Het is enkele weken wat stil geweest op deze blog, wat niet wil zeggen dat het stil is geweest wat training betreft. gesport wordt er, getraind wordt er, maar het leven naast de sport vergt ook zijn tijd en aandacht en dat uit zich in wat onregelmatig up to date houden van deze blog. Na de selecties heb ik behoorlijk wat duurtempotrainingen en krachttrainingen gedaan: versnellingen van 2 tot 6 minuten en heuvel- en trappentraining. Dat ging vaak erg vlot, en tijdens zo'n tempotraining maakte ik me de onkwetsbare bedenking dat mijn achillespeesproblemen voorgoed van de baan leken. Ik had het niet mogen zeggen. Net als vorige keer, in oktober, deed ik een stevige intervaltraining met dat andere paar loopschoenen, dat paar waar ik geen fan van ben (Brooks), en net als toen had ik het daags nadien vlaggen. Een lichtjes gevoelige pees...de standaardreflex is:"voel ik nu iets of niet, ik weet het niet zeker, ach, ik zal een rustige duurloop doen". 2 duurlopen en een nieuwe tempotraining later wist ik het wel, ik had het vlaggen. Sinds afgelopen maandag heb ik dan maar 4 dagen rust genomen, met ontstekingsremmers, en die blijken vruchten af te werpen. Niets te vroeg, want maandag vertrek ik op stage met de militaire ploeg. Morgen ga ik ze terug testen, die pees, met wat kilometers, zachte ondergrond, en dan kunnen we hopelijk weer in alle hevigheid verder stomen...
Dit weekend streden 10 mannen en 4 vrouwen om WK-tickets.
Bij de mannen werden er maximaal 4 tickets uitgedeeld, dus er moest en er zou
gestreden worden.
De eerste selectiewedstrijd was de sprint, waar neo-senior en toptalent Yannick
Michiels al meteen liet zien waarom hij de coming man is (of was, hij is niet
meer coming, hij staat er al). Hij gaf iedereen het nakijken. Fabien en Tomas H
eindigden op 2 en 3. er werden geen grote verschillen gemaakt, met andere
woorden, niemand bezweek onder de stress. Michel Bastin presteerde nog aardig,
maar had zichtbaar een ziekte van zijn kleine overgenomen en zou niet echt tot
het uiterste kunnen gaan. Bij de vrouwen mocht Greet aan de kant blijven
vanwege haar spierscheurtje (BK middel), zij zou na de middag pas in actie
moeten treden, maar later zou blijken dat de blessure nog niet genezen was,
waardoor Greet haar selecties moest staken.
Tijdens de middel, zaterdagmiddag, liep Fabien (32'54) als vanouds, iedereen op
een hoopje. Yannick liet het afweten bij post 2 en mocht al tegen een
achterstand van 3' aankijken. Pieter raapte hem op (en pepte hem op). Achter
Fabien gapte een gat van 3' op Pieter. Tomas (38'...) werd alweer 3e, maar dat
was al op ruim 5' van Fabien. Achter Tomas lag alles weer heel kort bij elkaar,
op amper 1 minuut van elkaar. Na de eerste dag bleek dat Fabien op anderhalf
oor mocht slapen, dat Yannick vrij gerust kon zijn (de winnaars van een etappe
zij automatisch geselecteerd als ze in totaal op 3 wedstrijden binnen 120% van
de winnaar lopen), maar voor de overige twee plaatsen kon zowel Pieter, Tomas,
Jeremy, Johan, Michel (de zieke) en ikzelf nog een kans maken. De lang zou
alles beslissen...
Op de sprint liet ik heel weinig tijd liggen, of toch wat fouten betreft. Wat
trager gelopen en trager gewerkt dan de speerpunten, maar dat noem ik geen
risico's nemen. 30-40" verliezen op de anderen was geen ramp.
Op de middel liep ik een goede wedstrijd, met aan post 8 een missertje van goed
20", maar net op dat moment zie ik de voor mij gestarte Johan Goubeau
(3'). Jammer maar helaas, 2 posten verder, ik had hem nog niet te grazen, zat
ik al zodanig met de vlinder in mijn hoofd dat ik van post 10 vertrek alsof ik
van 11 naar 12 ga, 150° verkeerd en 3 kostbare minuten aan mijn broek. Wat
buitensmonds gevloek later herwon ik mijn concentratie terug en de wedstrijd
verliep nog vrij goed. Ik eindigde op een ietwat zure 7e plaats, maar slechts
40" achter de 3e en nog volop in de running voor een WK-ticket. Jammer van
die 3 weggegooide minuten.
