Met China Airlines maak ik eens in de zes weken een zakenreis naar het mysterieuse China. Puberachtig stoïcijns uitziende Chinese agenten in burger begeleiden op onopvallende wijze deze gevaarlijke langeafstandsvlucht en zorgen ervoor dat mogelijke terroristen de passagiers niet tracteren op molotofcoctails. Lieftallige op geisha's lijkende stewardessen verzorgen op curieuse manier het natje en droogje aan boord en fungeren eveneens als paramedici door passagiers die zich niet lekker voelen te behandelen met het toepassen van accupressuur of te wel acupunctuur. Sinds Zhu Rongji na Mao en Peng de macht in China heeft overgenomen is het land economisch een van de sterkste landen ter wereld geworden. De grootste stad van China is de aan de monding van de Hangpu gelegen havenstad Sjanghai. Deze stad heeft 14 miljoen inwoners, gehuisvest zijn er veel grote wereldconcerns en de verbindingswegen, rivieren en kanalen zij echt ideaal te noemen. Andere grote steden zijn Peking (Bijing-12 miljoen inwoners), Tianjin(10 miljoen), Chengdu(9,5 miljoen), Wuhang (7 miljoen), Chinggin (6,8), Xiang (6,5) en Kanton met 6.4 miljoen inwoners.
China heeft een overwegend continentaal klimaat met een echt moessonkarakter; de variatie in landschap en vegetatie is enorm! Met het Standdaard-Mandarijn kan men zich in China bijna overal verstaanbaar maken. Op het Chinese platteland worden plm. 400 dialecten gesproken, die zo verschillend zijn dat men ieder dialect wel als een aparte taal kan beschouwen. De traditionele godsdiensten van China zijn het Taoïsme. het Boeddhisme en het Confucianisme. Heel belangrijk voor China zijn de rijke bodemschatten: gas, zink, lood, tin, mangaan, molybdeen, goud, platina, nikkel, titaan, grafiet, fosfor, vloeispaat en kwik, ook van belang zijn asbest, zwavel, zout en fosfaat. 2000 jaren heeft men erover gedaan om een waterweg van 1600 km aan te leggen, in China bekend onder de naam Het Grote Kanaal; dit kanaal loopt van Peking tot Hangzou en is van enorme betekenis voor de gevestigde indusstrieën. China heeft momenteel een uitvoer van 550 miljard en om de mondjes van de bijna 1,5 miljard mensen te vullen een invoer van 360 miljard vnl. van consumptiegoederen, ondanks de eigen grote agrarische sector.
In de grote steden zijn continue gemiddeld per stad 2 miljoen plattelanders, zowel mannen als vrouwen aan het werk, die op de fabrieken werken, eten en slapen. Dag en nacht zien we in Peking de huizenhoge neonreclames van Philips, Akzo, Electrolux, Macintosch, enz oplichten en word je eraan herinnerd dat Nederland en Amerika als grootindustriëlen in China goed vertegenwoordigd zijn. In de sportzalen van deze gigantische concerns wordt elke morgen aan ochtendgymnastiek gedaan en staan er voorts hele rijen pingpongtafels om te recreëren. Zowel de meeste werkende mannen evenals vrouwen hebben per jaar een week vakantie om bij hun familie door te brengen en dat komt de Chinese Regering met hun gezinsplanningsbeleid van slechts één kind per gezin wel heel goed uit. De doorsnee Chinees werkt zich het apelazarus, tóch zijn ze nooit chagrijnig en als je vraagt wat hun grootste hobby is, dan is het antwoord steevast hun werk.De Chinezen zijn superintelligente mensen en een moderne China is echt in opmars! Of het nu betreft scooters, mountainbikes, racefietsen, barbecues, souvenirs, lederen fauteuils, push-upbehaatjes voor teenagers of zelfs onze bankbiljetten, de Chinezen maken alles na met een perfectie die aan het ongelofelijke grenst en dit alles voor een billijke prijs. De auteur van dit verhaal is de schrijver zelf  en bedoeld als dictee voor leerlingen van een Middelbare School. Het verhaal is opgebouwd met gegevens van mijn schoonzoon Ignas Rijsemus uit Huissen die onlangs voor zaken naar China  is geweest.

05-04-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

In 1950 betaalde je bij ons in het café voor 3 consumpties, of dat nu een pintje was, een klare een wijntje of een goudlikeurtje betrof slechts een gulden, voor 40 cent had je een doosje sigaretten en voor een luxe doos Willem 2 sigaren betaalde je destijds 80 cent. Aan huur kostte een grote gezinswoning 28 gulden per maand. In euro's uitgeteld 12,75 per maand, per jaar was dit 153 euro. Het was een tijd waarin moeder de vrouw nog thuis was om de kinderen en het huishouden te verzorgen en pa was de man die het gezinsinkomen bijeen bracht. De doorsnee werkende burger verdiende in die tijd 80 to 120 gulden per maand netto, wat nu in euro's neerkomt op 37 tot 56 euro per maand. Van dit salaris was je aan vaste lasten per maand 40 procent kwijt, wat neerkwam op resp. 14,80 en 22,40 euro. 60 Procent van je salaris hield je over om boodschappen van te kopen, naar de kapper te gaan, een keertje naar de kroeg te stappen, iets nieuws te kopen etc. Vandaag verdient een gezinshoofd netto 1300 euro per maand. Aan vaste lasten is hij 74 procent van zijn loon kwijt wat neerkomt op een bedrag van 962 euro, over houdt hij 338 euro. We gaan hierbij uit van een gezin zonder kinderen, waar alleen de man werkt of van een vrijgezel die ook ditzelfde bedrag verdient of van een echtpaartje met alleen AOW en geen pensioen. Doordat in vergelijking tot vroeger het boodschappenpakket en andere diensten 250 tot 300 procent duurder is geworden komen ze dik tekort. Echtparen met kinderen en kinderbijslag, gesteld in dezelfde situatie hebben wel overal wat toelagen voor,  maar die gaan geheel teloor aan de verzorging van het gezin. We gaan weer terug naar die pa die in 1950 in euro's uitgerekend 37 euro per maand verdiende en daarvan 15 euro per maand aan vaste lasten kwijt was en nog 22 euro besteden kon aan andere dingen. In vergelijking tot die tijd van 60 jaar terug zou hij nu 660 euro over moeten houden, maar het is slechts 338 euro. Tekort komt deze vader, vrijgezel, alleenstaande moeder, oorlogsinvalide of bijstandsmoeder etc 332 euro. Te compenseren aan teruggave van belastinggelden, toeslagen en vakantiegeld is ongeveer 150 euro. Maandelijks bestedingstekort is 188 euro, per jaar dus 2.256 euro. Mensen met eventueel nog wat spaargelden achter de hand teren ieder jaar ruim 2000 euro in. Heb je bvb nog 25000 euro op de bank staan, dan ben je die over 10 jaar, ondanks de steeds bijkomende rentes, volledig kwijt. De categorie personen die ik zojuist opgesomd heb, lezen geen krant, rijden geen auto, gaan nooit op vakantie en beschikken over weinig mogelijkheden die die het leven kunnen veraangenamen. Het is nu nog een een gistende groep van stille en berustende personen en als ze zich aangemeld hebben bij een politieke groepering die door onze Christelijke regeringen in Nederland, België en Luxemburg revolutionair, links, rechts, rood of als reactionair beschouwd worden, dan hebben onze leiders dit aan zichzelf te wijten. Ook het merendeel van de tweeverdieners klagen tegenwoordig steen en been en de meeste hebben door slinkse regels van bovenaf geen houvast meer aan hun baan. Overal vallen ontslagen en worden deze werknemers van het eerste uur op straat gezet of vervangen door goedkope werkkrachten van buitenaf, die hier gekooid wonen en vaak dubbele manuren draaien, aangestuurd door koppelbazen, die wekelijks 480 euro per inzetbaar persoon opstrijken. De macht is geheel in handen van corrupte leiders en graaimanagers, die om de zaak goed uit te kunnen buiten alles zo omslachtig, ondoorzichtelijk en versluierd hebben gemaakt, dat de gewone burger niet meer weet, waarmee hij af is. Al jaren protesteer ik hiertegen en laatst heb ik in een reactie aan onze partij nog gezegd:,, Als we regeren willen, dan moet het nu"! Regeren is vooruitzien en mensen tevreden stellen, maar als alles leeggeroofd is  en je vindt straks de hond in de pot...waarmee kan je dan als weldenkende politicus de brave burger nog tevreden stellen?

