Ik ben Jan, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De vrije loper.
Ik ben een man en woon in Lede (België) en mijn beroep is Bankbediende.
Ik ben geboren op 17/08/1974 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lopen, lezen en gezelschapsspelletjes spelen.
Vorige week startte ik met een trainingsschema voor een marathon. In totaal liep ik meer dan 50 km, een persoonlijk weekrecord. Over het algemeen verliepen de trainingen zonder problemen, maar de lange duurloop deed ik in een sukkeldrafje. Het afscheid van het vrijgezellenbestaan voor een vriend en het tekort aan slaap zal er waarschijnlijk voor iets tussen zitten.
Verder ben ik volop aan het experimenteren met voeding. Zoals ik al eerder op mijn blog vermeldde, probeerde ik gels en een soort snoepjes uit van PowerBar tijdens het lopen, maar ook mijn dagelijks dieet paste ik aan. Sedert enkele weken schakelde ik over op een overwegend vegetarisch dieet. Enkel als ik buitenshuis ga eten, komt er nog vlees of vis op mijn bord. De omschakeling kwam er voornamelijk uit gezondheidsoverwegingen, maar het ecologisch aspect van een vleesarm dieet spreekt me ook aan. (Ik beeld me dikwijls in dat er geen slagers of slachthuizen bestaan en dat ik aan mijn vleesbehoefte moet voldoen door zelf dieren te doden. Persoonlijk zou ik dan eerder wortels de kop afhakken
Als beginnend vegetariër kreeg ik ook redelijk wat reacties. Meestal zijn ze overtuigd dat je vlees nodig hebt en dat een vegetarisch dieet allesbehalve goed is. Misschien hebben ze gelijk, maar misschien ook niet. Ik ben geen diëtist en ik heb ook geen wetenschappelijk ondersteunde argumenten om mijn keuze te staven. Natuurlijk vind je op het internet en in boeken massa's 'wetenschappelijke' argumenten ten voordele van een vegetarisch dieet, maar helemaal objectief zullen die argumenten ook niet altijd zijn. Anderzijds ben ik wel geneigd om meer waarde te hechten aan deze argumenten dan aan een niet onderbouwd: 'Een mens heeft vlees nodig.' Ik ben me er wel van bewust dat je ook niet mag beginnen met vlees zonder meer te schrappen. Waar een mens ontegensprekelijk wel behoefte aan heeft zijn o.a. eiwitten, ijzer, (gezonde) vetten,... en vlees is er de meest voor de hand liggende leverancier van. In mijn dieet verving ik vlees door peulgroenten, tofu, quorn, zuivel, volkorenproducten, noten, enz. Dat sommige van deze producten niet echt alledaags te noemen zijn is misschien waar, maar het is geweldig leuk om ermee te werken en de resultaten mogen er best zijn.
De voorbije twee weken vertoefden we aan onze Belgische kust. Een paar jaar geleden zouden ze me met geen stokken op het strand krijgen, maar nu genoot ik ervan met volle teugen. Zonnebaden of in de zee ploeteren was er echter niet bij. Iemand die me er wilde spotten moest vooral 's ochtends op zoek. Tja, net als een verstokte roker zijn shot nicotine niet kan missen lijk ik mijn dagelijkse portie endorfine nodig te hebben. In tegenstelling tot thuis, liet ik mijn hartslagmeter niet bepalen hoe hard ik zou gaan lopen. Ik liep puur op gevoel. Raakte ik buiten adem dan vertraagde ik tot ik mijn adem opnieuw onder controle had. Het was heel verfrissend om op die manier te lopen.
Ik was trouwens niet de enige loper. De kust lijkt wel hardlopers aan te trekken. Je had ze in alle maten en van alle leeftijden. Vooral een al wat oudere dame trok mijn aandacht. Haar leeftijd raden was bijna onmogelijk. Haar grijzende haar en met rimpeltjes doorgroefde gezicht verrieden een ietwat gezegende leeftijd. Haar benen waren echter mooi strak gespierd en gekleurd door de zon. Een tikkeltje gebogen, met een pasje dat naar snelwandelen neigde, liep ze dagelijks over de dijk en het strand. Het duurde enkele dagen vooraleer ik doorhad hoe efficiënt deze dame ging. Aanvankelijk vond ik het een tikkeltje grappig, maar toen ik op een ochtend een eindje naast haar liep, kon ik haar snelheid pas echt goed inschatten en geloof me, er zijn veel jongeren die ze niet zouden kunnen bijhouden. Hoe meer ik haar zag, des te meer werd ik getroffen door de jeugdige kracht die ze uitstraalde. Als ik al een levensdoel heb, dan werd het tot op zekere hoogte belichaamd door deze dame.
