Simon Carmiggelt werd geboren een jaar voor het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog en wel op 7 oktober 1913 en op 30 november 1987 kwam hij in een Amsterdams ziekenhuis te overlijden. Om te schrijven dat ik Simon carmiggelt persoonlijk gekend heb gaat me te ver. Ik ken hem als een lange magere en bleke man die altijd gehuld rondliep in een ouderwetse gabardine regenjas. Een paar keer heb ik hem in de jaren 1984 en 1985 ontmoet in de kliniek van het streekziekenhuis te Velp, waar van die banken stonden waarop je zat om je beurt af te wachten tot je bij de specialist geroepen werd. Ik heb me nooit zo verdiept in zijn werken, maar zat wel ademloos te luisteren naar zijn korte verhalen, die hij met een droge situatiehumor op tv bracht. Het ging over alledaagse dingen van iemand die achter een haringkar liep, een schoonzoon die het met zijn schoonmoeder niet goed vinden kon of een of andere persoon in de kroeg die het had over zijn op de klippen gelopen huwelijk.

In de oorlogsjaren is Carmiggelt ook nog gearresteerd geworden door de Sicherhetsdienst dit voor vermeende ondergrondse activiteiten, maar kort daarna weer vrijgelaten wegens onvoldoende bewijsmateriaal. Anders is het zijn oudste broer Jan vergaan die in 1943 in het concentratiekamp Vught omgekomen is. Om een of andere reden had Simon een enorme hekel aan communisten; achter het waarom ben ik nooit  gekomen.

Lange tijd heeft Simon Carmiggelt gewerkt voor het Parool en op 25 oktober 1946 verscheen zijn eerste Kronkelverhaal. Onder het pseudoniem K. Bralleput zijn nadien  ook heel veel vertelsels gepubliceerd. Carmiggelt was aanvankelijk een echt stadsmens en het was onze beroemde cabaretier Wim Kan die hem overhaalde om eens een tijdje op visite te komen in zijn landhuisje in de Onzalige Bossen te Rheden. De omgeving van deze IJssel en bosrijke streek beviel Simon en zijn vrouw Tini zo goed dat ze lange tijd vertoefden in een van de vele pensions of hotels, zoals bij Hekkelman, of Hotel de Engel en het Veerhuis. Zijn geliefde stekkie was bij de IJsselbocht in De Steeg. Hij maakte met zijn vrouw ook veel boswandelingen, trok op met de plaatselijke bevolking en bezocht veel dorpscafeetjes om stof op te doen voor zijn verhalen.

Gedurende zijn leven heeft hij ruim 10.000 stukjes geschreven en daartoe reken ik zijn 8500 kronkelverhalen en verder zijn toeristische vertelsels en streekverhalen die in veel bladen te lezen waren. In 1953 ontving hij van de Campertstichting een literaire prijs. In 1961 viel hem de Constantijn Huygensprijs ten deel en in 1977 mocht hij voor zijn oeuvre op letterkundig gebied de PC Hooftprijs in ontvangst nemen.

Op veel plaatsen zijn pleinen, straten, stichtingen en scholen naar Carmiggelt genoemd en vind je niet alleen in Amsterdam maar ook achter het gemeentehuis van Rheden een gedenkteken van deze literaire Nederlandse grootheid. De eeuwige rustplaats heeft Simon Carmiggelt gevonden op de begraafplaats Westgaarde aan de Ookmeerweg te Amsterdam. Later heeft hij op Westgaarde gezelschap gekregen van Mary Dresselhuys, Sylvia Millecam en de beroemde trainer Rinus Michels. Hier rustten ook André Hazes, Willy Alberti en Tante Leen uit de Amsterdamse Jordaan.

We staan vandaag ook even stil bij de vorige week overleden schrijver Harry Mulisch die vandaag begraven wordt en ik geloof dat er vanavond een van zijn boeken n.l. "De Ontdekking van de Hemel" op een van de TV-zenders te zien is. Ik raad u aan hiernaar te kijken, want het is een prachtig stuk dat gaat over twee vrienden die allebei met één bepaalde vrouw het bed gedeeld hebben en waarbij de vrouw op een gegeven moment door een auto ongeluk in coma komt te liggen en dan een kind baart met de vraag wie de eigenlijke vader is. De zoon die dan geboren wordt komt in verwarde en aandoenlijke verwikkelingen terecht en steeds worden er gebeurtenissen terugedraaid en ontstaan er weer opnieuw situaties die ons doen belanden in een bovennatuurlijke wereld van ondenkbare geestelijke stromingen op het paranormale vlak. 
 
Het vereeuwigde echtpaar Carmiggelt op een rustbank in De Steeg

Annie MG Schmidt krijgt vandaag op Zorgvlied hoog bezoek

De schrijver Harry Mulisch op weg naar eeuwige rustplaats