04-04-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Vroeger hielden de meeste bewoners van Huissen-Zand voor eigen gebruik er enkele varkens op na. Tegen de kermistijd zag je overal geslachte varkens aan 
de ladder hangen om te besterven. In die tijd kenden we nog geen diepvries en werd het vlees geweckt, worsten en de zijden spek gerookt in een vliegenkast gelegd of in een sloop op zolder gehangen. Bij het slachten en nadien bij het afwerken werd er altijd een flinke "slok" genomen. Mijnheer pastoor of de dominee kregen in de slachtmand het haasje en andere lekkere hapjes aangereikt en soms werd voor het verkrijgen van gunsten ook wel eens een of andere notabele in de gemeente verrast met een lekker stukje varkensvlees. Heel anders ging het er aan toe bij onze buurman-de oude oom Fried Reijmers-die vroeger schipper geweest was en twee varkens in het hok had liggen, die hij Jan en Klaas noemde. Op zekere morgen nodigde hij ons uit om eens naar zijn getemde varkens te komen kijken.
Met een man of vijf uit onze buurt togen we naar Friedome om de capriolen van zijn varkens te bewonderen. Nadat we enkele circusnummers gezien hadden, deelde oom Fried ons mede dat hij ons nu ging verrassen met een van zijn topnummers. Terwijl hij op varken Jan ging zitten, had een van de buurtgenoten de buitendeur van het varkenshok geopend. Na een rondje door het hok gemaakt te hebben vloog Jan plotseling naar buiten, gevolgd door Klaas, "Hoge Schoolrijder" Fried achterlatend in het smeuïge stro van het varkenshok. Urenlang zijn we op de aangrenzende stukken land aan het vangen geweest om Jan en Klaas weer in hun hok te krijgen. Enkele jaren na deze gebeurtenis, toen dit verhaal bij ons in het café weer ter sprake kwam, kreeg ik van zijn zoon-Harrie de Fietsenmaker-te horen dat zijn vader de stoute varkens Jan & Klaas met de kermis van 1950 toch had laten slachten. 

03-04-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Medio juni 1967 was een illuster gezelschap van onze vaste caféklanten nl. Reintje en Grardje Nijenhuis,  bekend onder de bijnaam "De  Oetjes" met enkele vrienden uit Angeren vissen geweest in de Oude Rijn. Vlakbij de oude boerderij "Olburgen" hadden Jan Knuiman, Geurt Hermsen en"Kees " De Olieslager" een grote roeiboot liggen.
Na een viertal uren gevist te hebben besloot men weer terug te varen naar de ligplaats.Om een rondje direct in de kroeg, aldus een van de Oetjes willen we met jullie wedden dat we eerder zwemmend aan de overkant zijn dan jullie met de roeiboot. Jullie kunnen nog niet eens zwemmnen zei Kees gekscherend! Met kleren en laarzen aan sprongen de beide vrienden overboord.  Even later, turend over het water,  zag niemand nog een spoor van onze helden en de gasten aan boord vroegen zich af waar de beide artiesten gebleven waren. Aan de overkant gekomen, om de boot aan te meren, zagen ze plotseling twee koppen uit het hoge riet en helmgras opduiken; kennelijk de drenkelingen! Goed, beste vrienden, jullie hebben de weddenschap gewonnen en krijgen van ieder van ons een pilsje. Bij café "Moeder Groen" (Hermsen)  in Angeren werd het visfestijn met een goede slok afgesloten. Een paar dagen nadien bezochten Grardje en Reintje "Lombok" in Huissen , waar ik als kastelein de scepter zwaaide. Omdat ze bij ons nog wat  aan "de lat'' hadden staan en de heren pas hun vakantiegeld gebeurd hadden, dacht ik dat ze kwamen afrekenen. Toen ik hun hierover aansprak, kreeg ik het hele verhaal van het vissen bij Olburgen te horen. Bij het zwemmen in de Oude Rijn hadden ze beiden hun portemonnee verloren met alle vakantiecentjes erin, wat door Jan Knuiman aan de bar zittend bevestigd werd. Om op een andere manier de centjes binnen te krijgen en tevens om goede klanten niet te verliezen, kwam ik op het idee  om de beide heren een paar dagen in dienst te nemen voor het opknappen van de tuin en een grondige schoonmaakbeurt rondom ons zakenpand. Je wilt het niet geloven maar met een oude broodknipschaar uit onze bakkerij hadden ze het gazon gekort en het aanzien gegegeven van een pas gelegd biljartlaken. Om het gehele pand hadden Grardje en Reintje alles keurig tot mijn volle tevredenheid opgeruimd, zodat ze van mij ook nog wel een paar pilsjes verdiend hadden.

02-04-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Toen de abituriënt door het alang-alang liep, ontmoette hij plotseling een baboen die zwaaiend met een enorme bacove hem in dit zoölogische natuuretablissement brullend en grijnzend toelachtte; daar sta je dan William! Als remplaçant van de bakra schrok hij geenszins van dit ad remme riposte gedoe en begon een beetje te stoeien met deze borstelige, ludieke kalis uit moeders natuur.Met een waarlijk vriendelijk gebaar bood de brulaap hem een halve pisang aan en verdween opeens door het hoge rietgras in de richting van de weelderige bosschages die op open plaatsen in deze wildernis zich af en toe als pittoreske silhouetten aan de horizon aftekenden. Hier in deze rimboe moet je geen slangen tegenkomen of geplaagd worden door zwermen rajaps; laat ik om dit rapaille te bestrijden voor alle veiligheid mijn driedelige randjoe, toentertijd gekocht op de markt te Paramaribo, maar eens uit mijn rugzak halen; je weet maar nooit! Omdat ik al uren onderweg was en volgens het digitale kompas op mijn horloge nog minstens een kwart etmaal van de bewoonde wereld verwijderd was, floot ik uit verveling het Yankee-Doodle, een melodietje  destijds opgepikt uit een of andere Amerikaanse verzetsfilm. Ineens word ik opgeschrikt door het gesis van kennelijk een slang; opzij kijkend zie ik zijn fel getekende kop gracieus heen en weer bewegen; het is schrikbarend als je een dergelijk monsterachtige reuzendoder, bekend om zijn dodelijke houtgreep ongevraagd tegenkomt! Van alle soorten dierlijke wezens heb ik in mijn leven ontmoet, in de Hongaarse poesta een steigerend przewalskipaard, in Egypte ooit een boze kasuaris en in Zuid-Afrika een op hol geslagen wisent, maar dit was niet te vergelijken met de situatie nú! Het is echt choquerend als je door angstpsychoses wordt overmeesterd met de gedachte dat die tijgerslang je vandaag op haar menu heeft staan. Om dat beest te behagen moet je ad infinitum doorgaan met fluiten William! Je zou er poesing van worden en je bent opgelucht als je zo langzaamaan uit deze pi'a fraus terugkeert naar de realiteit van de frenalogie waar je uiteraard  in bent afgestudeerd; basta met deze schrizofrene gedachtegang die misschien met Sint-Juttemis zal ophouden.