Het voorbije weekend verbleven we in Luxemburg om te genieten van de natuur. Jammer genoeg werd dit weekend een beetje verstoord door een opkomende keelontsteking. Gelukkig had Liesbet keelpastilles mee die de pijn een beetje verlichtten. In de nacht van zondag op maandag was de pijn en werd ik geregeld wakker. Maandagochtend ben ik dan maar naar de dokter gegaan die me antibiotica voorschreef. Ik was er blijkbaar ernstig aan toe.
Ik had me ingeschreven voor de 'The Classic' in Tessenderlo en eventjes dacht ik om toch maar niet te gaan. Ziek voelde ik me niet, maar in die omstandigheden zou ik toch geen goede tijd lopen... dacht ik. Omdat het in de namiddag lichtjes verbeterde, besloten we dan uiteindelijk toch te gaan.
Na enig fileleed kwamen we dan uiteindelijk in Tessenderlo aan. De grauwe wolkenhemel voorspelde niet veel goeds, maar onweer en regen bleven gelukkig uit. Op een drafje gingen we naar het startvak voor de 10 km. We stonden redelijk vooraan, zodat we niet zouden worden opgehouden door tragere lopers. Om 20u00 klonk het startschot en weg waren we. Van bij het begin liep ik mijn eigen tempo en de eerste km kwam ik door in 4'39" (tijd gemeten vanaf het startschot en dus niet van bij het overschrijden van de startlijn). Daarna noteerde ik regelmatig km-tijden van rond de 4 minuten. 3 kwartier was dus een haalbare kaart. Ik bleef relax lopen en genoot van de ambiance die heerste rond het parcours. De passage in een zaal waar een concert doorging, had iets speciaals en gaf het parcours een feestelijk tintje. Van die keelpijn had ik tijdens het lopen weinig of geen last. Alles ging dus heel vlot. Een zelfgemeten eindtijd van 43'52" maakten het feest compleet. De grens van 45 minuten is eindelijk doorbroken
Nu was het nog wachten op Liesje. Zij deed voor de eerste keer mee aan een 10 K wedstrijd en had een tijd van 1u15' in gedachten. Groot was mijn verbazing toen zij na een uur de piste kwam opgelopen. Zij zou finishen in een tijd van ongeveer 1u02'30". Zelf was ze terecht tevreden met dit resultaat.
De komende 2 weken gaan we het wat rustiger aan doen en genieten van een frisse zeebries aan onze Belgische kust. Voor de lezers die ook aan hun vakantie kunnen beginnen, een prettige vakantie !
Met dit prachtige weer is binnen blijven geen optie, al valt lopen wel wat zwaarder uit met deze temperaturen. Ik geloof dat mijn hartslag gemiddeld 10 BPM hoger ligt dan gewoonlijk. Enfin, gisteren had ik gewoon zin om eens te lopen zonder dat onding rond mijn borst en het deed echt deugd. Na de eerste km keek ik in een reflex eens op mijn pols, maar daarna was het puur genieten. Het is raar hoe zo een rondje zonder hartslagmeting een bevrijdend gevoel kan veroorzaken. Tegen een gezapig jogtempo draafde ik mijn neus achterna. Ik geloof dat ik iets langer heb gelopen dan ik had gepland. Het was dan ook met een beetje spijt dat ik na ongeveer 45 min weer thuis stond. Ik had er graag nog eens zoveel bij gedaan, maar ik probeer me toch min of meer aan het vooropgestelde plan te houden.
Vandaag was het mijn eerste vakantiedag, die ik doorbracht in onze hoofdstad. Het eerste doel was Jogging + om te zien of er iets leuks bij de koopjes zat. Enkele ogenblikken later stond ik weer buiten met een singletje en een loopshort. Ik kocht ook 'rideshots' van PowerBar. Dit zijn lekkere snoepjes, boordevol koolhydraten om tijdens het lopen te eten. De gelletjes op de foto kocht ik al eerder. De komende weken ga ik een beetje experimenten met deze 'brandstoffen'. Ondertussen heb ik aan den lijve ondervonden dat je tijdens langere afstanden best iets kan eten, dat bovendien goed verteerbaar is. Ik hoop dat er bij deze producten iets bijzit dat ik kan verdragen, want het gewapend beton waarvan mijn maag gemaakt is, is blijkbaar al een beetje geërodeerd.
Had ik een tijdje geleden niet geschreven dat bij een volgende gelegenheid de 3-kwartier-grens voor 10 km eraan moest gaan? Nu het is me uiteindelijk toch niet gelukt, al scheelt het niet veel.
