De eerste straffe stoot was deze week van de hand, of beter van de voeten van Renata. Plichtsbewust volgt zij een gedetailleerd programma met tot 6 trainingen per week, gaande van core stability en lange duurlopen tot stevige intervals en looptechniek. Vorig jaar pitste ze 10' van haar marathontijd af en direct nadien kreeg ze een extra dosis looptechniek, snelheid en weerstand voorgeschoteld. Haar uithouding is prima, maar die snelheid moet omhoog, samen met kracht en weerstand. En die hielen omhoog, tot ze haar rug vuil maakt als ze loopt :-). op het schema was ik wat onduidelijk geweest en ik had bij een intervatraining gezet 4-5x een bepaalde afstand. Bedoeling was: 4 à 5x. Renata, de dappere, had die versnelling eerst 4x en daarna 5x gedaan. Het dubbele dus. "Dat was wel zwaar," zei ze. Dat zal wel :-) Twee dagen later kreeg ze een nieuwe intervaltraining voor de kiezen, dat was een dag vroeger dan normaal en de trainingsleer voegde daad bij het woord: 2 dagen zijn onvoldoende om van ene zware training te recupereren. De benen waren nog zwaar. Desalniettemin gaf ze er een noemenswaardige lap op. Ikke blij.

3 weken geleden had ik een eerste training bij de jonge voetballers Ruben en Maarten ( 8 en 6). Ze willen sneller kunnen lopen. We combineren wat speels looptechniek, versterkende en houdingsverbeterende oefeningen. Eén van de basisoefeningen lukt bij de eerste training niet goed bij Ruben. een coördinatieoefening waar sommigen geen enkel probleem mee hebben, anderen doen er enkele weken over om ze onder de knie te krijgen, bij anderen duurt het maanden. Het is als coach een zoektocht naar de juiste benadering. Hoe leer je iemand die beweging aan? Bij elke persoon lijkt het anders. Ik was mijn hoofd al aan't breken over hoe ik Ruben de beweging kon leren aanvoelen. Allemaal overbodig denkwerk. Ik kwam aan bij Ruben en Maarten, 3 weken na de eerste training, en nog voor ik iets gezegd had stonden ze met twee fier te springen. Ze hadden stiekem zelf al geoefend. Fantastisch om te zien hoe snel kinderen zoiets leren. Bij volwassenen moet je bij het begin van elke les precies weer even een stap terug, ter opfrissing, terwijl je bij kinderen net het omgekeerde kan doen, zij zijn immers in tussentijd ipv achteruit vooruit gegaan.

Nu we't toch over de jeugd hebben, ook Brecht heeft zijn 8-jarige telg meegenomen naar de bootcamp. Thibeaux vond het alleszins reuzeplezant, al die spelletjes :-) Ik blijf het fantastisch vinden, kinderen noemen dat spelen, voor vele volwassenen is het een workout die wreed pijn doet. Je kan maar beter maken dat je fit genoeg bent om te kunnen spelen zonder dat het aanvoelt als een work-out. :-)

En tot slot was er nog newbie Ana. Zij start van nul, zoals de gemiddelde start-to-runner, maar dan in combinatie met wat versterkende oefeningen en loopoefeningen. Meestal krijg je bij zo'n beginner ook heel snel een beeld over hoe (erg) het gesteld is met iemands coördinatie. ik ging er dus al bijna vanuit dat we ook bij Ana met heel eenvoudige oefeningen zouden moeten beginnen, oefeningen die bijna te simpel zijn om er woorden aan vuil te maken. De verrassing was des te groter dat zij, terwijl ze nog maar nauwelijks 3-4' loopt, de ene coördinatieoefening na de andere netjes afwerkte. Ritmisch en al! Van de toch een kleine 100 mensen die ik afgelopen jaar getraind heb zullen er geen 10, misschien geen 5 zijn die zo snel met die oefeningen mee zijn. Wat een opsteker!!! 

Sportieve groeten,

Bart

PS Met een nieuwe app voor sportbewegingen te analyseren heb ik de eerste testjes gedaan bij Ruben en Maarten. Ruben heeft last van de hamstrings, wat te maken kan hebben met onderrug of bekken. In de bijhorende links kan je zien hoe hij soms fel achterover hangt bij het lopen, wat een oorzaak kan zijn. zo weten we direct waaraan we moeten werken. Ik ben alleszins ook benieuwd naar de beelden binnen enkele weken of maanden, om hun vooruitgang te zien...