Dictee uit de bundel: Hoofdbrekens van Eef Hübbers

01-04-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Pasen is de hoogste plechtigheid van het jaar. Wij herdenken de Opstanding van Christus uit de dood, maar deze herdenking moet voor alle gelovigen ook een vernieuwde opstanding uit de zondedood betekenen. In de eerste eeuwen van De Kerk was Pasen trouwens het grote Doopfeest. Ook nú nog staat de hele Paasliturgie in het teken van zonde en boetedoening. De zondige gewoontes moeten we afzweren en we moeten ernaar streven om niet steeds in die oude slechte gewoontes terug te vallen. De Kerk heeft het niet afgezworen, maar vroeger ging je in de Goede Week biechten en op Paaszondag de H.Mis bijwonen en te communie. Dat hoefde volgens de Vijf Geboden van de H. Kerk niet per sé met Pasen te gebeuren, máár de verplichting was minstens éénmaal per jaar! Vanaf Pasen begonnen we allemaal weer met een schone lei. In de Twaalf Artikelen van het Geloof-ons Credo-vallen drie belangrijke artikelen terug op het Paasgebeuren.
Artikel 10-Ik geloof in de vergeving van de zonden.
    ,,       11- ,,     ,,     in de verrijzenis van het lichaam
    ,,       12- ,,     ,,     in het eeuwig leven

Laten we tijdens de Paasdagen ook bidden voor de overledenen en de door oorlogsgeweld omgekomen burgers en gesneuvelden van wat voor natie ook en hopen dat er nooit een Derde Wereldoorlog zal komen. Ik wens alle mensen waar ook ter wereld een fijne Pasen!

Bijlagen:
3 Zicht op TCC Ieper.jpg (24 KB)   

Vandaag herdenken we de dag dat Jezus gekruisigd is. Op de kruizen bij de Katholieken in huis lezen we de afkorting INRI, waarvan de betekenis is Jesus Nazarénus, Rex Judaeorum; Jezus van Nazareth, Koning der Joden. Omdat de Joodse Schriftgeleerden Jezus als een concurrent beschouwden en bang waren dat hij te veel aanhangers en macht zou krijgen hebben ze hem op een gegeven moment naar Pontius Pilatus gebracht, landvoogd en plaatsvervanger van de Romeinse Keizer in Judea. Ofschoon Pilatus geen enkel kwaad in de man zag liet hij Jezus eerst geselen en vervolgens kruisigen, dit uitsluitend en alleen om populair bij het Joodse Volk over te komen. Iedere dag worden er nog duizenden mensen gekruisigd en zijn er in de wereld ontelbare gezaghebbers die er maling aan hebben dat anderen lijden en omwille van geloof, haat, hebzucht, gierigheid, hoogmoed of puur tot vermaak niet schromen de meest bestiale maatregelen te treffen om hun concurrenten of in hun opwellende gedachtewereld andersdenkenden neer te sabelen. Vannacht dacht ik aan 10 juni 1944 toen in koelen bloede op vreselijke wijze in Frankrijk een heel dorpje met bewoners en al vermoord werden door een op hol geslagen pantserdivisieregiment "Das Reich" van de Waffen SS. De betrokken Duitse officieren waren SS-Gruppenführer Lammerding, majoor Kampfe, majoor Dickmann en Luitenant Barth. Deze mensen hebben nooit enig spijt betuigd dat ze het kleine stadje Oradour-Sur-Glane in vlammen hebben doen opgaan door alle mannelijke bewoners in schuren te jagen en vrouwen met kinderen in de dorpskerk op te sluiten  en levend te verbranden. Van de 648 bewoners zijn er 642 om het leven gekomen en bruut vermoord. De daders hebben tweemaal voor een rechtbank moeten verschijnen en beriepen zich op het gezegde waar totaal geen geweten achterschuilt: ,,Befehl war Befehl"! Wat lager geplaatste manschappen werden voor de show zelfs ter dood veroordeeld máár juridisch gezeur en rechterlijk eigenbelang van de Franse Regering in 1983 zijn er de oorzaak van geweest dat ze hun verdiende straf ontlopen zijn. Beweerd wordt dat het bloedbad in Oradour-Sur-Plane pure wraak van de Duitsers was vanwege de landing in Normandië van de Geallieerden op 6 juni 1944. Anderen beweren dat de Duitsers verbitterd waren door de verliezen die ze hadden geleden door toedoen van het Franse Verzet. De laatste hoofdbetrokkenne van dit vreselijke bloedbad Heinz Barth is vorig jaar augustus overleden en voor zijn daad, bestaande uit alle denkbare Hoofdzonden, zal hij door De Heer hierboven wèl gestraft worden evenals zijn mededaders die hem voorgingen en zó zal het óók gaan met de daders die in het Hollandse Putten hebben thuis gehouden, die in de Congo geopereerd hebben, het Palestijnse Rafah van de aarde hebben doen verdwijnen en ook met hen die nú bezig zijn om hun medeburgers neer te sabelen! 


MILITAIREN ZONDER HART HEBBEN DEZE KINDEREN KOELBLOEDIG VERMOORD
               IEDEREEN LEVEND VERBRAND!
IN DEZE KERK ZATEN ALLEMAAL VROUWEN EN KINDEREN
        
BEVEL IS BEVEL EN ZONDER GEWETEN DIT OPVOLGEN IS OVOORSTELBAAR!

TOTAAL UITGEBRANDE EN OVERGEBLEVEN SCHROOT VAN AUTO HUISARTS

                       
IN DE BOULANGERIE WERDEN EIGENAARS AAN VLEESHAKEN OPGEHANGEN

   ORADOUR-SUR-GLANE IS NOOIT HERBOUWD EN EEN EEUWIG MONUMENT
TER HERINNERING WAT ER GEBEURD IS EN ZICH NOOIT MEER MAG HERHALEN!
  HET DORPJE LIGT OP 25 KM AFSTAND VAN LIMOGES-GA ER EENS NAARTOE


              BOVEN MONUMENT MET URNEN OMGEKOMENEN

Bijlagen:
6 Grafmonument.jpg (25.9 KB)   

Dinsdag 11 maart 2008 kwam de laatste nog in leven zijnde Poilu op 110-jarige leeftijd te overlijden. Als arme berooide Italiaan trad hij vrijwillig in bij het Franse Vreemdelingenlegioen om voor Frankrijk te gaan vechten in de Eerste Wereldoorlog, begonnen in 1914 en afgelopen medio 1918. Bij de Tweede Wereldoorlog was Ponticelli ook betrokken en zette hij zich eveneens in voor het Légion Etrangère en diende de belangen van Frankrijk. Wereldwijd zijn er nog 10 veteranen van diverse andere onderdelen in leven, máár van de Poilu's was hij de laatste der oud-strijders. Maandag 17 maart werd hij met alle honneurs in tegenwoordigheid van de Franse President en veel Hoogwaardigheidsbekleders begraven. In de Dôme des Invalides was een rouwplechtigheid en stond de kist met het stoffelijke overschot bedekt met de Franse vlag opgesteld. Door een militaire kapel werd de Dodenmars van Chopin gespeeld en tijdens de bijzetting het legioenlied Boudin ten gehore gebracht. Moge deze veteraan die helemaal geen eerbetoon wilde, máár deze plechtigheid opdroeg aan alle Poilu's die hem waren vóór gegaan, rusten in vrede. 