Zaterdag nam ik deel aan de 10 km van 'GvA Dwars door Geel'. We waren ruimschoots op tijd voor de inschrijving, waar ik enkel mijn borstnummer en chip had af te halen. Ik wist niet wat ik het meest te vrezen had; de hitte of de onweersdreiging die werd aangekondigd. Achteraf bekeken viel het nog redelijk mee, al was het toch warm genoeg voor mij. Na anderhalf uur kon ik dan plaats nemen in het startvak. De temperatuur was al een beetje gedaald en af en toe zorgde een briesje voor wat verkoeling. Om 20u00 ging dan het startschot af en weg waren we. Nu stond ik redelijk vooraan waardoor ik van in het begin mijn eigen tempo kon lopen. Geen slalom tussen voorgaande, tragere lopers en dus ook geen tijdsverlies. Het is eens iets anders. De keerzijde van de medaille is dat ik toch iets te snel van start was gegaan. Na ongeveer drie kilometer liet ik mijn tempo dan ook een tikkeltje zakken tot ik wat comfortabeler liep. Toch was de 2de bevoorrading meer dan welkom. Gretig nam ik een flesje water aan en dronk enkele slokjes van het lauw geworden water en bevochtigde mijn gezicht, wat eigenlijk een druppel op een hete plaat leek te zijn (letterlijk dan ). Wat meer deugd deed waren de aanmoedigingen onderweg van de lieftallige cheerleaders, die een glimlach afdwongen bij iedere deelnemer. Tja, lopen mag ook wat meer zijn dan puur gezondheidsfetisjisme . Eventjes dacht ik nog dat ik binnen de 45 minuten zou eindigen, maar bij het ingaan van de laatste km wist ik dat het niet meer zou lukken. De tijd die mijn stopwatch aangaf toen ik de finish overschreed was 45'28". Geen toptijd weliswaar, maar ik ben er best tevreden mee, gezien de wat warmere omstandigheden. Ik nam nog rustig de tijd voor mijn rek- en strekoefeningen, dronk een flesje sportdrank op en at een pakje koekjes dat ons ter plaatse werd aangeboden, om daarna naar huis te gaan.
Zondag stond er geen wedstrijd op het programma, maar wel een herstelloopje voor het ontbijt. Met mijn hartslagmeter op 'basic use' trok ik erop uit. Doordat ik me fit genoeg voelde versnelde ik een beetje, zodat het eigenlijk geen herstelloopje meer was. Een halfuur later stond ik weer thuis en was ik weer helemaal opgeladen om er een prachtige dag van te maken.
Het voorbije weekend liep ik twee wedstrijden van 5 km. De eerste wedstrijd op zaterdag werd georganiseerd door de vriendenclub van mijn werkgever en zondag verkende ik wedstrijdsgewijs de streek van Verviers.
Zaterdag, na een ontbijt zonder zuivelproducten, vertrokken we naar het stadspark van Aalst. We zagen heel wat lopers, maar met T-shirts van de Aalsterse atletiekvereniging. Van de vriendenclub geen spoor te bekennen. Had ik me nu vergist? Neen hoor, op de e-mail die destijds verstuurd werd stond klaar en duidelijk de juiste datum. We waren ook tijdig voor de inschrijving. Na wat rondlummelen zag ik eindelijk een bekend gezicht. Het bleek dat de inschrijvingen doorgingen bij de ingang van de kleedkamers van de plaatselijke cafetaria. Je moet het maar weten. Met nummer 77 kon ik dan eindelijk van start gaan. Het in groep opwarmen was er voor ons niet echt meer bij. De meesten waren al vertrokken toen wij aankwamen. We liepen dan maar in de tegenrichting de groep tegemoet en liepen uiteindelijk nog een kort stukje mee. Om 10u30 werd dan het startschot gelost, of liever werd het startteken gegeven. Een beetje overmoedig liep ik onmiddellijk mee met een kopgroepje van 5 man, maar ik had al snel door dat ik dit geen 5 ronden zou volhouden. Mijn hartslag piekte tot 181 bpm, wat op één na mijn maximale hartslag is Ik moest dus een tikkeltje vertragen om het uit te kunnen zingen. Vastbesloten om mijn tijd op 5 km wat scherper te stellen, deed ik toch nog mijn uiterste best om een mooie tijd te lopen. Mijn doel was 22 minuten, maar tot scha en schande moet ik bekennen dat ik er bijna 3 minuten langer over deed. De laatste 10 km wedstrijd liep ik aan een tempo dat sneller was. Toen ik de finish haalde was ik echt aan rust toe. Toch ben ik niet helemaal teleurgesteld. Eerst en vooral kregen we 3 bonnetjes voor een smakelijke kom soep en een drankje en werden we naar huis gestuurd met elk 2 mattentaartjes en een boodschappenmand. Niet slecht, vind ik. Voor mij persoonlijk was het echter belangrijker om vast te stellen dat ik totaal geen last had van maag- of darmproblemen al had ik misschien een beetje meer mogen drinken. Bij een volgende gelegenheid weet ik dus wat werkt als ontbijt. Op die manier heb ik weer iets bijgeleerd.
