mij belaagt!
Globaal overzicht op kaart Hier een Stafkaart uit die tijd Hier Duitse flanken stafkaart met uitgezet plan Geallieerden trekken, nu nog ongeschonden Bastenaken binnen December 1944 zaten we in een superstrenge winter Ingesneeuwde tanks en flinke molestschade in Bastenaken Foto Bastenaken, vlak na bombardement van de Luftwaffe. Gedenkteken in Bastogne van de Amerikaanse generaal Mc'Auliffe
Morgen is het Werelddierendag en tevens vieren we dan het patroonsfeest van de Heilige Franciscus van Assisië, een groot dierenvriend, maar ook de stichter van de orde der Franciscanen. Van oudsher hebben de dieren hun eigen gebieden en veel van die woonstreken zijn door de mens in beslag genomen die het ontgonnen hebben en er zijn gaan wonen. Net als de mens heeft ieder dier een afweersysteem tegen belagers en het is altijd de slimme of de sterke die het van de zwakke wint. Gaan we op vakantie bvb naar de Hoge Veluwe lopen we te schelden als er een hert of wild zwijn de weg oversteekt en vergeten terloops dat dit hun woongebied is en niet van ons. Onbeschermd gaan we vaak de bossen in en als we dan door een teek gestoken worden of gebeten door een slang hebben deze dieren het gedaan en zouden we ze wel ik weet niet wat willen aandoen.
We gaan het nu hebben over dieren die per jaar veel slachtoffers maken, en dat kan toeval zijn, maar vaak zijn het ook de mensen die deze dieren lastig vallen door te ver hun gebied te betreden of het gevaar niet onderkennen. Veelal in Zuid-Amerikaanse landen kom je de Pijlgifkikker tegen, die hebben net als onze padden een slijmvlieslaag op hun huid zitten, met dit verschil dat je van onze padden een beetje een dol gevoel kunt krijgen, maar bij de pijlgifkikker ben je ten dode opgeschreven als je met die slijmlaag in aanraking komt. Zo heb je in Afrikaanse landen de Kafferbuffalo en de Olifant; nu als zo'n kudde op drift is en je loopt daar toevallig in de buurt, dan heb je wel te maken met beestjes van 5000 tot 8000 kilo, die je helemaal vertrappen. Per jaar zijn meer dan 600 mensen het slachtoffer.
In de dierentuin komen ijsberen schattig over, maar als ze kwaad worden of je komt te dichtbij in hun buurt, kunnen ze je met één pootzwaai onthoofden. Ook zo'n lief dier om te zien is de Australische zoutwaterkrokodil, die liggen onbeweeglijk in een grote plas en als ze voorbij komen drijven lijken ze op een groot stuk drijfhout, maar kom je vlakbij slaan ze pijlsnel toe en is het hap, slok en weg Jantje; dan zie ik toch liever pruimen hangen! Vorige week hoorde ik van een overkomende emigrant uit Amerika waar in bepaalde gebieden deze makker ook vertoeft, dat men daar stukken van zijn moerassig woongebied ontgonnen had en er villa's gebouwd en de mensen vooral 's nachts opgeschrikt werden door gekreun en gekrijs van hun huisdieren, vee en weet ik veel en de andere dag was er niets meer van terug te vinden. Dieren die verjaagd worden komen steeds terug naar hun voormalig woongebied en dat kan jaren zó doorgaan!
Vergeet ook de supersnelle Afrikaanse leeuw niet, want met zijn scherpe tanden en klauwen laat hij Jantje niet lang naar de 'pruimpjes' kijken. De Witte haai, met zijn 3000 'scheermesjes' in zijn bek, kun je als watertoerist ook beter niet ontmoeten en je wilt het geloven of niet, het zijn dieren die één druppeltje bloed op kilometersafstand ruiken. In die uitheemse wateren moet je ook geen kennis maken met Dooskwallen, want met hun tentakels en 5000 met gif gevulde 'injectienaaldjes' per lange arm, lig je binnen de kortste keren wezenloos te kijken en heeft Petrus het hemelregister al geopend klaarliggen om je te ontvangen en in te schrijven.
Wereldwijd is het de Aziatische cobra, bij lange na niet de giftigste slang, maar wél de effectiefste die per jaar 50.000 mensen voorgoed het zwijgen oplegt. Onglooflijk maar waar is het, dat de grootste killer onder de dieren een insect is en wel de malaria of tijgermug, die zorgt dat de mensheid het ieder jaar met twee miljoen mensen minder mag doen.
De meeste van de door mij opgesomde dieren vind je hier binnen de Benelux in de dierentuin, maar de tijgermug zit hier ook al volop en volgens zeggen zijn er ook mensen die hier de Pijlgifkikker waargenomen hebben; best mogelijk, maar persoonlijk ben ik deze hier in Holland of België nog niet tegengekomen.
Prachtdieren die Kafferbuffel en de olifant, de reus onder de dieren Als ie zijn bek dicht doet, lijkt het inderdaad een stuk drijfhout! Wat een mooie leeuw, maar ik ga niet met hem klaverjassen! Nou, dat ziet er geweldig lief uit, maar het oudje is zeer attent Dit is geen potvis of stekelbaarsje, maar wel een echte witte haai! Die Dooskwallen lijken wel para's die in het water zijn gevallen Als je de dwarsfluit bij je hebt gaan ze dansen, dus niet vergeten! Vorige week prikje gehad en meteen met hand in heet sodawater