  

Bijlagen:
12 Kerels uit één stuk.jpg (21.9 KB)   

                 Kapitein Erich Topp van de onderzeeër U-552

                    

                  DUITSE ZEEHELD EN GEWELDIG STRATEEG
                    
               ERICH TOPP IS TERUG VAN EEN BELANGRIJKE MISSIE  EN IN 
               LUDWIGSHAVEN KWAMEN ZIJN DRIE BEVALLIGE DOCHTERS
              AAN BOORD OM ALS BLOEMENMUSKETIERS LUISTER BIJ TE
              ZETTEN OP DEZE GEDENKWAARDIGE DAG, WAARBIJ AAN HEM
              EN ZIJN BEMANNING STRAKS DOOR DE VLOOTCOMMANDANT
              ENKELE ONDERSCHEIDINGEN UITGEREIKT ZULLEN WORDEN.
                 
                ERICH TOPP KON JE ALS TEGENSTANDER BETER NIET
                 ONTMOETEN
                      
          HET WAS VOOR IEDERE DUITSE MATROOS EEN EER OM ONDER HET
          BEVEL VAN KAPITEIN ERICH TOPP DE ZEEËN TE VERKENNEN OP DE
          AANWEZIGHEID VAN VIJANDELIJK GEVAAR EN VOOR DEZE LEIDER
          GING IEDEREEN FIGUURLIJK EN LETTERLIJK DOOR HET VUUR!

         
      ECHT IETS VOOR ERICH TOPP OM VLAK VOOR DE AMERIKAANSE
      KUST BOVEN WATER TE KOMEN, DE DUITSE VLAG TE HIJSEN EN
      MOGELIJK ZIJN ZE OOK NOG MET DE HELE BUPS AAN DE WAL EEN
      BORRELTJE GAAN DRINKEN. 

                       
         OP WEG NAAR SCHUILPLAATS FRANKRIJK OM OP VERHAAL TE
         KOMEN VAN LANGE REIS. OP DE ACHTERGROND ZIE IK EEN GE-
         BOUW WAAROP STAAT: PETIT BEURRE. ZE KIJKEN ALLEMAAL DE
         ANDERE KANT UIT; DUS ZE ZIJN, DENK IK,  NIET VAN PLAN OM
                              SMOKKELWAREN IN TE SLAAN!
        
  HIER BEVINDT MEN ZICH WEER OP VOLLE ZEE EN ONDER WATER EN ENKELE
  MATROZEN ZIJN DE APPARATUUR AAN HET INSTELLEN OM DIRECT WAT 
  TORPEDO'S TE LANCEREN OM HIERMEE EEN VIJANDELIJK DOEL TE BELAGEN.

             
 DE DUITSE KRIEGSFLOTTE BESTOND VOORNAMELIJK UIT SNELLE EN NIET AL TE GROTE
 DUIKBOTEN DIE TOT VER OP ALLE WERELDZEE|ËN ZICH VERTOONDEN OP ZOEK NAAR HUN
 GEALLIEERDE TEGENSTANDERS EN ZEKER IN DE EERSTE OORLOGSJAREN VAN DE TWEEDE
 WERELDOORLOG HEBBEN DE DUITSERS MET HUN U-BOTEN GROTE SUCCESSEN WETEN TE
 BOEKEN.
 

17-03-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Een paar jaar na de oorlog 40-45 kwam er bij ons een zekere pater Willibrord langs, die mijn ouders wist te overtuigen dat deze stoute en zondige jongen in navolging van Heeroom Hübbers die pastoor was in Reedly(Californië) priester moest gaan worden.Begin 1947 werd ik door mijn moeder in de auto van wegenbouwer Jan de Raaf, een goede klant van ons café en huisvriend, naar het St.Theresia Missiehuis van de paters Assumptionisten te Boxtel gebracht. Plotseling kwam ik in een totaal andere wereld terecht van een hele straffe dagindeling, die begon  om kwart voor zes des morgens opstaan, ochtendgebeden, H.Mis, aardappelen pitten, gangen schrobben, was opruimen, lessen bijwonen, middagmaaltijd met vooraf het Angelusgebed, klasonderwijs, dan de None met hierna gebruik kopje thee, weer studeren, avondeten, huiswerk maken,Vespers, hierna recreatie, Rozenkransgebed en tenslotte naar bed. De Assumptionisten  waren van oorsprong een Franse congregatie en alles was achteraf bezien toch heel anders en gemoedelijker dan bij andere communiteiten, waar bovendien hele dagen niet gesproken mocht worden en waar aan zelfkastijding gedaan werd. Wat mij van het seminarie altijd bijgebleven is was de zogeheten ritselavond. Een moderne douche en badgelegenheid was er in die tijd niet. De studenten van de eerste drie seminarieklassen huisden op een slaapzaal van 80 studenten. In het lavabo stond een hele rij wasbakken en ook waren er speciale voetbakken om je te wassen. Verder dan tot het kruis kwam je niet, want we leefden toen in een tijd van bloot sloeg dood ! Je wist niet beter en het was in die tijd niet anders; ik zie daar beslist niet rancuneus op terug!
Privacy had je als seminarist helemaal niet, want je even terugtrekken om tot jezelf te komen was er niet bij.Van ondergoed verwisselen gebeurde in die periode op vrijdagavond zo tegen half elf als alles donker was en de lichten op de slaapzaal gedoofd. In de schemer zag je lakens en dekens op en neer gaan, je hoorde het zachtjes open maken van de nachtkastjes en opgerolde handdoeken met inhoud hierin verdwijnen. Altijd ging ik midden in de nacht stiekem even naar het lavabo om in het duister mijn onderlichaam  te wassen. Dat was altijd prima gegaan totdat ik in een van die nachten overlopen werd door surveillant pater Alphons Bonenkamp, die mij opdroeg onmiddellijk mijn goed aan te trekken om weer ter ruste te gaan en mij 's anderendaags naar de overste stuurde  om zelf aangifte te doen van mijn onkuis gedrag. Gelukkig stond ik bij pater van Thienen nogal in een goed blaadje en is alles met een sisser afgelopen!