Zondag nam ik dus een gelijkaardig ontbijt, deed nog enkele klusjes om tegen 10u00 naar Verviers te vertrekken. Misschien mag het een beetje overdreven lijken om 150 km te rijden voor een wedstrijd van 5 km, maar de ervaring leerde dat het meer dan de moeite was. We kwamen tegen de middag aan en het regende pijpenstelen. Voor mij persoonlijk is dat geen probleem, integendeel zelfs, maar voor de overigens puike organisatie had ik het liever anders gezien. Gelukkig was het maar een bui en toen het startschot werd gegeven was het nagenoeg opgehouden met regenen. Na de start werden we meteen getrakteerd op een mooie helling. Er leek geen einde aan te komen. Het bleef maar stijgen. Ik hield het hoofd koel en paste mijn tempo aan. Na ongeveer anderhalve km, denk ik, ging het eindelijk bergaf. Toch probeerde ik op te letten om niet te hard van stapel te lopen. Zonder af te remmen, probeerde ik er een mooi rollende pas in te houden, zonder te hard te gaan. Op die manier spaarde ik mijn krachten voor de volgende helling. Ondertussen nam ik de omgeving in me op. Lieflijk Ardeense huisjes, ietwat modderige paden en adembenemende vergezichten wisselden elkaar af. Ondanks het zware parcours genoot ik met volle teugen. Ik bleef een zo gelijkmatig mogelijk tempo lopen en finishte in exact 24 min.
Voor mij was het een geslaagd weekend. Nu is het weer uitkijken naar de volgende wedstrijd die ik in Geel ga lopen.
Het voorbije weekend was op hardloopgebied een ramp. Mijn logboek vermeldt op woensdag een opkomende verkoudheid. Het is wonderlijk om te zien hoe de prestaties achteruit gingen. Zaterdag bereikte ik dan het absolute dieptepunt. Ik raakte amper vooruit en mijn hartslag beleefde ongekende hoogten. Vroeger zou ik rust genomen hebben om een verkoudheid te bestrijden. Een kop thee met citroen en honing, hete kippesoep, versgeperst fruitsap en andere middeltjes uit grootmoeders keuken waren destijds de wapens tegen dergelijke kwaaltjes. Nu ga ik op pad voor een rustig duurloopje dat veel effectiever lijkt te zijn, want na het dieptepunt op zaterdag boekte ik al snel weer vooruitgang. Ik begon me beter te voelen en mijn duurloopje van vandaag bewijst dat ik weer helemaal in vorm ben. Ik leek wel te zweven. Met opgeheven hoofd, een krachtiger afzet, ontspannen schouders en wilskrachtig gebalde vuisten, verbrak ik weer een persoonlijk trainingsrecord.
Zo zie je maar dat de éne dag de andere nog niet is. Misschien is die overvloed aan zoetigheid wel de oorzaak van die prestatie, want naast lopen, bracht het weekend een aaneenschakeling van schranspartijen De weegschaal confronteerde me dan ook met de naakte waarheid. Een kilootje bijgekomen. Spijt heb ik er niet van, maar ik ga het deze week wel een beetje compenseren met wat lichtere kost.
Ik moest dus een tikkeltje vertragen om het uit te kunnen zingen. Vastbesloten om mijn tijd op 5 km wat scherper te stellen, deed ik toch nog mijn uiterste best om een mooie tijd te lopen. Mijn doel was 22 minuten, maar tot scha en schande moet ik bekennen dat ik er bijna 3 minuten langer over deed. De laatste 10 km wedstrijd liep ik aan een tempo dat sneller was. Toen ik de finish haalde was ik echt aan rust toe. Toch ben ik niet helemaal teleurgesteld. Eerst en vooral kregen we 3 bonnetjes voor een smakelijke kom soep en een drankje en werden we naar huis gestuurd met elk 2 mattentaartjes en een boodschappenmand. Niet slecht, vind ik. Voor mij persoonlijk was het echter belangrijker om vast te stellen dat ik totaal geen last had van maag- of darmproblemen al had ik misschien een beetje meer mogen drinken. Bij een volgende gelegenheid weet ik dus wat werkt als ontbijt. Op die manier heb ik weer iets bijgeleerd. 
De weegschaal confronteerde me dan ook met de naakte waarheid. Een kilootje bijgekomen. Spijt heb ik er niet van, maar ik ga het deze week wel een beetje compenseren met wat lichtere kost.
