De eindejaarsperiode, ook wel feetsdagen genoemd, zijn door de loop der jaren al op vele manier ingevuld. Er is de jaarlijkse sylvestervijfdaagse, die tussen Kerst en Nieuw plaatsvindt, waar ik jaren geleden vaak aan deelnam. Later heb ik in die winterperiode enkele afzonderingsstages gedaan, in de Ardennen, kilometers malen en mountainbiken en wat zentoestanden in een hotelletje. Lekker eten, boekje, dutje doen, saunaatje, ... Perfect als combinatie met de noeste trainingsarbeid.
Dit jaar was de feestperiode eerder gepland als 'de riem er even af'. Na het BK in Schaffen en met de overtollige sneeuw was het plan: sporten volgens eigen goeddunken. Niets tegen mijn zin, de fun erin vinden quoi. En het leven eventjes heel hard vastgrijpen en leven met grote L. Overdaad schaadt, fysiek, maar geestelijk baat het wel eens.
Ik was ingeschreven voor dag 3,4 en 5 van de Vijfdaagse. Na 3 dagen Kerst vieren/Levenzat mijn O-goesting ergens ver weg. Opstaan was geen evidentie, de jetlag van de feestdagen. Concentratie was onbestaande. Resultaat, slappe beentjes en post na post fouten maken. Belachelijke kinderfouten. En dan te weten dat er in de diepe sneeuw een gigantisch spoor van post naar post liep. De zogezegde fun die de rode draad door de kerstperiode zou worden was ver zoek, en dus besloot ik al snel de komende twee dagen netjes thuis te blijven in plaats van die lange verplaatsingen te doen voor een wedstrijd waar hoofd noch voeten zin in hebben.
Kwaliteit werd ingevoerd in het leven thuis, zijnde fruit eten, water drinken, vriendjes zien, uitslapen, de dag rustig zijn gangetje laten gaan en gaan sporten volgens de goesting van de dag. Geen theoretische achtergrond van hoe en waarom trainen, neen, even enkel de fun, trainen zoals het beestje wil. Woensdag was het beestje tevree met 30' joggen. De naweeën van de feestdagen zaten nog onmiskenbaar in lijf en leden. 't Zal de leeftijd zijn, zeggen naasten dan voorzichtig, als je na 2 dagen nog niet hersteld bent. Ik denk eerder dat het te maken heetf de de mate van de voorafgaande overdaad, die ongekende gulzigheid, weet je wel. Bon, donderdag was het spreekwoordelijke Kerstekalf verdronken, of eerder weer boven water. Een ochtendlijk duurloopje van 30' vlotte erg aardig, en 's avonds moest ik mezelf intomen bij het 10x beklimmen van de Wijnpers (à l'aise, max HS 165) en nadien volgde nog een half uurtje stabilisatietraining/krachttraining. Vandaag, de laatste dag van 2010, trok ik om het jaar in stijl af te sluiten naar de Kesselberg om er nog 6x de legendarische trappen op en af te lopen. De quadriceps hebben het geweten. Dat een spier van 2x3x een helling/trappenreeks van amper 1'20 zo pijn kan doen... schitterend toch :-8)
Zo, 2010 zit er op. 2011 kan beginnen, en de doelen krijgen al behoorlijk vorm. Spannend!!!
|