15-03-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Dit is een boek geschreven door de bekende schrijver Ronald Weinland, waarin hij schrijft dat de geprofeteerde eindtijd is geopenbaard.
Vanaf heden tot het einde van 2008 zullen vele profetieën in vervulling gaan, vooral de Zeven Donders uit het boek Openbaring die de apostel Johannes zag maar nooit mocht opschrijven. Die Donders worden in dit boek onthuld, samen met veel gedetailleerde informatie over de laatste drie en half jaar van menselijk zelfbestuur op aarde, die opgetekend staan in het Zevende Zegel van de Openbaring. Sommige van deze voorspellingen gaan over de ondergang van de Verenigde Staten tijdens het volgend jaar; dit zal gevolgd worden door de laatste wereldoorlog van de mensheid. De eindtijd is aangebroken! Honderden miljoenen mensen zullen sterven in de ergste tijd van verdrukking die de wereld ooit gekend heeft. U moet hierover op de hoogte worden gebracht, zodat u weet wat u kunt doen. De geprofeteerde eindtijd zal voor vele lezers een uitdaging zijn als zij acht slaan op de catastrofale eindgebeurtenissen waarvan staat voorspeld dat zij binnenkort zullen plaatsvinden. Dit boek kan tot nader order gratis gedownload worden.(zie mijn blog)
Dit boek is het echt waard om gelezen te worden. In de Katholieke kerk kennen we uit de Evangeliën van Johannes en ook de H. Matheus maakt hier gewag van al enige vage voorspellingen die het einde der tijden aankondigen. De eindtekst van het Matheus-Evangelie op de laatste zondag na Pinksteren geeft een duidelijke aanwijzing:  Als gij al deze gruwelen ziet gebeuren, weet dan, dat het einde der tijden is aangebroken.Vooraf wordt er in deze boodschap aan de mensheid een parallel getrokken met de vijgenboom, waarvan er in Palestina duizenden stonden en iedereen kon aan het zacht worden van zijn takken merken dat de zomer in aantocht was.

14-03-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Het supermacht concern Ahold heeft zijn voormalig topman Andres Moberg ruim 7 miljoen euro uitgekeerd bij zijn vertrek. Dat blijkt uit het jaarverslag dat Ahold donderdag heeft gepubliceerd. Moberg die in juli vorig jaar opstapte kreeg nog een basissalaris van 750.000. Daar bovenop kwam een bonus van 2,55 miljoen euro. Daarnaast kon hij rekenen op een vertrekpremie van 3,4 miljoen euro. Ook verzegelde hij nog voor bijna een half miljoen aan aandelen. Als ik dit zo lees raakt mijn hele wezen in opstand. Wij gaan terug naar 11 september 2001 toen het World Trade Center in New York  getroffen werd door het gebruik van extreem  geweld op Amerika, hierop volgde een beurskrach en vooral de kleine beleggers zijn hiervan de dupe geworden en daar vielen wij persoonlijk ook onder. Toen wij in 1995 ons eigen huis verkocht hadden hebben we een deel van de centjes aan onze kinderen geschonken, nieuwe meubels gekocht in ons gehuurd appartementje te Angeren en tevens heb ik op naam van mijn vrouw die stukken jonger dan ikzelf was enkele koopsompolissen afgesloten. Komend uit een familiebedrijf met de bedoeling dat ik later de zaak zou overnemen is er door ziekte, nadien overlijden van mijn moeder en allerlei nare onvoorziene omstandigheden niets van de planning in deze terecht gekomen. De opgebouwde pensioengelden waren zo laag dat deze wettelijk verplicht afgekocht moesten worden. Van een financieel expert uit Bemmel, werkende bij een woonstichting kregen we het advies om de rest van de centjes te beleggen in hardhout plantages in Portorico of te investeren in Dexiaplannen dit om als later mijn vrouw ook 65 werd verzekerd te zijn van voldoende financiële armslag. Dit laatste hebben we gedaan en iedereen in de Benelux weet hoe het met Dexia en de investeerders afgelopen is. Doordat wij veel vertrouwen in Ahold hadden hebben wij destijds gekozen voor een groot pakket aandelen van dit concern. Het waren deze aandelen die ons de das omgedaan hebben.We wensen mijnheer Moberg een fijne oude dag toe!  

14-03-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Vlak na de oorlog ging ik met mijn moeder naar Nijmegen om wat kleding te kopen. Het was op een mooie maandag in augustus dat we met ons beiden langs de kramen op het marktplein liepen. Een van de standhouders had een speciaal ingerichte kraam met allerlei attributen van ons Koninklijk Huis. Mijn oog viel op een goudkleurig speldje met de beeltenis van onze koningin erop. Moeke, dat blinkend souveniertje wil ik graag hebben. Hoe ik ook aandrong en zeurde, het feest ging niet door! Terug in Huissen had ik toch een speldje van Wilhelmientje op de kop weten te tikken. Hoe kom je daaraan Eef? Nee.. , dat had ik van jou als toekomstig seminarist niet gedacht, je bent oneerlijk geweest en wordt later door Petrus doorgestuurd naar de hel. Het speldje moet zonder meer terug! De week daarop reisden we weer met de bus naar Nijmegen om ons souveniertje terug te brengen. Op de hele markt was nergens meer de standhouder te vinden bij wie ik dat dingetje weggepikt had.
Na  Koninginnedag viel voor die koopman natuurlijk niets meer te verdienen! Toen ik het hele relaas in de biechtstoel tegen mijnheer pastoor vertelde, vergeleek hij mij met het verhaal uit de bijbel van die tollenaar en mijn moeder met de arme weduwe die na lang zoeken de verloren drachme teruggevonden had. Ja, allemaal goed en wel mijnheer pastoor, maar de vergelijking slaat nergens op en zo zie ik het toch niet en bovendien die weduwe was zo blij dat ze een groot buurtfeest hield wat wij dan nog tegoed hebben. Bid jij ter vergeving van die doodzonde maar gauw het Oefening van Berouw en als penitentie vijfmaal het Onze Vader en het Weesgegroet en haal iets dergelijks nooit meer onder de voeten jongen. Zalig communie!