Vandaag, op de lange afstand moest het dan gebeuren. Fabien, 3' na mij gestart,
kreeg me pas in de allerlaatste meters te pakken en kon niet echt overpakken,
in tegendeel, dus dat op zich is al een goed teken. Pieter, 6' voor mij
vertrokken, had een mindere dag, en ik had hem na 2/3 koers te grazen. Helaas
had ik dit weekend een patent op onnozel tijdverlies. Ik at mijn energiegel en
week dusdanig van mijn lijn dat ik weer een goede minuut kon gaan goedmaken op
Pieter. Onderweg had ik ook even Jeremy gezien en getimed, en ik wist dat ik
voor hem lag. Ik ging Pieter weer oprapen (hij liep op reserve) en maakte op't
einde nog enkele kleine stressmissers. Ik ging vol op mijn gastpedaal staan,
vandaar dat ik de mij voorbijgesnelde Fabien (tijdens zo'n klein missertje)
weer inhaalde en ij zo na ter plekke liet... maar 100m verder beende hij me
weer bij met z'n zevenmijlslaarzen. Richting finish was ik 'm nog net te snel
af. Aan de aankomst bleek Tomas en Yannick 2 en 3' sneller te zijn dan ik, maar
Jeremy en Pieter waren te ver achter me om me nog te bedreigen. johan Goubeau,
dieop de sprint 10" voor mij was en op de middel 3" achter mij, had
anderhalve minuut trager dan ik, en dus was mijn WK-ticket op de valreep
binnen... Fieeeoooo
owww
Dat het een dichte top 10 zou worden stond op voorhand vast. Velen zouden aan elkaar gewaagd zijn, met enkele topfavorieten die er iets bovenuit staken. En zo geschiedde. Topfavoriet fabien was ziek en liep onder zijn niveau. Andere favoriet en thuisloper Thomas VDK bevestigde zijn snelle benen (ja, hij heeft die echt wel in huis), maar verspeelde zijn kansen al aan de eerste post. Hij verloor meer dan 2' en dat was direct ook voldoende om van het podium gekegeld te worden. Hij deed nog een knappe remonte, maar die inspanning bleek net te min voor podium. een beetje zoals Scarponi vorig jaar in Milaan Sanremo, een joekel van een versnelling achterin, maar hetlaas, ietwat nutteloos wegens kansen al om zeep. Bleef nog over: Pieter H, Yannick M en Olle K, en dat werden ook de drie medaillewinnaars. Yannick trok aan het langste eind, Olle aan het kortste. Ik voelde al bij de opwarming dat er iets te weinig explosiviteit en dynamisme in de benen zat; Niet zwaar vermoeid, maar toch een beetje, genoeg om geen kanonkoers te lopen. Dat heeft als onmiddellijk gevolg dat je net dat tikkeltje trager loopt, en vooral dat je net iets vaker moet pushen om het tempo erin te houden. Indirect gevolg is dat je door vermoeidheid iets minder nauwkeurig werkt, en dat liet zich vooral naar't einde toe gevoelen. Ik maakte wat foutjes, samen goed voor goed 2', en strandde op 4'40 van Yannick. Slecht was het niet, de vermoeidheid was waarschijnlijk toe te schrijven aan de intensievere driedaagse woensdag-vrijdag, maar die was nodig met het oog op het verdere verloop van het seizoen... Er zal dit jaar nog wel beters uit de bus vallen. Groet!
De eerste nationale was er eentje die even in de benen is blijven zitten. Dat hoort misschien ook wel, na zo'n 90' durende wedstrijd. Maandag en dinsdag voelde ik duidelijk nog vermoeide benen. Woensdag koos ik dan toch terug voor een tempotraining. Het is wikken en wegen, zo in een week tussen twee wedstrijden. Je moet proberen goed te recupereren van de ene wedstrijd, uitgerust aan de volgende wedstrijd te verschijnen, en tussendoor moet je toch nog kwaliteitstrainingen doen, want het seizoen is nog lang niet aan z'n hoogtepunt. Over 2 weken zijn er selecties, en later op het jaar komen nog grotere vuren. Ik koos voor het seizoen als prioritiet en iets minder voor het BK, wat zoveel inhield als: woensdag tempotraining (10x2' tempo, 1' rust) en donderdag een ochtendlijk ommetje van 30' en 's avonds 6x 500m tempo met 200m joggen. Vandaag, vrijdag, liep ik aan jogtempo de militaire wedtsrijd in Spa. De stukjes bergop waren wel zwaar, dus daar ging de hartslag wel even de hoogte in, maar voorts liep ik aan heel rustig tempo. Ik voelde de afgelopen twee dagen wel in de benen - dat mag!- en hoop dat morgen als recuperatiedag (loslopen) zal volstaan om fris aan de start te komen. Alleszins, als alles meezit (goeie benen, technisch goeie wedstrijd, en anderen die wat missen) zit een top-3 erin, maar met een plaats in de eerste 5 zal ik al tevreden zijn. Benieuwd wat het wordt, en benieuwd wat het voor de anderen wordt...
