In een eerder stadium bracht ik hierover ook al materiaal, maar vanwege dat ik nu meer kennis heb gekregen van het bewerken van oude foto's publiceer ik nogmaals iets hierover en dit louter zonder gebruik van enige aantekeningen. Het beeld van 22 februari 1944 heb ik weer voor mijn geest. Het was tegen een uur in de middag dat ik samen met buurman Harrie de fietsenmaker achter het land van Berend Knuiman in de verte vliegtuiggeronk hoorde en met een bij de Duitsers 'geleende prismakijker'  de Banking Lancasters (B-24'ers)  in de lucht zag rondzwerven, even later gevolgd door wat flinke dreunen en grote rookwolken. We wisten meteen dat Nijmegen gebombardeerd was. We hadden er ook familie wonen en het eerste wat mijn moeder ondernam was proberen contact met Nijmegen te krijgen. Een paar dagen nadien hoorde we dat Ome Koos Lintsen onverstoord in de kleermakershouding bij Van Dijk en Witte door de hulpdiensten aangetroffen was zonder een schrammetje, maar dat er in die buurt flink huisgehouden was. Ook vernamen we dat mensen brandend door de straten gelopen hadden en er op een school ergens in de binnenstad veel leerlingen de dood gevonden hadden. Zoals in die tijd de gewoonte hebben we 's avonds de vijf droevige geheimen van de rozenkrans gebeden voor de gevallen slachtoffers in Nijmegen. Voor mijn geest heb ik nog staan plaatsgenote  Dora Van Deelen, die werkte bij schoenenzaak Holland en ook nog een inwoner van Huissen-Stad waar ik nu even de naam van kwijt ben. Alleen al met dit bombardement vielen er in Nijmegen 771 slachtoffers en over de hele oorlog gerekend, ook nog na de bevrijding op 22 september 1944 zijn er door andere schermutselingen en beschietingen vanuit de bezette Betuwe nog veel oorlogsslachtoffers bijgekomen en met meer dan 2000 doden is Nijmegen hiermee de zwaarst getroffen stad van Nederland.