13-03-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

In verband met de wederopbouw waren mijn ouders medio mei 1945 en Dinie, Nellie, Ben en ik in de tweede week van juni vanuit Friesland in de bevrijde Betuwe teruggekeerd. Alles was door oorlogsgeweld danig vernield; geen pan meer op het dak, allemaal gebroken ruiten, grote gaten in muren van ingeslagen granaten, een rotzooitje in alle vertrekken en weelderig groeiend onkruid rondom het hele pand. Toch draaide binnen de kortste keren op provisorische wijze alles weer; er werd gebakken, café en winkel gingen weer open en met een oude transportfiets werd ook weer uitgevent. Met mijn kameraden ging het zoals vanouds. Overal hadden de Duitse bezetters maar ook onze bevrijders, de Canadezen, Engelsen en Amerikanen munitie laten liggen, waarmee je als het ware een eigen oorlog beginnen kon. Geliefd bij de jeugd, maar ook ouderen lieten zich hiermee in, waren geweren, revolvers, losse kogels om te schieten, koperen granaathulzen, blauwe zakjes met dynamiet en kruitstaafjes. Rietjes, aan de ene kant los, aan de andere kant dicht, vulden we met kruitstaafjes, uit kogels gehaald, op, van achteren een los lontje wat iets uitstak, brandende lucifer er tegenaan en dan met sissend geluid als een raket omhoog! Dat was dolle pret van de bovenste plank! Een keer is het misgegaan, toen een dergelijk zelfgemaakt raketje boven op het rieten dak van het achterhuis van Doorman terecht kwam, maar gelukkig wisten we het ontstane brandje snel te blussen. Wat ons ook plezierden was een menselijke ketting maken tegen een vochtige muur waar stroomspanning op stond; de laatste man in de rij was de pineut natuurlijk! Bij metselaar Jan Levels hebben we eens een geladen stengum met een klein gaatje in de loop vastgebonden in een boom voor het huis gehangen en dit, omdat vanwege mogelijk ballistische afwijkingen schieten uit de vrije hand ons te gevaarlijk leek hadden we hiervoor een handige oplossing bedacht. Toen ik met behulp van een stuk Tommydraad, bevestigd aan de trekker met de stengun begon te schieten, draaide de loop zich om en vlogen de kogels dwars door het slaapkamerraam. Op de Heuvel-het oude frontgebied-tussen Huissen en Bemmel hebben we eens enkele buizen (granaten) uit een Duits kanon ter hoogte van boerderij De Kroon afgeschoten, waarvan een der projectielen de kerktoren van Lent geraakt zou hebben. Met de eerste en beste Oud-op-Nieuw na de oorlog  hebben we met een hele ploeg Zandse jongens in de bongerd van Berend Roelofs met een Duitse koelmitrailleur Oudjaar 1945 uitgeschoten. De andere dag stond erop de voorpagina van De Gelderlander een artikel, waarin melding werd gemaakt dat een knecht van boer Lensen op de Kerkerlanden die op de hooizolder voer voor de koeien aan het verzamelen was, de kogels om zijn oren had horen fluiten en gedacht had dat de oorlog weer opnieuw uitgebroken was. Niet vergeten moet ik ook dat bomincident op een stuk braakliggend land van Doorman, toen ik met mijn vriend Nol Helsen bezig was een zelfgemaakte bom tot explosie te brengen. Wat hadden we gedaan? Een lege winkelmaggibus hadden we helemaal opgevuld met zakjes dynamiet, net als bij een carbidbus gaatje erin , vuurkoordje eruit en toen op de grond gelegd. Staande achter het huis van Piet van Frans (de fam.Willemsen) waren we in afwachting van de ontploffing, die telkens uitbleef; daarom keken we beurtelings of het lont nog wel brandde en staken als dit niet het geval was opnieuw aan. Op een gegeven moment, toen ik voorover gebogen bij de bus stond te kijken, volgde er een verschrikkelijke klap, waarbij ik enkele meters door de luchtdruk boven de grond rees en vervolgens totaal groggy en verstijfd naar beneden kwam. Weer enigszins bijgekomen stond ik-hoe het mogelijk is begrijp ik niet-plotseling in adamskostuum op Doormans land en even later-nog beduusd van het gebeuren op weg naar huis-werd ik nagestaard door enkele mensen die niet wisten wat ze zagen!

12-03-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

         Operatie Overlord kreeg zijn beslag in de vroege ochtend van 6 juni 1944

               
                Binnen 48 uur aan land 100.000 manschappen en 14.000 tanks

                en allerlei voertuigen
               
                  Hier ziet u wat er allemaal aan militair materieel geladen is!
                    Landing
              De strijd is begonnen-mannen hebben landingsboot verlaten

                      Hier komt men aan land in St.Aubin-sur-Mère

                      Voorwaarts en  geweerlopen droog houden!!
     
          Boven: op het Junostrand en beneden ziet u de vele boten op weg

         naar de Normandische kust
       
          Belangrijk bruggehoofd in de strijd: De Pegassusbrug. Verder naar

         beneden ziet u hoe de Engelse majoor Howard zijn eigen

         monument onthult
       
        
                                       
                    Hier in Ranville rustten 2563 dappere Airborners

                               Wij blijven de mannen herdenken!
       

12-03-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Nauwelijks terug van de evacuatie uit Friesland kwamen mijn vrienden en ik op het idee om bij ons thuis in de zwaar door oorlogsgeweld getroffen zaal van café Lombok een of andere leuke middag voor de jeugd te organiseren. Overal in Huissen hadden we in schoonschrift geschreven affiches opgehangen met de mededeling dat op 14 augustus 1945 het "bekende"circus" Dorinthia zou optreden. Gerekend hadden we op niet meer dan 50 bezoekers, echter onze verwondering was groot toen we op een gegeven moment bijna tweehonderd bezoekers in de tent hadden zitten. Ons eerste nummer was om vanuit een eigengebouwde poppenkast allerlei prenten en poppen te laten zien, die door mijn vrienden waren ingebracht; het had allemaal niets op de klos, maar in die tijd vond ons publiek het fantastisch mooi! Mijn buurjongen Nol Helsen was nogal acrobatisch en die zorgde met mijn vriend Piet Levels voor het nodige spectakel op dat gebied. Chris Levels gaf het geheel een muzikaal tintje met zijn mondharmonica en piccolootje. Bij bekende melodietjes zong het pubiek uit volle borst mee, ook de ouders die met de kinderen en peuters waren meegekomen. In de pauze werden er gratis versnaperingen uitgedeeld, zoals zuurtjes, spekkies, dropveters en zoethout. Nadat iedereen weer op de veilingkisten en oude banken gezeten was, ging ons circus verder met onze beroemde koorddanser Brokkel, was er ook nog een zinderend optreden van onze messenwerper en cowboy Mak Gehakt, maar de act die mij altijd bijgebleven is, was ons gezamenlijk clownsoptreden. Bij ons in de zaal zat een bijna onzichtbaar luikje, waaronder een opslagkeldertje schuil ging. Op dat luikje stond een grote doos, waaronder ik me verborgen had. Nol zou als magiër met zijn toverstaf boven de doos de bekende spreuk "hocus-pocus-pilatus-pas" uitspreken, terwijl ondertussen de andere clowns met water gevulde weckflessen over de doos zouden smijten. De bedoeling was dat ik iedereen tuk zou nemen door in het keldertje te verdwijnen, maar het nummer mislukte en druipnat en woedend kwam ik onder de doos vandaan. Het liep zodanig uit de hand dat er een echte knokpartij met mijn vrienden ontstond. Bij het publiek was het lachen, gieren en brullen, omdat ze dachten dat dit allemaal geënsceneerd was. Nadien is er in Huissen nooit meer een circus geweest dat Dorinthia overtrof!

12-03-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

De Tweede Wereldoorlog is al 63 jaar afgelopen en over die tijd en een paar jaar daarna wordt anno 2008 nog steeds gesproken. De oorlogsjeugd was vindingrijk en als het wiel nog uitgevonden moest worden was dat ons toevertrouwd. geweest! Het zal begin oktober 1945 geweest zijn dat we op het idee kwamen om een reuzenvlieger te maken. Op het deel bij oom Hendrik in de Zandsedwarsstraat te Huissen werd door"ingenieur Bernard" een ontwerp gemaakt: de romp bestond uit geschuurde panlatten van 2 bij 1-, de bespanning was stevig lakendoek en de staart werd gevormd door 3 meter touw met als verzwaring een halve handvormbaksteen, volgens onze techneut op dat gebied de juiste stabiliteitsverhouding. Als vlieglijn gebruikten we een volle drum verbindingskabel van de Tommy's. Besloten werd om de vlieger uit te proberen op de uitweg van Piet van Frans(heet nu Isidorusweg)-.Bijna de hele opgeschoten Zandse jeugd was bij deze lancering aanwezig, ook de alwat grotere jongens zoals Piet en Tonnie Doorman, Toon en Sherry Kersten en uiteraard ook ingenieur Bernard en ik met mijn vrienden Nol Helsen en Piet Levels. Tijdens het opzetten was er voldoende wind en al ras stond de vlieger statig hoog en ver aan de hemel. Met drie jongens moesten we  het gevaarte in toom houden, wat steeds zwaarder werd doordat de wind maar ook de enorme trek op het "vliegerstouw" enorm was toegenomen. Besloten werd om de vlieger in te halen. Bezig met dit karwei, krijg ik plotseling een fikse schok door mijn lichaam en opeens lig ik geheel groggy tegen de vlakte. Bijgekomen van even weg geweest te zijn naar een andere planeet, neem ik waar dat de vlieger geheel gaaf naar de aarde is teruggekeerd en aan de verwonderde gezichten van mijn vrienden zie ik dat ze er geen sikkepit van snappen wat er met mij gebeurd is; ikzelf ook niet! Op het idee komen we om de vlieger opnieuw op te zetten en vast te binden aan een soort bolderwagen van Nol. Zogezegd-zo gedaan, maar terwijl we nota bene met vier man sterk op het wagentje zaten om de "Reuzensalamander", hoog aan het firmament, te bedwingen worden we door de enorme trekkracht in sneltreinvaart de uitweg over getrokken. In een openstaande boerenschuur van de familie Kersten komen we met de hele bups terecht. Onze vlieger hebben we nooit meer teruggezien. Inmiddels ben ik er wel achter dat de stroomstoot veroorzaakt is door electriciteit in de bovenste luchtlagen en doordat de isolatie van het koperen Tommydraad op diverse plaatsen wat beschadigd was en ik hiermee in aanraking ben gekomen, is stroomgeleiding via mijn handen de oorzaak van de schok geweest. 

