Vooreerst mijn beste wensen voor iedereen, met uiteraard veel sportieve meevallers...
Daags voor de 2 corrida's overkwam me iets wat me zelden overkomt: desoriëntatie. Het noorden kwijt. Ik ging lopen in het Meerdaelwoud, groot bos waar ik al bij al nog niet veel kilometers gesleten heb omdat het wat vlakkere en aanpalende Heverlee BosIk korter bij huis ligt. Ik parkeerde op een andere plaats dan normaal, had onnoemelijk veel zin in kronkelende paadjes die ik niet kende, en kwam in het eerste kwartier geen enkel punt tegen waar ik ooit al geweest was. Vervolgens vond ik een aardige helling die ik als training 12 keer op en af liep, en waarna ik mijn tocht wilde verder zetten, incluis terugkeer. Ik dacht een kruispunt te herkennen, edoch, ik moest van daaruit nu wel een hele andere richting uit, en vertrouwde op mijn inwendig kompas. Ook nu verkoos ik kronkelpaadjes boven de gemakkelijke optie die de rechte dreven zijn. Maar helaashet inwendig kompas was met verlof. De zon was al evenmin van de partij om me als noodbaken te hulp te schieten. Ik liep dan maar één richting uit, is het niet de juiste, dan kom ik tenminste toch ergens uit waar ik me zal terugvinden. En jawel, ik herkende me aan de bosrand, helaas stond ik aan de overkant van het bos. De beentjes hadden gelukkig een goeie dag, want na 12x een stevige helling zo onverwacht van 1 uur naar 1 uur 40 gaan kan wel eens tegen steken...
Op de Mannekenpiscorrida in Brussel, van Zatopek Magazine, startte ik als jogger, eerder achteraan in het pak, maar lopersbloed loopt waar het niet gaan kan. Je kent het misschien wel, dat joggen in een grote massa, er loopt voortdurend iemand voor je voeten, en voor die persoon is een gat, dus spring je er snel voorbij en ga je in dat gat lopen, waar alweer iemand voo je voeten loopt, en je weer een plaatsje naar voor springt. Voor je het weet ga je crescendo sneller lopen, en van dat vooruit springen word je nog enthousiast ook. Vleugels! Al bij al liep ik die corrida breed glimlachend aan 3'50/km (7.1km). Flink opgeschoten dus.
Daags nadien was het wat anders, na een korte nacht stond ik al om 8.20 paraat op de Leuvense Eindejaarscorrida om de aankomststand met Zatopek mee te bemannen. Ik zou de kortste afstand -4km- lopen, opdat ik tijdig aan de meet zou zijn om de aandenkens mee uit te delen. Ik stond nog in dikke jas en trainingspak toen ik om 9.28'30" de speaker hoorde afroepen dat de 4km bijna van start ging gaan. Ik dacht dat het om 10.00 was gepland :-8). Ik schoot mijn hoogst overbodige kleren uit, had nog veel te veel aan, spelde al lopende mijn nummer op, kroop in de massa naar voor, en ondertussen werd het startschot gegeven. Ik liep eerder voor het plezier dan voor een goede uitslag, maar het vliegen door de Leuvense straten was zodanig plezant dat ik stilletjes bleef doorschuiven, waarna ik, niet echt uitgeput, de meet averschreed als 11e in een tijd van 13'20 (3'20/km). op z'n minst een lekker tempo. en zo zit het met het tempo zonder al te veel training precies nog wel snor...
|
