De hevigste emoties sinds de aankomstmeet zijn inmiddels weer gepasseerd en verteerd. Gisteren deed ik een korte herstelduurloop, en vandaag min of meer hetzelfde. Een duurloop in de 30-40cm diepe sneeuw in Arlon, met 3 pelotons. Heel traag, maar best wel heavy in die diepe sneeuw. Prachtig landschap overigens. Een prachtjob, dat besef je als je in zo'n mooi decor loopt, tijdens je uren. De modale werkmens mag s ochtends vroeg uit de veren, of moet nog na de werkuren in het donker gaan trainen, terwijl ik op het mooiste moment van de klaarlichte dag kan gaan lopen. Jep, its a goddamn good thing.
De kuiten, die woensdag direct na aankomst en de eerstvolgende uren heel pijnlijk verkrampt waren zijn volledig gerecupereerd. De hamstrings en quadriceps daarentegen zijn nog niet hersteld. Dat brengt me direct bij de vraag: helpen steunkousen??? Na aankomst heb ik onmiddellijk de benen gemasseerd, kuiten, hamstrings en quadriceps, met extra aandacht voor de óó zóó pijnlijke kuiten. Stretchen heb ik zowel direct nadien als later op de avond en daags nadien gedaan. Twee dagen lang heb ik rondgelopen met de befaamde recuperatiesokken, en wat merk ik, de kuiten zijn hersteld, de andere spieren nog niet. Is dit toeval, of ligt het aan die kousen? Ik weet het niet, één zwaluw maakt immers de lente niet, maar de vaststelling is er. Als dit effectief het resultaat is van die sokken, dan is het alleszins meer dan het overwegen waard om niet enkel recuperatiesokken maar een volledige recuperatieset te overwegen (bovenbenen, of hele lichaam).
|