09-03-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Op donderdag 20 april 2006 keek ik naar een uitzending van de Evangelische Omroep, die handelde over mensen welke in de Tweede Wereldoorlog als Nederlander fout geweest waren; lid van de NSB, Landwacht, Landstorm, in dienst van de Kriegsmarine, waffen SS en andere met oorlogvoerend Duitsland  meewerkende organisaties of legerinstellingen. Velen van deze foute Nederlanders konden zelfs nú nog niet geloven dat ze destijds zo tekeer gegaan waren tegen eigen landgenoten. Aan het Oostfront nog daaraan toe-,máár wat ze uitgehaald hebben in concentratiekampen hier in Vught, Amersfoort, Auschwitz-Birkenau, Neuengamme, Ravensbruck, Buchenwald, Dachau, Bergen-Belsen en zo kan ik nog wel tien andere kampen opnoemen-, door Joden, Zigeuners, Jehova- Getuigen, Homo,s,  geestelijk gehandicapten en politieke tegenstanders gewelddadig te behandelen, te fusilleren, op te hangen, te vergiftigen of te vergassen, is nooit goed te praten. Het zijn onvergeeflijke zonden! Als jongen van 10 jaar wist ik al wat er in de concentratiekampen aan de hand was. Gehoord had ik dit van Duitse soldaten die in 1942-1943 aan het Oostfront bevroren ledematen hadden opgelopen of zwaar gewond waren en in het Arnhemse Elisabeth's-Gasthuis,waar ik ook behandeld werd, lagen om te revalideren. Waarom is er door de Grootmachten nooit ingegrepen om die maffe Hitler te stoppen? Al in 1933, nauwelijks aan de macht ontdeed hij zich al van politieke tegenstanders en hield hij zich  bezig met etnische zuiveringen. In mijn woonplaats Huissen van toen was 95 pct van de mensen katholiek en niemand maakte zich druk over het lot van landgenoten die Jood, Jehova-Getuige, of communist waren. Op de Lagere School in de Catechismusles kregen we van mijnheer pastoor niets als slecht over deze andersdenkenden te horen.  Stel aan een oudere katholiek twee vragen: ,, Wie zijn het vervloekte volk Gods en tot hoelang zullen de Joden vervolgd worden?" Antwoord vraag1: Het vervloekte volk Gods zijn de Joden, antwoord vraag 2: De Joden zullen tot het einde der tijden vervolgd worden. Toen de Duitsers 10 mei 1940 ons land binnenvielen, kampten we met een economische crisistijd en waren heel veel Nederlanders lid van de Nationaal Socialistische Beweging, afgekort de NSB. Dit was een partij die de kant van het Duitse Facisme gekozen had en fel gekeerd was tegen de regering en politiek in Nederland. Aanvankelijk werden communisten wel geaccepteerd ; Russisch gezinde lieden konden zelfs partijlid worden! In een later stadium is dit op slag veranderd en schaarde de NSB zich volledig achter Nazi-Duitsland. Bij de NSB zaten voornamelijk ontevreden plattelanders, mensen uit élitaire stadswijken en vermogende planters uit Nederlands Indië en bij de SS hadden zich heel veel jongeren gemeld van katholieke en Christelijke huize om samen met de Duitsers de Bolsjewieken te bestrijden. Hoe het met die mannen aan het Oostfront gegaan is, hoef ik niemand meer te vertellen! Joden en Communisten werden beschouwd als de Antichrist en zo is het te verklaren dat we hier in het Protestantse en Katholieke Nederland zo weinig steun aan de Nederlandse communisten, die met de Februaristaking in 1941 als eerste in opstand gekomen zijn tegen de Duitse bezetter, verleend hebben en óók zo weinig gedaan hebben voor onze Joodse medeburgers en andere onderdrukten. Eind 1940 kwam de verordening dat mensen van Joodse afkomst de Davidster moesten dragen, even later gevolgd door de verordening dat Joden geen toegang meer hadden tot openbare gelegenheden: Voor Joden Verboden!-, stond er boven onze cafédeur vermeld. Het bordje heeft mijn vader er na een paar dagen weer afgeschroefd en nooit meer opgehangen. In herinnering heb ik wel gehouden dat er in Huissen toch twee families geweest zijn die iets voor onze Joodse medeburgers gedaan hebben en dat was de familie Elings uit Huissen-stad, die Joodse onderduikers bij een vertrouwd  adres onderbrachten en de familie Pauwel Zaat van het Zand waar slager Catz uit Arnhem en zijn gezin veilig de oorlogstijd heeft kunnen doorbrengen.

