De laatse EOC-race ligt alweer 5 dagen achter ons, en de 5 à 6 weken voordien waren wedstrijdweken waar amper nog iets anders gedaan werd dan loslopen, rusten en wedstrijd lopen. Vandaar dat de zin om er weer met een soort nieuwe start tegaan te gaan zich niet langer kon verschuilen. In de afgelopen maanden heb ik me vrij weinig op kracht geconcentreerd, en in Bulgarije zag ik toch maar weer eens dat je zowel snel moet zijn -wat vliegen die lopers daar toch hard aan die kijkposten, precies een veldloop type korte cross- als dat je krachtig moet zijn. Dat laatste niet enkel om bergop te lopen, maar ook om door het hobbelige terrein te lopen. Niet dat ik dat niet wist, maar door af en toe mijn weken slecht, en vooral te enthousiast te plannen, vielen hoofdzakelijk die trainingen in het spreekwoordelijke water. In de aanloop naar de CISM in Noorwegen zal de klok anders slaan. De basisconditie moet onderhouden worden, maar de kilometers mogen teruggeschroefd. Fietsen of mountainbiken kan ook al eens. Het aandeel van de krachttrainingen gaat gevoelig de hoogte in, met zowel stabilisatietraining, als ander fitnesswerk, maar ook de loopvarianten zoals trappen, loopsprongen bergop, ... De soeplesse en snelheid in het lopen wordt in de vorm van loopoefeningen gegoten. Daar waar voordien de oefeningen enkel gericht waren op de loopefficiëntie (korte oefeningen, weinig herhalingen), is het nu het plan om de oefeningen een conditioneel karakter te geven. Dat wil zeggen dat bijvoorbeeld skippings meermaals herhaalde worden, over een langere afstand, en zonder aan de juiste uitvoering in te boeten. De oefeningen krijgen een intervalkarakter, waardoor de weerstand ook aangesproken wordt, en waar door de spieren die deze bewegingen aanvoeren erg getraind worden. Ik ben zelf benieuwd of het plan ook daadwerkelijk zal gevolg worden en of ik met andere woorden een realistisch programma opstel, rekening houdend met de eigen persoon (fysiek en mentaal). De volle goesting is er alleszins...
Reacties op bericht (1)
11-06-2010
feedback
Bart,
Ondanks het feit dat de resultaten allicht niet aan de verwachtingen voldeden (mogelijks een gevolg van de blessure in de weken voor het EOC), toch een proficiat voor je inzet. Deelname aan dit soort evenementen vraagt heel wat van een atleet (financieel, familiaal, ...) en zeker in een landje als het onze waar de steun van buitenuit heel beperkt is. Hopelijk blijven je sponsors je verder steunen.
Zoals je zelf stelt moet je leren uit de ervaring welke je hebt meegemaakt maar hopelijk geef je ze ook door aan onze Omega jeugd.
