Geachte Heer Schueremans, Beste Herman,

Uw jaarlijks feestje is inmiddels alweer bijna een half jaar achter de rug en de eerste namen voor de volgende editie heb je volledig volgens de richtlijnen van je communicatieteam mondjesmaat op de wereld losgelaten. Net op tijd om met de eindejaarstoelage dat ticket te kunnen kopen. Halsstarrig kijk ik uit naar de volgende editie, dat steek ik niet onder stoelen of banken. Ik kijk er naar uit, niet in het minst omdat Rock Werchter elk jaar de perfecte mix is van veel goede muziek en het wederkerend weerzien met oneindig veel vrienden, vrienden die ik van uit het reguliere leven ken en vrienden die ik van vorige edities van Rock Werchter ken.  Je slaagt er zelfs in met je jaarlijkse feestje zelfs een groter deel van mijn familie samen te brengen dan welk familiefeest ook in onze familie. Desalniettemin maak ik me zorgen, Herman, ik maak me ernstige zorgen, de nieuwe tenten zijn immers een bron van frustratie in plaats van festivalplezier.

Het was zoals het een degelijk event met een bijhorend communicatieteam betaamt een halve promostunt wanneer de nieuwe tenten werden aangekondigd. Met veel trots werden capaciteit en andere specificaties bekend gemaakt. Knap staaltje, daar kan ik niet onderuit. Let op mijn woorden, Herman, er zit een dubbele bodem in mijn woorden. Ik kan er niet onderuit. Je nieuwe tenten zijn een huzarenstukje, althans voor de liefhebbers van cijfers en specificaties. Je bent echter vergeten dat de festivalbezoeker komt om plezier te maken, niet om in de modernste tent van festivalland te staan. Het plezier van de festivalganger moet centraal staan, niet de cijfers van uw tenten, en daar wringt het schoentje. Ik heb er maanden laten overgaan, Herman, maar het schoentje blijft wringen. Ik heb me tijdens de afgelopen editie vanaf dag één geërgerd aan de tenten. Ik heb gedurende die 4 dagen veel vrienden ontmoet en telkens gepraat over hoe ze de vorige dag vonden, welke groepen ze gezien hadden. Ik heb bewust niet 1 keer gesproken over de tenten. Bewust. Het waren de mensen zelf, die keer op keer hun gal kwamen spuwen over de tenten. Ik kon dat beamen, maar wilde de sfeer van je feestje, mijn feestje en het feestje van mijn vrienden niet verbrodden, dus begon ik er zelf niet over. Uw tenten hebben voor veel onvrede gezorgd, anders kan ik het niet uitdrukken.

Dat het in die tenten snikheet is, dat is een feit. Hoe goed de ventilatie ook is, doordat je tenten bijna volledig dicht zijn is het er snikheet, zeg maar onaangenaam heet. Of dat aangenaam is moet ik je niet vragen, we weten allemaal hoe gezellig het is om als zwetende sardienen op elkaar geplakt te staan. Maar goed, daar ga ik het niet over hebben, hoe geen te verwaarlozen punt is.

In de oude tenten kon je lekker gezellig langs alle kanten binnenwandelen om even naar een groepje te gaan luisteren. Stond het je niet aan, dan was je zo weer buiten. Doordat je nu met slechts enkele ingangen zit, is dat nu niet mogelijk. Vroeger kon je vanuit het gras meeluisteren en eventjes wat korter gaan staan om beter te luisteren. Nu niet, je moet er volledig in, door de massa, en weer terug. Of je moet aan de ingang blijven staan, maar daar hebben we het dadelijk nog over.

Vroeger was voor duizenden mensen de charme van Rock Werchter dat je gezellig in het gras kon blijven zitten en meeluisteren aan de Marquee. Ook de oude Barn en Klub C hadden open zijkanten, die meeluisteren vanuit het gras mogelijk maakten. Wie echter nu niet gediend is met het meer populaire programma op het hoofdpodium wordt gepest, beste Herman. Ik heb afgelopen editie wel elke dag zo’n moment gehad dat de act op het hoofdpodium me niet kon boeien en dat het optreden dat in de tent aan de gang was volzet was. Daar sta je dan, Main stage suckt en tent is volzet, je kan nergens heen. Daar waar je op dat ogenblik vroeger van buiten mee kon luisteren, moet je nu noodgedwongen in het zand bijten. Er zit niets anders op dan wat te mopperen dat het optreden van de tent buiten slecht hoorbaar is, waarna de enige optie is om het op een drinken te zetten, iets wat je wellicht graag zal lezen, want een dronken man is ook een tevreden festivalganger én hij heeft je zakken extra gevuld. Neen, Herman, ik ben op die momenten telkens erg ongelukkig en ontgoocheld geweest in mijn favoriete festival en het houdt me maanden later nog steeds bezig. Ik, een festivalganger in hart en nieren. Daar waar ik jaar na jaar verkondig niet op vakantie te gaan omdat festivals mijn vakantie zijn, dat ik eindeloos gelukkig ben op een festival, daar ben ik nu uitgerekend ongelukkig. Niet door de programmatie, maar door je ongelukkige, zowaar discriminerende tenten.

