Afgelopen zondag stond de veldloop van Herentals op het programma. Vrij ongewoon was het feit dat vele goede Vlaamse oriënteurs aan de start verschenen. Het zou een mooi beeld geven van de verhoudingen in het pure lopen an sich. Ik had mezelf voorgenomen wat op reserve te lopen. Na het militair BK veldlopen (16/12/2009) waar ik 15e werd had ik immers een korte rustperiode gepakt die mee geplaagd werd door ziekte/oververmoeidheid. Op 6 januari trok ik dan voor't eerst mijn loepschoenen weer aan om mijn opbouw naar de lente en zomer te starten. Tot afgelopen week zat daar nog geen tempotraining in. enkel trage duurlopen, kracht- en stabilisatietraining en een heel klein beetje looptechniek. Met de sneeuw zat er immers niet veel anders op dan traag lopen om blessurevrij de winter uit te komen. In de week van 11-17 januari bracht ik mijn kilometerteller op 71km. Het was mijn eerste kilometertrainingweek, vandaar dat de cross in Herentals alles behalve een belangrijke wedstrijd was. Ik liep constant op of net boven mijn overslagpols en eindigde daarmee duidelijk 15" trager per rond als andere jaren, maar toch nog bij de rappere oriënteurs. Dat gaf alleszins een bevredigend gevoel. Binnen een maand volgt er op het programma nog een cross, waar de hartslag een beetje verder in het rood mag gaan. Benieuwd.
