Het is enkele weken wat stil geweest op deze blog, wat niet wil zeggen dat het stil is geweest wat training betreft. gesport wordt er, getraind wordt er, maar het leven naast de sport vergt ook zijn tijd en aandacht en dat uit zich in wat onregelmatig up to date houden van deze blog. Na de selecties heb ik behoorlijk wat duurtempotrainingen en krachttrainingen gedaan: versnellingen van 2 tot 6 minuten en heuvel- en trappentraining. Dat ging vaak erg vlot, en tijdens zo'n tempotraining maakte ik me de onkwetsbare bedenking dat mijn achillespeesproblemen voorgoed van de baan leken. Ik had het niet mogen zeggen. Net als vorige keer, in oktober, deed ik een stevige intervaltraining met dat andere paar loopschoenen, dat paar waar ik geen fan van ben (Brooks), en net als toen had ik het daags nadien vlaggen. Een lichtjes gevoelige pees...de standaardreflex is:"voel ik nu iets of niet, ik weet het niet zeker, ach, ik zal een rustige duurloop doen". 2 duurlopen en een nieuwe tempotraining later wist ik het wel, ik had het vlaggen. Sinds afgelopen maandag heb ik dan maar 4 dagen rust genomen, met ontstekingsremmers, en die blijken vruchten af te werpen. Niets te vroeg, want maandag vertrek ik op stage met de militaire ploeg. Morgen ga ik ze terug testen, die pees, met wat kilometers, zachte ondergrond, en dan kunnen we hopelijk weer in alle hevigheid verder stomen...