08-03-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Het was op een doordeweekse dag in februari 1945 dat wij een beetje in het weidse Friese land aan het rondscharrelen waren. Het was al aardig donker geworden en het liep tegen spertijd of we zaten er al een poosje in, toen we bij het bruggetje over De Linde enkele lui in blauwe overalls zagen staan met een soort alpinopetje op en een rode band om hun arm. Dat zijn volgens mij gasten van De Landstorm of misschien wel van het ondergronds verzet zei ik tegen mijn maat Nol. Om deze tijd mag je niet meer op straat zijn, riepen ze ons toe. We zijn voor niemand bang, zelfs niet voor SS-ers antwoordden we terug. Nú dan knullen, als dat zo is, dan hebben we een leuk klusje voor jullie en het levert ook nog eens twee kwartjes de man op! Goed, zeg ons maar wat voor akkevietje wij moeten opknappen en we voeren het meteen uit! Weten jullie de kolenboer op de Rijksweg in De Blesse te zitten en hebben jullie weet wie daar in dat grote Herenhuis daar schuins tegenover wonen? We hebben gehoord, dat die lui lid van de NSB zijn, antwoordden we terug. Nu dan, als jullie op de terugweg naar huis daar langs komen gooi je een baksteen door die grote voorruit aan de straatkant en-als dat lukt, krijgen jullie na de oorlog ook nog een lintje van de Koningin. Ons antwoord was:,,Eerst de poen en als het klusje geklaard is, morgenavond hier bij de brug de man ook nog eens 2 heitjes extra" ,, Oké was hun wederwoord, hier het voorschot, morgen de rest en nú vlug aan de slag"! Onderweg hadden we al een paar flinke joekels van keien verzameld en bij het herenhuis aangekomen was het een fluitje van een cent om het klusje af te ronden. De stenen vlogen zelfs door de verduisteringsgordijnen en duidelijk konden we het licht van de petroleumlamp zien branden. Als ze ons maar niet gezien hebben zei Nol tegen mij,,Nee  gaf ik hem ten antwoord, van binnen met het licht aan, kun je niet naar buiten kijken, andersom wel"! 's Anderdaags omstreeks half elf in de morgen hoor ik buiten Hoogduits spreken en bij de achterdeur van de familie Wolfs klinkt het luidkeels: ,, Berthold, hier sind wir richtig"! Binnenkomen zie ik 2 mannen van de Grüne Polizei, je weet wel twee van die wandelende komkommers met een plat voorover stekend petje op hun hoofd, een soort pofbroek aan en helgroene sokken, gestoken in grijze gymschoenen, die wij destijds sniekers noemden. Vergezeld waren ze van een vervaarlijk uitziende hond die Schnurrbart heette. Bitte, kommst du mit Spitzbube was het enige zinnetje, waarmee ze mij aanspraken. Gezeten in een gecamoufleerde en gepantserde DKW, werd ik afgevoerd naar het bureau Westelingerwerf in Wolvega en daar door een drietal gasten van de Sicherheitsdienst verhoord. Urenlang werden mij de gekste vragen gesteld en wel honderd keer kreeg ik te horen of ik ook de namen wist van die Leute bij dat bruggetje; gelukkig werd Nol er niet bij betrokken! Steeds antwoordde ik, dat we als evacué hier niemand van naam kenden. Laat in de avond kreeg ik mijn vader te zien, die vloeiend de Duitse taal beheerste en de heertjes goed van repliek wist te dienen. Nadat mijn vader beloofd had dat hij meteen aangifte zou doen als hij van deze of gene de namen te weten kwam door wie ik opgestookt was, konden wij huiswaarts keren. Herr Hübbers mit Umlaut: ,, Wir sind jedoch Verwandte, nicht"? ,, Gewisz Oberst kreeg de bevelhebber van mijn vader te horen." Na toezegging dat de schade van de ruit geregeld zou worden, namen we met een ''welgemeend auf Wiedersehen" afscheid. Ervan overtuigd ben ik, als ik toen de namen van die BS-ers genoemd had, dan waren de gebroeders De V beslist  gefusilleerd. Onder ons gezegd, héél sportief kun je de handelswijze van die ondergrondse verzetstrijders-om ons dat gevaarlijke klusje te laten klaren-óók niet noemen! 

08-03-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers

Op vrijdag 20 oktober 1944 moesten we op last van de Felgendarmerie het frontgebied verlaten. Ergens hadden de Duitsers daar wel gelijk in, omdat de toestand rondom en binnen Huissen niet meer houdbaar was: slechte schuilkelders, bombardementen, permanente beschietingen en onophoudelijk granaatvuur, al vele slachtoffers en slechte hygiënische omstandigheden waren daar de reden voor.
 
Onze evacuatietocht werd geleid door de eerwaarde kapelaan De Vries, die van het begin het plan had met ons te trekken naar zijn geboortedorp Steggerda in de provincie Friesland. De start op het Huissen-Zand leidde naar de dijk in Angeren, waar we plotseling nog in dekking moesten voor zware beschietingen  vanuit de lucht. De bedoeling was, dat we bij het Pannerdense fort met de pont zouden overvaren. Erbij vertellen moet ik dat daar een enorme stoet van wachtenden stond, zodat dit nog wel even kon duren. Door net te doen of wij bij bepaalde andere families hoorden, was ik met mijn kameraden Nol Helsen en Frits Reijmers al enkele malen met de pont heen en terug gevaren. Door de mensen te helpen met hun bagage aan wal te brengen, die bestond uit volgestouwde handwagens, kinderwagens, oude transportfietsen zonder banden zelfs geen Cushions, lieten de Duitse pontbedienden dit toe. Onze ouders vonden dit niet leuk maar lieten dit gelaten toe, ook toen zij aan de beurt waren hebben we de nodige hand-en spandiensten verricht bij het overvaren.
 
Na een nachtje in de Pannerdense school vertoefd te hebben zijn we met de hele bups weer verder gegaan. Bij het Berghoofdse veer bij de Oude Rijn hebben alle jongens meegeholpen om de door de veren gezakte ponykar van de familie Jan Mom aan de overkant te krijgen. Met deze trekpont zijn we ook een vijftal keren heen en weer gevaren om iedereen van de Woutersploeg aan de overkant te krijgen. In het buitengebied van Zevenaar zagen we een hoop werklieden ,die in dienst van de Duitse organisatie Todt bezig waren met het graven van tankvallen, kennelijk met de bedoeling om de oprukkende Tommy's te stuiten. In een klein plaatsje in de buurt van Wehl heeft onze famile geslapen in het kasteel van een echte barones, dit had mijn vader Harrie Hübbers voor mekaar gekregen omdat ze daar de van Hövels Tot Westerflier uit Oss kenden, waarvan wij door de aantrouw van Netty, een zuster van mijn grootmoeder, familie waren. Door Freule Hermine werd ik zo in de watten gelegd, dat ik persoonlijk daar graag had willen blijven.Jammer dat de stoet weer verder moest, ditmaal naar Hengelo(Gld)-.

Onze buurman Berend Roelofs had 2 koeien meegenomen die op gezette tijden gemolken werden om de meegevoerde baby's en opgroeiende peuters van drinken te voorzien.  Op een gegeven moment stonden de beesten droog en moesten we iets anders verzinnen om de baby's van drank te voorzien. Geen nood, ergens op een groot terrein in het buitengebied van een of andere plaats  hadden de Duitsers een honderdtal koeien bijeen gedreven die kennelijk gevorderd waren van boeren uit deze omgeving in afwachting om geslacht te worden. Met een beetje jennen en kiezeltjes gooien naar de Duitse bewakers wisten we hun aandacht af te leiden en lukte het ons om enkele beesten te verlossen van hun al dagen opgeslagen melkvoorraaad.
 
Na twee dagen en nachtjes Hengelo ging onze verre tocht naar Lettele, waar me van bijgebleven is dat we daar heerlijke wortelenstamppot met fazantenvlees er doorheen gegeten hebben. De andere dag zijn we door Boerenwagens uit Lettele naar Raalte gebracht, waar ik met mijn broer Bennie 4  nachten in een heerlijk lux bed geslapen heb bij textielhandelaar Bernhard Aa. Ook mijn ouders met de kleine Nel, vertoevend bij de familie Peters en onze Dinie ondergebracht bij de Familie Spit, hadden het in dat gezellige Raalte fantastisch naar hun zin en wilden daar blijven. Nadat we met veel moeite deze fijne gemeente verlaten hadden, zijn we in Ommen terecht gekomen, waarvan mij bijgebleven is dat we daar in een café geslapen hebben. 's Anderdaags zijn we met Friese boerenwagens door onze toekomstige gastheren opgehaald en het was op donderdag Allerzielen 1944 dat we ondergebracht konden worden op evacuatieadressen in Steggerda, Peperga, Blesse en Blesdijke.

07-03-2008 om 00:00 geschreven door Eef Hübbers