Dat ik en naast mij nog menig andere festivalganger misnoegd en ongelukkig zijn om bovenstaand feit, moet een belletje doen rinkelen. Wij komen immers om plezier te maken, niet om te zitten mokken omdat we niet kunnen meeluisteren. Maar er is meer, Herman. Ik weet niet hoe goed je bent in de sociale psychologie, maar er is iets wat je over het hoofd ziet. Uw nieuwe tenten zijn een broeihaard voor kleine opstootjes en ontevredenheid. Als ervaren festivalganger en met een lengte van 1m84 voel ik me niet snel benauwd in het publiek. Het kuddedier de mens is een ietwat angstig wezen dat niet graag door de menigte dringt, zeker niet als het donker is. Ik heb het al enkel keren bij wijze van grap uitgetest, plaats een rij van enkele mensen voor een deur of een doorgang en je kan er prat op gaan dat een volgende persoon gewoon achteraan aansluit, zonder ook maar te vragen waarom die mensen daar staan aan te schuiven en zonder even te kijken wat er gaande is. Dat is nu eenmaal de aard van het beestje.  Kijk in eender welke concertzaal, het is overal van’t zelfde laken een broek. Je komt de zaal binnen, het is donker, je ziet enkele hoofden en omdat je niet verder ziet besluit je maar achter die enkelingen te blijven staan. De volgende 50 bezoekers redeneren hetzelfde en al snel hoopt een massa zich op aan de inkom van de zaal, terwijl er vooraan nog veel plaats is. Hoeveel lege ruimte er vooraan in je tent ook is, de mensen hopen zich op bij de inkom. Je bent niets met die enorme capaciteit als de mensen aan de ingang blijven staan. Met open zijkanten stelt dat probleem zich niet omdat de mensen niet allemaal door die smalle ingang moeten, omdat ze meer overzicht hebben en dus niet op één hoopje blijven staan. Met nauwe ingangen heb je dat wel. De ophoping op zich is niet het probleem, maar het leidt wel tot meer problemen. Wie toch nog naar voor wil, er is daar immers vaak veel meer ruimte, is genoodzaakt om door de menigte te drummen. Of je nu een pintje bent gaan halen, of je wil gewoon het optreden zien en je wil door de drukte heen naar voor, je moet erdoor. Wel, beste Herman, het wringen door de menigte is onmiskenbaar een bron voor akkefietjes, onvrede en ruzietjes. In die drukte vinden mensen het niet leuk dat er tussen hen door wordt gewrongen, dat ze geduwd worden, dat er een bijhorende kwak bier over hen wordt gegoten en dat een vreemd en bezweet lijf tegen hen komt. Elke dag heb ik wel van dat soort opstootjes meegemaakt. Ik kreeg kwade blikken met bijhorende woorden, alsof ik een boer was die niet het fatsoen had achteraan te blijven staan, net als de overige kuddeleden, terwijl ik gewoon op een luwere plaats wilde gaan staan. Hen van antwoord dienen bleek geen goede strategie, mij uit de voeten maken bleek beter. Dat was nieuw voor mij. Reeds 20 jaar schuim ik alle festivals van het land af, maar dit ik dat nog niet meegemaakt. Ik heb er later deze zomer nog op gelet op andere festivals. De festivals waar tenten een brede in- en uitgang hebben kenden dit probleem niet, simpelweg omdat de mensen veel vlotter naar voor kunnen doorschuiven en niet allemaal net voorbij de ingang blijven staan. Uw nieuwe tenten zijn een oord van frustratie voor de festivalliefhebber, met opstootjes als mogelijk gevolg. Ondanks de mooie specificaties waar je ongetwijfeld mee kan uitpakken op plaatsen waar de festivalganger geen moer aan heeft, heb ik niet één festivalganger een punt van die tenten weten opnoemen die de plezierbeleving ten goede kwam.

We weten allemaal dat het vullen van uw zakken centraal staat, maar dat de plezierbeleving van de festivalganger u toch ook nauw aan het hart ligt. Wel beste Herman, het is misschien niet onverstandig om je tenten eens kritisch te bevragen, met het oog op de plezierbeleving van de festivalganger, want het is de festivalganger die uw zakken vult.